Tales of Drudgery & Boredom.
Bestaat daar een term voor, voor wat er gebeurt met een computer die nieuw is (of toch for all intents and purposes, met een nieuwe batterij en een nieuwe, lege harddisk), die dan eventjes weer zo snel werkt als een nieuwe computer zou moeten werken, en die dan een restore krijgt van een paar dagen geleden, waardoor hij weer dezelfde krotcomputer wordt die jaren gebruik ervan gemaakt hebben?
Want anders moet dat dringend uitgevonden worden.
⁂
48fps: how we accidentally invented Impressionist filmmaking | The Verge Forums
Watching Journey, it's clear that widespread adoption of High Frame Rate filmmaking would cause even greater issues. This isn't simply a matter of relearning how to do wardrobe, how to build a set, and how to light a scene. Acting is an entirely different matter here. Martin Freeman is one heck of a funny actor. We see him bumbling and confused, twisting his head back and forth comedically. We know that he's funny, and we know the joke — somehow, however, the frame rate disrupts his timing. It all takes a bit too long, and the sharp impact is gone.
Pick Your Battles « I am Zef
I know it’s exciting to plan for a system that’s ready for Google-like traffic — but seriously, focus on something people want first. You will have to go through multiple refactors of your infrastructure. There’s not a chance in the world you will get it right the first time, so don’t assume you will.
The Mind of a Chef | Watch Online | PBS Video
From ramen to rotting bananas, Copenhagen to Kansas City, and pork buns to golf clubs, PBS’s new series The Mind of a Chef combines travel, cooking, history, science, and humor into an unforgettable journey. Executive producer and narrator Anthony Bourdain takes viewers inside the mind of noted Korean-American chef and restaurateur David Chang.
DominionStrategy Wiki
The Dominion Strategy Wiki was launched in October 2012 as a resource of knowledge and strategy about the card game Dominion. As part of Dominion Strategy, it was started by members of the Dominion Strategy Forum as a space where Dominion information can be developed in an open environment. We currently have 346 articles on a variety of Dominion-related topics.
News – Enhance the gameplay in your edition of Baldur’s Gate from GOG.com – GOG.com
Baldur's Gate and Baldur's Gate II remain cult classics not only among D&D fans, but cRPG gamers in general. With countless hours of gameplay, captivating stories, colorful characters, and many memorable locations they're one of the most intense and extensive role-playing experiences you can get while sitting in front of your PC. But to say that they didn't age at all might be a bit of a stretch. That's why some people would go a great distance modding and upgrading both those titles to combine them into one, seamless, visually updated game–an enhanced edition, if you will.
⁂
De batterij van de laptop was on the blink. Service battery, of iets in die zin, zei de computer.
Bon, ik zit er niet al te veel mee in: ik kan wel met de stekker in het stopcontact werken.
Tot de batterij zodanig kapot is dat de computer gewoon niet meer opstarten, natuurlijk. Vanmorgen was het van dat: zwakke tekenen van leven uit de laptop, maar weigeren te booten.
Voor de zekerheid de harddisk er even uit gevezen om te kijken of het dat soms niet was, maar neen hoor: harddisk in een andere computer is proper leesbaar en boot zelfs proper op ook.
Beginnen bellen naar winkels om een nieuwe batterij te kopen. Een stokoude computer natuurlijk, zeggen de winkels: zie dat van hier, een MacBook Pro uit verdorie februari 2011, dat we daar nog batterijen op voorraad voor zouden hebben.
Afijn, na veel winkels toch maar bij de lokale Macintoshboer terecht geraakt, waar na heel erg letterlijk meer dan een uur wachtmuziek en vier telefoons bleek dat ze nog één batterijen liggen hadden in Gent.
Ik naar de winkel: ah ja inderdaad, batterij kapot. We zullen dat meteen vervangen meneer.
Een kwartier later: zo meneer, één nieuwe batterij, één. Oh ja, en uw harddisk is ook kapot, zie ik?
Aaaaargh!!!
Nieuwe batterij en nieuwe harddisk, dus. Een uur of tien restoren, en morgen kan ik weer aan de slag.
⁂
Flawless victory!
Opgestaan om zes uur en de kinderen uit bed geraapt. Kinderen zich doen aankleden, doen eten, boterhammen gesmeerd voor ’s middags, en hopla:
Iedereen klaar. Om, godbetert, 6u35 ’s morgens. We hebben dan maar nog een beetje rondgelummeld, en om tien voor zeven aangezet naar school.
