Mensen bekijken slechte en saaie films voor Youtube. En bespreken die dan, terwijl ze langzaam zatter en zatter worden.
Altijd leutig, RedLetterMedia.
Update Nu ook met Behind the Scenes!
-
⁂
-
Ik ben er helemaal door. Seizoen 7 is uitgekeken. Er zaten een aantal zeer, zéér goede afleveringen in die zeven seizoenen, en over het algemeen ben ik er content van. Ik denk niet dat er één aflevering tussen zat die ik niet gezien had.
Vóór ik naar Deep Space 9 overstap, ga ik toch eerst wat andere dingen bekijken. Ik heb een lijstje films dat ik wil zien (of herbekijken) — Solo: A Star Wars Story, One Cut of the Dead, Marriage Story, The Lighthouse, Serenity, Fronzen 2, Happy Death Day 2U, Aniara, High Life — en ik kijk hard uit naar de finale van Watchmen, en de serie van His Dark Materials, en ik moet nog een paar Mandalorians kijken, en Batwoman, en alles, en alles.
Op het gemak. Wegens vakantie.
⁂
-
“Het is maar een peiling”, zullen de mensen wel zeggen, vermoed ik.
⁂
-
Het is zo ver.
Ik stond in den hof en ik vroeg mij af wat eigenlijk de beste manier was om lavendel te snoeien. Ik had mijn handen vol en dus heb ik het gewoon aan de computer gevraagd. En dan stond ik met de gesnoeide lavendelbladeren in mijn handen en vroeg ik mij af wat ik daar eigenlijk allemaal mee kon doen, en heb ik dat ook gewoon aan de computer gevraagd.
Bij dezen dus. Ik leef nu ook officieel in de toekomst.
⁂
-
Morgen ben ik thuis. En de dag daarna ook. En de dag daarna ook. En de dag daarna ook. En de dag daarna ook. En de dag daarna ook. En de dag daarna ook. En de dag daarna ook. En de dag daarna ook. En de dag daarna ook. En de dag daarna ook. En de dag daarna ook. En de dag daarna ook. En de dag daarna ook. En de dag daarna ook. En de dag daarna ook. En de dag daarna ook. En de dag daarna ook. En de dag daarna ook. En de dag daarna ook. En de dag daarna ook. En de dag daarna ook. En de dag daarna ook. En de dag daarna ook. En de dag daarna ook. En de dag daarna ook.
Ik weet nog niet precies wat ik met al die tijd ga doen, maar het zal wel iéts zijn.
Morgen, misschien, ruim ik mijn bureau op.
Overmorgen, misschien, begin ik te kijken wat er in de slaapkamer kan opgeruimd worden.
Of misschien wat later dan morgen en overmorgen.
Maar dan toch zeker één van de volgende dagen.
Of weken.
⁂
-
Ik zat op de trein van Brussel naar huis, maar dan wel een paar uur later dan gewoonlijk.
Aan de overkant van de treingang zaten twee vriendinnen. De ene, denk ik, een jaar of 38, de andere, vermoed ik, pakweg 46.
Ze babbelden over mensen en dingen en situaties. Ik heb geen flauw idee waar ze het precies over hadden: ik had mijn koptelefoon op en ik was naar een boek aan het luisteren.
Maar het was wel bijzonder interessant en geestig en ontroerend en serieus en dan weer hilarisch.
Het overkomt mij heel erg weinig, maar ik wou minstens een hele treinrit lang dat het ook mijn vriendinnen waren.
⁂
-
Ik had een afspraak in de Vooruit, en ik dacht dat het om elf uur was maar toen werd ik wakker om tien voor tien en bleek het om tien uur te zijn.
Bah!
In mijn kleren geschoten en naar de Vooruit gefietst, velo in de parking gezet, ketting rond de velo, ketting afgeslo… kut.
Sleutel afgebroken in het slot van de ketting.
Gah. ’t Is dus echt niet gelijk dat ik mij kapotgesleurd heb aan die sleutel, hij is gewoon los in twee gescheurd bij het draaien. Ik naar de velomaker (intermezzo dat ik dacht dat het slot dicht was en dus dat ik met de auto naar de winkel zou moeten gevoerd worden, maar toen bleek dat het slot niet dicht was) om te vragen of dat wel normaal was dat die sleutel afbreekt in een slot dat ik hoop en al een dag of drie heb.
