• Beesten

    Ik heb zelfs geen fut om voor beesten naar buiten te gaan. Deze twee zaten in de badkamer.

    Een springstaartje dat langs het venster naar boven geklommen was:

    Eén foto kunnen pakken voor het beest wegsprong om nooit meer teruggevonden te worden.

    En ook een mug. Die er zo uitzag van boven:

    En zo van opzij:

    En zo van wat dichter:

    En toen vloog ze weg en ben ik in mijn bed gekropen.

  • Het bed lonkt

    Ik heb zelfs geen goesting om niets te doen.

    Gewoon in bed liggen lijkt mij wel iets.

  • La flemme

    Ik zou wel dingen willen doen, maar ik heb niet echt goesting.

    Het wordt een dag series kijken, denk ik.

  • Verjaardagsfeesten zijn gelijk rosbief

    Een ex-collega whatsappte een uitnodiging voor zijn zestigste verjaardag. Natuurlijk dat ik meteen ja zei, ’t was in een groep van fijne ex-collega’s echt een zéér fijne ex-collega.

    Ik keek er helemaal naar uit, tot een dag of tien voor de datum, en dan had ik helemaal maar dan ook helemaal geen goesting meer om mijn huis te verlaten. Hikikomorigewijs de rest van mijn bestaan binnenblijven, ik zou er geen probleem mee hebben.

    Gevraagd aan Sandra dat ze een uitvlucht zou zoeken en afzeggen, maar dat wou zij ondanks meermaals aandringen niet, zelfs niet als ik meer en meer begon aan te dringen.

    Het was natuurlijk een leutig feest en een meer dan aangenaam weerzien van allemaal mensen die ik met zeer veel plezier nog eens zag.

    Ge ontziet u dat, maar als het zover is, is het altijd beter dan voorzien.

  • Church Going

    Philip Larkin verwoordt beter dan ik ooit zou kunnen waarom ik naar kerken ga als ik op vakantie ga.

    Once I am sure there’s nothing going on
    I step inside, letting the door thud shut.
    Another church: matting, seats, and stone,
    And little books; sprawlings of flowers, cut
    For Sunday, brownish now; some brass and stuff
    Up at the holy end; the small neat organ;
    And a tense, musty, unignorable silence,
    Brewed God knows how long. Hatless, I take off
    My cycle-clips in awkward reverence,

    Move forward, run my hand around the font.
    From where I stand, the roof looks almost new-
    Cleaned or restored? Someone would know: I don’t.
    Mounting the lectern, I peruse a few
    Hectoring large-scale verses, and pronounce
    “Here endeth” much more loudly than I’d meant.
    The echoes snigger briefly. Back at the door
    I sign the book, donate an Irish sixpence,
    Reflect the place was not worth stopping for.

    Yet stop I did: in fact I often do,
    And always end much at a loss like this,
    Wondering what to look for; wondering, too,
    When churches fall completely out of use
    What we shall turn them into, if we shall keep
    A few cathedrals chronically on show,
    Their parchment, plate, and pyx in locked cases,
    And let the rest rent-free to rain and sheep.
    Shall we avoid them as unlucky places?

    Or, after dark, will dubious women come
    To make their children touch a particular stone;
    Pick simples for a cancer; or on some
    Advised night see walking a dead one?
    Power of some sort or other will go on
    In games, in riddles, seemingly at random;
    But superstition, like belief, must die,
    And what remains when disbelief has gone?
    Grass, weedy pavement, brambles, buttress, sky,

    A shape less recognizable each week,
    A purpose more obscure. I wonder who
    Will be the last, the very last, to seek
    This place for what it was; one of the crew
    That tap and jot and know what rood-lofts were?
    Some ruin-bibber, randy for antique,
    Or Christmas-addict, counting on a whiff
    Of gown-and-bands and organ-pipes and myrrh?
    Or will he be my representative,

    Bored, uninformed, knowing the ghostly silt
    Dispersed, yet tending to this cross of ground
    Through suburb scrub because it held unspilt
    So long and equably what since is found
    Only in separation – marriage, and birth,
    And death, and thoughts of these – for whom was built
    This special shell? For, though I’ve no idea
    What this accoutred frowsty barn is worth,
    It pleases me to stand in silence here;

    A serious house on serious earth it is,
    In whose blent air all our compulsions meet,
    Are recognised, and robed as destinies.
    And that much never can be obsolete,
    Since someone will forever be surprising
    A hunger in himself to be more serious,
    And gravitating with it to this ground,
    Which, he once heard, was proper to grow wise in,
    If only that so many dead lie round.

