• Het leven komt niet met een handleiding

    Het leven heeft geen handleiding, en dus moeten wij het maar regelmatig zeggen, wat er al dan niet mag.

    Het is zaterdag 8u, en vandaag is er al mogen uitgelegd worden aan Z:

    • dat het geen goed idee is om in het midden van de nacht op te staan tijdens het weekend
    • dat het geen goed idee is om als iedereen nog slaapt — uw broer incluis — iedereen wakker te maken — uw broer incluis
    • dat dat eigenlijk is zoals om het even welke dag, van dat midden in de nacht opstaan en iedereen wakker maken
    • dat het geen goed idee is om alle lichten aan te laten
    • dat het geen goed idee is om uw knuffels in het toilet te smijten en dan het toilet onder te defelen en overal bollen nat toiletpapier achter te laten
    • dat het geen goed idee is om, als ge dan bij iemand anders in bed ligt, dié persoon wakker te maken
    • dat het geen goed idee is om een heel verhaal op te hangen van hoe uw broer knuffels in het toilet blééf smijten en ondanks uw herhaaldelijk smeken van “niet doen niet doen” en dat ge aan zijn gezicht ziét dat hij aan het liegen is en dat hij niet flink is
    • om dan “…dat ik aan het liegen ben…” te moeten antwoorden op de vraag “en Z, wat denk je dat ik nu aan jouw gezicht zie?”
    • dat het geen goed idee is om een boterham met choco in stukken te trekken, alleen de binnenkant op te eten en met de rest uw gezicht te schilderen
    • dat het geen goed idee is om vuile chocohanden op de witte muur te duwen
    • dat het geen goed idee is om zeer luid te beginnen krijsen op een meter van Louis als die nog aan het slapen is
    • dat het écht geen goed idee is om zeer luid te beginnen krijsen op een meter van Louis als die nog aan het slapen is
    • dat het, ook drie minuten laten, nog altijd geen goed idee is om zeer luid te beginnen krijsen op een meter van Louis als die nog aan het slapen is
    • dat, ook vijf minuten later, de muren nog altijd niet gemaakt zijn om chocohanden op te hebben
    • dat ja, de kortsjes nog altijd opgegeten moeten worden
    • dat neen, ik de korstjes niet apart in de toaster kan steken, zeker niet als ze onder de choco hangen

    Pas op, het kan natuurlijk ook dat wij zéér veeleisende ouders zijn hé.

  • Prutsen met data

    Ik dacht, wij gebruiken op het werk Grafana en dat is eigenlijk wel wijs om data in tijdsreeksen te tonen, en het is al lang geleden dat ik nog eens iets gedaan heb dat ik nog nooit gedaan heb, en waarom dus ook niet?

    Zodus. De bedoeling: ik wil een grafiekje zien van zaken die veranderen met de tijd. Te voor de hand liggend: temperatuurgegevens, websitebezoeken, geheugengebruik, dat soort dingen.

    Dus op zoek gegaan in de Open Data van de Stad Gent, en een fijne kandidaat gevonden: real-time gegevens over de bezetting van parkings in Gent.

    Omdat ik te leeg ben om veel nieuwe dingen te leren, pleeg ik in de rapte iets in python:

    import urllib.request, json
    url = 'https://datatank.stad.gent/4/mobiliteit/bezettingparkingsrealtime.json'
    data = urllib.request.urlopen(url).read().decode('utf8')
    parkings = json.loads(data)
    for parking in parkings:
       plaats = parking['address'].splitlines()[0]
       totaal = parking['parkingStatus']['totalCapacity']
       over = parking['parkingStatus']['availableCapacity']
       ts = parking['parkingStatus']['lastModifiedDate']
       with open('parkings.csv', 'a') as plog:
          plog.write(ts + ';' + plaats + ';' + str(over) + ';' + str(totaal) + '\n')
          plog.closed

    Dat leest de json van de Stad Gent in, en dat schrijft lijnen zoals dit naar een bestand:

    09/12/2016 20:59:00;Sint-Michielsplein 8;-1;450
    09/12/2016 20:58:00;Sint-Pietersplein 65;318;708
    09/12/2016 20:59:00;Vrijdagmarkt 1;24;647
    09/12/2016 20:59:00;Savaanstraat 13;254;540
    09/12/2016 20:59:00;Ramen 23;-3;266
    09/12/2016 20:58:00;Seminariestraat 9;9;470

    Omdat ik te leeg ben om het echt proper te doen, stamp ik dat in een cron-job die elke minuut loopt.

    Zo ver was ik dus deze namiddag toen ik er op gekomen was dat ik dit wou doen. All of een kwartier werk, waarvan het grootste stuk nog was mij afvragen op welke server ik dit zou zetten. 🙂

    De data van de afgelopen paar uur eens rap in Excel gesmeten, geeft dat dit:

    parkings

    Yep yup, data die er als echte data uitziet. Met het einde van de werkdag lopen de parkings een beetje leeg, en met het begin van de avond lopen ze weer vol. Sint-Michielsplein en Vrijdagmarkt staan tegen 19u al vol, Ramen om 19u30, Vrijdagmarkt om 20u.

