• Vakantie! (1) – Rouen

    Het plan was eerst: we rijden naar in de buurt van Brest en dan zien we wel wat we morgen doen.

    [als ik zeg “we rijden” bedoel ik natuurlijk “Sandra rijdt” wegens alsdat ik geen rijbewijs heb]

    En dan was het plan: we rijden in de richting van Brest, en dan stoppen we in Bayeux om het tapijt te bekijken.

    En dan was het plan: wacht, we gaan niet genoeg tijd hebben om dat tapijt degelijk te bekijken, en dus stoppen we ergens onderweg om iets in ons hoofd te steken en dan rijden we verder naar Brest en dan zien we later wel.

    En dan was het plan: wacht! we stoppen gewoon in Rouen! Ik weet dat dat een belangrijke stad was en dat Jeanne d’Arc er op de brandstapel gesmeten is en dat er een kathedraal staat maar verder heb ik geen flauw idee van wat daar is, maar er zal toch wel zeker iets om te eten zijn.

    Wij dus afgestapt in Rouen, geparkeerd in een straat ruwweg in het centrum, Tripadvisor bovengehaald, iets gekozen en hopla.

    We stapten uit de auto en ik dacht, “moh, ziet nu, wat een eclectische straathoek waar wij ons toevallig geparkeerd hebben”:

    Blijkt: heel Rouen ziet er zo uit. Huizen in vakwerk uit de 13de tot 16de eeuw, 17de- en 18de-eeuwse huizen, 19de-eeuwse huizen, archilelijke “moderne” huizen uit de jaren 1960 en 1970, “gewone” recente huizen en echt wel mooie moderne dingen allemaal broederlijk naast elkaar. En hier en daar wat kerken en kloosters en stukken kasteel en een kathedraal: wat een fijne stad.

    We zijn er uiteindelijk bijna drie uur gebleven.

    Lekker gegeten voor géén geld:

    Naar een tentoonstelling van Bracque (en wat Miró en Calder en Nelson) gaan kijken:

    …rondgelopen in de stad, en de kathedraal gezien. Serieus indrukwekkend, de buitenkant:

    De binnenkant is, haja, een middeleeuwse kathedraal zoals die er uitzien nadat alles dat daar normaal vanbinnen zou aanwezig zijn, weggesleept is door de Franse Revolutie: redelijk leeg. Maar aan de buitenkant zeer indrukwekkend. 🙂

    Vooral indrukwekkend van ver, eigenlijk, want de standbeelderij heeft serieus afgezien, de afgelopen eeuwen. Dat was het duidelijkst te zien aan een hele reeks ontroerende en ook wat creepy originele middeleeuwse beelden die ze van de gevel gehaald hebben om te restaureren en te vervangen door afgietsels:

    Terug naar de auto gestapt, en met een wc-stop en een Carrefourstop om eten te kopen voor vanavond doorgereden tot aan ons verblijf voor de volgende dagen: een bijhuisje naast een groter huis, met quasi aan het einde van de tuin de Atlantische Oceaan. De Rade de Brest, om exact te zijn.

    Onze buit van de Carrefour opgegeten aan het strand, met een Kindle in de douche gaan staan en nu naar bed.

    Morgen: geen idee wat we gaan doen. We zien wel, vermoed ik. Ik zou Carnac willen zien, gewoon omdat, maar da’s wel 170 kilometer van hier. Grmbl.

  • Drukke dagen

    Het zijn twee drukke dagen geweest, op het werk.

    Gisteren een hele dag vergaderd. Eén vergadering, maar wel een enorm nuttige. We hebben allemaal belangrijke beslissingen genomen, iedereen zit op dezelfde pagina voor het project, en ge kunt u niet inbeelden hoe hard ik er naar uitkijk om het in het echt te zien groeien.

    Er waren nog een aantal belangrijke kwesties die wij in de meeting gisteren niet konden oplossen wegens beslissingen van hogerhand nodig — die zijn vanochtend genomen.

    De rest van de dag was designen. Er was één stuk dat absoluut tegen morgen klaar moest zijn, en dat is dan ook gedaan geraakt. Het was iets dat ik enorm graag doe: spreken met een mens die weet wat hij wil, ideeën over en weer doen, rap iets tekenen op papier, nog ideeën over en weer, en dan rap een prototype maken. De volgende stap is dat prototype, of beter, de screenshots ervan, gebruiken om ideeën los te maken bij de eindklant, en dan zien we wel wat en hoe.

    Iets maken waar andere mensen nuttige feedback op kunnen geven, daarvoor is Echte Data nodig. Geen gezever van Lorem Ipsum, geen dummy gedoe, maar Echte Data uit de Echte Wereld. Het ging over vluchten en luchthavens en dingen op grote kaarten en alles. De nodige Echte Data kwam uit allerlei verschillende bestaande dingen: websites, een interne database, dingen van op Google, en is verwerkt met wat Excel, wat Photoshop, wat Illustrator en wat Axure.