    Christopher Hitchens, via wie ik vele jaren geleden dit gedicht leerde kennen, zei dat wie het numineuze of het transcendente niet aanvoelt van sommige plaatsen of muziek of poëzie, of van het besef dat we zullen doodgaan, niet echt menselijk is.

    En dat hij eraan toevoegde dat het bovennatuurlijke daar niet alleen niets aan bijbrengt, maar er zelfs op een bepaalde manier afbreuk aan doet. Alsof onze menselijkheid niet genoeg zou zijn.

  • Wekelijks, en hof

    In tegenstelling tot Doom at Your Service: zowel King the Land als See You in My 19th Life blijven uitstekend goed. Alleen bijzonder spijtig dat het maar twee afleveringen per week zijn.

    Behalve dat: drie weken vakantie!

    Vandaag boodschappen gedaan in de Bio-Planet in de buurt, en ik had gelijk de indruk dat ik omringd was door mensen die heel goed beseffen dat ze beter zijn dan de rest van de mensheid — tot aan de meneer aan de kassa, die er meer als een fotomodel slash barista uitzag dan iets anders.

    Dan naar mijn moeder gegaan, alwaar er mensen de tuin aan het bewerken zijn. Dat was al te lang geleden — de oude tuinier die het al twintig jaar doet, doet geen tuinieren meer — en dus is er redelijk wat te doen: hagen te scheren, druiven en klimhortensia’s en wingerd en rozen te snoeien, bomen uit te doen die geschoten zijn waar er geen bomen moeten staan, een hele stapel dode dingen weg te halen.

    En dan waarschijnlijk volgende week, met de moed der wanhoop een hele stapel bramen weghalen.

    Ik had bijna gevraagd of die mensen ook in ons tuintje zouden kunnen komen, maar ik ga maar blijven proberen aanmodderen, denk ik. De vuurdoorn moet om de zoveel tijd teruggedrongen worden, de witteregen heeft dringend nood aan betere ondersteuning en de lavendel zou dringend meer vorm moeten krijgen. Ik weet geen blijf met de clematissen die maar blijven over en door zichzelf te groeien, en ik heb het opgegeven om ooit iets meer dan een samenraapsel van mos en klaverzuring en muurleeuwenbek als bodembedekking te hebben.

    Ploeteren en aanmodderen, ’t is een constante.

