Tales of Drudgery & Boredom.
Louis, daarnet: “Papa, ik vind dat ik naar inktvis ruik. En ik vind dat inktvis lekker ruikt.” En zonder verder een woord trok hij naar bed.
Anna, deze avond, toen we naar huis stapten: “Papa, in de etalage staan allemaal alsoffe mensen. Dat zijn mensen die ze dood gedaan hebben en dan hun handen en hun voeten en hun hoofd afgedaan en hout rondgedaan en geschilderd. Echt waar hé? En dat is bij standbeelden ook hé?”
Yup.
⁂
…we zijn er bijna, met de televisie en het home entertainment en dingen afspelen vanop het netwerk en zo.
De setup nu is dat in het achterhuis, waar ik al mijn DVD’s in digitale vorm heb, films op een pc staan. En dat in de woonkamer boven een televisie staat die de pc kan zien, en die door de pc kan gezien worden.
Ik kan op de pc, die Windows 7 draait, op elke film (of afbeelding, of geluid) rechtermuisklikken, zeggen “play to televisie”, en dan werkt dat via de magie van Upnp. De televisie ziet ook Media Player staan, en kan de library afspelen zonder al te veel problemen. Niet extreem snel, van menu tot menu gaan, maar werkbaar.
De kwaliteit is wel niet echt helemaal idaal, ik zal eens moeten kijken naar de settings.
Een tweede optie is via PS3 Media Server te gaan. Settings up the wazoo, vanalles en nog wat instelbaar, en het kan denk ik wel redelijk wat meer. Maar ’t is wel meer gefrutsel, en het weigert vooralsnog sommige films degelijk af te spelen — ruis in plaats van gewoon geluid, geen beeld bij de eerste poging, teveel cpu innemen, yada yada.
De optie die ik ondertussen aan de kant heb gelaten, is het Western Digital bakje met de harddisk er rechtstreeks aan: dat speelt een hele reeks films gewoon helemaal niet af. En heeft ook diezelfde problemen met geluid en beeld, maar er is niets aan in te stellen. En bovendien zitten de harddisks dan niet meer in het netwerk.
Zucht.
Misschien moet ik wel gewoon een goedkope dedicated mini-pc aan de televisie hangen. Dat zou nog het gemakkelijkste zijn, denk ik.
⁂
Zeg, vergis ik mij daarin, of is dat toch wel echt een bloedmooie vrouw, die Lynn Wesenbeek? ’t Is om stil van te worden verdorie: ze wordt 50 en ze ziet er verdorie beter uit dan twintig jaar geleden.
⁂
Ik kreeg een brief van de tot nog toe nog altijd Belgische Staat: dat de belastingen mij geld terugbetalen!
’t Is geen massaal groot bedrag, maar ’t is wel onverwacht genoeg dat het Meteen Kan Uitgegeven Worden: het internet naar boven gehaald, Excel opengetrokken, plannen gemaakt en geldsommen naast de plannen gezet, om op vakantie te gaan met de familie.
Sinds de kinderen geboren zijn, zijn we welgeteld één keer een kleine week op vakantie gegaan: een El Cheapo all-in, waar we met z’n allen dag in dag uit naast een zwemdok hebben gelegen. Het had net zo goed in Zimbabwe of Nieuw-Zeeland of Center Parks Zomergem kunnen zijn, voor wat we er aangevangen hebben.
Nu zijn de kinderen allemaal wat ouder, en is het al wat haalbaarder om iets minder, euh, passief te doen. En dus vandaar: het internet erbij.
Lang moet dat niet duren, zo’n vakantieplanning: een uur later zijn we er min of meer uit. We wilden terugkeren naar Ierland, onze ongeveer eerste en enige vakantie samen, dertien jaar geleden, dat stond vast. We hebben gekeken naar vliegtuig+huurauto, maar dat kwam op minstens 4000 euro uit, bijna drie keer zoveel als de optie met eigen auto en ferries.
Dit is het geworden, voorlopig:
Ha! En nog eens: ha!