Toegekomen op school om 7u, kinderen daar gedumpt (de school zou pas open gaan om 7u30, trrr), naar het station gefietst, en hopla, ’t was 7u10 en de trein vertrok pas om 7u50.
Iets gedronken, een croissant gegeten, boek gelezen, staan wachten op collega Ron.
Op de trein naar Antwerpen Centraal gestapt, in slaap gevallen, wakker geworden, uitgestapt, de roltrap naar beneden genomen, een paar minuten later de Fyra op (die had och here maar 7 minuten vertraging, da’s niets), in slaap gevallen, wakker geworden in Amsterdam Hauptbahnhof, buitengestaan, tram 4 genomen naar het Frederiksplein, paf! Toegekomen om 10u55, en we waren afgesproken om 11u voor de meeting.
Meeting meeting meeting, uitleg uitleg uitleg, iedereen content, en dan weer terug. Te voet van de ene kant van Amsterdam terug naar het station, en toch maar moeten constateren dat het goed gesteld is met de aanwezigheid van Vlaanderen en Gent in Amsterdam:
En kijk nu:
Enfin bon, te voet van Frederiksplein via onder meer het leuke Athenaeum en het machtige American Book Center (waar ik content van ben dat ik er niet in de buurt van woon of ik was al mijn geld kwijt) en een café terug naar de Fyra, op de trein, slapen tot Rotterdam, wakker worden, boek gelezen, spelletje gespeeld, toekomen in Antwerpen, trap naar boven, aansluiting op vijf minuten, trein naar Dampoort, thuis!
Een groot gemak.
⁂
Mijn oudste dochter en haar moeder zijn ervanonder gemuisd naar de zee, en ze hebben mij laten zitten met drie bloedjes van kinderen.
Allemaal goed en wel, ik geef die wat eten, ik steek ze op tijd in bed, ik maak ze morgen ongeveer op tijd wakker, ik kijk erop toe dat ze ongeveer allemaal min of meer de juiste kleren aan hebben, ik steek ze wat eten in het hoofd, ik fiets mee naar school, en dan rijd ik door naar het werk, hopla opdracht volbracht.
Maar!
Morgen moet ik ergens tussen zeven en acht uur ’s morgens de trein nemen.
Naar het Frederiksplein in Amsterdam in Holland, of all places.
Met de FYRA, of all means of transport.
Dus, eerste probleem: op tijd op het station geraken maar ook nog eens drie kinders naar school voeren. En huis – school – station ligt niet in het verlengde van elkaar, en ik moet al op de trein zitten op tijdstip dat normaal de kinderen nog aan het worstelen zijn met hun laatste boterhammen, en er nog een worsteling met boekentassen en eentje met jassen en eentje met fietsen en in extremis vergeten gerief op het schema staat.
Tweede probleem: FYRA. Als hij rijdt. Als hij op tijd toekomt. Als hij op tijd vertrekt. Als hij op tijd terug is.
(Ondergeschikt derde probleem: een opleiding geven in een niet-gecontroleerde omgeving — geen flauw idee over internetconnectiviteit en zo — maar daar lig ik niet echt wakker van.)
Enfin, spannend, dus, morgen.
⁂
Het kan soms rap gaan, op het internet: de ene maand zijt ge nog Facebook, de volgende maand zijt ge Friendster.
Dan zat een mens op What’s New at NCSA voor zijn dagelijkse nieuws, voor ge’t weet is het Slashdot en dan is het Metafilter en dan is het Fark en dan kwam even StumbleUpon voorbij en dan is het Digg en dan is het Reddit, en op één maand tijd heeft Digg plots helemaal afgedaan, terwijl Slashdot al jaren aan het wegdeemsteren is en maar niet wil sterven, en Metafilter rustig blijft voortdoen wat het altijd al deed.
Flickr was hét van het van het, een tijd geleden, en dan was het plots eigendom van Yahoo! en zette ook daar The Long Dark Tea-Time of the Soul in, en dan was er vanalles en nog wat en stak Facebook Flickr voorbij, en Twitter ook, en met een korte tussenstop bij Hipstamatic eindigde de grote hoop van de sociale fotografeerderers op Instagram, en voor ge het weet stond er How Yahoo Killed Flickr and Lost the Internet op Gizmodo, en midden mei 2012 luidde de doodsklok over Flickr.
Ik heb daar al een Pro Account van de eerste dag dat het mogelijk was om een Pro Account te kopen, in in 2004. En ik vond het spijtig, dat Flickr maar niet terug op de goede weg raakte.
