’t Was te schoon om waar te zijn. We hadden gehoopt dat het dak helemaal in orde zou komen in één keer — helaas. De veluxen werken nog niet en de kassementen moeten nog gemaakt en afgewerkt worden.
Voor na het bouwverlof, vrees ik.
-
⁂
-
Ik was aan het kijken naar Doom at Your Service. Het begon veelbelovend, en het zag ernaar uit dat een fijn einde aan had kunnen komen, maar het was helemaal meh.
Geen einde waar het verhaal slecht afloopt of zo. Het verhaal loopt wel goed af, in de zin dat de twee hoofdpersonages in leven blijven en bij elkaar eindigen, en dat de liefdesdriehoek bij de nevenpersonages ook uitgewerkt is geraakt.
Maar zo bleh. Zo platjes van einde. Gewoon “zij gaat niet dood” en “hij wordt een mens”. Er waren twintig betere eindes te voorzien — ik had bijvoorbeeld gehoopt dat zij een tegenpool van hem zou worden (hij dood en eindes, zij leven en nieuw begin).
Neen dus. En ondoenbaar weinig passie, ook. Als het einde van de laatste aflevering is dat zij giechelend “maar nee gij” reageert op zijn voorstel dat ze de nacht in hetzelfde huis zouden doorbrengen, dan zit er iets helemaal verkeerd, vind ik.
Spijtig.
⁂
-
Ne mens kan keer lachen, maar in ’t echt: natuurlijk dat ik Vlaanderen fantastisch vind, en leve Vlaanderen.
Ik weet niet echt wat ik mij het meeste voel, van de verschillende overlappende identiteiten waar ik in zit, dat verandert voortdurend. Maar er is geen moment dat ik mij beschaamd voel om te zeggen dat ik een Vlaming ben. Ik weiger mij beschaamd te voelen Vlaming te zijn, poging tot kaping door Vlaams Belang of niet.
Vlaanderen is een fijn stuk land met grosso modo precies evenveel klootzakken en goede mensen en opportunisten en watnog als gelijk welk ander stuk land ter wereld.
We zitten in een moeilijk tijdsgewricht, ’t is waar. Het zou helemaal kunnen dat het nu meer dan ooit om zeep is, en ik ben wat bang dat ik in het grote beeld zelfs niet aan een begin van manier kan denken om er op een redelijke termijn uit te raken. Maar dat is niet specifiek aan Vlaanderen.
Leve Vlaanderen, warts & all.
Wat voor zever de mensen die op een Vlaamse feestdag ineens hun innerlijke Belgicist gaan bovenhalen — niet dat ik iets tegen België heb, niet dat ik ook maar op welke manier dan ook Vlaams-nationalistisch aangelegd zou zijn, maar vraag die mensen eens om twee nieuwslezers van de RTBF op te noemen, of een paar populaire Waalse televisieprogramma’s, of een Waalse auteur en zie ze spartelen met hun zogenaamde Belgicisme. Dat is van hetzelfde allooi als het soort mainstream bashers dat, wanneer de Rode Duivels spelen, “om te lachen” vraagt of er iets te doen is of wat. Bah.
Ik ben een cynische oude misantroop, maar desalniettemin: hoera Vlaanderen voor zijn geschiedenis en zijn mensen van alle afkomsten en vormen en kleuren, en leve iedereen en alles die er op de een of andere manier naar beste oordeel en vermogen het beste van probeert te maken.
⁂
-
Verliefd, gij jongens, kiest alleen een bruid
in ’t koor der Vlaamsgezinde maagden uit.
Blijft Vlaandrens heilige idealen trouw
en laat die nimmer breken door een vrouw.
Zo wint g’ons aller wensen voor uw haard
en ’t zegenwoord van Pater Callewaert:
Crescite et multiplicamini!Alwaar gij zwerft en werft ten allen kant,
maakt onze meisjes Vlaams Vaderland,
bekeert ze, kneedt hen, port hen: “Storm op zee!”
en zijn ze rijp gezongen, trouwt ermee!
