Tales of Drudgery & Boredom.
Ik heb zo’n klein helikoptertje gekocht met een fototoestel erin. Dat is tegenwoordig doodsimpel om te piloteren — niet gelijk tien jaar geleden, als het quasi onmogelijk was om zo’n ding gewoon stil in de licht te houden.
Ik was alvast verrast te zien dat ons dak eigenlijk boven de gevel uitkomt. Dat is van aan de straatkant helemaal niet te zien:
⁂
Ik ben al een beetje euforisch aan het worden: het zou zo maar kunnen dat ik volgende week zaterdag iemand zie die al het overblijvende werk in het huis zou kunnen doen. Of toch het grootste deel.
Om dat te vieren, maar vooral om het allemaal wat voor te bereiden, heb ik nog eens op een rij gezet wat er allemaal nog te doen is. Slik.
⁂
Het is veel rapper voorbijgegaan dan ik besef, en tegelijkertijd is het ook alsof het een eeuwigheid heeft geduurd en ik mij niet eens meer kan inbeelden dat het ooit 2022 geweest is.
Dit is het schema voor de tweede helft van het jaar:
Bijna niet te bevatten, maar binnen negen werkdagen is het vakantie! De kinderen zijn deels op kamp / naar nog een kamp / naar Zuid-Korea / naar Londen, Sandra en ik gaan een week oefenen op dolce far niente in Frankrijk.
En dan — urgh dat moet ook nog gebeuren — zou ik eigenlijk best eens werk maken van het verdelen van de rest van mijn vakantiedagen over de rest van het jaar.
Dit is één optie: om de zoveel weken een week vakantie.
Andere optie: 4/5 werken voor een groot aantal weken.
Of het einde van het jaar volsteken?
Ik ben voor geen van die opties, wegens toch wel dingen op de plank. Eerst had ik gedacht in de zomer meer vakantie te doen, maar ook dat is geen goed idee. Ik had gedomme in de eerste helft van het jaar meer vakantiedagen moeten opnemen.
Misschien dan maar iets in deze zin, waarbij ik het maximum toelaatbaar aantal vakantiedagen naar volgend jaar overhevel?
(En jazeker, ik weet wat voor een ongelooflijke luxepositie dit is.)
⁂
Het scheermes van Hanlon — steek niet op kwade wil wat wellicht gewoon door incompetentie kan verklaard worden — is een uitstekende leidraad in veel zaken.
Het is overal wel iets, en de meeste mensen modderen ook eigenlijk maar aan.
Als de camera maar ver genoeg uitzoomt, of ver genoeg inzoomt, verdwijnen de meeste problemen.
Ik ben veel te moe om goed te zijn. ’t Is tegenwoordig elke dag dat ik rond halfzes in elkaar stuik en in mijn bed ga liggen, om er dan rond acht uur weer uit te kruipen en dan tot een stuk in de nacht wakker te zitten, en dan ’s morgens rond een uur of zeven weer wakker te zijn.
⁂
Sinds vorige week vrijdag zijn er mensen aan ons dak bezig. De eerste dag was het een heel leger van wel tien man denk ik, dat pannen naar beneden heeft gehaald en allerlei dingen ontmandeld.
Daarna was het een iets kleinere groep mensen, maar toch nog intensief.
(Ja, het huis naast de deur staat te koop. Of misschien: stond te koop, want ik vind de advertentie alleen nog in het internetarchief.)
Er komt geen volledig nieuw dak, maar ’t scheelt niet veel: pannen eraf, isolatie eraf, nieuwe isolatie, nieuw onderdak, nieuwe pannen. Het hele dak wordt daar redelijk wat hoger door, en er worden ook nog een stuk of drie veluxen gedaan. Eén velux die nu minofmeer op de living uitgeeft, moet wat hoger gezet worden en vernieuwd worden zodat er electrisch zonnewering kan ingestoken worden, en aangezien de nieuwe modellen ook wat breder zijn dan wat er al dertig of zo jaar in zit, moet het hele gat aangepakt worden. Idem in het chauffagekot: de velux waardoor we op het dak kunnen, moet liever wat breder worden dan 40 centimeter. En in de kamer van onze jongste zoon moet er een nieuw gat gemaakt worden om het wat minder donker te maken.
Zeer agressieve timing wel, vind ik: ze hebben maar een vergunning om te staan tot eind deze week. Dat is nog één dag, en er is alleen nog maar uitbreekwerk gedaan aan die veluxen.
(Oh en ik vraag mij af hoe dat afgewerkt gaat worden binnen in, en ik vrees dat het zal willen zeggen dat we een schilder gaan mogen laten komen om heel de bovenverdieping te herdoen en ook één hele kant van de living, blergh.)
Maar dus ja: er komt wat schot in de zaak. Na een jaar of twintig verbouwingen hebben we binnenkort alleen nog maar:
Tegen dat alles in orde is, zijn de kinderen misschien wel allemaal uit het huis, dus.
⁂
Onze oudste dochter is 24. Vierentwintig. Ik vind dat gelijk een zeer rare gedachte.