  • Links van 27 juni tot 14 juli 2023

    • How the design of Disney parks affects our perspective – Disney Cicerone
      The layout of the Disney parks may not be something you think about except for at the end of the day when your feet are aching and sitting feels like the best ride ever. Or when you’re hiking around the Epcot World Showcase in the blazing sun and afternoon heat. But the ways the Imagineers have creatively designed the parks influence your experience more than you think, and in ways you might not have considered before.
    • Africa’s Merchant Kings – Archaeology Magazine
      Two recent projects, at the sites of Beta Samati in Ethiopia and the ancient port of Adulis in Eritrea, have revealed what life was like in the empire more than 1,700 years ago. These excavations have highlighted the Aksumites’ sophisticated building techniques, drawn attention to the important role that Christianity played in their culture, and, above all, underscored the existence of the trade networks that were the kingdom’s lifeblood and key to its rarely paralleled success.
    • LilyPond – Music notation for everyone
      LilyPond is a music engraving program, devoted to producing the highest-quality sheet music possible. It brings the aesthetics of traditionally engraved music to computer printouts. LilyPond is free software and part of the GNU Project.
    • Meet Microsoft Office’s new default font: Aptos – The Verge
      Microsoft is replacing its Calibri default font with Aptos, a new sans-serif typeface that’s inspired by mid-20th-century Swiss typography. Previously known as Bierstadt, Microsoft has been on the hunt for its new Aptos default font over the past couple of years. The software giant commissioned five new custom fonts for Office in 2021, and the Aptos font was picked as the default after years of feedback.
    • Missing Wings on an ‘Alien’ Beetle Pose an Evolutionary Mystery – The New York Times
      “OK, this is a prank,” Vinicius Ferreira, an insect taxonomist and evolutionary biologist, said to himself. “It’s a joke.”
      The beetle — only one-tenth of an inch and found in 1991 in Oaxaca, Mexico, among leaf litter of a pine and oak forest floor at an elevation of more than 9,500 feet by the naturalist Richard Baranowski — was most definitely a male. But it was missing one of the animal’s defining characteristics: the tough forewing casing known to scientists as the elytra.
    • Essay: How Different Translators Bring New Life to the ‘Iliad’ – The New York Times
      Over the years, some 100 people have translated the entire “Iliad” into English. The latest of them, Emily Wilson, explains what different approaches to one key scene say about the original, and the translators.
    • (4713) Beauvais Cathedral Construction Sequence – YouTube
      Of all the stories of the greatest Gothic cathedrals, the tale of Beauvais is the most exciting. Construction of the Gothic cathedral began in 1225 at a time of bitter turmoil when France was establishing itself as a nation within its familiar modern geographical bounds. Beauvais, the tallest cathedral in France, was never completed, having endured two major collapses and a series of structural crises that continues to this day. Our Sketchup animation follows this dramatic narrative.
    • Alt-F4 #65 – Factorio in Unreal Engine 5
      FUE5 (short for Factorio in Unreal Engine 5) is an experimental project with a simple goal: to visualize the 2D world of Factorio in 3D space. It was created by 3D artist Hurricane and Factorio modder Nuke during a five month period, starting on January 10th 2023. While many creative people in the Factorio modding community create awesome large-scale mods like Space Exploration, Bob’s mods or Angel’s, we decided to take a slightly different approach. To put it simply, this project is a 3Dvisual…
    • (4522) A1111 in Photoshop – One Click Install Plug-in – YouTube
      The Auto Photoshop Plug-in brings A1111 and Stable Diffusion directly into Photoshop.
    • (4520) I Made a 32-bit Computer Inside Terraria – YouTube
      “I document my journey implementing Computerraria: a 32 bit CPU running inside the game Terraria. I’ve been working on this for over 6 months now and thought it’s cool enough that other’s might be interested in learning about it.”
    • Monster gravitational waves spotted for first time
      These waves are thousands of times stronger and longer than those found in 2015, with wavelengths of up to tens of light years. By contrast, the ripples detected since 2015 using a technique called interferometry are just tens or hundreds of kilometres long.
      “We can tell that the Earth is jiggling due to gravitational waves that are sweeping our Galaxy,” says Scott Ransom, an astrophysicist at the US National Radio Astronomy Observatory in Charlottesville, Virginia.
    • 100 years of Le Corbusier: what does he mean to today’s architects? | Le Corbusier | The Guardian
      Le Corbusier was to architecture what Picasso was to painting, a towering and egomaniacal creative force who transformed his discipline for ever. His buildingshave inspired admiration, sometimes devotion. He is an icon, granted the nickname “Corb” or “Corbu” by architects. He has also been vigorously attacked, as a mechanistic fanatic whose ideas inspired inhumane tower blocks and concrete jungles.
    • Open-source “Davids” are taking on GPT-4 and other Goliaths
      A new wave of open-source LLMs, available to anyone, is knocking down the chatbot barriers.
    • One Div Zero: A Brief, Incomplete, and Mostly Wrong History of Programming Languages
      1842 -Ada Lovelace writes the first program. She is hampered in her efforts by the minor inconvenience that she doesn’t have any actual computers to run her code. Enterprise architects will later relearn her techniques in order to program in UML.

  • Verbouwingen: wachten

    ’t Was te schoon om waar te zijn. We hadden gehoopt dat het dak helemaal in orde zou komen in één keer — helaas. De veluxen werken nog niet en de kassementen moeten nog gemaakt en afgewerkt worden.

    Voor na het bouwverlof, vrees ik.

