-
⁂
-
Om de zoveel tijd gebeurt het: problemen met het netwerk thuis.
Dit is de situatie:
De ster onderaan links is waar de glasvezel binnenkomt. Ik zit meestal waar die blauwe driehoek is, in mijn bureau in de living. Er is een draadloze verbinding van beneden naar boven (ik weet het, stom, maar het was op het moment van het installeren moeilijk om een gat bij te boren), een netwerk-over-stopcontact met helemaal boven (ik weet het, ’t is gewoon dat de doos in de living niet zo ver geraakte), en een draad door de tuin naar het achterhuis, waar een wifidoos van Ubiquiti het achterhuis netwerk geeft.
De wifi in het achterhuis is uitgevallen, om onduidelijke redenen. Al geprobeerd: wifidoos aan- en afzetten, computer rechtstreeks in de draad steken. Geen van beide geeft netwerk. Dat wil dus zeggen — zucht — dat er waarschijnlijk iets aan hand is met de draad.
Best case met de stekker (maar ik zou niet weten wat er veranderd is de laatste maanden, niemand komt daar zelfs maar in de buurt van), worst case met de draad zelf. Die draad zit al ettelijke jaren (twintig?) onder de grond, en ik denk niet dat dat speciaal degelijke draad is of zo. Dus zou het wel eens kunnen zijn dat het Einde Verhaal is voor de vaste verbinding van de voorkant naar de achterkant.
Ik denk dat ik op zoek moet gaan naar iemand die heel dat netwerk hier gewoon in orde kan krijgen, in plaats van een gebricoleerd gedoe van vier vijf verschillende technologieën.
Tips, iemand? :/
⁂
-
Het is zover: tijd om de ventilator op mijn bureau weer aan te zetten.
En ook tijd om van tijd tot tijd water bij te geven aan de planten in den hof. Er was zowaar al een wilg in een pot (wilgen zuigen water) op één dag halfdood.
En kijk dit zat op de muur en ik had geen degelijk fototoestel bij de hand dus ’t was met mijn telefoon te doen:
Oedemera lurida, zegt het internet mij. Of toch in alle geval Oedemera sp., een schijnboktor.
⁂
-
Een heel heel klein sprinkhaanachtig dingetje. Juist tijd gehad voor een paar foto’s waarvan de meeste totaal wazig, en dan is het ding weggesprongen naar ikweetnietwaar ergens op de vloer.
En dan, vanop een tak rozemarijn, een rozemarijngoudhaantje. Ik zou het dood moeten gedaan hebben en dan op mijn gemak foto’s genomen hebben, maar het begon ineens te bewegen en ik heb het dan maar zo gelaten.
Een doodgevroren beest en dan een focusrail, dat zou iets geven. In plaats van gelijk nu een paar foto’s en dan bij elkaar gekletst.
⁂
-
Ze is er bijna, de Verapazbrug. Vandaag zat er een folder van de stad in de brievenbus met informatie over wat er voor ons gaat veranderen.
Ik ben er zeer content over, ik. Dit is het plannetje:
Heel dat omlijnde gebied wordt verboden voor doorgaand verkeer! Dat wil dus zeggen dat er alleen maar mensen mogen rijden die ernaartoe moeten komen, of er weg moeten gaan.
Dat gaat gecontroleerd worden door ANPR-camera’s, van die dingen die nummerplaten scannen. In het algemeen heb ik daar nul problemen mee: wij wonen in dat gebied, en als we er ooit met de auto van of naar rijden, is het uiteraard niet om er door te rijden. De manier om van en naar ons huis te gaan, is ook niet echt veranderd, ondanks de nieuwe eenrichtingsstraten.
Ik vraag mij alleen af wat dat betekent voor situaties zoals vorige week, als we met een aantal mensen naar Kerksken aka Hol Van Pluto zijn gereden: dat was vertrekken buiten de zone, mij komen ophalen, een tweede persoon ophalen, en dan ’s avonds in omgekeerde richting hetzelfde. Zou dat dan twee keer een overtreding geweest zijn?
