‘t Is goed als het werkt, die hele Figma, maar na jaren en jaren bijna uitsluitend in Figma geleefd te hebben is het toch nog altijd vloeken als het erop neerkomt dat er een min of meer werkend prototype moet gemaakt worden.
Statische beelden al wat ge wilt — behalve natuurlijk dat het niet echt CSS-regels zijn die toegepast worden, en dat niet echt alles van stijl kan gebruikt worden: geef de mens die na jaren eindelijk border-top/right/bottom/left en ditto border-radius heeft mogelijk gemaakt een bonus, en geef stampen aan het team dat er na al die tijd nog altijd niet in slaagt om aligneren op pixel grid mogelijk te maken, en ditto met de mensen die zich met fonts bezighouden en met het irritante margin dat geen margin is en padding die niet doet wat een mens ervan verwacht, maar bon, ik weet dat ik aan het zagen ben.
Prototypes daarentegen: dikke, vette miserie. Dingen die in Axure op een ik en gij lukken, zijn in Figma na ettelijke jaren nog altijd onmogelijk. Of nog erger dan onmogelijk, nét niet mogelijk.
Een voorbeeld: een knop doet iets als er over gehoverd wordt. Diezelfde knop doet ook iets als er op geklikt wordt. Wat zegt Figma? Eén van de twee kiezen hé kerels. Aaargh.
Of, waar ik vorige week tegen liep: een tabel met op de rij een “toon een cel met een link-knop en een ‘…’-menuknop”-hover-actie, en dan een “klap de rij open en dicht” op de delen van de rijd die niet het menuutje zijn, een “ga naar pagina” op de link-knop, en een “toon een uitklapmenu” op de “…”-knop van het gehoverde dink.
De individuele elementen daarvan werken, met enerzijds een open- en dichtklapding in mijn dynamic component:
…en anderzijds een hele reeks hover-acties met een “open overlay” op een manueel ingestelde plaats (grr):
…maar die twee gecombineerd? Laat staan een uitklapmenuutje op de juiste plaats? Neuhhh.
Ik heb nul goesting om naar iets gelijk Framer over te stappen, en ik heb eigenlijk nog minder goesting om het in HTML te doen. Het zal dan maar bij één interactie blijven in één scherm van een prototype, en een andere in een ander scherm. En dan het geheel in aparte, statische dingen.
Ik was thuis en ik nam een random foto van bladluizen op de rozen:
En dan was ik niet thuis en zag ik allemaal stofluizen op een tuintafel en ik had mijn fotomathilde niet mee en aaargh. Ik had die beesten zó graag van dicht met een degelijke lens gefotografeerd in plaats van met een telefoon:
Bewegend beeld is nog wat meer vergevend, dus dan maar een filmpje gemaakt met de digitale zoom:
Ik dacht: een komisch-romantisch licht dingetje waar mensen over en weer reizen in de tijd. Het bleek meer dan dat. Komisch en romantisch zeker dat, maar vooral ontroerend en hartverwarmend.
Ban Ha-ni is zeventien en het meest populaire meisje op haar school. Op een avond loopt ze de straat over tijdens een ruzie met haar vader. Die duwt haar nog net uit de weg van een vrachtwagen maar wordt zelf overreden.
Ha-Ni geeft zichzelf de schuld, vlucht weg van de wereld en breekt al haar vriendschappen af. Twintig jaar later werkt ze in een grootwarenhuis als in een inktvis verklede mascotte om snacks te verkopen.
En dan: Ban Ha-Ni is zeventien en het meest populaire meisje op school. Op een avond loopt ze de straat over tijdens een ruzie met haar vader. Ze wordt bijna overreden, en wordt wakker twintig jaar later.
De 37-jarige en 17-jarige Ha-Ni leren elkaar allerlei bij. De 37-jarige gaat na een samenloop van omstandigheden werken in het hoofdkwartier van de snackproducent, waar tegelijkertijd de zoon van de CEO in de keuken werkt. Die zoon, Han Yoo-Hyun, had twaalf stielen en dertien ongelukkengewijs alle mogelijke krediet (ook financieel) opgebruikt, en als laatste kans moet hij beloven 100 dagen in die keuken te blijven werken.
Samenlopen van omstandigheden, en Yoo-Hyun staat in het krijt bij Ha-Ni, en dan gaan ze samenwerken, en uiteraard vallen ze voor elkaar.
