Ik ben vandaag op opleiding gegaan naar Brussel.

Het was alweer een eeuw geleden dat ik nog eens naar Brussel was gegaan, en op den duur, na een paar jaar, had ik het ook wel zowat gezien, die trein en die metro. Vier of zo jaar moet het zijn dat ik niet meer elke dag de trein neem van Dampoort naar Brussel-Zuid en de metro naar Madou en dan ’s avonds te voet naar Brussel Noord en dan terug naar Gent Dampoort: toen ik op de trein klom, dacht ik dat ik het nooit meer allemaal zou terugvinden.

Maar neen dus. Toen ik van de trein afstapte, wist ik niet meteen waar naartoe, maar eens de trap naar beneden, was het alsof het nog maar vorige week was en geen vier jaar: gewoon linea recta blindelings dezelfde weg gevolgd als vroeger.

Ah ja, want het was niet zomaar een opleiding ergens in Brussel, het was een opleiding bij mijn oude werkgever. Alwaar er nog een hoop bekende gezichten rondliepen, alwaar het Decap-orgel van Walter klaar stond, waar de designstudio nog altijd even wijs is en de broodjes tijdens de middagpauze nog altijd even lekker.

We waren met negen op de opleiding, van vier verschillende bedrijven: UX-mensen van een grote bank, die zelf geen development doen, developers die een stand-alone product in een doos maken voor eindgebruikers, en daarbij zowel programmatie als UX doen, wij met onze mix van UX en agile en productontwikkeling in een paar zeer specifieke sectoren, en twee interns van Namahn, de ene met een communicatie-achtergrond en de andere met een product development en service design-achtergrond.

(Ik was aangenaam verrast een aantal dingen die ik nog gemaakt had in de opleiding te zien terugkomen, ook: zo kleine kleine spoortjes van uw aanwezigheid terugvinden, da’s wel geestig.)

Alleen spijtig dat het niet langer duurde, vond ik. Oefeningen maken is wijs. En ik heb een nieuwe term bijgeleerd voor iets dat ik al van ergens diep in de jaren 1990 doe, en graag doe: wireflows — een soort wireframes maar dan nét een niveau van abstractie hoger, of ook wel een soort flowcharts maar dan een aantal niveaus van detail meer, om een hele applicatie in een diagram te steken, en dingen zoals flow en interactie en schermen en herbruikbaarheid en alles in kaart te brengen.

Ja, ik wist direct weer waarom ik daar zo graag werkte. En hoe enorm veel ik er geleerd heb.

En dan ging ik weer naar huis en bedacht ik dat het allemaal wel waar is, dat het wijs is en dat ge veel nieuwe klanten en projecten leert kennen als consultant — maar dat, al met al, dat in het niets verzinkt in vergelijking met het gevoel om een eigen ding te maken. Met horten en stoten, met mee- en tegenvallers, soms ongelooflijk frustrerend en misschien wat achteruit gaan om vooruit te gaan, maar altijd uw eigen ding, en bouwen aan iets, en trots kunnen zijn: wij hebben dit gemaakt, wij allemaal samen, van het idee tot het programmeren, van het graven in logfiles terug naar ideeën en omgekeerd.

Het verschil tussen een huis huren en een huis gekocht hebben: ze kunnen allebei schoon en gezellig en watnog zijn, maar al het werk aan het huurhuis is eigenlijk verloren werk, en alleen in een eigen huis zijt ge iets aan het opbouwen.

Op de trein terug naar Gent kwam er in Brussel Centraal trouwens een stiepelzatte meneer binnengezwijmeld, die schuin tegenover mij neerzeeg, op blote voeten, met een blik bier in de hand en wanhoop in de ogen. Hij heeft heel de reis in een mengeling van gromgeluiden, Afrikaanse zang, degelijk Frans en gebroken Duits zichzelf en de wereld proberen overtuigen van allerlei. Dat hij naar een trouw was geweest. Dat zijn vader — ZIJN VADER! bij de twaalf was. DE TWAALF! Van Jacques Delors! Van Europa! En dat hij er zeker in Gent-Sint-Pieters af moest. Dat nummer 9 een gevaarlijk getal is. Nummer neun! Numéro neuf! Gefährlishhhhdangereux mon frère.

IL faut de tout pour faire un monde, peins ik dan. Ik dacht nog even dat ik hem zou proberen helpen, eens we samen uitgestapt waren in Gent, maar ik was hem uit het oog verloren in de menigte, en toen ik hem weer zag, had hij al iemand anders aangeklampt.

En ik moest nog naar een vergadering vanavond, en ik had tenslotte mijn portie sociaal contact al gehad voor dit kwartaal.

