Oei, ik lees bijna geen boeken meer. Niet zo goed.
‘s Avonds voor ik in slaap val, en een audioboek als ik op de velo zit, maar behalve dat is het maar triestig dit jaar. En het stomme is: ik wil dus wel nog boeken lezen, maar er is gewoon veel te veel dat ik ook wil zien, en daarnaast nog allemaal dingen die ik wil doen.
Urgh.
Afijn. Ik ga denk ik wat pulp lezen. Er zijn 33 Halo-boeken en ik heb de eerst twee al gelezen. En ik werd de Dark Profit-saga van harte aangeraden. Tijdens de vakantie haal ik mijn Kindle weer boven.
Het parapluutjesmos, dat vorige jaar een al met al schoon groen tapijt legde, is dit jaar op veel plaatsen droog en bruin. Pff. Daartussen staat dan hier en daar wat kruiptijm, die nu wel in bloei staat, maar er er zó weinig van dat het niet echt opvalt:
Van dicht ziet het er beter uit, maar ook daar is het duidelijk dat het maar triestig is:
Qua beesten: er komen alsmaar meer hooiwagens in den hof. Geen idee waarom precies, maar ik herinner mij dat er vóór de heraanleg ook enorm veel waren, en dat er dan ineens veel minder waren, maar nu dus begint het dus weer vol te zitten. Ik vind dat fijn, want ik vind hooiwagens fijn.
Ik weet niet zeker welk merk dit is, maar ik vermoed Opilio canestrinii. In alle geval een wijs beest.
En behalve dat: geen idee wat te doen met die bodembedekking. Ik blijf wél bij mijn voornemen om alvast dit jaar niet radikaal in te grijpen, en te zien wat het geeft.
Ik kijk er even mijn notities op na, en jawel: het is nog nooit gebeurd in de geschiedenis van Star Trek dat de eerste zeven afleveringen van het eerste seizoen allemaal uitstekend zijn.
The Serene Squall was met liefde en piraten en vechten en koken en humor, en eens te meer een fantastische aflevering. Pike is bij dezen absoluut mijn favoriete kapitein geworden.
Heerlijk.
En Spock, holy shit — Ethan Peck brengt alles van Leonard Nimoy en voegt er nog stapels aan toe. En Nurse Chapel! En Dr. Aspen wihoew, ik hoop van harte dat die terugkomt, want wat een uitstekend karakter. 🙂
Het internet, of beter, het overgrote deel van het klein deeltje van het internet dat er iets om geeft, juicht in allerlei talen. Hoera Internet Explorer is dood, hoera hoezee.
Ja natuurlijk, Internet Explorer heeft jaren lastig gedaan, en was jaren aan een stuk een blok aan het been van mensen die websites bouwden en alles.
Maar in de geest van de mortuis nil nisi bonum: laat ons toch ook niet vergeten dat Internet Explorer ook jaren aan een stuk de allerbeste browser in de hele wereld en op het hele internet was. Dat Internet Explorer verblindend snel was, als enige degelijk css deed, de eerste was om wat toen nog niet eens Ajax heette te doen. Er in slaagde om de absoluut onbetwiste nummer één te worden in de wereld — en daar ook in geslaagd zou zijn zonder monopoliepraktijken van Microsoft, wegens technisch gewoon de allerbeste bar none.
En ja natuurlijk, van zodra Internet Explorer gelijk 95% van de markt had, is Microsoft er gewoon mee gestopt. Hebben ze een jaar of zes — op het internet is dat een eeuw — helemaal niets meer gedaan aan Internet Explorer, waardoor het dat blok aan het been werd.
Maar toch: Internet Explorer, merci voor alles, en merci om het moderne internet mogelijk te maken.
Maar wat een miserie. Rusland is, zeggen alle experten, legergewijs zeer slecht bezig. Slechte opleiding, officieren die geen verantwoordelijkheid of initiatief nemen, gedemoraliseerde manschappen, verouderd of onaangepast materieel, geen idee hoe om te gaan met een moderne oorlog. Het leger van Oekraïne daarentegen heeft al die dingen door scha en schande geleerd, na jaren aan een stuk burgeroorlog in de Donbas.
En toch, en toch. Rusland lijkt niet gehinderd door publieke opinie, en het ziet er niet naar uit dat Putin van plan is om gewoon te stoppen. Het ging een tijd redelijk voor Oekraïne, maar voor het eerst in een maand vielen er vorige week weer raketten op Kiev. Kyiv. Whatever.