⁂
Maar ‘t is meer dan dat, natuurlijk. Misverstanden en dubbele bodems en verraad en tegenverraad, en dan ook nog zussen en schoonzussen en beste vriendinnen en een gemene-maar-misschien-toch-niet-pester van twintig jaar geleden en allerlei.
All the Household Types in the U.S. | FlowingData When you think of household types in the United States, the most common ones probably come to mind: single, married couple, married couple with a kid, or married couple with two kids. And that makes sense, since that covers about two-thirds of all households. But I’ve been wondering about the remaining third of households. That’s when you start to see a lot of variation.
Weird, Rare, and Everywhere | Hakai Magazine In the bogs of Hecate Island, British Columbia, a writer and novice naturalist joins researchers for a glimpse of a multiyear biodiversity mission—and gets acquainted with some odd organisms.
Memory Allocation In this post I’m going to introduce you to the basics of memory allocation. Allocators exist because it’s not enough to have memory available, you need to use it effectively. We will visually explore how simple allocators work. We’ll see some of the problems that they try to solve, and some of the techniques used to solve them. At the end of this post, you should know everything you need to know to write your own allocator.
American Hippopotamus – The Atavist Magazine This is a story about hippopotamuses, as advertised, but it’s also a story about two very complicated and exceptional men. These men were spies. They were also bitter enemies. Each wanted to kill the other and fully expected to feel really good about himself afterward. Eccentric circumstances—circumstances having to do with hippopotamuses—would join these men together as allies and even dear friends. But then, eventually, they’d be driven into opposition again.
James Webb’s ‘too massive’ galaxies may be even more massive The first results from the James Webb Space Telescope have hinted at galaxies so early and so massive that they are in tension with our understanding of the formation of structure in the universe. Various explanations have been proposed that may alleviate this tension. But now a new study from the Cosmic Dawn Center suggests an effect which has never before been studied at such early epochs, indicating that the galaxies may be even more massive.
The obituaries guide that fills me with terror | The Spectator The Times’s internal guide to writing its obituaries has fallen into my hands. It adds new terrors to death. Questing after interest (‘the quirkier the better’), it invites obituarists to ask unusual questions about the dead: ‘Were they cold-hearted bastards in the workplace?’ ‘Did they enjoy baiting their neighbour’s dog and teaching their grandchildren to smoke?’ It also advocates ‘the gentle saying of the opposite of what is meant… If, for example, we say that the wife of XXXXX [here it names…
The Ocean’s Largest Shark Has a Little Something to Say – Atlas Obscura Here’s the thing about the sharks: as a general rule, they don’t make sounds. Across sharks’ 400-500 species, no one has ever found an organ even capable of making sound. (The closest is a New Zealand shark that “barks” by expelling water.) So after it was captured, the BBC team sent this video to be reviewed by multiple experts. None could tell them what exactly they were hearing.
Languages | UNESCO WAL According to the World Atlas of Languages’ methodology, there are around 8324 languages, spoken or signed, documented by governments, public institutions and academic communities. Out of 8324, around 7000 languages are still in use. Learn about the world’s languages and celebrate the global linguistic diversity by exploring the UNESCO World Atlas of Languages.
Seaflooding – by Tomas Pueyo – Uncharted Territories Sea levels might rise by one to two meters by the end of the century. What if I told you there was a way to mitigate that, while creating new habitats and more life, growing the economy, and making money along the way? Let’s call it seaflooding.
How Much Is a Smidgen? | Lapham’s Quarterly Error: 401.Smidgen, pinch, dollop, dash, and drop These words, used casually in a recipe, fill novice cooks with fear. Most people recognize that they refer to a small amount of something, but just how small is left open to interpretation. When recipes first began to be written down they were recorded in the vernacular, rather than with a rigid list of exact measurements, meaning that many recipes are peppered with these inexact terms.