Ze gaat wellicht in september in een ander huis wonen ook. Ik voorzie dat ze hier nog wel regelmatig eens zal langskomen, maar toch. Ook dat is een rare gedachte.
⁂
’t Was vandaag controle in het hospitaal. Het verdict is: nog altijd terminaal ziek, maar ’t zal toch wellicht niet voor dit jaar zijn.
Natuurlijk is iedereen per definitie terminaal, maar hey: dokter arts heeft mij gezegd dat ik voor het eerst in zeven of jaar niet meer elke zes maand of elk jaar moet kopen. Als er geen acute problemen zijn, is mijn volgende afspraak in 2025.
Wahey.
⁂
⁂
Vrouw en dochter zijn naar Live Is Live.
De andere kinderen zitten in hun kamer.
Ik heb toegegeven aan de verleiding en ik ben dan maar naar See You In My 19th Life beginnen kijken. ’t Is zo goed als ik had gehoopt dat het ging zijn.
⁂
Vrouw en dochters zijn naar Harry Styles.
Twee andere kinderen zijn gaan werken dan wel bij lief.
Ik ben alleen thuis, en ik ga dat vieren door eens om 20u in mijn bed te kruipen.
Exciting times.
⁂
Het is van “maak een computer in PowerPoint” geleden dat ik combinatie zo hard gelachen en mondopenvallenvanverbazing gedaan heb:
⁂
Ik zat in de keuken en ineens springt Nephthys die in den hof zit gelijk twee meter recht naar boven de lucht in en ze komt naar beneden met een mus in haar mond.
Tegen dat ik naar buiten kwam, was het een geriatrische kat en een ondertussen letterlijk dode vrouwelijke heggenmus, bien étonnés de se trouver ensemble.
Tja.
Ik weet dat er geen excuus is voor de hecatombe die huiskatten aanrichten. Ik kan alleen zwak aanvoeren dat die van ons het bijna nog nooit gedaan heeft.
Ooit eens een bijna-dood vogeltje in een kartonnen doos, ooit ook eens een vleermuis, en hier en daar wat muizen (maar alleen als ze niet in huis zitten, grr). Verder geen moordenaar.
Ze heeft het beest ook niet opgegeten. Ik ga er morgen iets aan moeten doen. 🙁
⁂
Het is woensdag 16u en een beetje, en er wordt een kraan voor de deur gezet. Vanmorgen is de Man Van Het Dak langsgekomen om te zeggen dat ze er vrijdag aan beginnen.
De Man Van Het Dak vroeg ook of we nog verf van de net vernieuwde gevel hadden, want dat hij geen plaats zal hebben om een stelling te plaatsen en dat het allemaal met ladders te doen zal zijn en dat de gevel dus ongetwijfeld zal afzien van de werken.
Ik word daar wat droef te moede van, ik.
Want als er schade zal zijn, is dat natuurlijk niet alleen te repareren met een kwak verf: dat is textuur en verschillende lagen verf.
Echt serieus, soms: wat een kak.
⁂
Ik had gehoord dat het goed was, Silo. De premisse: een sciencefictionserie waar de hele mensheid in silo’s woont.
Dat is natuurlijk al meer dan veel keer gedaan — Logan’s Run is het eerste waar ik aan moest denken — maar het is een concept dat indien goed uitgevoerd degelijke dingen kan geven.
Ik dacht te wachten tot het hele seizoen uit was om te beginnen kijken, maar toen zat ik door mijn series en had ik geen zin om nog iets Koreaans of Japanees te beginnen kijken, en hoorde ik dat Silo een tweede seizoen gaat krijgen en tja.
Aflevering 8 is dit weekend gedropt, ik heb de eerste acht afleveringen ondertussen achter de kiezen en het draait om één silo en de mensen weten niet waarom ze erin zitten en er is een hele plausibele samenleving en hola beer wat een uitstekende serie.
Omdat de premisse zo standaard is als iets, weet ik op voorhand een manier of vier vijf dat het zou kunnen aflopen en dat ik niet verrast zal zijn, maar toch. Zeer zeer goed.
⁂
Ik kwam gisteren voor het eerst sinds lang voor niet-werkredenen mijn huis uit. Zoals wel meer gebeurt, kwam ik iemand tegen die ik ken.
Het was al lang geleden dat ik hem gezien had, en hij vroeg mij of ik binnenkort ook afkwam voor Iets Leutigs.
’t Is erg om te zeggen, maar ik heb zelfs geen seconde moeten nadenken voor ik nee zei. Ik heb besloten, denk ik, dat ik het huis niet meer verlaat voor activiteiten waar mensen die ik niet ken bij betrokken zouden kunnen zijn.
En zo simpel is dat. Ik ken genoeg mensen. Ik heb al genoeg gedaan in mijn leven. Gewoon thuisblijven en heel soms om de zoveel maand eens met vrienden iets gaan eten of op wederzijds bezoek gaan, dat is genoeg voor mij. Eén of twee keer per jaar op weekend met maten en om de zoveel jaar eens niets gaan zitten doen in een buurland: meer moet het niet meer zijn.
Het is genoeg zoals het nu is.
⁂