En toen werd Marissa Mayer de nieuwe baas van Yahoo!, en ondertussen was Hipstamatic al lang quasi opgebrand, en was Instagram eigendom van Facebook geworden, en dan begon Facebook op kousenvoeten de Terms of Service van Instagram in lijn te brengen met die van Facebook zelf, en kijk nu: in de kranten van de hele wereld stonden daar plots artikeltjes over, en wil het toeval toch wel dat dat net gebeurde in de week nadat Flickr zijn nieuwe iPhone app uitbracht, die door zowat iedereen positief bevonden werd.
En voor ge het weet, krijg ik de ene na de andere “X added you as a contact!”-mail van Flickr.
Het kan verkeren.
⁂
Morgen komen hier vriendinnen van Zelie slapen.
Nerveus! Zie dat ik iets verkeerd zeg of doe! De één of andere major faux pas, die van Zelie een social outcast zou maken — “kijkt, dat is die met die raren als vader!”
Nee echt, stressen.
⁂
Hoera! Er is weer overal degelijk netwerk!
Signaalsterkte gemeten terwijl ik door het huis loop:
De dikke groene lijn is een baksken in het bureau, de paarse lijn is er eentje in de living, de blauwe is er eentje in het achterhuis. Seamless! Flitsend! Nieuw! Transparant! Hoezee!
⁂
Ik haat het, als ik dingen moet wegsmijten.
Maar wat doet een mens met 19 inch monitors, van die oude bakbeesten van toen er nog geen platte schermen waren? En wat doet een mens met boeken ergens middenin een reeks, pakweg nummer 7 en 8 van Wheel of Time of nummer 9 en 10 van Mission Earth?
Wat doet een mens met twee Ivar-rekken met extra planken en verlichtingen en alles, uit elkaar gehaald maar nog in elkaar te steken?
Wat doet een mens met allemaal boeken die niemand ooit nog gaat lezen — kinderboeken van Mia en Eddy Gaan Zwemmen anno 1974 of jaren-1950 verkorte vertalingen van Tolstoy naar het Nederland? Dikke boeken met het beste van Readers Digest (in het Frans)? Zes of zeven exemplaren van Prisma Handwoordenboeken Nederlands en Frans/Engels-Nederlands en Nederlands-Frans/Engels? Wat met een hele reeks Oor’s Popencyclopedieën uit de jaren 1990?
Enfin, vandaag dus begonnen aan het uitmesten van de gestapelde stapels, euh stapels en dozen en brol die in het achterhuis staan. Moeilijker dan ik dacht, helaas.
Hoe verder ik geraak, hoe moeilijker het wordt: er is een limiet aan het aantal keer dat ik dingen op een nieuwe stapel kan leggen, en hoeveel er op de stapel “later nog eens te bekijken” kan gelegd worden.
En dus is het nu een Dodenmars van Bataan tot het bittere eind: zo ongeveer alle boeken staan in de bibliotheek, ’t is nu een kwestie van doos na doos openmaken, alles eruit halen en sorteren, en dan alles een finale plaats geven. Tot de hele vloer van het achterhuis leeg is. Geen kwartier.
⁂
Ik was boekjes aan het stapelen, daarnet. Voor de verandering geen boeken maar notaboekjes en schriftjes: een heel schap vol, jaren aan een stuk.
Netwerkschema’s, tekeningen van stukken interface, visitekaartjes, vergaderverslagen.
Random dingen waar ik me niéts meer van herinner (“Christophe BOUTIN, niet BOUDIN!!”, zegt de allereerste pagina van eenn klein rood boekje, en ik was al vergeten wat ik allemaal met Boutin uitgestoken had), random dingen die ik me als de dag van gisteren herinner (op de tweede pagina van datzelfde boekje: “X wil (1) een mac of PC van ± 150.000 (2) nog een 43P met 64 meg ram (3) Ethershare voor 20 users (4) een OPI-server, alles in totaal rond de 800.000 BEF”).
Heelder vergaderingen waar ik achteraf ineenkrimp van de plaatsvervangende schaamte, zoals deze (namen vervangen) tussen twee volwassen mensen die eigenlijk beter zouden moeten weten:
A: Ik ben het beu dat jullie nooit jullie afspraken nakomen.
B: Ha, wel, nu ge het zegt, ik kon er vorige vergadering niet op komen, maar nu weet ik het weer. Voor [project 1] ging er 15.000 naar jullie en niets naar ons. Dat zou toen zogezegd de laatste keer zijn dat dat zou gebeuren. De afspraak voor [project 2] was dat alles tezamen zou gebeuren en dat de winst zou gedeeld worden. Maar nu zie ik dat er facturen naar ander partijen gestuurd zijn!