(1) It’s 1178 BCE and the Bronze Age Has Never Looked Stronger. No, I Won’t Lift My Eyes to the Horizon Right Now It’s 1178 BCE and the sun never sets on the Ugaritic Empire/Kassite Federation/Old Babylonion Empire/Ugaritic trade network! And it’s all thanks to bronze, the hardest and most durable metal to ever come down the pike. Yes, whether you’re looking to smelt or cast, whether you need an ingot or a rhyton, a double-headed Cretan axe, some grave goods for your strongest grandmother, or a brazier-fitted statue of Kronos to give just the right finishing touch to your tophet, you simply can’t do better …
Long before modern humans existed, 100,000 years ago, Neanderthals built boats and went sailing Although Middle Palaeolithic artifacts from the southern Ionian Islands indicate that humans have lived there since 110 ka BP, bathymetry, sea level variations, and Late Quaternary geology indicate that Kefallinia and Zakynthos were insular at the time. As a result, the presence of people on these islands suggests inter-island maritime activity. The Neanderthals were the first mariners, and it is likely that they began their voyages between 110 and 35 ka BP.
Ancient Earth globe Explore ancient Earth through interactive map and see how continents have moved. Choose a time period and view climate, oceans, and more.
Opinion | A Paper That Says Science Should Be Impartial Was Rejected by Major Journals. You Can’t Make This Up. – The New York Times Is a gay Republican Latino more capable of conducting a physics experiment than a white progressive heterosexual woman? Would they come to different conclusions based on the same data because of their different backgrounds? For most people, the suggestion isn’t just ludicrous; it’s offensive. Yet this belief — that science is somehow subjective and should be practiced and judged accordingly — has recently taken hold in academic, governmental and medical settings.
cohost! – “The “baseline” scene was actually written by Ryan Gosling” The baseline test was derived from an actors’ exercise as part of the movie production. We could imagine the baseline test was derived from the same actor’s exercise in the story continuity. But there’s a reading in which the baseline test is being used as an actor’s exercise in the movie, by K. The formal reason for the baseline test is to detect and purge emotion in replicants.
Ik sprak met een verre collega en ik zei iets in de zin van “misschien maandag of dinsdag”, en dan zei zij dat het maandag verlof is en ik viel uit de lucht en dat is deze maand niet de eerste keer dat mij dat overkomt.
De eerlijkheid gebiedt mij te zeggen dat ik haar speech waar tegenwoordig zoveel gedoe over is, niet integraal gezien heb. En ook dat ik een beetje rillingen krijg van modewoorden à la dekolonisatie zoals die tegenwoordig te pas en vaak te onpas gebruikt worden.
Maar ik dacht nu echt dat er niet veel twijfel is dat ongelimiteerde groei als dogma niét de manier is om problemen op te lossen. Dat ontgroeien, degrowth, wel degelijk een weg vooruit is. Consuminderen, om het met Luc Versteylen te zeggen.
Dat is toch niet meer dan logisch? Groei, in de zin van “alsmaar meer bouwen en alsmaar grotere auto’s en alsmaar meer inkomsten” is toch gewoon niet haalbaar op de lange termijn?
En dat wil toch helemaal niet zeggen dat we vooruitgang moeten doen stoppen, of innovatie?
Ik snap het niet goed. Groei om de groei is geen goed idee. Vooruitgang wel. Maar het ene heeft niet 100% met het andere te maken. “Iedereen een eigen SUV en autostrades van overal naar overal” is één oplossing. “Investeren in ruimtelijke ordening en manieren van werken zodat voor veel mensen werk dichter bij huis kan zijn zodat ze er met openbaar vervoer of fiets geraken” is een andere. Ik denk dat de tweede meer onderhoudbaar is dan de eerste. De eerste is groei, de tweede is vooruitgang.
Kijk nu, Big Electric Cat (of Udo) zit ook in deze beta van Photoshop:
Ik heb hem geinstalleerd omdat ik benieuwd was naar de aRtiFiciËle iNtELliGeNtIe die ze toegevoegd hadden. Het is leutig, in de zin dat het in Photoshop zit en werkt. Het is interessant, want het is duidelijk nog een vorige generatie voor veel dingen (handen, bijvoorbeeld!), wat hopelijk wil zeggen dat het ruimte voor veel verbetering heeft.
Dit is een (Midjourney-)beeld, waar ik een stuk van geselecteerd heb, en dan gezegd “vul dit met een fancy kleedseken”. Niet verkeerd, denk ik dan:
Niet dat ik niet weet wat gedaan — verre van! duizend ideeën! — maar ik wil het plezier nog wat uitstellen tot ik ergens een hele dag en nacht heb om in één trok door te werken.