Amerika levert alsmaar zwaardere wapens, Rusland reageert alsmaar bozer, ‘t is vies. Zelensky wordt opgehemeld als ware hij de wederkomst van Christus, en iedereen schijnt vergeten te zijn dat zijn land nog méér corrupt is/was dan Rusland, en dat Zelensky eigenlijk helemaal niet zó onbesproken is/was.
En ja natuurlijk is het verschrikkelijk dat Rusland een onafhankelijk land binnenvalt en probeert te annexeren, en uiteraard is het vreselijk dat daarbij oorlogsmisdaad na oorlogsmisdaad begaan wordt. (Aan de twee kanten, maar dat is nul excuus.)
Maar dan zie ik dingen als dit voorbij komen, en daar heb ik ook absoluut geen goesting in.
Ik lees dat, en ik zie niet alleen de onvermijdelijke onschuldige doden maar ook de blinkende oogjes van de producenten van dat oorlogsmateriaal.
Geen idee hoe het allemaal op te lossen hoor, daar niet van. Maar ge gaat mij niet zeggen dat er geen énkele manier is om dit diplomatisch aan te pakken in plaats van met wapengerammel. Zelfs nu nog.
Het zag er heel lang heel slecht uit voor de rozenstruik, maar sinds deze week komen er rozen op!
Geen flauw idee wat er aan de hand was — genoeg eten gekregen en genoeg water maar niet te veel, maar hij had gelijk alleen maar kleine kleine blaadjes en geen knoppen. Nu dus wel grotere bladeren en ook knoppen en bloemen, hoera!
Er blijft links en rechts kruiptijm wat overleven, maar ik geef het onkruid ook gewoon zijn goesting. De gehoornde klaverzuring en de muurleeuwenbek beginnen alletwee matten van groen en bloemen te vormen:
We zien wel wat het zal geven de volgende maanden en jaren, maar het is voor het moment wel indrukwekkend, soms:
Behalve de gehoornde klaverzuring staat er ook al sinds jaar en dag veel grotere klaverzuring, maar die heb ik nooit weten bloeien.
Tot vandaag, dus, toen ik vanmiddag mijn ronde van den hof aan het doen was:
Zeg nu zelf, hoe fantastisch schoon is dat niet, roze klaverzuring?
Ik speel de laatste tijd al eens graag een spelletje Vampire Survivors. Dat is een soort omgekeerd bullet hell-ding, en het is verslavend as hell. In het begin is het enorm moeilijk, en hoe meer ge het speelt, hoe meer ge uzelf kunt upgraden en hoe gemakkelijker het wordt. Er komen ook alsmaar dingen bij, want het is nog altijd in Early Access op Steam.
Het is bijna schaamtelijk: ik heb er 94.5 uur in gestoken sinds 24 januari, zegt Steam mij. (Het helpt dat het iets is dat ook op de achtergrond kan gedaan worden tijdens saaie meetings of tijdens een tv-serie.)
Met de tijd wordt het spel gemakkelijker, en dan worden het challenges die ge u zelf zet. Zoals de heilige graal: onsterfelijk worden. Het spel zit namelijk zeer eenvoudig in mekaar: dertig minuten spelen, met om de minuut een nieuw type vijanden. Dooie vijanden droppen ervaring, en ervaring oprapen laat u toe om levels naar boven te gaan. Bij elke level is er de keuze tussen een aantal wapens of passieve dingen (om bijvoorbeeld sneller te lopen, of een grotere area voor uw wapens te krijgen). Er is een limiet op het aantal wapens en passives (zes van elk, normaliter). Oh, en ook: er zijn combinaties van wapens en passives die de wapens kunnen doen evolueren.
Dat evolueren, dat kan normaliter om de minuut: dan is er een boss, en als die verslagen wordt, komt er een kist, en daar zit ofwel een upgrade van iets dat ge al hebt, ofwel een evolutie (als de voorwaarden voldaan zijn voor een upgrade).
Op het einde van de 30 minuten verdwijnen alle vijanden en komt er een Grim Reaper, die ongelooflijk sterk is en ongelooflijk veel hitpoints heeft. Waar ge dus normaal gezien in minder dan een seconde tegen verliest. Er waren al mogelijkheden om de Grim Reaper dood te doen natuurlijk: de dertig minuten lang proberen op level 2 te blijven door in één speciale hoek te gaan staan met één speciaal wapen, en dan hopen dat ge niet dood gaat, en dan wachten tot de Reaper tevoorschijn komt en dan alle experience oppakken, waardoor uw level relatief zeer groot wordt en dat van de Reaper (dat gebaseerd was op die level 2) iets minder groot.