A: Die pot, dat we dat samen gingen doen, dat was een tijdelijke afspraak, maar vorige vergadering gingen we het anders doen, en dan had B daar geen enkel probleem mee. Als hij daar nu op wil terug komen…
B. Ja, maar nee, maar ik had dat alleen maar niet gezegd omdat ik er geen zaken meer mee te maken wou hebben.
A. Maar nu we er met onze inspanningen winst mee maken, plots wel weer?
C: Bon, volgend punt. [Project 3], hoe zit het daar nu eigenlijk mee?
B: Daar wil ik het nu niet over hebben. En voor [Project 2]: ik vind gewoon dat ons werk volledig ondergewaardeerd wordt, maar ik wil er nu geen woorden meer aan vuil maken.
A: Ik hoop dan toch dat B er volgende keer niet meer opnieuw op terugkomt: dat hij gewoon zijn facturen schrijft en zich aan de afspraken houdt.
C: Akkoord. En als het dan toch mogelijk moet zijn om terug te komen op afspraken, dan moet dat wel van de twee kanten mogelijk zijn. Wat [project 2] betreft, daar werd in een crisissituatie een noodzakelijke beslissing genomen, waar op dat moment iedereen mee akkoord ging. Wij willen dat op Europees niveau bekijken, niet alleen Gent en omstreken.
A: [Project 4]: wij waren 50.000 voor ons overeen gekomen. Dat is toch niet in tegenspraak met de gedane afspraken, B? Of toch? Ik wil de zaak niet opblazen, maar…
B: Kijk. Ik wil niet dat A nog een beslissing neemt. Wat de beslissing ook is: ik word hier gewoon voor het blok gezet. Ik wil niet meer terugkomen op die 120.000 van [project 2], maar die 50.000 van [project 4], die heb ik wel los gekregen.
A: B, ik wil hier niet discussiëren over bedragen die gij u herinnert of wie wat verkocht heeft, maar het is toch wel een beetje sterk dat ineens slinks dreigt om [partnerschap op te blazen].
C: Misschien is dat in het heetst van de strijd gezegd?
B: Ja, misschien wel, maar ik sta nog steeds achter mijn woorden.
A: Als het zo moet gaan: factureert gij dan gerust 50.000 aan [klant van project 4].
Ik herinnerde mij die specifieke vergadering niet meer, maar wel dat ik er zo eindeloos veel heb meegemaakt. A die B wolligheid verwijt, B die niet om kan met de zakelijkheid van A, C die de kerk in het midden probeert te houden, B die met buzzwords slaat, A die die buzzwords moeiteloos ontkracht (“kosten? maar allez B, zijt gij nu dom, van kwade wil of hebt gij nu geen enkel benul van boekhouding? gij slaat voortdurend interne en externe kosten door elkaar als het u past”), C die ondertussen eigenlijk naar huis zou willen gaan omdat hij hier allemaal niet voor getekend had.
Oh man. Dagen, maanden en jaren ruzie, minutieus bijna letterlijk opgetekend.
Week 1 zegt X: we gaan op een beurs staan. Zegt Y: ik zie daar het nut to-taal niet van in, maar okay voor mij. Week 3 zegt Y: ik vind dat we onze samenwerking best stop zetten. En ik wil niet naar die beurs. Zegt X: euh ja, maar ondertussen hebben we wel al een stand besteld. Week 6 zegt Y: mijn vertrouwen in onze samenwerking is kompleet herwonnen! Zegt Y: die hele beurs was een totaal fiasco.
Quelle misère.
Er zit stof voor een hele reeks boeken in die boekjes — ware het niet dat ik er eigenlijk niet meer aan herinnerd wil worden.
(En toch gooi ik die dingen niet weg, nee meneer mevrouw.)
⁂
Feestje op het werk vandaag!
⁂
Die jonge gasten doen dat niet verkeerd, vind ik.
⁂
Ik heb een nieuw project.
Volgens de tellingen van de politie rijden in Gent zo’n 20% van de fietsers zonder licht. De burgemeester zegt dat hij het gevoel heeft dat het veel meer dan 20% is, misschien wel de helft.
Oh, hoe de usual suspects daar op springen! Fietsers zijn des duivels, fietsers hier, fietsers daar. En ze rijden allemaal op het plankier! En de wetten gelden niet voor fietsers!
Natuurlijk dat die cijfers niet kloppen met wat de mensen denken dat de cijfers zijn. Om te beginnen: als er ergens een groep politie staat, gaan mensen die een slecht of geen licht hebben, misschien wel een andere straat inslaan. Daarnaast: schoolvoorbeelden van statistische problemen, hallo, iemand?