Want eens dat ik het mechanisme heb om data op een propere manier te masseren, kan ik gelijk onbeperkt dingen doen, alleen beperkt door mijn verbeelding.
En ik héb redelijk wat verbeelding voor visualisatie van genealogische gegevens, hoboy.
Ik was op bezoek bij de mensen van TechTransfer om te zien hoe ze met hun huidige software werken.
Ik heb ze hun scherm laten delen en dat opgenomen met Teams: een groot gemak.
Ook een gemak dat hij automatische transcriptie doet van de meeting.
Minder een gemak als hij denkt dat we Engels spreken terwijl we eigenlijk Nederlands spreken:
I think that it’s funny.
Back at your mother, you have.
Anyway.
Can you see that and said, OK, yeah, I’m crazy.
Come on.
Are you sick?
Reekmans harm the woman?
Two clicked alright, but I yeah munching.
So he said the mother.
We’ll talk this. No deal.
Ah, Bush and scheduling service.
Yeah, my man, look so ugly.
You see something?
There’s there’s.
Thank you.
And then the first thing you need next year, well, OK, fine, fine.
And teen.
But I do is I can import OK, we will come soon.
Alternatively, we E well, so that’s the funny this.
So you don’t want to see my sister?
It’s the same thing because.
At a distal name that you have, my dear.
OK, this, I input to ignite the equal in the song so vendon. I think you cut all the time so it’s creating their meals. Binnen and the second and so we tracked worden any email. But you know you have no there’s whether the system is with you always do it.
And also we did this the online carcani automatically now still you have two orders either cannot track it does that is there recording the mother has it the Hans UK told the saccades.
Ethical.
There were ones of sequel and the result, some skins and notes.
Two frugal hey, my phone click found the browser.
She seen it comma.
You need to.
Well, that’s great because, yeah, this mother comes door like any Firefox sets and they and no one was about what you order the explore.
Ik weiger mijn nieuwe velo te laten staan aan het station, dus ‘t was te voet naar de Dampoort te gaan. Op weg zien we dat de bus juist stopt aan een halte, dus we springen erop. Blijkt dat er geen halte meer is aan het station maar dat die bus gelijk een kilometer verder pas stopt. Grr.
De roltrap is gerepareerd in Dampoort, of beter: ze hebben gewoon een nieuwe geplaatst. Maar blijkbaar komen die dingen maar in een aantal vaste maten, want hij steekt een centimeter of twintig-dertig boven het perron uit, waardoor ze er een soort landingsbaan aan hebben moeten metselen. Tss.
De trein naar Sint-Pieters, de nogaltijd bouwwerf doorgeploeterd, de trein op naar Welckenraedt.
Ik zet mij neer rechttegenover een meneer, een jonge vrouw met rijkachtige Oosteuropese allures plopt zich neer naast de meneer, en smijt haar sacoche op de zetel naast mij, waar mijn jongste zoon zich ging neerzetten. Ik maak een opmerking, zij, kwaad, wijzend naar een gelijkaardige juffrouw achter mijn zoon: “yes but it’s my friend”. Ik, “sure, but this is my son”. Zoon in kwestie loopt dan maar door, juffrouw twee zijgt neer. Ik wil er geen drama van maken, maar de twee dames besluiten wellicht dat ik te kwaad kijk, en stappen na een minuut of twee ook op.
Zit ik alleen met een zwarte, zwaar getatoeerde meneer die –luid!– aan de telefoon hangt. Een onsamenhangende monoloog te houden.
Of wacht nee, zo blijkt: die niet aan de telefoon hangt, maar gewoon een luide onsamenhangende monoloog aan het houden is richting de wereld rondom hem. Ik was aan het luisteren naar een boek en ik heb nog eventjes kunnen slapen ook, maar een uur later was hij nog altijd bezig. Te monologeren, en in zijn boekje te kriebelen:
Zag hij een Belgische vlag uit het raam: This is Belgium! I am in Belgium, I am in Belgium, I am in Belgium, this is Belgium. Hello Belgium this is me, yes I am in Belgium. They have toilets here too, yes they have toilets here too. But they don’t shit white, no their shit is not white.
Oh, en om de zoveel tijd haalde hij een spuitbus Axe boven en spoot hij daarmee op zijn hoofd.
Zucht.
Verder ben ik geen fan van Leuven. En hebben we degelijk Koreaanse barbecue gegeten.