Maar het was gepruts en gedoe.
Nu is het mogelijk — moeilijk, nog altijd, maar mogelijk — om een combinatie van dingen te kiezen waardoor ge eigenlijk functioneel onsterfelijk wordt. En kijk, daar ben ik dus in geslaagd, zie mij overleven tot minuut 41, met ondertussen elf Grim Reapers:
Eum ja. En dat heb ik dus volgehouden tot minuut 200, en dan ben ik ermee gestopt. 🙂
Gaan eten bij vrienden met jicht in uw voet: géén goed idee. Ik kon het op den duur niet meer uithouden, en ik ben op de één of andere manier naar huis geraakt met de fiets.
Ik dacht dat ik mijn voet wat overbelast had door vele duizenden stappen meer te zetten dan ik op een doordeweekse dag doe, de laatste paar jaar, maar neen: ‘t is jicht.
Lang geleden, en toch was het alsof het gisteren was. Ik ga ze écht missen, de collega’s bij Eurocontrol.
Het was vandaag de eerste dag van de normaliter-twaalfwekelijkse PI Planningmeeting, met alle teams samen, twee dagen aan een stuk. We hebben het de laatste jaren natuurlijk online gedaan, en dat lukt ook — beter zelfs, soms — maar er is toch ook wel iets te zeggen voor het in het echt te doen.
Het was écht raar, met al die mensen spreken die ik al die tijd alleen maar via stem heb meegemaakt. Ik weet niet wat ik er van verwacht had, maar ik vond het behalve écht raar ook gewoon écht wijs.
Morgen kan ik niet naar Eurocontrol afzakken — het zou dus wel eens kunnen zijn dat vandaag de laatste keer was dat ik daar in het echt was. Traantje. :'(
Ik weet ook niet goed wat ik allemaal ga doen met vier en een half jaar opgedane kennis van het luchtverkeerswezen en pakweg de relatie tussen clusters en volume sets, en sectors en reference locations en traffic volumes en flows. Hoe lang het zal duren voor ik niét denk aan traffic volumes als ik TV zie staan, of aan regulated traffic flight model bij RTFM.
Verder was het wel een typische Brussel-dag: ‘s morgens bijna anderhalf uur in een Uber op weg geweest, wegens files en ikweetnietwat. Bah. Wel content dat ik dát niet veel meer ga moeten doen.
Donderdag een volledige dag naar Brussel gaan werken.
Alsof er nooit een globale pandemie is geweest: opstaan vóór zeven uur ‘s morgens, op de velo naar Gent Sint-Pieters, op de trein naar Brussel-Zuid, met de Uber (jaja, het openbaar vervoer is kaka voor waar ik moet zijn) naar het werk, daar toekomen om 8u30, een hele dag vergaderen tot pakweg 17u, en dan de hele trip in omgekeerde richting.
Ik ga mensen zien waar ik al jaren mee samenwerk, en die ik nog nooit in het echt gezien heb. Zelfs mensen waar ik elke week een paar meetings mee heb en nog nooit het gezicht van gezien heb. 🙂
Ik krijg veel te veel zever in mijn mailbox. Maar echt serieus: meer dan honderd mails die door de spamfilter geraken, maar waar ik absoluut niet in geïnteresseerd ben, dat kan niet meer zijn. Ik kom op letterlijk honderdduizenden ongelezen mails, en ik ben al eeuwen geen aanhanger meer van inbox 0, maar het begint wat tegen te steken dat ik door de bomen het bos niet zie, en daardoor belangrijke mails verlies.
Opkuis dus, en uitschrijven van dingen die ik eigenlijk niet meer wil krijgen. Eens kijken hoe eenvoudig dat doenbaar is.
Ik ga denk ik elke dag de mails van die dag verwerken. Dit is wat ik vandaag kreeg sinds middernacht dat ik niet meer wil krijgen:
jobaanbiedingen van Direkt-IT: lijkt een persoonlijke mail te zijn, maar is het niet. “Being permanently removed from freelance contract opportunities, you do here” — en hop.
boodschappen van Etsy: geen uitschrijfmogelijkheid, grr.
Telegraph: een propere Unsubscribe bovenaan de mail, en dan mogelijkheid om te kiezen tussen alle mails of alleen marketing mails. ‘t Is alles geworden.
Quora: “If you don’t want to receive this type of email in the future, please unsubscribe” — don’t mind if I do.