De plaats waarop de politie checkt, de plaats waar de mensen met kritiek op de resultaten van de politie naar fietsers kijken: als die al verschillen, dan kijken ze allebei naar verschillende soorten mensen (forenzen die elke dag een paar kilometer doen vs. studenten die een paar honderd meter fietsen, bijvoorbeeld, of schoolkinderen vs. ambtenaren pakweg).
Of nog: de fietsers zonder lichten vallen u meer op, en dus lijkt het alsof er meer zijn — een soort Baader Meinhoffenomeen, kijk, nog een fietser zonder lichten, en kijk, nog zo’n idioot!
Twee drie politietellingen op twee drie plaatsen, en dan extrapoleren naar heel Gent? Twee drie tijdstippen en dan extrapoleren? Enfin, een prof statistiek maakt er een examenvraag van waar van te snoepen valt.
Ik rijd elke dag heen (rond 8u) en terug (rond 17u15) van centrum Gent via Visserij en Keizerspark naar Gentbrugge.
Mijn indruk, zonder het ooit geteld te hebben, was dat zo ongeveer 60% van de fietsen goed verlicht waren, 20% excuuslichten hadden (nauwelijks zichtbare LEDjes, aan het onderbeen of de schouder bengelende knipperlichtjes), en 20% niet verlicht waren. (Dat, en die ene flitsende witte ligfiets met zijn verblindende koplampen.)
Bruno had in januari ook zo’n gevoel:
Over criminaliteit gesproken: van de talloze fietsers die ik ben tegen gekomen, reed ruim de helft zonder licht. En natuurlijk zijn het net die fietsers, die donker gekleed gaan (laat staan dat ze een fluovestje zouden aan hebben). Van de overblijvende helft, reed nog eens ruim de helft met excuuslichtjes.
Vorige week heeft hij het dan ook effectief geteld, op hetzelfde traject:
Vorige week reed ik, toen het ‘s ochtends nog donker was, heen en terug van de stationsbuurt naar het UZ (in totaal een vijftal kilometer). Ik ben 97 fietsers tegengekomen (ik heb ze geteld, jawel). Daarvan hadden er exact 29 iets wat op een licht geleek (ik dacht 23 echte lichten, 6 excuuslichten die ge pas opmerkt als ge de fietser aangereden hebt). En bijna allemaal hadden ze dikke maar donkere wintervesten aan (ik heb 7 fluohesjes geteld).
Dat is redelijk dramatisch, en nog erger dan zijn buikgevoel van januari dit jaar. In een grafiekje gezet:
…maar dat komt dus niet overeen met wat mijn aanvoelen was over “mijn” route. Logisch, natuurlijk: tussen station en UZ rijden er denk ik disproportioneel veel studenten met vaak aftandse fietsen, die zich allemaal onsterfelijk wagen.
Terwijl mijn route behoorlijk gezapig is, met mensen die ofwel van relatief ver buiten Gent naar hun werk gaan, ofwel kinderen zijn die naar school gaan en die (hoop ik dan) beter zouden moeten opgevoed zijn.
De resultaten van twee tellingen:
De eerste ’s morgens om 7u55, de tweede ’s avonds om 17u20. Bij elkaar geteld een volledig ander taartje, en minder erg dan mijn inschatting — toch na twee tellingen:
(En jawel: de mensen die geen licht hadden, waren voornamelijk mensen die er studentachtig uitzagen.)
Ik ga dat eens blijven tellen, denk ik. Al was het voor mijn eigen plezier.
⁂
Louis is bezig aan een verzamelaar fantasy-kortverhalen. Daarna, denk ik, geef ik hem een bundel robotverhalen van Asimov.
Zelie, die geef ik denk ik The Ship Who Fought. Of misschien The Mists of Avalon.
Die boeken staan er nu bijna allemaal: tijd dat ze gelezen worden, gedimme.
⁂
Gewoon gecrashed van ziekte, deze namiddag. Al sinds dit weekend met koppijn, maandag nog min of meer bij bewust thuis gewerkt, vandaag opgestaan met zoiets raars in mijn keel en koppijn, en de hele dag min of meer een droge hoest.
En deze namiddag: licht uit. Naar huis geraakt, in bed gekropen en er een uur of vijf in gelegen: ontploffend hoofd, hoestneigingen, helemaal stijf, the works.
Morgen eens naar mijnheer doktoor, denk ik.
⁂