Ik ga het eens vragen.
⁂
-
Er was een meetingverzoek van een leverancier. Dat ze eens wilden spreken met ons om eens te spreken.
Blijkt dat ze ergens een strategische beslissing moeten nemen, en dat iemand gezegd heeft “ik ga gewoon al ons relatief grote klanten opbellen”.
Tja. De man wou vooral weten wat we niet goed vonden aan hun ding. Volgens mij: dat het te duur is, vooral. En dat de data in een zwarte doos verdwijnt. Maar verder had ik niet veel te zeggen omdat we hun ding ook maar voor de basis van de basiszaken gebruiken.
Tja.
Vreemde meeting.
⁂
-
Ik begin al serieus af te tellen: de 16de, als alles goed gaat, staat er hier een kraan en een container voor de deur om ons dak aan te pakken.
Pannen eraf, een gat bijmaken voor een velux en een ander gat verplaatsen voor een andere velux, onderdak in orde krijgen, isolatie, nieuwe pannen, allerlei gedoe.
En we moeten dan ongetwijfeld ook binnen vanalles weer rechttrekken, pleisteren, schilderen en alles.
Ja, schan-da-lig veel geld, dat ook.
⁂
-
Ik zag vandaag, omdat er in bepaalde regio’s van het internet niet naast te kijken was, filmpjes van Reuzegom en dopen.
Bah.
⁂
-
Dat doet eens raar, een weekend dat maar twee dagen duurt.
Mijn halve trouwboek is terug van een week Sevilla, de helft van de kinderen zitten in examens, en voor de rest gebeurt er hier weinig spannends.
Ik heb futloos in de zetel gezeten. Iémand moest het doen.
⁂
-
Er stond een kom met sossiessen in de frigo. Eén van de kinderen heeft die uit de frigo gehaald, en dan niet meer teruggezet.
De dag erna:
Nephthys heeft ze niet allemaal opgegeten.
Ahem.
⁂
-
Twee keer klikken in de nieuwe Photoshop Beta, en een foto krijgt wat meer (totaal uitgevonden) context. Dit is mijn overgrootmoeder (bovenaan links) met haar broer en zussen, en haar ouders (zittend):
Ik weet dat het — zeker met zo’n vergelijkdinges — duidelijk is waar er inhoud aan toegevoegd is, maar op het eerste gezicht? Ik denk het niet.
Of deze, van het doodsprentje van diezelfde overgrootmoeder, en van een ver familielid waar de relatie te ingewikkeld van is om uit te leggen:
En ja, ik weet dat de handen er funky uitzien, en dat er rare dingen aan de hand zijn met perspectief en anatomie en alles — maar beeld u in wat dit wordt binnen een jaar of twee!
⁂
-
Ik kwam deze van Klaus Nomi tegen op de Youtubes:
Dat is een versie van Falling in Love Again door Marlene Dietrich in Der Blaue Engel:
Dat de vertaling is van het origineel Ich bin von Kopf bis Fuß auf Liebe eingestellt:
En dat magistraal geparodieerd wordt door Madeline Kahn in Blazing Saddles:
Daar zit behalve stapels jeugdsentiment ook een quizvraag in, denk ik zo.
⁂
-
’t Is goed als het werkt, die hele Figma, maar na jaren en jaren bijna uitsluitend in Figma geleefd te hebben is het toch nog altijd vloeken als het erop neerkomt dat er een min of meer werkend prototype moet gemaakt worden.
Statische beelden al wat ge wilt — behalve natuurlijk dat het niet echt CSS-regels zijn die toegepast worden, en dat niet echt alles van stijl kan gebruikt worden: geef de mens die na jaren eindelijk border-top/right/bottom/left en ditto border-radius heeft mogelijk gemaakt een bonus, en geef stampen aan het team dat er na al die tijd nog altijd niet in slaagt om aligneren op pixel grid mogelijk te maken, en ditto met de mensen die zich met fonts bezighouden en met het irritante margin dat geen margin is en padding die niet doet wat een mens ervan verwacht, maar bon, ik weet dat ik aan het zagen ben.