Zo wint g’ons aller wensen voor uw haard
en ’t zegenwoord van Pater Callewaert:
Crescite et multiplicamini!Niet langer zal Parijs met hoed en keurs
nog zegepralen op de huwelijksbeurs.
Bericht aan menig dubbend pensionaat:
zij weten nu wat hen te wachten staat!
Alleen waar Vlaams met Vlaams in Vlaandren paart,
rijst ’t handgebaar van Pater Callewaert:
Crescite et multiplicamini!
⁂
-
Met het ontslag van Rutte is het Caroliene? Help!-filmpje weer even in de actua. Het lijkt heel hard op het nog meer viraal gegane filmpje van Rick Perry:
En het deed me terugdenken aan een moment dat ik een gelijkaardig iets had — het klamme angstzweet breekt mij nog altijd uit. Het was een tijd geleden en ik moest in een live uitgezonden interview iets ernstigs komen verdedigen.
Met stellige zekerheid en aplomb, zonder verpinken of twijfel, doodslaan met onweerlegbare argumenten. Ik had het in de dagen en weken ervoor al ettelijke keren gedaan, in grote en kleine gelegenheden en zalen, voor politici, voor journalisten, voor vrienden en kennissen, voor medestanders en voor fellow travelers en criticasters, voor geïnteresseerden en niet geïnteresseerden.
Het was ook niet de eerste live uitzending.
Ik had een betoog met argumenten, en mijn idee was eenvoudig in drie duidelijke punten uit de doeken te doen: punt één zus en zo om die en die reden; punt twee dit en dat om déze redenen.
Ik wist al toen ik aan mijn eerst punt begon dat ik vergeten was wat het derde punt was.
Totaal, maar dan ook totaal wég. Geen flauw idee mee. Misschien omdat ik een aantal slapeloze nachten verder was, misschien wegens de verzengende hitte, misschien om ikweetnietwelke reden.
Ik had niet het minste idee wat mijn derde ding was, en terwijl ik het eerste punt uit ana het leggen was en kort de kritiek weerlegde en praktische vragen beantwoorde, en ik voor het tweede punt hetzelfde aan het doen was, bleef ik maar zoeken en graven en scharten naar wat-verdomme-dat-derde-punt-nu-ook-weer-was.
Na al die jaren weet ik niet meer wat het eerste, tweede of derde punt was, en ook niet meer hoe ik uiteindelijk aan dat derde punt raakte, alleen dat het mij net op tijd weer te binnen schoot volledig met bijhorende argumentatie. Maar wat mij vooral bij is gebleven: die urenlange kille paniek, een paar minuten lang, terwijl ik wist dat ik het niet meer wist, en het verwoede tegelijkertijd blijven luisteren en spreken maar ook het kil panisch zoeken, nadenken en tijdrekken om te kunnen blijven zoeken en nadenken.
Ik had er mij uit kunnen lullen, daar niet van, en het is goed afgelopen en geen mens heeft ooit een idee gehad van wat er in mijn hoofd gebeurde.
Maar sinds dan heb ik veel empathie voor de Ruttes en de Perry’s van deze wereld.
En godbetert ook begrip voor die oude dooddoener waar ik 4/5 van mijn leven geen begrip voor had: “ik had een blackout op het examen”.
⁂
-
Ik kwam thuis na een dag op het werk te werken, en ik dacht dat er vandaag ging gewerkt zijn maar neen dus.
Het was stil, ook al wegens dat ik alleen thuis was.
Niet zoals toen ze veluxen aan het boren waren dus:
⁂
-
Chinese propaganda tijdens de Koreaanse oorlog in 1950, speciaal gemaakt voor zwarte Amerikaanse soldaten. Uitstekend geschreven. Overtuigend.
Knippenplak de tekst:
Negro Soldiers!