  • Een meh einde

    Ik was aan het kijken naar Doom at Your Service. Het begon veelbelovend, en het zag ernaar uit dat een fijn einde aan had kunnen komen, maar het was helemaal meh.

    Geen einde waar het verhaal slecht afloopt of zo. Het verhaal loopt wel goed af, in de zin dat de twee hoofdpersonages in leven blijven en bij elkaar eindigen, en dat de liefdesdriehoek bij de nevenpersonages ook uitgewerkt is geraakt.

    Maar zo bleh. Zo platjes van einde. Gewoon “zij gaat niet dood” en “hij wordt een mens”. Er waren twintig betere eindes te voorzien — ik had bijvoorbeeld gehoopt dat zij een tegenpool van hem zou worden (hij dood en eindes, zij leven en nieuw begin).

    Neen dus. En ondoenbaar weinig passie, ook. Als het einde van de laatste aflevering is dat zij giechelend “maar nee gij” reageert op zijn voorstel dat ze de nacht in hetzelfde huis zouden doorbrengen, dan zit er iets helemaal verkeerd, vind ik.

    Spijtig.

  • Leve Vlaanderen (echt)

    Ne mens kan keer lachen, maar in ’t echt: natuurlijk dat ik Vlaanderen fantastisch vind, en leve Vlaanderen.

    Ik weet niet echt wat ik mij het meeste voel, van de verschillende overlappende identiteiten waar ik in zit, dat verandert voortdurend. Maar er is geen moment dat ik mij beschaamd voel om te zeggen dat ik een Vlaming ben. Ik weiger mij beschaamd te voelen Vlaming te zijn, poging tot kaping door Vlaams Belang of niet.

    Vlaanderen is een fijn stuk land met grosso modo precies evenveel klootzakken en goede mensen en opportunisten en watnog als gelijk welk ander stuk land ter wereld.

    We zitten in een moeilijk tijdsgewricht, ’t is waar. Het zou helemaal kunnen dat het nu meer dan ooit om zeep is, en ik ben wat bang dat ik in het grote beeld zelfs niet aan een begin van manier kan denken om er op een redelijke termijn uit te raken. Maar dat is niet specifiek aan Vlaanderen.

    Leve Vlaanderen, warts & all.

    Wat voor zever de mensen die op een Vlaamse feestdag ineens hun innerlijke Belgicist gaan bovenhalen — niet dat ik iets tegen België heb, niet dat ik ook maar op welke manier dan ook Vlaams-nationalistisch aangelegd zou zijn, maar vraag die mensen eens om twee nieuwslezers van de RTBF op te noemen, of een paar populaire Waalse televisieprogramma’s, of een Waalse auteur en zie ze spartelen met hun zogenaamde Belgicisme. Dat is van hetzelfde allooi als het soort mainstream bashers dat, wanneer de Rode Duivels spelen, “om te lachen” vraagt of er iets te doen is of wat. Bah.

    Ik ben een cynische oude misantroop, maar desalniettemin: hoera Vlaanderen voor zijn geschiedenis en zijn mensen van alle afkomsten en vormen en kleuren, en leve iedereen en alles die er op de een of andere manier naar beste oordeel en vermogen het beste van probeert te maken.

  • Vlaanderen hoezee!

    Verliefd, gij jongens, kiest alleen een bruid
    in ’t koor der Vlaamsgezinde maagden uit.
    Blijft Vlaandrens heilige idealen trouw
    en laat die nimmer breken door een vrouw.
    Zo wint g’ons aller wensen voor uw haard
    en ’t zegenwoord van Pater Callewaert:
    Crescite et multiplicamini!

    Alwaar gij zwerft en werft ten allen kant,
    maakt onze meisjes Vlaams Vaderland,
    bekeert ze, kneedt hen, port hen: “Storm op zee!”
    en zijn ze rijp gezongen, trouwt ermee!
    Zo wint g’ons aller wensen voor uw haard
    en ’t zegenwoord van Pater Callewaert:
    Crescite et multiplicamini!