Pas op, niet dat het allemaal al vast staat: we moeten nog de tiketten kopen. Maar eigenlijk zouden we dat allemaal kunnen doen morgen, eigenlijk.
⁂
Hij heeft gelijk.
⁂
Dus.
Stel, meneer A komt op 15 december 2010 voor het eerst naar een website. Hij bezoekt er pagina’s a, b, c, d, terug naar c, terug naar b, en dan naar e.
Op 3 januari 2011 komt hij terug, bekijkt hij a, b, c, f, g. Op 10 januari nog eens, daar gaat hij van g naar c, herlaadt hij c, naar d, naar h. Op 14 januari kijkt hij ’s morgens om 8u naar a. En dan opnieuw om 9u15. En om 9u30.
Ik kan me inbeelden dat er voor de website-eigenaar een aantal verschillende gegevens interessant zouden kunnen zijn:
…maar het is dus absoluut niet zo evident.
Hoe rapporteren analytics-paketten dat? Misschien niet verwonderlijk, maar het varieert nogal. Ik heb bij wijze van test een paar verschillende dingen naast elkaar laten draaien, en de resultaten zijn, euh, weird.
De terminologie verschilt, maar de twee cijfers die meestal terugkomen, zijn iets met “totaal aantal dinges” en een ander met “uniek aantal dinges”. Voor één en dezelfde site, over een periode van een week, en teruggebracht op 100, kreeg ik van de verschillende paketten voor de totalen:
En kreeg ik voor de unieke:
Ja, dat loopt redelijk uiteen. Om het zacht te zeggen. En het is absoluut niet altijd even duidelijk welke term op wat precies slaat.
(Onderzoek wijst trouwens, geheel terzijde, uit dat de plaats op de pagina waar het ding staat dat de analytics doet, ook een erg een groot verschil geeft: hetzelfde pakket bovenaan de pagina aangeroepen kan gemakkelijk 10% meer watdanooks geven dan als het onderaan de pagina aangeroepen wordt.)
Oh, en is dat het enige? Wel, neen.
Bij ons op het werk is het nog wat moeilijker. Daar komt er nog een dimensie bij. Stel, in het voorbeeld, dat er advertenties op de pagina’s staan. Op pagina a staat een leaderboard en een IMU en een skyscraper, op pagina’s b en c staat er een leaderboard en een skyscraper, op de rest staat er enkel een leaderboard.
Als ik wil zeggen aan een adverteerder hoeveel mensen zijn advertentie gezien hebben, welk cijfer moet ik dan zeggen? Ah. Wát was nu weer precies “een bezoeker”? Voor hoeveel “mensen” telt meneer A uit het voorbeeld hierboven?
Daaraan verwant: een vaak voorkomende vorm van advertenties bestellen is met een frequency cap, ’t is te zeggen, “toon deze advertentie maximaal x keer aan een bezoeker”. Ah. Aan unieke bezoekers? Echt reëel unieke bezoekers kan een computer niet weten, dus wat doen we dan? Met een frequency cap van 1, mag meneer A die reclame dan één keer per dag zien? Ah neen. Is één keer per maand verschoonbaar? Neen? Eén keer over de hele loop van van de campagne, zelfs als die drie maand loop? Oooo-kaaayyy… gesteld dat hij altijd vanop één computer komt bezoeken, zonder cookies te verversen, met telkens dezelfde browser, bedoelt u dus?
Gnn.
Want ik zeg nu “advertenties”, om het eenvoudig te houden, maar het zou even goed om het even welke relevante inhoud kunnen zijn. Die, ah, eigenlijk, helemaal niet aan verouderde concepten als “pagina’s” gebonden hoeft te zijn. Want wat is dat eigenlijk, een “pagina”, als ik naar een site ga die voor een groot deel voor mij persoonlijk gepersonaliseerd is, waarvan de inhoud wijzigt terwijl ik er sta naar te kijken, zelfs als ik geen muis of keyboard aanraak?