THERE’S A LETTER FOR YOU INSIDE.
READ IT!Negro Soldiers:
Did you ever stop to think why you should be in Korea, fighting other colored people, while lynchings, murders and insults pile up against the Negro people at home?
They tell you you are defending freedom here. What kind of freedom?
Since the Korean war began there have been more lynchings and killings in all parts of the country than ever before…. Morris Scott, shot by a white man at Linden, Ala; Samuel Ellis, Philadelphia Navy veteran shot by a rookie cop in a subway…. Willie Carlisle, beaten to death by a cop at Opelika, Ala… Sam Jones, San Pedro, Calif, construction worker beaten to death by another cop… Willie McGee put on the electric chair in Mississippi on a frame-up charge…. Harry T. Moore, NAACP leader, bombed in his bed by the Klan in Florida. These are only a few, from the South and the North, the East and the West.They tell you’ll come nearer to equality by fighting in the Korean war. They always do that when the time comes to face the guns. It’s a lie!
The only place you can fight for equality is at home.
Here are some facts, right from the army, right from Korea. Lieut. Leon Gilbert, Negro officer of the 24th Infantry regiment was unfairly court-martialled and sentenced to death and 60 other soldiers got sentences of from 5 years to life… Frank Whisonant, Pittsburgh Courier reporter wrote that “99 and nine-tenths of men tried before court-martials in Korea are Negro soldiers”…
Thurgood Marshall, leader of the National Urban League wrote that “in spite of continued protests, the U.S. army has shown no indication of fundamentally altering its Jim-Crow policy in Korea.”Does the U.S. government, the government of your country, give you proper representation? There are 96 white Senators and not one Negro. There are 435 Congressmen of whom only two are Negroes. And how many Negro citizens have been killed and beaten just for daring to vote! So much for your rights at home.
And in the armed services the dice are loaded the same way. As long ago as 1947, President Truman’s own Civil Rights Committee admitted: in the Army, less than one Negro in 70 is commissioned, while there is one white officer for approximately every seven enlisted men. In the Navy there are only two Negro officers; there are 58,571 white officers. The Marine Corps has 7,798 officers not one of whom is a Negro the records show that the members of several minorities, fighting and dying for the nation in which they meet bitter prejudice, found that there was discrimination against them even as they fell in battle.”
Both you and the white troops are waiting for rotation. Rotation is a racket and a run-around for both. But for you, it’s more so. Both in the European Theater and in Korea, it is well known that Negro soldiers have more trouble getting enough points to go home.
What do you think this means to you? Don’t you see that this war against the colored people of Korea is the same kind of dirty business as discrimination against you—that it’s based on the idea that colored people have no right to exist unless they bow down to someone, that they can be killed if they dare to stand up for their rights? A petition to the United Nations by American Negro leaders put this plainly: “White supremacy at home makes for colored massacres abroad. Both reveal contempt for life in a colored skin. Jellied gasoline in Korea and lynching at home are connected.”
Negro soldiers!
We don’t say that you shouldn’t be loyal to the United States. It’s your own country. But your fight is at home, alongside labor and the peace movement, for equal rights. It’s not your business to come here and fight other colored people for Big Business profits.
We are not trying to turn you against the white soldiers. They are in the same boat as you. They are sent here to be killed for the Big Money, for Big Business profits like you are. We think that you, having been oppressed, can understand this more quickly than they do. But many of them are beginning to understand it too.
We say:
No U.S. soldiers have any business in Korea. Korea for the Koreans. China for the Chinese. America for Americans, Negro and white.We say:
Americans, black and white, unite and fight for peace!The Chinese and Koreans are fighting for their own homes and borders. We didn’t come five thousand miles across the sea to fight. We didn’t come to America with guns and bombs and we never will. Don’t risk your lives here. Ask to go home where you can fight for your own rights as a human being. Leave us at peace in our homes here.
Your friends,
THE KOREAN PEOPLE’S ARMY
THE CHINESE PEOPLE’S VOLUNTEERSMagistraal.
