Michel Vuijlsteke's weblog

Tales of Drudgery & Boredom.

  • Regrets, I’ve had a ton

    Ik heb net meer dan een half uur gekeken naar een compilatie van Jay Bauman (van RedLetterMedia) met honderden stukjes filmtrivia.

    Er zijn zeer veel dingen waar ik spijt van heb, maar terwijl ik aan het kijken was, besefte ik dat ik een meerderheid van de films waar hij het over had ook gezien had. De films tot en met begin de jaren 1990, voornamelijk dan.

    Begin de jaren 1980 kwam mijn vader op een dag thuis met een videospeler. We gingen samen naar Roxy Center, de videotheek, waar toen honderden films stonden in rekken, met telkens een plastieken kaartje van VHS en/of Betamax, en waar klanten een afgeprinte catalogus van alle honderden films meekregen.

    De eerste films ooit die we huurden, waren de meesterwerken Alien en Excalibur, en daarmee was de toon gezet.

    Ik overdrijf niet als ik zeg dat mijn broer en ik alle horror- sciencefiction- en fantasyfilms gezien heb die op video verschenen zijn tussen pakweg 1982 en 1990. En vanaf mijn pakweg 14-15 jaar ging ik elke week minstens één keer naar de cinema, vaak om twee films te zien.

    En dan was er een periode dat ik films vooral op televisie zag — met vooral dank aan het ongelooflijk fantastische Moviedrome, waar ik denk ik bijna elke film van gezien heb. En ongeveer tegelijkertijd en tot wat erna, was er een periode dat ik massaal DVD’s kocht, en zelfs tweedehands VHS-cassettes, op het interweb: er staan er hier in huis nog honderden en honderden.

    En toen werd dat minder en minder, met dat er internet en series waren. Ik had stapels harde schijven, terabytes en terabyts vol met euh decentrale backups staan, tot er uiteindelijk Netflix en streaming was, en het gemakkelijker was om legaal te kijken.

    Nu is dat allemaal wat voorbij. Ik kijk nog altijd, daar niet van — sinds januari dit jaar 58 films en 871 afleveringen van tv-series, zegt mijn gekeken-spreadsheet mij — maar ik volg de actualiteit niet meer, ik kijk minder en minder naar niche-dingen, en ik heb de echt weirde zaken min of meer helemaal losgelaten.

    Ik heb daar enorm veel spijt van. Sommige dingen zijn gewoon niet meer in te halen.

    Snif. Ik had zo graag meer van mijn leven gemaakt.

    Iets met films. Of iets met paleontologie. Of iets academisch met geschiedenis.

    Zucht.

    ⁂

  • Rivieren van geld

    Ik ben er een beetje ongemakkelijk van, zoveel geld dat we juist uitgegeven hebben.

    En ‘t zal nog niet gedaan zijn, urgh.

    Onze matrassen zijn veel jaar oud, en tot op de draad versleten. De matrassenwinkel om de hoek had solden en bovendien korting wegens verhuis, en dus zijn we nieuwe matrassen gaan kopen. Slik. De eerste optie was, mét 50% reductie, 1800 euro per matras (en we hebben er twee nodig). De tweede optie was een derde van die prijs, maar dus wel nog altijd veel geld.

    Ze worden half september geleverd, en er is nog wat bijkomende reductie omdat ze de oude matrassen meenemen voor 50 euro elk, maar, toch: veel geld.

    En omdat ik dan toch buiten was, zijn we naar de schoenwinkel gegaan. De eerste had niets dat mij aanstond, de tweede wel. Op de valreep een paar schoenen gekocht, en ook daar omver gevallen van de prijs. Maar hey: nieuwe schoenen in da house, en mijn voeten zullen niet meer kapot zijn op het einde van de dag. (En mijn andere kunnen dan eens per okkasie naar de schoenlapper gaan om ze te laten repareren.)

    Maar ‘t is echt nog niet gedaan, dus.

    Want ik stond in de schoenwinkel en ik keek naar mijn kostuumvest, en toen zag ik dit:

    Oh, I’m so happy.

    Fucking motten in onze kleren. Dat wil dus zeggen, wat? alles uithalen, leegstofzuigen, en zakken vol bollen naftaline in huis halen?

    Dammit.

    ⁂

  • Positive Couple

    Magisch. Ik heb nog nooit, denk ik, zo’n combinatie van slechte smaak en vakmanschap gezien.

    Heel die mensen hun Youtubekanaal staat vol met het ene lelijke ding na het andere. Ongelooflijk.

    ⁂

  • Post-Gentse Feesten

    De allerbeste beslissing van de afgelopen zeer lange tijd? Dat ik een week extra vakantie genomen heb na de Gentse Feesten.
    Want serieus, ge kunt u niet inbeelden hoe kapot ik ben. Ik ben op te schrapen met een vuilblik, mijn rug wil niet mee, en mijn voeten zijn nog altijd kapot zelfs na een dag geen schoenen aan te hebben.

    Ik heb er een vergadering op het stadhuis voor afgezegd en een hospitaalbezoek verzet. Ik hoop dat ik morgen wél in mijn schoenen geraak.

    Vandaag: uitgeslapen tot ver na de middag. Netflix gekeken. Den hof water gegeven. Weer naar boven gestrompeld en nog Netflix gekeken.

    Ontdekt dat Zelie niet thuis was, wegens naar Parijs voor een concert (ik was dat vergeten, trr).

    Nog eens naar den hof gestrompeld, enorm veel onkruid gezien en uitgetrokken (misschien wacht ik beter tot het meer dan twee minuskule blaadjes zijn?), en weer naar boven gekropen.