Dat het normaal is, in dit koud weer. En dat ze mij konden helpen, kijk: hier, een nieuw slot, juist hetzelfe dat ik al had.
En nog altijd aan precies dezelfde prijs ook.
⁂
-
We zijn allemaal zeer verwend tegenwoordig, ik weet het wel. We bestellen iets vóór 23u59 en ze garanderen ons dat het de volgende dag geleverd zal worden, en we vinden dat maar normaal.
Dat is niet normaal, ik weet dat natuurlijk ook.
En toch maakt het mij nijdig als ik iets bestel op een vrijdag en dat ik dan op zaterdag kan volgen hoe het met mijn pakket zit, en als er niets specifiekers staat dan “bezorgtijd: vandaag tussen 11:00 en 15:00”. OK, da’s al beter dan “vandaag tussen 8u en 20u”, maar toch. Eens ge de service gewoon zijt van sommigen, die u zeggen dat het rond een bepaald uur zal zijn, en dat ze u een uur op voorhand zullen mailen en een kwartier op voorhand een SMS zullen sturen, dan is een vork van vier uur plots wel lastig.
En helemaal als daar tot 17u blijft staan dat ze “tussen 11:00 en 15:00” zullen komen, om dan vervangen te worden door “Bezorgtijd: morgen”.
Het was dit weekend van dat: besteld op vrijdag om zaterdag te hebben, maar uiteindelijk als een dief in de namiddag toegekomen zondag. Niet eens aangebeld, maar in de brievenbus geduwd.
Grr.
En dat het allemaal met expectation management te maken heeft: als ze hadden gezegd “we doen ons best om het ergens deze week te leveren”, zou ik aangenaam verrast geweest zijn dat het er rond de middag van de tweede dag was toegekomen.
⁂
-
Binnenkort begint de vakantie, hoera! Nog één dag werken en dan ben ik thuis!
Nog geen flauw idee wat de plannen zijn voor de vakantie. Niet weggaan, in alle geval. Het eerste verdiep klaarmaken voor de grote werken, dat wel: onze slaapkamer moet volledig leeg zijn tegen januari, dat de vloer en de muren er uit kunnen en nieuwe vloer en muren en kasten en alles.
Dat wordt nog iets, vrees ik: daar staan dingen in die er al bijna twintig jaar in staan namelijk. Brr.
⁂
-
Nog één dag en ik krijg mijn nieuwe jeton van Audible, en dan kan ik een nieuw boek kopen om naar te luisteren.
Het is mij dit jaar nog niet echt gelukt om veel boeken op papier (echt of digitaal) te lezen. Ik ‘lees’ liever met mijn ogen toe, als ik van en naar het werk ga, en idem in bed, eigenlijk. Geen idee waar het mee te maken heeft: vroeger las ik een boek om de zoveel dagen, nu één of twee per maand.
Nog één dag dus, en dan kan ik een nieuw boek binnentrekken. Ik heb mijn vorige boek niet uit: het is 160 uur of zo, The Decline and Fall of the Roman Empire, maar ik heb zin in wat afwisseling.
Het volgende wordt The Priory of the Orange Tree. Ik hoor er goeie dingen van.
⁂
-
Zelie wil naar een concert in Madrid.
Keuze A: stukken van mensen uitgeven om 15 uur onderweg te zijn heen en 19 uur terug met in totaal 8 bussen, 5 treinen en 2 metro’s.
Keuze B: twee keer 2u20 minuten met een vliegtuig dat haar minder zal kosten dan het ticket voor het concert zelf.
Tja.
⁂
-
Het was lastig, toestellen zoeken voor onze badkamer.
We gingen kijken bij een aantal badkamerwinkels, en na een paar keer wisten we het wel: als we een bad vonden dat ons aanstond, was het er zeker één van boven de 5000 euro.
Onnoemelijk duur, al die dingen. En als ge weet dat we alles moeten hebben voor de badkamer — bad, kranen, douche, wasbak, toilet — dan weet ge dat het zeer, zeer pijnlijk werd.
We zijn dan maar op het internet gaan kijken, en gelukkig ziet onze badkamermens het zitten om met op internet gekochten dingen te werken. Wat rondgekeken, en Reuter zag er het interessantst uit. Alles op een rij gezet, in de boodschappenmand, bestellen, en hop!