Die avond, eind juli:

25 september:

Unfortunately, the release date for the item(s) listed below was changed by the supplier, and we need to provide you with a new estimated delivery date based on the new release date:

Martin, George R. R. “The World of Ice and Fire (Song of Ice & Fire)”
Estimated arrival date: November 26 2014 – November 27 2014

27 september:

We have received new release date information related to the order you placed on July 24 2014 (Order# 202-6462983-3112349).

The items listed below will actually be dispatched sooner than we had originally expected based on the new release date:

Martin, George R. R. “The World of Ice and Fire (Song of Ice & Fire)”
Previous estimated arrival date: November 26 2014 – November 27 2014
New estimated arrival date: November 04 2014 – November 05 2014

30 september:

Unfortunately, the release date for the item(s) listed below was changed by the supplier, and we need to provide you with a new estimated delivery date based on the new release date:

Martin, George R. R. “The World of Ice and Fire (Song of Ice & Fire)”
Estimated arrival date: November 26 2014 – November 27 2014

Tien minuten geleden:

We have received new release date information related to the order you placed on July 24 2014 (Order# 202-6462983-3112349).

The items listed below will actually be dispatched sooner than we had originally expected based on the new release date:

Martin, George R. R. “The World of Ice and Fire (Song of Ice & Fire)”
Previous estimated arrival date: November 26 2014 – November 27 2014
New estimated arrival date: November 04 2014 – November 05 2014

Ahem ja.

“Hoe zou het nog zijn op Newsmonkey“, denk ik regelmatig. En dan ga ik nog eens kijken, en dan zie ik heel soms eens een artikel verloren staan dat mogelijks interessant zou kunnen zijn, verloren tussen dingen als “11 geweldige voordelen van naakt slapen”, “19 dingen die je alleen begrijpt als je ALTIJD honger hebt” of “16 dingen waarvan mannen niet willen dat vrouwen ze weten”.

En dan sluit ik het venster weer: ik ben zó al allergisch aan click bait, maar in het geval van Newsmonkey is het nog meer de plaatsvervangende schaamte die mij doet wegzappen. Brr.

Ik had een reeks cocktails gekocht, deze zomer:

Houd u vast aan de takken van de bomen: er is één fles op geraakt vanavond!! De groene fles is op! One down, five to go. Hopen op een nog een paar vergaderingen, of op een paar dagen met goed weer en buren op het plankier.

Als er een auto in uw voorgevel rijdt, en daarbij net uw kat gemist heeft die op de vensterbank zat, dan is dat een geluk bij een ongeluk. Dat is niet “heftig”.

Als de kuisvrouw van de buren haar eerste marathon op vier uur en veertig minuten afgewerkt heeft, dan is dat een fantastische prestatie. Niet “heftig”.

Als een kindje van elf op de één of andere manier een betere cover van ‘Hurt’ dan Johnny Cash zingt, dan is dat ongelooflijk. Niet “heftig”.

Als Leonardo Di Caprio vervriest in Titanic omdat hij maar in het water bleef trappelen in plaats van minstens voor de helft op een drijvende deur te gaan liggen, dan is dat triestig of tragisch, eventueel niet echt slim of naar eigen persoonlijke inschatting belachelijk dan wel achterlijk. Écht niet “heftig”.

Er zijn andere woorden dan “heftig” om de ontdekking van een volledig skelet van een Giganotosaurus te omschrijven. Of de geboorte van een eerste kind. Of die keer dat uw kat een salamander had opgevreten. Of dat er een floater in het toilet bleef liggen. Of dat er een nieuwe versie van een merk telefoon uit is. Of dat de spaghetti op is. Of, eigenlijk, om het even wat.

Stop trying to make it happen, Hollanders en Vlaamse mediahoeren. Ge hebt ons het woord energie al afgepakt en vervangen door enerZHIE, en nu dit.

Is dan echt niets meer heilig?

Hoboy, wat was mij dat jong. We zijn naar een trouwfeest geweest, en het was zes uur toen we in ons bed lagen. Ik weet niet zeer goed hoe ik het daar uitgehouden heb: het moment dat we naar huis gingen was het van total system shutdown, en dat is pas weer in orde gekomen ergens in de loop van deze namiddag.

Maar ’t was wel wijs, en al. Dat van die kermis en die geseling dus.

Voor Sandra was het wat minder: zij heeft een uur of twee in bed kunnen liggen, en dan moest ze met Jan op baan, naar balcontroletraining — waar hij een bal zó hard tegen zijn arm gekregen heeft, dat het linea recta dokter van wacht en van daar linea recta hospitaal en röntgenfoto’s was. Gelukkig niets gebroken, en dus kon hij (weliswaar met een zeer pijnlijke arm) alsnog naar AA Gent – Lokeren gaan kijken.

Ahem, eens kijken wat er op het programma van mijn boeiend leven staat voor volgende week. Werk, thuis, slapen, werk, vergadering, slapen, werk, thuis, slapen, werk, les, slapen, werk, thuis, slapen. En dan is het weer weekend. Les jours se suivent et se ressemblent.