Het is lang weekend, en zoals altijd als het lang weekend is, gaat er wel iets mis. Vandaag was het een mechanisch probleem waardoor ik al van zes uur ‘s morgens uit mijn bed ben. Dat wil dus zeggen dat ik zondag geen mens zal zijn, en dat ik het liefst van al in de late namiddag in mijn bed zou willen kruipen.
Maar! Het is morgen iets waardoor de twee dochters in Leuven moeten zijn, en er was gedacht om daarna ‘s avonds iets Koreaans te gaan eten.
Wat dus wil zeggen dat ik te kiezen had: een heel stuk van de zondag verliezen met vervoer over en weer naar dat hol van pluto, of dat niet doen en een familieuitstap missen.
Ik heb de afbeelding van vorige keer met de hand gemaakt in Figma, maar het is natuurlijk zottenwerk om dat te blijven doen.
Dus, dacht ik, ik maak rap iets dat gedcom leest en een grafiek uitspuwt.
Ah ha ha, was dát even een teleurstelling: er zijn blijkbaar niet zo enorm veel propere manieren om gedcom te lezen.
Na er ongeveer een halve aan gespendeerd te hebben om het dan in een hoek te smijten waar ik het nooit meer ga uit halen, dacht ik: en als ik nu eens de database rechtstreeks lees?
Jazeker: eentje voor de collectie “famous last words”. De database van een genealogieprogramma zit niet zó eenvoudig in mekaar. Dat moet er rekening mee houden dat een persoon niet alleen verschillende namen kan hebben, maar pakweg ook verschillende geboortedatums, met variërende en absoluut mogelijk conflicterende datums (voor 1808, na 1802, tussen 1800 en 1810, februari 1805, 10 januari 18.., 15 maart of april 1804, etc., etc.).
Maar bon. Ik dus in de datastructuur van Gramps gedoken.
Uiteindelijk is het niet ondoenbaar, maar wel redelijk onhandig. Als ik de naam van een persoon wil weten, dan kan ik dat — denk ik toch — op de volgende manier doen:
select p.gid, n.first_name, s.surname
from person p, name n, surname s, link l1, link l2
where l1.from_type = 'person' and l1.to_type = 'name'
and l1.from_handle = p.handle and l1.to_handle = n.handle
and l2.from_type = 'name' and l2.to_type = 'surname'
and l2.from_handle = n.handle and l2.to_handle = s.handle
Er is een tabel met personen, een tabel met (voor)namen en een tabel met achternamen. Elk record in die tabellen heeft een handle, en dan is er een tabel met links, waar telkens een from_handle van een bepaald type met een to_handle van een bepaald type verbonden wordt.
Dit hierboven geeft mij bijvoorbeeld dit:
gid
first_name
surname
I0012
Arthur Leon Ludovicus
Vuylsteke
I0013
Maria Francisca Adriana
Dehouwer
I0014
Charles François
Gilliet
I0014
Carolus Franciscus
Gilliet
I0015
Marie Anne Thérèse
Dujardin
I0016
Philippe
Gilliet
I0016
Philippus
Gilliet
En inderdaad: meer dan één schrijfwijze van een naam wil zeggen dat mensen er meer dan eens in voor kunnen komen. Als ik filter op name.name_type0=2, krijg ik alleen de hoofdnaam. (Waarde proefondervindelijk gevonden, ik heb nog geen documentatie bekeken, zo ben ik dan wel weer.)