    Niet langer zal Parijs met hoed en keurs
    nog zegepralen op de huwelijksbeurs.
    Bericht aan menig dubbend pensionaat:
    zij weten nu wat hen te wachten staat!
    Alleen waar Vlaams met Vlaams in Vlaandren paart,
    rijst ’t handgebaar van Pater Callewaert:
    Crescite et multiplicamini!

  • Caroliene help

    Met het ontslag van Rutte is het Caroliene? Help!-filmpje weer even in de actua. Het lijkt heel hard op het nog meer viraal gegane filmpje van Rick Perry:

    En het deed me terugdenken aan een moment dat ik een gelijkaardig iets had — het klamme angstzweet breekt mij nog altijd uit. Het was een tijd geleden en ik moest in een live uitgezonden interview iets ernstigs komen verdedigen.

    Met stellige zekerheid en aplomb, zonder verpinken of twijfel, doodslaan met onweerlegbare argumenten. Ik had het in de dagen en weken ervoor al ettelijke keren gedaan, in grote en kleine gelegenheden en zalen, voor politici, voor journalisten, voor vrienden en kennissen, voor medestanders en voor fellow travelers en criticasters, voor geïnteresseerden en niet geïnteresseerden.

    Het was ook niet de eerste live uitzending.

    Ik had een betoog met argumenten, en mijn idee was eenvoudig in drie duidelijke punten uit de doeken te doen: punt één zus en zo om die en die reden; punt twee dit en dat om déze redenen.

    Ik wist al toen ik aan mijn eerst punt begon dat ik vergeten was wat het derde punt was.

    Totaal, maar dan ook totaal wég. Geen flauw idee mee. Misschien omdat ik een aantal slapeloze nachten verder was, misschien wegens de verzengende hitte, misschien om ikweetnietwelke reden.

    Ik had niet het minste idee wat mijn derde ding was, en terwijl ik het eerste punt uit ana het leggen was en kort de kritiek weerlegde en praktische vragen beantwoorde, en ik voor het tweede punt hetzelfde aan het doen was, bleef ik maar zoeken en graven en scharten naar wat-verdomme-dat-derde-punt-nu-ook-weer-was.

    Na al die jaren weet ik niet meer wat het eerste, tweede of derde punt was, en ook niet meer hoe ik uiteindelijk aan dat derde punt raakte, alleen dat het mij net op tijd weer te binnen schoot volledig met bijhorende argumentatie. Maar wat mij vooral bij is gebleven: die urenlange kille paniek, een paar minuten lang, terwijl ik wist dat ik het niet meer wist, en het verwoede tegelijkertijd blijven luisteren en spreken maar ook het kil panisch zoeken, nadenken en tijdrekken om te kunnen blijven zoeken en nadenken.

    Ik had er mij uit kunnen lullen, daar niet van, en het is goed afgelopen en geen mens heeft ooit een idee gehad van wat er in mijn hoofd gebeurde.

    Maar sinds dan heb ik veel empathie voor de Ruttes en de Perry’s van deze wereld.

    En godbetert ook begrip voor die oude dooddoener waar ik 4/5 van mijn leven geen begrip voor had: “ik had een blackout op het examen”.

  • Verbouwingen: het dak: stilte

    Ik kwam thuis na een dag op het werk te werken, en ik dacht dat er vandaag ging gewerkt zijn maar neen dus.

    Het was stil, ook al wegens dat ik alleen thuis was.

    Niet zoals toen ze veluxen aan het boren waren dus:

  • Waarheid is de beste propaganda

    Chinese propaganda tijdens de Koreaanse oorlog in 1950, speciaal gemaakt voor zwarte Amerikaanse soldaten. Uitstekend geschreven. Overtuigend.

    Knippenplak de tekst:

    Negro Soldiers!
    THERE’S A LETTER FOR YOU INSIDE.
    READ IT!

    Negro Soldiers:
    Did you ever stop to think why you should be in Korea, fighting other colored people, while lynchings, murders and insults pile up against the Negro people at home?
    They tell you you are defending freedom here. What kind of freedom?
    Since the Korean war began there have been more lynchings and killings in all parts of the country than ever before…. Morris Scott, shot by a white man at Linden, Ala; Samuel Ellis, Philadelphia Navy veteran shot by a rookie cop in a subway…. Willie Carlisle, beaten to death by a cop at Opelika, Ala… Sam Jones, San Pedro, Calif, construction worker beaten to death by another cop… Willie McGee put on the electric chair in Mississippi on a frame-up charge…. Harry T. Moore, NAACP leader, bombed in his bed by the Klan in Florida. These are only a few, from the South and the North, the East and the West.