Of wacht nee, niet “en hop”. Om te beginnen, en alle hulde aan Reuter: een mail met een aantal vragen. Dat de kraan voor de wasbak weliswaar past, maar dat ik misschien beter een andere zou nemen wegens béter passen. Dat ik vergeten was om ophanghaken voor de wasbak te kopen, en een sifon voor de wasbak en een afwaterings- en overstromingsding voor het bad. Dat ik nog geen handdouche bij de badkraan had. En of ik wel zeker een toilet zonder toiletdeksel wou.
Ik heb ze meteen teruggemaild dat euh ja sorry, was het er aan te zien dat ik er niets van ken? En dan natuurlijk, ik al hun suggesties graag volg.
Aangepaste bestelling, aangepaste prijs, ik naar de bank gemaild met mijn geldopvraagformulier van de lening.
De bank terugmailen: dat ze (a) een factuur nodig hebben en geen aankoopbon en (b) geen geld kunnen betalen aan het buitenland.
Met een klein hartje naar Reuter gemaild of ze geen factuur zouden kunnen opsturen, bleek geen probleem te zijn, de geldopvraging op mijn eigen rekening laten storten, en een paar dagen later alsnog: geld overgemaakt naar Duitsland, en hop!
*
* *Ik ben dus zeer, zeer, zéér nerveus over het geheel van de zaken. Ik hoop zeer hard dat ik niets verkeerd besteld heb, en dat alles toekomt, en dat er geen al te grote problemen zijn. Het begint er al mee dat ik geen idee heb wanneer ze gaan leveren, of ik daar nog bij voor moet betalen (ik denk het niet maar ik wéét het niet, aargh), en waar ik al die dingen moet opslaan. In de keuken? Aaargh.
⁂
-
Ik heb deze week nog één dag dat ik naar Brussel ga, en dan volgende week ook nog een dag, en dan is het gedaan voor de rest van het jaar.
Ik kijk daar zeer hard naar uit.
⁂
-
Het plan blijft: alle afleveringen van Start Trek (her)bekijken. Ik zit nu aan aflevering 12 van seizoen 6 van Star Trek: The Next Generation, da’s 217 afleveringen tot nog toe — 79 in de originele serie en 137 van de 178 van The Next Generation.
Er waren redelijk wat mindere afleveringen, maar ook veel degelijke, en onlangs heb ik snel na elkaar twee van de allerbeste afleveringen van heel Star Trek gezien: I, Borg (TNG s05e23) en Chain of Command: Part 2 (TNG s06e11).
In I, Borg wordt een Borg, die normaal gezien onderdeel van een collectief is (“resistance is futile” en “you will be assimilated” en alles), stukje voor stukje een individu. Voorafschaduwingen van Seven of Nine later, maar vooral: zó goed gedaan. Zo goed geschreven. Zo goed geacteerd.
En in Chain of Command: Part 2 wordt Jean-Luc Picard gemarteld door een Cardassian. Het had een eenakter kunnen zijn in om het even welk theater, zo goed dat het was. En Patrick Stewart had hier serieus een Emmy voor moeten krijgen, ware het niet dat dat in die tijd (1992) nog niet gedaan werd, prijzen geven aan Science Fiction.
Ik ben zeer content tot nog toe. En ik denk niet dat ik afleveringen gezien heb die ik nog niet gezien had. Dat zal anders worden als ik aan Deep Space 9 en Voyager begin, want daar heb ik veel veel minder gezien. Ik kijk er naar uit (ondanks mijn ahem geen-fan-zijn van Janeway).
⁂
-
Ik had vrijdag een dag recup gepakt. Thuis zitten niets doen, hoera! En dan in de namiddag naar buiten gaan boodschappen doen en verder thuis zitten niets doen!
En dan was het vrijdag en was ik dat gewoon vergeten.
Alweer vergeten, moet ik zeggen: het is mij een week of twee drie geleden ook overkomen, dat ik gepland had thuis te zitten niets doen, en dat ik dan toch gewoon gewerkt heb.
Meer nog: als ik alles bij elkaar tel, heb ik deze week gewoon zes uur méér gedaan dan in mijn arbeidscontract voorzien was, as opposed to 7.6 uur minder. Dankzij in eerste instantie twee dagen thuisgewerkt en serieus door kunnen werken hebben, en ook wel dankzij dat ik mij herinnerde dat ik nog een rapport moest schrijven en dat ik daar op zondag gedimme nog 1u37 aan gespendeerd heb.
Zo gaat het er ook niet van komen hé, die recup-uren opdoen.
⁂