Het wordt wel relatief onhandig als er meer gegevens in het spel komen, want bijna alles moet via die linktabel. Voor een lijst met persoon, vader en moeder wordt de query iets in deze zin:
SELECT
p.gid as gid,
n.first_name || ' ' || s.surname as kind,
p_father.gid as gidV,
n_father.first_name || ' ' || s_father.surname as vader,
p_mother.gid as gidM,
n_mother.first_name || ' ' || s_mother.surname as moeder
FROM
person p, name n, surname s,
family f,
person p_father, name n_father, surname s_father,
person p_mother, name n_mother, surname s_mother,
link l1, link l2, link l3, link l4, link l5, link l6, link l7
WHERE
-- kind met naam en familienaam linken
l1.from_type = 'person' AND l1.to_type = 'name'
AND l1.from_handle = p.handle AND l1.to_handle = n.handle
AND n.name_type0 = 2
AND l2.from_type = 'name' AND l2.to_type = 'surname'
AND l2.from_handle = n.handle AND l2.to_handle = s.handle
-- kind met familie linken
AND l3.from_type = 'person' AND l3.to_type = 'parent_family'
AND l3.from_handle = p.handle AND l3.to_handle = f.handle
-- vader van de familie linken met zijn naam en achternaam
AND f.father_handle = p_father.handle
AND l4.from_type = 'person' AND l4.to_type = 'name'
AND l4.from_handle = p_father.handle AND l4.to_handle = n_father.handle
AND n_father.name_type0 = 2
AND l5.from_type = 'name' AND l5.to_type = 'surname'
AND l5.from_handle = n_father.handle AND l5.to_handle = s_father.handle
-- moeder van de familie linken met haar naam en achternaam
AND f.mother_handle = p_mother.handle
AND l6.from_type = 'person' AND l6.to_type = 'name'
AND l6.from_handle = p_mother.handle AND l6.to_handle = n_mother.handle
AND n_mother.name_type0 = 2
AND l7.from_type = 'name' AND l7.to_type = 'surname'
AND l7.from_handle = n_mother.handle AND l7.to_handle = s_mother.handle;
…maar: dat begint er wel op te trekken. Ik krijg dit als begin van resultaat, en dat klopt als een zwerende vinger:
gid
kind
gidV
vader
gidM
moeder
I0000
Michel Vuijlsteke
I0006
Marc Maurice Régine Vuijlsteke
I0007
Marie Louise Waegenaer
I0001
Sandra Pattyn
I0601
Jean Valère Godefroid Marie Pierre Pattyn
I0602
Anna De Meyer
…
…
…
…
…
…
I6831
Petrus De Bie
I6829
Petrus De Bie
I6830
Catharina Cauwenberge
I6832
Paulus De Bie
I6829
Petrus De Bie
I6830
Catharina Cauwenberge
I6833
Isabella Francisca Gilliet
I3447
Hubertus Gilliet
I3448
Marie Anne Petronille Venneman
I6835
Carolus Herman
I4452
Albertus Ferdinandus Guilelmus Herman
I3594
Philippina Joanna Coleta Gilliet
I6836
Joannes Herman
I4452
Albertus Ferdinandus Guilelmus Herman
I3594
Philippina Joanna Coleta Gilliet
I6837
Anna Jacoba Gillet
I6838
Guilielmus Gillet
I6839
Jacoba Passyn
Voor het vervolg heb ik eigenlijk alleen de naam, geboorte- en overlijdensdatum van het kind nodig en dan het gid van zijn twee ouders. Het wordt nog wat zoeken hoe ik dat aanpak, of ik de eerste de beste datum neem dan wel alle data dan wel op de eéén of andere manier een beslissing neem over welke datum ik neem (die met de beste bronnen, misschien?).
Om de zoveel tijd doe ik nog eens de ronde van de losse eindjes in mijn stamboom. Eén van de dingen die ik om de paar jaar met frisse moed aanpak (om dan redelijk snel de moed weer te verliezen), is het proberen in elkaar duwen van zoveel mogelijk mensen met de achternaam Gilliet.
Dit is de moeder van mijn vaders vader, Jeanne Gilliet. Als ze jong was, even na haar trouw, en de laatste foto die ik van haar heb, met mijn vader op haar schoot:
Haar vader was Pierre Constantin Gilliet, haar moeder Elvire Bourtscheidt — ik schreef bijna tien jaar geleden over de shenanigans in haar leven.
Pierre Constantin Gilliet (1862-1915) is graveerder. Zijn vader, Basilius Franciscus Gilliet (1818-1890), is steendrukker. De vader van Basilius Gilliet, Benoit Gilliet (1777-1820), is slager. En de vader van Benoit Gilliet is Philippe Gilliet, en daarvan weet ik alleen dat hij in 1775 getrouwd is en dat hij 1808 al overleden was.
Ik heb ondertussen al bij de vijfhonderd Gilliets staan, waarvan een enorm groot aantal los of quasi-los van elkaar. Ze maken het niet gemakkelijk, met veel mensen in een grote stad en veel mensen met dezelfde namen. Om een idee te geven — ik kwam bijna-toevallig, op zoek naar iets anders, op Google Books dit tegen:
Een catalogus van boeken uit de nalatenschap van ene Jean Gilliet, boekverkoper in Gent. Dit is deel één, er is ook nog een deel twee. Vele duizenden boeken in totaal.