Prototypes daarentegen: dikke, vette miserie. Dingen die in Axure op een ik en gij lukken, zijn in Figma na ettelijke jaren nog altijd onmogelijk. Of nog erger dan onmogelijk, nét niet mogelijk.
Een voorbeeld: een knop doet iets als er over gehoverd wordt. Diezelfde knop doet ook iets als er op geklikt wordt. Wat zegt Figma? Eén van de twee kiezen hé kerels. Aaargh.
Of, waar ik vorige week tegen liep: een tabel met op de rij een “toon een cel met een link-knop en een ‘…’-menuknop”-hover-actie, en dan een “klap de rij open en dicht” op de delen van de rijd die niet het menuutje zijn, een “ga naar pagina” op de link-knop, en een “toon een uitklapmenu” op de “…”-knop van het gehoverde dink.
De individuele elementen daarvan werken, met enerzijds een open- en dichtklapding in mijn dynamic component:
…en anderzijds een hele reeks hover-acties met een “open overlay” op een manueel ingestelde plaats (grr):
…maar die twee gecombineerd? Laat staan een uitklapmenuutje op de juiste plaats? Neuhhh.
Ik heb nul goesting om naar iets gelijk Framer over te stappen, en ik heb eigenlijk nog minder goesting om het in HTML te doen. Het zal dan maar bij één interactie blijven in één scherm van een prototype, en een andere in een ander scherm. En dan het geheel in aparte, statische dingen.
Pff. Brolfigma.
⁂
-
Ik was thuis en ik nam een random foto van bladluizen op de rozen:
En dan was ik niet thuis en zag ik allemaal stofluizen op een tuintafel en ik had mijn fotomathilde niet mee en aaargh. Ik had die beesten zó graag van dicht met een degelijke lens gefotografeerd in plaats van met een telefoon:
Bewegend beeld is nog wat meer vergevend, dus dan maar een filmpje gemaakt met de digitale zoom:
Tja.
⁂
-
Ik dacht: een komisch-romantisch licht dingetje waar mensen over en weer reizen in de tijd. Het bleek meer dan dat. Komisch en romantisch zeker dat, maar vooral ontroerend en hartverwarmend.
Ban Ha-ni is zeventien en het meest populaire meisje op haar school. Op een avond loopt ze de straat over tijdens een ruzie met haar vader. Die duwt haar nog net uit de weg van een vrachtwagen maar wordt zelf overreden.
Ha-Ni geeft zichzelf de schuld, vlucht weg van de wereld en breekt al haar vriendschappen af. Twintig jaar later werkt ze in een grootwarenhuis als in een inktvis verklede mascotte om snacks te verkopen.
En dan: Ban Ha-Ni is zeventien en het meest populaire meisje op school. Op een avond loopt ze de straat over tijdens een ruzie met haar vader. Ze wordt bijna overreden, en wordt wakker twintig jaar later.
De 37-jarige en 17-jarige Ha-Ni leren elkaar allerlei bij. De 37-jarige gaat na een samenloop van omstandigheden werken in het hoofdkwartier van de snackproducent, waar tegelijkertijd de zoon van de CEO in de keuken werkt. Die zoon, Han Yoo-Hyun, had twaalf stielen en dertien ongelukkengewijs alle mogelijke krediet (ook financieel) opgebruikt, en als laatste kans moet hij beloven 100 dagen in die keuken te blijven werken.
Samenlopen van omstandigheden, en Yoo-Hyun staat in het krijt bij Ha-Ni, en dan gaan ze samenwerken, en uiteraard vallen ze voor elkaar.
⁂
Maar ’t is meer dan dat, natuurlijk. Misverstanden en dubbele bodems en verraad en tegenverraad, en dan ook nog zussen en schoonzussen en beste vriendinnen en een gemene-maar-misschien-toch-niet-pester van twintig jaar geleden en allerlei.
Nee: schoon. Content van.
⁂
Tales of Drudgery & Boredom.