    Vanavond voor het eerst in tien dagen thuis gegeten, ook.

    En dan weer naar boven en nog wat Netflix.

    Nog zes dagen niets doen. Heh.

    ⁂

  • Batastunt, dag 10

    Het was dit jaar fan-tas-tisch.

    Wij hebben ons allemaal enorm hard geamuseerd, en ik denk dat het publiek dat ook gedaan heeft.

    Er waren stapels en stapels records. Ik heb ze nooit in een spreadsheet gezet of zo, maar als het echt zou moeten, zou ik ze kunnen reconstrueren wegens van alles foto’s genomen en bijgehouden, met een bordje met de naam erop en het record en alles, en ook met elke dag een lijstje op een aantal grote borden:

    Er was weer vanalles en nog wat, vandaag. Zoveel mogelijk jaar in een auto krijgen, bijvoorbeeld!

    Of hakken zonder drugs:

    Of Steve Knievel, onze ongelooflijke slow motion stuntman!

    Maar hey, foto’s of films kunnen het niet vatten. ‘t Was magisch wijs.

    En ook met blote venten.

    https://youtu.be/dHbo5imGMeA

    ⁂

  • Batastunt, dag 9

    Het was rampzalig slecht weer, maar ik heb mij enorm geamuseerd.

    Er was hakken in de regen:

    En er was polonaise in de regen:

    En de feestenburgemeester kwam langs en placeerde een dansken:

    En er waren ongelooflijke stunts, zoals deze wortelkaratedemonstratie:

    En fantastische wedstrijden, zoals deze sigaretrolwedstrijd:

    …en ‘s avonds natuurlijk veiligheidscheck:

    ⁂

  • Batastunt, dag 8

    Nog twee dagen en ‘t is gedaan. Zo raar.

    Het was vandaag doenbaar van warmte, en ‘s avonds zelfs helemaal doenbaar. We zijn open gebleven tot 1 uur in plaats van middernacht (grote merci aan de Stad en de wijk).

    En er waren weer enorm veel records. Kleine en wat grotere (26 bierbakken stapelen, bijvoorbeeld):

    …en bijzonder zeer indrukwekkende, zoals Tars die 100 meter stapte met een draaiende grasmaaier op zijn kin:

    …en iets als dit kan alleen bij ons: Showbizz Bart aan een kraan opgehangen, in een Menselijke Glitterbal-kostuum, die een happu hour aankodigt terwijl een heel plein met gele hesjes zwiert op de tonen van Michel Sardou.

    ⁂

  • Batastunt, dag 7

    Weeeuurrghhh. De warmste dag ooit, en dat is dus géén goed recept om op een plein in het midden van de stad te zitten.

    We zijn er doorgekomen, uiteindelijk, maar er waren toch een paar uur waar er immens weinig volk was.

    Wel gezellig, maar zeer zeer zéér weinig volk.

    ⁂

  • Batastunt, dag 6

    Urgh. En donderdag wordt het nog warmer.

    Wel onvergetelijke dingen meegemaakt — zoals dit, bijvoorbeeld:

    Jeff kreeg uiteindelijk 35 stukken nougat in zijn mond, zonder kauwen.

    Of deze, na de uren:

    ⁂

  • Batastunt, dag 5

    Als uw kostuum voor de dag een zwart kostuum is met hemd en das, dan is een dag als vandaag redelijk dit:

    Voor de rest alles in orde. Morgen doen we spektakel. Nog meer spektakel, moet ik zeggen.

    ⁂

  • Leve Showbizz Bart!

    Maar zo goed.

    ⁂

  • Batastunt dag 3

    Het was zeer leutig vandaag. We houden soms ons hart vast op 21 juli (veel mensen die er anders niet bij zijn, veel mensen die afdruipen om naar het vuurwerk te gaan kijken twee straten verder), maar het viel echt wel mee.

    Vooral in de nmiddag was het zeer fijn, met zotte records, met heel veel kindjes die allerlei rare dingen wilden doen, en met de grootste croque Hawaii ter wereld (As Seen On The News On De VTM, denk ik).

    Of met rare dingen, zoals deze impromptu Lacs du Connemara met honderden mensen met gele hesjes samen:

    ⁂

  • Batastunt: dag 2

    Oh, ‘t was veel beter dan gisteren. Zeer wijze records gedaan, een avondshow die langzaam op stoom begint te komen, en zotte ideeën voor morgen.

    En het is gelukt om de dag zonder al te veel kleerscheuren door te komen. Gisteren was ik stikkapot, vandaag lukt het zowaar.

    Ik kijk hard uit naar morgen. Nationale feestdag, traditioneel veel volk. Spannend.

    ⁂

  • Batastunt dag 1

    Ik ben kapot. Maar ‘t was wel wijs.

    Maar ik houd het geen tien dagen uit.

    Er zal een mouw aan gepast moeten worden. Ahem. We zien dan nog wel. Op dag vier of vijf, als ik instuik. 🙂

    ⁂

  • Het eerste onkruid

    Ik heb gisteren al een beetje, en vandaag opnieuw, onkruid gewied in den hof.

    Klein, klein onkruid. Het zou ongetwijfeld gemakkelijker geweest zijn als ik gewacht had tot er meer dan twee minuscule blaadjes op stonden, maar het stond al zó vol, dat ik er maar niet mee gewacht heb.

    En verder heb ik al in de ligzetel gelegen die er staat, en onder de parasol gezeten op een stoel aan de tafel die er staat.

    Een groot gemak, een hof. Een groot gemak.

    ⁂