Ha, maar welke Jean Gilliet is dit? Ik heb 61 mensen die Jean of Joannes Gilliet heten. Dit boek is van 1849, als ik er van uitga dat die mens ergens niet zo ver vóór 1849 overleden moet zijn en dus pakweg geboren moet zijn tussen 1750 en 1830 (om in beide richtingen zeer ruim te gaan), blijf ik met 14 Jean Gilliets over, geboren tussen 1754 en 1822. Trek daar de Jeans van af die meer dan tien jaar voor 1849 gestorven zijn en ik heb nog zes Jeans over — maar van geen van die zes heb ik een overlijdensdatum. Oh, en er zijn nog 23 Joannes/Jeans waar ik noch geboortedatum, noch overlijdensdatum van heb. Waar ik dus in de bronnen zou moeten gaan kijken waar ik ze van ken (meestal als dooppeter of getuige bij iets, wat dan een ruwe schatting van ongeveer leefperiode geeft).
Het is verleidelijk om te denken dat als ik bij mijn voorouders-Gilliet een graveerder (Pierre Constantin) en een steendrukker (Basilius Franciscus) heb, er dan wel in de buurt een boekhandelaar zal gezeten hebben.
En inderdaad, ik heb een tak Gilliets die met boeken te maken heeft: de twee zonen van Dominicus Alexius Gilliet, Jean Joseph Gilliet (1774-1819, boekverkoper) en Pierre François (1778-1863, boekdrukker).
Is Jean Joseph Gilliet de man waarvan dertig jaar later de boeken verkocht worden? Dertig jaar na zijn dood? Lijkt mij weinig waarschijnlijk. Bij nader onderzoek blijkt dat hij helemaal niet gestorven kan zijn als 44-jarige in 1819. Vandaag ben ik hem nog tegengekomen als 37-jarige getuige bij het huwelijk van zijn broer Pierre François Gilliet, maar ik zie ook dat hij in 1826 als 51-jarige getuige was bij de geboorte van Mathilda Joanna Gilliet, de dochter van diezelfde broer. Dus niét overleden in 1820.
Grmbl. Op zoek naar zijn overlijden, dus maar.
…en hop, zo moeilijk was het niet. Leer ik iets bij? Mnah. Op 23 april 1849 geven Petrus Gilliet (50 jaar oud, tekenaar, woont in Brussel, zoon van de overleden), en Michaël Thomas (52 jaar oud, steenhouwer, woont in het Prinsenhof, schoonzoon van de overleden) aan dat Joannes Josephus Gilliet gestorven is op 21 april. Hij was 74 jaar en vijf maand oud, boekverkoper, geboren in Gent, woonde in de Keisersdreef, was weduwnaar van Josepha Carolina Van Der Vaet, en zoon van wijlen Dominicus en Maria Theresia Inghels.
Ik weet nu dat Petrus (Pierre Lievin) Gilliet overleden is na 1849, dat hij in Brussel woonde, en dat hij tekenaar was — nog zo’n boekachtig beroep. Ik weet ook dat een dochter van Jean Joseph Gilliet getrouwd is met ene Michaël Thomas. Maar geen stap dichter bij een samensmelting van Gilliets. Grr.
Morgen kijk ik misschien nog eens, als ik er de moed voor vind.
En ondertussen zijn dit de drie kanshebbers om mogelijks in elkaar te schuiven:
De bovenste tak zijn mijn bewezen familie, voornamelijk slagers maar ook mensen die met litho’s bezig zijn. Daaronder de boekenverkopers / drukkers, en daaronder een resem mensen van een generatie vroeger, maar met twee zonen die de niet zó veel voorkomende naam Dominicus hebben. Wie weet zijn die via misschien een tussenstap gelinkt met de tweede tak. Wie weet.
Tijd om nog eens naar ouderwetse suikerspin te kijken, me dunkt. Ik heb nog tot eind deze maand om My Shy Boss te zien want daarna verdwijnt de serie van Netflix.
Een dag of twee zou voldoende moeten zijn, ‘t is uiteindelijk maar zestien keer een uur. 🙂