⁂
-
Ik was vanmorgen boterkoeken aan het eten en ik was reflexief kruimel na kruimel aan het oppikken door er met mijn middenvinger op te duwen, en die kruimels dan in een cirkel aan het duwen op mijn snijplank.
Dat is, vreemd genoeg, wat ik mij het meest herinner van mijn grootmoeder. We zaten aan tafel (in stilte, “eten en zwijgen” was het motto) en mijn grootmoeder deed precies dat: de kruimels van haar boterhammen één voor één in een cirkel duwen.
Raar soms, wat er overblijft, 32 jaar na iemand overleden is.
⁂
-
Er is vandaag iemand langsgekomen van een bedrijf met als USP dat ze renovatieprojecten 1ontwerpen en/of uitvoeren met slechts één aanspreekpunt.
Dat kan wel eens handig zijn, voor een huis waar er schrijnwerk op maat moet gebeuren en vloeren en schilderen en verlichting en elektriciteit en waterleidingen en allerlei.
Ik kijk heel erg hard uit naar een prijs- en timingvoorstel.
⁂
-
Wel redelijk zot, anders.
⁂
-
Ik was aan het werken en ineens viel de computer uit. Niet alleen de computer, maar heel het huis. Niet alleen het huis, maar heel de straat. Niet alleen de straat, maar — volgens Fluvius op hun website — ook in de Antoon Sanderusstraat, Bandelierstraat, Baudelostraat, Belfortstraat, Beverhoutplein, Bibliotheekstraat, Bij Sint–jacobs, Blaisantvest, Blekerijstraat, Blekersdijk, Bomastraat, Denise De Weerdtpad, Desiderius Erasmusstraat, Désiré Fiévéstraat, Dok–noord, Donkersteeg, Doornzelestraat, Edward Anseeleplein, Frans Rensstraat, Garensteeg, Gasmeterlaan, Gelukstraat, Godshuishammeke, Goudstraat, Groenbrugstraat, Groentenmarkt, Grootkanonplein, Ham, Hoefslagstraatje, Hoogpoort, Hugo Van Der Goesstraat, Huidevetterken, Huidevetterskaai, Jacob Van Maerlantstraat, Jakob Van Caeneghemstraat, Jan Baptist Davidstraat, Jozef Van Crombrugghestraat, Justus De Harduwijnlaan, Justus Lipsiusstraat, Kalkbrugpad, Kammerstraat, Karel Mirystraat, Keizer Leopoldstraat, Kongostraat, Koningstraat, Korenmarkt, Krommewal, Lambert Queteletstraat, Langemunt, Meerhem, Meerseniersstraat, Minnemeers, Moestuinstraat, Neuseplein, Nieuwland, Onderstraat, Ottogracht, Oudevest, Penitentenstraat, Raffinaderijstraatje, Regattenlaan, Rendelgat, Schepenhuisstraat, Serpentstraat, Sint–amelbergastraat, Sint–katelijnestraat, Sint–salvatorstraat, Sleepstraat, Speldenstraat, Stekenevaardeken, Stokerijstraat, Tolhuislaan, Tolpoort, Vlasmarkt, Vrijdagmarkt, Waaistraat, Walter De Buckplein, Werregarenstraat, Wijzemanstraat, Willem De Beersteeg en Wolfstraat.
Het heeft ongeveer een uur geduurd, en na afloop was het nog een heel gedoe met de computer die dacht hoezee ik ga eens alles updaten en ook hoera ik ga eens doen alsof ik geen netwerkkabel heb zelfs al werkt de netwerkkabel in een andere computer en ook hoera ik ga eens tien minuten nodig hebben om te booten.
Enfin bon, alles in orde geraakt op den duur. En moussaka opgewarmd van eergisteren, yum.
⁂
-
De buitenkant van het dak is klaar, hoera!