    Mijn werk is bij momenten heerlijk werk, serieus.

  • Nog 1 dag

    Nog 1 dag werken en dan heb ik vakantie!

    Vier dagen vakantie, dus geen eeuwigheid, maar toch: vakantie! Met een AirBNB en alles!

  • Star Trek Discovery seizoen twee

    De jongens van RedLetterMedia zijn zo fantastisch.

    Season 2 in a nutshell:

  • Jan, vóór en na

    So that happened. Dit is onze jongste zoon, zoals hij er laat deze namiddag uitzag:

    En toen kwam Johan toe, met een wapen in de hand:

    En dan gebeurde dit:

    Zie het slachtveld:

    …en het resultaat:

  • De kogel is doorgebeten

    Mijn telefoon loopt op zijn laatste benen. Hij loopt al jaren op zijn laatste benen, eigenlijk, maar tegenwoordig is het echt niet meer doenbaar. Een foto nemen? 5 seconden tussen drukken op de knop en foto genomen hebben. Gmail opstarten? 10 seconden. Facebook opstarten? 12 seconden. Instagram opstarten? 13 seconden. En als het scherm uit staat, duurt het 32 seconden om naar het startscherm te geraken, inclusief de tijd dat het duurt om mijn pincode in te geven — want de vingerafdrukherkenning werkt al jaren niet meer.

    Redelijk tegenstekelijk, ja.

    Maar kijk: het is het einde van de maand en het begin van een nieuwe maand, er was budget in het budget, er is vers vakantiegeld toekomen, én er is een onverwachte uitbetaling van een klein stukje levensverzekering of sparen of zo van gelijk twintig jaar geleden: ik heb een telefoon gekocht. Morgen komt hij toe.

    Die levensverzekering, dat kwam trouwens totaal uit de lucht vallen. Toen we alletwee veel jonger waren, hebben we heel eventjes wat geld gestort op ergens een rekening. Na een paar maand hadden we daar niet echt meer vertrouwen in, of was het ons te duur, of ik weet eigenlijk niet meer wat, maar we zijn er mee gestopt. En dan zijn we dat helemaal vergeten, tot er ergens een paar maand geleden een brief kwam dat we dat geld zouden kunnen cashen.

    Ik moest alleen maar bewijzen dat ik nog in leven was, en dan mijn identiteitskaart opsturen en dan mijn bankkaart — alles dat nodig zou zijn om identiteitsfraude te plegen, dus. Ahem. Hopen dat de Goudse levensverzekeringen geen malafide dingen doen. 🙂

  • Boeken te lezen

    Ik heb net vandaag Neal Stephenson’s Anathem uit, en tegen morgen zal ik door William Gobson’s Alien III-script zijn (leutige hoorspelachtige adaptatie van Audible, aangeraden).

    Om de zoveel tijd kuis ik mijn “te lezen” lijst uit, en herpriotiseer ik zaken. De miserie is dat er om de zoveel tijd boeken bijkomen die net nieuw zijn en die ik ook wil lezen, en dat er nooit genoeg tijd zal zijn om alle boeken te lezen die ik wil lezen.

    Er staan 75 boeken op na vanavond. Uit principe, denk ik, ga ik de lijst nooit langer dan 75 boeken laten worden.

    Dit zijn de eerste tien op de lijst, in volgorde:

    De meerderheid zijn boeken van de laatste zes maand, onder meer een nieuwe Guy Gavriel Kay, in de wereld van Sailing to Sarantium en Lord of Emperors! En een nieuwe Ann Leckie, geen SF maar fantasy!

    Stephen Baxter staat er uit nostalgie tussen. Ik herinner mij dat ik dat zeer graag las, maar ‘t is ondertussen al een eeuw geleden. Benieuwd wat Ultima wordt. De rest is mij allemaal aangeraden door mensen die ik vertrouw. Ook benieuwd.

    Ik zou het bijzonder fijn vinden als ik door deze tien boeken zou raken deze zomer. Minder podcasts luisteren, vrees ik, zal de enige manier zijn om dat gedaan te krijgen.

  • De attesten

    Allez ju. Drie A-attesten.

    Het had allemaal veel beter kunnen zijn, wat zeg ik, moeten zijn.

    Maar ze zijn dus wel allemaal geslaagd. No use crying over spilt milk, en al dat. Volgend jaar is er nog een jaar. Maar dan gaan ze wel serieus uit hun pijp moeten komen, want als ze voortdoen gelijk het dit jaar was, blijven ze ten eeuwigen dagen in hun jaar van volgend jaar zitten.

  • Spannende afwachting

    Vorige week donderdag was de laatste keer dat er aan den hof gewerkt is. Er ging deze week aan verder gewerkt worden.

    Morgen is de laatste dag van deze week. Ik leef in blijde verwachting.