En hoe relevant is een “pagina” als stukken inhoud op verschillende plaatsen terugkomen, op verschillende websites zelfs?
Om maar te zeggen dat het niet zo simpel is om zelfs maar achteraf gegevens te gaan achterhalen.
En vandaag heb ik me bezig gehouden met te zien hoe dat allemaal zit met voorspellingen. Met profielen. In allerlei dimensies. En met allemaal combinaties van vanalles (ik wil alle reclameruimte op die en die plaats vol zetten met mijn dingen! ik wil aan een bezoeker eerst banner A tonen, en dan B, en dan C! ik wil alleen mijn banner tonen als er geen enkele andere staat!).
Ayup.
Pas op, niet dat het verschrikkelijk moeilijk is per se, eens men het door heeft. ’t Is maar dat het moet aanschouwelijk voorgesteld worden, voor mensen die in geen honderd jaar de moeite gaan doen om er een studie van te ondernemen. Die gewoon een A4 willen zien waarop relevante cijfers staan. Proper gepresenteerd, als het even kan. En vooral begrijpbaar.
Zeg nu zelf: is dat geen leutig werk?
⁂
Tell f.lux what kind of lighting you have, and where you live. Then forget about it. F.lux will do the rest, automatically.
⁂
Ik geef mijn kinderen een gezond respect voor de geschreven taal mee. Ze moeten bij mij niet afkomen met van dat aardig gedoe zonder klinkers of met allerlei vreemde accenten of droedels of overdaden aan leestekens.
Zelie veegt daar met plezier haar voeten aan. Dit was een uitwisseling gisteren, over een nieuw gedicht dat ze geschreven had:
En dit was zonet op haar nieuwe GSM, waar ze doodgelukkig mee is:
’t Zijn dingen. (En ja, ’t is 22u en ze slaapt nog niet. Par for the course, met Zelie.)
⁂
We zijn tegenwoordig op het werk hard bezig met nadenken over visualisatie.
De mannen van LinkedIn hebben hun werk goed gedaan:
Spijtig, vermoed ik, dat ik niet meer mensen op LinkedIn bevriend heb, anders zou mijn professioneel netwerk er vermoed ik nog veel mooier uitzien.
Het blauw linksboven zijn mensen die ik via het internets heb leren kennen, het groen is mensen op en rond Gentblogt, het oranje (toepasselijk!) zijn mensen op en rond Namahn, en het paarse mini-ongeveer-clustertje zijn mensen van op school en op de universiteit. En dan is er nog een minuscuul groepje donkerblauw bovenaan in het midden van Unit4Agresso, de groep waar Netpoint een tijdje in zat, en een minuscuul groepje lichtoranje onderaan rechts van het Europacollege.
En kijk eens hoe verweven (of net niet) mijn professioneel sociaal netwerk en dat van mijn madam verweven zijn, na 19 jaar samen zijn:
Maak uw eigen ding aan via http://inmaps.linkedinlabs.com — en wie mijn LinkedInvriendje wil zijn: houd u niet in hé.
⁂
Het is zover: de twee oudste hebben een GSM.
Aaargh!
⁂
Al twee of zo weken dat ik elke dag mijn best doe om er niet naar te luisteren. En dat het elke dag mislukt. Zo goed, jong.
(Via de helft van de wereld — als het op BoingBoing gestaan heeft, ga ik ervan uit dat iedereen het al gezien heeft.)
⁂
Ik was vast van plan een nieuwe televisie te kopen, en dus stonden we in de Media Markt geduldig te wachten tot er een verkoper vrij was.
Een plasma, dat brandt in. Een LED, dat is zo’n beetje dof. Dus dan maar LCD.
En geen 3D, nee meneer. Het kost mij te veel, en ik ben er niet voor. En kijk, wat lees ik vandaag bij Roger Ebert?
The biggest problem with 3D, though, is the “convergence/focus” issue. A couple of the other issues — darkness and “smallness” — are at least theoretically solvable. But the deeper problem is that the audience must focus their eyes at the plane of the screen — say it is 80 feet away. This is constant no matter what.
