Het was weer tijd voor de Ceremonie Van Het Bijvullen Der Pillendozen:

Ik heb drie pillen te pakken elke dag, dus ik kan vijf weken voort met een gevulde set pillendozen. Elke keer heb ik de indruk dat het nog maar een week of twee geleden was dat ik die dingen gevuld had.

Elke keer.

Ik moest van het werk naar dicht bij Sint-Martens-Latem en dan via hospitaal naar huis. Normaal gezien zou ik via het centrum van Sint-Denijs gereden zijn, maar deze keer ging ik via twee bruggen die ik nog nooit had gedaan. De André Denysbrug over de Ringvaart:

En dan de Zoé Borluutbrug over de E40 met een kurkentrekker in het begin:

En dan een paar kilometer over het traject van de oude spoorweg:

En dan nog door een bos, en dan een kasteeldreef, en dan terug naar Gent. Nee serieus: fijne rit.

(Wel totaal doorweekt wegens stortregen, maar hey, een mens kan niet alles hebben.)

Ik heb bijzonder veel bewondering voor mensen die totaal nutteloze dingen doen. Zoals deze mens, die een 3D-ding gemaakt heeft in een ding dat eigenlijk alleen maar 2D kan. Van begin tot einde ongelooflijk:

Ik wil zo’n ding. Voor 550 m² gazon in een bijzonder onregelmatige vorm met bomen en al. Ik heb niet de constitutie om zelf te maaien en we zouden onmenselijk veel draad moeten ingraven om de hele vorm af te bakenen.

Support is wel niet denderend, hoor ik. Hm.

Bij de laatste quiz:

• hebben we onze poule gewonnen!
• waren we de meest gemiddelde ploeg!
• hebben we een solo gescoord!

De solo was een muziekvraag, waar ik normaal gezien notoir slecht in ben:

Klinkt zó bijzonder Beatlesachtig dat we eerst Wings dachten (het stukje met de vervormde stem is krek uit I am the Walrus — Crabalocker fishwife, pornographic priestess / Boy, you’ve been a naughty girl / You let your knickers down — en dan Crowded House, maar het antwoord moest op -ne eindigen, waarna ik uiteindelijk dacht ergens vaag een klepel te horen bengelen (Ocean Scene of zo? Ocean iets?). En quizcollega Matthias wist meteen Ocean Colour Scene.

Hoezee!

’t Was wellicht de spannendste puntentelling die ik al meegemaakt heb. Mijn favoriet heeft uiteindelijk ook gewonnen, which is nice.

Ik moest het maar één keer zien om het te weten.

Wat een klucht. Ik was één van die mensen die al dagen alle mogelijk kanalen op het internet aan het verversen was, tot het uiteindelijk min of meer duidelijk was wat er gebeurd was (“dreigend gebaar” na verschillende keren gevraagd te hebben om niet gefilmd te worden, en dat zelfs op papier gezet gekregen te hebben, en dan alsnog genegeerd).

Ik kijk er naar uit dat we er uiteindelijk helemaal het fijne van zullen weten.

Het is ervan gekomen: ik heb op een vakantiedag niet beseft dat het vakantie was.

Het is vandaag een officiële verplichte brugdag, en ik ben toch wel om 9u achter mijn computer gaan zitten en voor het werk aan het werk geslaan zeker?

Enfin, ’t is dus een halve dag vakantie geworden.

Ik moest koken vanavond en ik heb Dagelijkse Kost dan maar opengesmeten en het eerste recept gepakt dat er mij in orde uitzag.

Wel: méér dan in orde. Ik was er redelijk content van. Gemakkelijk te maken, rap klaar, en bijzonder in orde.

Ik word hier lichamelijk ongemakkelijk van.

Ik was het opnieuw uit het oog verloren, maar we hebben deze week nóg eens een dag vakantie. En ik heb nog altijd geen dagen vakantie van mezelf opgepakt dit jaar.

We gaan daar toch eens moeten aan beginnen, denk ik.

Het was al lang geleden, maar alsnog naar een quiz gegaan.

Het heeft deugd gedaan.

We hebben onze poule gewonnen, ook.

Normaal gezien zijn we met het hele gezin samen op zondag en kijken we dan naar De Mol en daarna naar Taskmaster. Vandaag waren de twee dochters in Puurs wegens werken om geld in te zamelen om in de zomer op kamp te gaan, en dus waren ze niet op tijd thuis en was het dus vier mensen in de zetel voor De Mol in plaats van zes.

En dan kwamen ze toe als het juist eliminatie was en hebben ze moeten wachten om binnen te komen kwestie van niet gespoilerd te worden. En dan hebben ze gegeten en dan hebben we dan maar nóg eens naar De Mol gekeken, deze keer met twee dochters in plaats van met twee zoons.

Maar dan was er geen tijd meer om naar Taskmaster te kijken en dus moet dat morgen maar morgen ben ik er niet en dus weet ik nu niet wat er gaat gebeuren.

Het is lastig als de dingen niet zijn zoals ze zouden moeten zijn, jong.

Ik dacht, ik kijk eens op de interwebs naar psychologen en gelijkaardigen in de buurt. Ha, gemakkelijker gezegd dan gedaan — tienduuzd mensen in de buurt:

…maar hoe begint ge daaraan? Ik zie het zó al niet zitten om met mensen te spreken, laat staan onbekenden. Brr.