    Spannend!

  • Prototypes en Foei, Axure

    We moeten een gedetailleerd ontwerp maken van een conceptueel ontwerp dat we gemaakt hebben na workshops die er kwamen na scenario’s die er kwamen na veldstudies.

    De conceptuele dingen, dat doen we in Axure. Axure is een beetje “goh ja”, maar het doet zijn werk.

    Ik zou er zeer graag hetzelfde systeem van assets in zien dat Figma bijvoorbeeld heeft, waarbij ge een ding definieert en dat dat ding dan kan hergebruikt worden maar ook gewijzigd — dus dat ge bijvoorbeeld een knop-asset definieert met alles erop en eraan van uitzicht en alles, en dat die knop kan hergebruikt worden met telkens andere tekst erin. En als ik dan iets verander aan pakweg de kleur in de asset, dan verandert de kleur in alle knoppen mee, maar blijft de gewijzigde tekst gewijzigd.

    In Axure is het een master en een master is niet wijzigbaar, of beter, als de master aangepast wordt, wordt hij overal aangepast. Vervelend.

    Maar! Axure heeft wel een veel en veel betere manier om met gedrag en data om te gaan: een tabel maken met 100 rijen erin die allemaal individueel uitgeklapt kunnen worden, en als ze uitgeklapt zijn staat er een rij met 15 kolommen en een tweede rij met meer grafisch gelayoute tekst, dat is perfect proper mogelijk in Axure. In Figma? Not so much, peisk.

    Aan de andere kant: Figma is veel exacter dan Axure als het op lijndiktes en typografie aankomt. Axure is en blijft een ding dat een slag slaat in het vertalen naar iets html-achtig, en daarbij door elkaar gegenereerde png en svg en ‘echte’ html gebruikt. En Figma heeft proper gerief dat het voor html-mensen gemakkelijker maakt, genre inspecteer dit en zie precies hoe groot en welke kleur het heeft en spatiëring en alles.
    Update: Axure heeft dat ook, blijkt. Niet gemakkelijk te vinden: het zit niet in de locale preview, het zit ook niet in de bladiebla.axshare.com-previewn het zit enkel in de preview op app.axure.cloud. Hm.

    Maar alla. Na een dag intensief bronselen in Figma beslist dat het niet zou lukken om een degelijk interactief prototype te maken, en dan maar overgestapt op Axure voor het gedetailleerd design. Wat een mens normaal gezien misschien niet zou doen, wegens voormelde redenen. Maar er valt wel mee te leven, dacht ik.

    Tot ik dit tegenkwam:

    Links hoe het er uitziet in Axure, rechts wat de gegenereerde file toont. Grr.

    Wat bleek, na serieus zoeken?

    De hoogte van die velden met radio buttons en checkboxen stond vast, maar ze hadden ook een padding. In Axure zelf wordt die padding niet getoond wegens geen ruimte om padding toe te voegen aan een ding met een vast hoogte, maar eens gegenereerd, werd die padding wel toegevoegd aan de html.

    Of nee, beter dan dat: de padding wordt enkel aan het label gegeven, niet aan de radio button:

    Serieus: grr.

    Maar bon, als een mens het weet, kan hij er rekening mee houden.

  • De gezondheidssituatie

    Voilà, onderzoek en consultatie achter de rug. Ik zal wellicht dit jaar nog niet doodgaan van terminaal nierfalen.

    Normaal gezien.

    Als ik geen zotte dingen doe.

    Als er geen onvoorziene dingen gebeuren.

    A la bonne heure!

  • Spreekbeurt

    Ik heb dat eigenlijk altijd al graag gedaan, spreekbeurten geven. Ik doe op het werk nu al twee weken na mekaar een spreekbeurt, volgende week doe ik er nog een, en dan zeker nog een.

    Als het van mij afhangt, zou ik hele dagen spreekbeurten geven.

    Ziet, de onderwerpen:

    Spreekbeurten zijn wijs.

  • Motorsynth

    Zo wijs:

  • Onwelkome gasten

    Ik was rijstpap aan het maken. Minuut 35 of zo van het roeren was ingegaan, en toen zag ik iets bovendrijven dat er niet als een rijstkorrel uitzag.

    En nog iets.

    En nog iets.

    Ziet:

    Jawel: meelmotten. De doos met de rijstpaprijst was open blijven staan, en zat vol maden en motten.

    Blèh.

    Nieuwe rijst gaan halen en herbegonnen, natuurlijk. Maar die motten zijn zó een smeerlapperij, bah.

  • Ups & downs

    Het was één van die dagen waarop ge denkt hoe is het in godsnaam mogelijk?

    Uiteindelijk is het nog min of meer (hopelijk) in orde gekomen, en binnen tien jaar gaan we er misschien om kunnen lachen, maar serieus.

    Kinders. Ge weet soms niet hoe dat gaat.