But their eyes must converge at perhaps 10 feet away, then 60 feet, then 120 feet, and so on, depending on what the illusion is. So 3D films require us to focus at one distance and converge at another. And 600 million years of evolution has never presented this problem before. All living things with eyes have always focussed and converged at the same point.
If we look at the salt shaker on the table, close to us, we focus at six feet and our eyeballs converge (tilt in) at six feet. Imagine the base of a triangle between your eyes and the apex of the triangle resting on the thing you are looking at. But then look out the window and you focus at sixty feet and converge also at sixty feet. That imaginary triangle has now “opened up” so that your lines of sight are almost — almost — parallel to each other.
We can do this. 3D films would not work if we couldn’t. But it is like tapping your head and rubbing your stomach at the same time, difficult. So the “CPU” of our perceptual brain has to work extra hard, which is why after 20 minutes or so many people get headaches. They are doing something that 600 million years of evolution never prepared them for. This is a deep problem, which no amount of technical tweaking can fix. Nothing will fix it short of producing true “holographic” images.
Consequently, the editing of 3D films cannot be as rapid as for 2D films, because of this shifting of convergence: it takes a number of milliseconds for the brain/eye to “get” what the space of each shot is and adjust.
And lastly, the question of immersion. 3D films remind the audience that they are in a certain “perspective” relationship to the image. It is almost a Brechtian trick. Whereas if the film story has really gripped an audience they are “in” the picture in a kind of dreamlike “spaceless” space. So a good story will give you more dimensionality than you can ever cope with.
So: dark, small, stroby, headache inducing, alienating. And expensive. The question is: how long will it take people to realize and get fed up?
Ha!
En verder ben ik heel content van de televisie, vooral nu dat mijn Telenetdoos zijn menu in 1080-dinges toont. Ik had daar HDMI-kabels voor nodig, blijkbaar: SCART trok het niet.
En wat een grap, trouwens: in de Fnac waren er kabels tussen 20 en 300 euro: de duurste zouden zogezegd nóg beter signaal geven. Terwijl begot al die kabels precies hetzelfde signaal geven.
Trr.
⁂
Allez, ’t is nog een geluk dat we daar niet zaten, in Moskou.
Wij gaan er pas binnen drie weken zijn, op weg naar en van Sint-Petersburg. ’t Is te hopen dat alles min of meer in orde zal zijn tegen dan.
En trouwens: wat een miserie, reizen naar Vreemde Landen toch: een visum moeten gaan aanvragen, papieren opvragen bij de mutualiteit, foto’s laten maken, koeriers inschakelen, een dag vrijaf moeten nemen om naar het consulaat te gaan… dat zou toch allemaal veel gemakkelijker moeten kunnen.
⁂
Tee hee.
⁂
Dit weekend geprobeerd om de computer op de televisie te laten afspelen.
Enfin ja, geprobeerd… zo moeilijk was het niet. Search for devices op de computer in het achterhuis, dat vindt een televisie die UPnP doet, en vanaf dan kan ik rechtermuisklikken op zo ongeveer alles en zeggen Play To Televisie.
Op Mac slaag ik er niet zo meteen in, maar daar zit ik minder mee in. ’t Is te zeggen, het lukt wel min of meer: ik had Twonky geînstalleerd, en de televisie vond die DLNA-server wel terug, maar weigerde dan om mkv’s af te spelen, en laten nu net al mijn films in mkv-formaat staan.
Windows doet het voorbeeldig, doodeenvoudig, al wat een mens wilt — maar de kwaliteit is niet naar mijn goesting. De film wordt gerenderd en dan gestreamd, en dat is niet de hoogst mogelijke kwaliteit, verre van.
Dus heb ik maar een harddisk aan mijn mediaplayerbakje uitgehaald, en dat aan de televisie vastgehaakt.
Wat perfect werkt, maar toch wel minder science fiction is dan ik had gehoopt. ’t Zal nog wat zoeken zijn.
⁂