De binnenkant van het dak moet nog altijd afgewerkt worden, onder meer met elektriciteitsleidingen voor veluxen op afstandsbediening, en uiteraard kassementen en alles.
Volgende week. Spannend.
⁂
-
Het dak is bijna klaar. Zo ziet het er aan de buitenkant uit (en ook: zo ziet het eruit als er ineens een windstoot is terwijl dat ding boven het dak hangt):
Buitenkant allemaal goed en wel, nog een paar rijen dakpannen en nog wat afwerking aan het wolfseind, maar de binnenkant zal nog juist een beetje meer werk zijn. Dit is de binnenkant van de velux in de living/gang:
Een centimeter of tien hoger dan vroeger, en een paar centimeter breder, en nu ook met elektriciteit wegens zonnewering op afstandsbediening. Dat moet dus allemaal nog afgewerkt worden, en die elektriciteit moet nog omgeleid worden naar een kinderkamer en ik hoop dat minder werk zal zijn dan het lijkt te zullen worden.
In de kinderkamer is er nu ook een velux, en ook daar is nog redelijk wat werk aan denk ik:
En dan moet alles nog geschilderd worden ook, natuurlijk.
Neverending story, pff.
⁂
-
Het zou kunnen dat de werken aan ons dak morgen gedaan zijn. Er moeten nog twee grote veluxen gestoken worden (één bestaande die vervangen wordt door een velux op afstandsbediening die een groter gat nodig heeft, en één totaal nieuw gat in het dak), en dan zou het moeten gedaan zijn.
En hoe meer ik erover nadenk, hoe meer ik denk dat het een goed idee zou zijn om eens een grote kuis te doen. Gewoon eens van boven naar onder in het huis gaan en kijken wat we kunnen wegsmijten, wat we kunnen weggeven, wat er eventueel kan verkocht worden, en vooral: wat waar thuishoort.
Elke horizontale oppervlakte en elke kast in ons huis is namelijk een soort eindmorene van brol, en dat wordt met de jaren alleen maar erger. We hebben bijvoorbeeld 22 kastjes in de living, en in de helft daarvan zitten alleen maar oude DVD’s die we denk ik nooit meer gaan bekijken. Of neem de bibliotheken in huis: die in het achterhuis bevat misschien 80% boeken die ik ook digitaal heb of kan vinden (legaal of paralegaal). De bibliotheek boven heeft vooral kinderboeken die geen van de kinderen nog gaat lezen — houden we dat dan voor de kleinkinderen? Of gaan er geen kleinkinderen zijn? Of gaan die geen oude papieren boeken willen lezen?
Zelfs het klein kastje achter mijn rug zit vol met dingen die daar eigenlijk niet thuishoren:
Wat blauw is, moet eigenlijk verhuizen naar de bibliotheek in het achterhuis. Al wat groen is, zijn kinderboeken die denk ik onze kinderen niet eens meer gaan lezen. Wat rood is, hoort eigenlijk elders thuis.
Als al die dingen weg zijn, heb ik plaats om er boeken te zetten die ik wel nodig heb, of die ik gewoon graag bij de hand heb voor inspiratie.
En zo zouden we het hele huis kunnen afgaan, kast voor kast, lade voor lade, kamer voor kamer.
⁂
-
Er is nog één kind thuis. De rest zijn op kamp om kamp voor te bereiden. We hebben een jaarlijkse traditie dat als we alleen zijn met de jongste thuis, we sushi gaan eten — dat zal er dus één dezer van komen.
Verder ben ik op café geweest en heb ik de meest vreemde haarsnit van het decennium gezien. En degelijke cocktails gedronken.
Verder is het bijna vakantie.
Verder ben ik door Silo, de reeks, en dacht ik: ik ga de boeken eens lezen wegens benieuwd hoe het eigenlijk verder afloopt. Na een paar tiental bladzijden kom ik al te weten wat we pas in de laatste aflevering van de reeks te zien kregen. Hm.
⁂