Pinterest: Unsubscribe in de footer, en dat doet een unsubscribe van “Popular Pins”, waarna ik een lijst krijg van dingen waar ik nog mails van krijg: Pin performance updates, Pins you saved, Boards for you, Topics for you, Pin picks, Pins inspired by your recent activity, Pins picked for you, Popular Pins, Followers, Group board updates, Messages, Price drops on saved Pins, Pinterest announcements and updates, Feedback and surveys. Ik heb ze allemaal uitgevinkt, grr.
LucidChart: “Update your email preferences here” in de footer — done!
Nieuwsbladshop: helemaal onderaan in kleine kleine kleine lettertjes “Wenst u in de toekomst geen interessante aanbiedingen van Nieuwsbladshop.be meer te ontvangen? Klik hier om u uit te schrijven.” ‘t Is maar een woord, Nieuwsbladshop.
The Bonding Dram: sorry gasten, maar ik voorzie niet zó verschrikkelijk veel whisky te kopen dat ik er een nieuwsbrief over moet hebben. “Uitschrijven / Gegevens wijzigen” in de footer, en dat is dan dat.
Sara van ECT stuurt mij opleidingen van it-opleiding.be, maar die interesseren mij absoluut niet. Unsubscribe helemaal onderaan een enorm lange mail, en wég.
Va fucking vato: “unsubscribe from this list”, ge moogt er zeker van zijn.
Jobat: ik kan mij dus allemaal niet herinneren wanneer ik mij ingeschreven heb voor die dingen, die ik ongetwijfeld al jaren en jaren krijg — ik ben nóóit op zoek geweet naar ander werk. Gelukkig staat er “Wens je Jobat Daily niet te ontvangen, dan kan je je Uitschrijven” in de footer, en dus doe ik dat ook maar.
Quora in het Frans: “Si vous ne souhaitez plus recevoir ce type d’e-mail à l’avenir, veuillez vous désabonner“.
Quora Digest in het Engels (iets anders dan de Quora die ik al geunsubscribed had): “If you don’t want to receive this type of email in the future, please unsubscribe“
Medium Daily Digest: “Unsubscribe from this type of email in de footer”, en ze moeten het mij geen twee keer voorstellen.
Groupon: ik kan mij ook hier zelfs niet meer herinneren wanneer het juist was dat Groupon mij ook maar een seconde heeft geïnteresseerd — “Indien je dergelijke e-mails niet wenst te ontvangen, dan kun je jezelf met één muisklik uitschrijven. Indien je jouw andere inschrijvingen wil beheren of aanpassen, klik dan hier.” Ik bleek ingeschreven te zijn voor dagelijkse aanbiedingen in Oost-Vlaanderen, en voor deals in “travel” en “shopping”. Nu dus niet meer, ha. Ondanks dat ze me voorstelden “Voordat je weer weggaat – ontvang je liever slechts 1 Groupon e-mail (met alleen de beste deals) per dag?” Mijn antwoord daarop was een luide “Nee, schrijf me uit”.
Er zijn bloemen in den hof, hoezee hoera. Enfin, niet dat dat een grote verrassing is natuurlijk, maar het zag er allemaal niet zo goed uit, ik was verrast dat er alsnog iéts tevoorschijn kwam.
Weinig, wel.
Veel paars, in allerlei tinten. In volgorde: bieslook, Geranium phaeum, Geranium sanguineum, Campanula lactiflora, Campanula poscharskyana.
En veel kleine kleine bloemetjes links en rechts. Er zijn een paar bloemetjes kruiptijm, maar de meeste bloemen komen van de muurleeuwenbek, en de gehoornde klaverzuring, die zich explosief uitzaait (letterlijk, de zaaddoosjes ontploffen).
Als ik er niet op let, trouwens, neemt deze kerel heel de tuin in — Pseudofumaria lutea, de gele helmbloem. Zaait zichzelf overal uit, deftig geholpen door mieren, die mee het zaad verspreiden (het is één van de zaadjes die om die reden mierenbroodjes genoemd worden):
Oh, en omdat er nooit relatief-goed nieuw kan zijn zonder relatief-slecht nieuws… dit is wat er op de kleine kleine bloesems zat van een potje uitgeschoten kervel:
Dat lijkt godverdomme verschrikkelijk hard op tapijtkevers. Ik hoop enorm hard dat ze niet van plan zijn om binnen te komen in huis. Niet dat we veel tapijten hebben, maar die beesten eten niet alleen tapijten natuurlijk.