    They tell you’ll come nearer to equality by fighting in the Korean war. They always do that when the time comes to face the guns. It’s a lie!

    The only place you can fight for equality is at home.
    Here are some facts, right from the army, right from Korea. Lieut. Leon Gilbert, Negro officer of the 24th Infantry regiment was unfairly court-martialled and sentenced to death and 60 other soldiers got sentences of from 5 years to life… Frank Whisonant, Pittsburgh Courier reporter wrote that “99 and nine-tenths of men tried before court-martials in Korea are Negro soldiers”…
    Thurgood Marshall, leader of the National Urban League wrote that “in spite of continued protests, the U.S. army has shown no indication of fundamentally altering its Jim-Crow policy in Korea.”

    Does the U.S. government, the government of your country, give you proper representation? There are 96 white Senators and not one Negro. There are 435 Congressmen of whom only two are Negroes. And how many Negro citizens have been killed and beaten just for daring to vote! So much for your rights at home.

    And in the armed services the dice are loaded the same way. As long ago as 1947, President Truman’s own Civil Rights Committee admitted: in the Army, less than one Negro in 70 is commissioned, while there is one white officer for approximately every seven enlisted men. In the Navy there are only two Negro officers; there are 58,571 white officers. The Marine Corps has 7,798 officers not one of whom is a Negro the records show that the members of several minorities, fighting and dying for the nation in which they meet bitter prejudice, found that there was discrimination against them even as they fell in battle.”

    Both you and the white troops are waiting for rotation. Rotation is a racket and a run-around for both. But for you, it’s more so. Both in the European Theater and in Korea, it is well known that Negro soldiers have more trouble getting enough points to go home.

    What do you think this means to you? Don’t you see that this war against the colored people of Korea is the same kind of dirty business as discrimination against you—that it’s based on the idea that colored people have no right to exist unless they bow down to someone, that they can be killed if they dare to stand up for their rights? A petition to the United Nations by American Negro leaders put this plainly: “White supremacy at home makes for colored massacres abroad. Both reveal contempt for life in a colored skin. Jellied gasoline in Korea and lynching at home are connected.”

    Negro soldiers!

    We don’t say that you shouldn’t be loyal to the United States. It’s your own country. But your fight is at home, alongside labor and the peace movement, for equal rights. It’s not your business to come here and fight other colored people for Big Business profits.

    We are not trying to turn you against the white soldiers. They are in the same boat as you. They are sent here to be killed for the Big Money, for Big Business profits like you are. We think that you, having been oppressed, can understand this more quickly than they do. But many of them are beginning to understand it too.

    We say:
    No U.S. soldiers have any business in Korea. Korea for the Koreans. China for the Chinese. America for Americans, Negro and white.

    We say:
    Americans, black and white, unite and fight for peace!

    The Chinese and Koreans are fighting for their own homes and borders. We didn’t come five thousand miles across the sea to fight. We didn’t come to America with guns and bombs and we never will. Don’t risk your lives here. Ask to go home where you can fight for your own rights as a human being. Leave us at peace in our homes here.

    Your friends,
    THE KOREAN PEOPLE’S ARMY
    THE CHINESE PEOPLE’S VOLUNTEERS

    Magistraal.

  • What remains

    Ik was vanmorgen boterkoeken aan het eten en ik was reflexief kruimel na kruimel aan het oppikken door er met mijn middenvinger op te duwen, en die kruimels dan in een cirkel aan het duwen op mijn snijplank.

    Dat is, vreemd genoeg, wat ik mij het meest herinner van mijn grootmoeder. We zaten aan tafel (in stilte, “eten en zwijgen” was het motto) en mijn grootmoeder deed precies dat: de kruimels van haar boterhammen één voor één in een cirkel duwen.

    Raar soms, wat er overblijft, 32 jaar na iemand overleden is.