    De volgende stap is wellicht dat ik de data in graphite zou moeten kunnen gestampt krijgen, maar misschien dat ik eerst eens kijk of ik Grafana op mijn computer krijg…

    Yay!

    grafana

    (En ja, ik weet dat dat allemaal zo speciaal niet is. Maar ik blijf het magisch vinden als het werkt. Sue me.)

    Bon, zodus. Graphite is iets waar data naartoe gestuurd kan worden. Zo ver zijn we. Dat blijkt een samenraapsel te zijn van graphite-web, carbon, whisper en ceres.

    Euh ja. Ik ga gewoon de handleiding afgaan en zien waar ik uitkom.

    Downloaden en installeren, geen probleem. Configuring Carbon: geen idee wat ik aan het doen ben, ik laat alles op defaultwaarden staan en ik zie waar ik uitkom. 🙂

    Op naar Feeding Carbon. Plaintext zal wel genoeg zijn, zeker? Eerste test, gewoon doen wat de handleiding zegt:

    $ PORT=2003
    $ SERVER=localhost
    $ echo "local.random.diceroll 4 `date +%s`" | nc -q0 ${SERVER} ${PORT}

    Geen foutboodschappen, ‘t is altijd dat. Maar heeft dat nu ergens iets ingestoken? Geen idee. Verder doen, dan maar. Ik zou het liefst gewoon al wat echte data erin proberen smijten. Eens kijken of er niets is dat logfiles naar graphite smijt?

    Ha, jawel. Etsy’s logster. Download, install, kijken wat dat doet. Het klaagt niet. Ik ga ervan uit dat het iets gedaan heeft.

    Terug naar graphite. Administering Carbon. Ha, leutig, dependencies. Hij heeft nog twisted nodig, en daemonize.

    Oh, check it out, “ImportError: cannot import name daemonize”. Blijkbaar moet ik een oudere versie van twisted installeren. Een welgemikte pip install 'Twisted<12.0' en kijk nu: starting carbon-cache (instance a).

    “Now is a good time to check the logs, located in /opt/graphite/storage/log/carbon-cache/ for any errors.” Okay, ik zie geen fouten staan. So far so good.

    En dan klik ik op de volgende pagina, en oh never mind. De pagina daarna? Oh never mind.

    Bon.

    Dit is mij echt veel te veel soep. Alle begrip dat het fantastisch is als het is gelijk bij ons op het werk met miljarden datapunten per dag en alles, maar ik denk dat het een beetje overkill is voor een bestandje dat och here maximaal 8640 lijnen per dag zal bevatten.

    Eens kijken naar de volgende optie op de lijst “input voor Grafana”: InfluxDB.

    Installeren geen probleem, aan de praat krijgen ook geen probleem. Ik zie een python-client om er data in te smijten, en dat geraakt ook zonder problemen draaiend:

    influxdb

    Veelbelovend.

    Krijg ik dat nu in Grafana? Euh ja, blijkbaar dus wel. “Data source is working” is een fijne boodschap.

    Dan gaan we dus maar wat open data inlezen en naar een andere jsonformaat omzetten zeker? Ik heb iets nodig in deze zin:

    {
      "measurement": "bezetting",
      "tags": {
         "parking": "naam van de parking"
      },
      "time": "2016-12-10T23:00:00Z",
      "fields": {
         "beschikbaar": 200,
         "totaal": 350
      }
    }

    …en jawel, dat lukt proper. ‘t Is te zeggen: het geraakt in influx, ik krijg er proper uit, maar ik krijg het niet te zien in Grafana.

    Kak.

    (Een half uur later: nog altijd kak. Ik heb alles gebrobeerd en ik vind het niet. Ik ben het beu. Ik ga iets anders doen.)

    (Anderhalf uur ‘iets anders doen’ later: MILJAARDEDJU het is een yyyy/mm/dd versus yyyy/dd/mm-verwarring.

    Hopla, data in de database en op Grafana.

    Voor de leutigheid een import doen van de csv die aan het collecteren was sinds deze middag, en het kan niet gemakkelijke zijn met Influx: eerst een database aanmaken in influx, pakweg “parkingen”, en dan een file als deze maken:

    # DML
    # CONTEXT-DATABASE: parkingen

    bezetting,parking=Sint-Pietersplein beschikbaar=376,totaal=708,procent=0.468926553672316 1481296020
    bezetting,parking=Vrijdagmarkt beschikbaar=49,totaal=647,procent=0.924265842349304 1481296020
    bezetting,parking=Savaanstraat beschikbaar=139,totaal=540,procent=0.742592592592593 1481296020
    bezetting,parking=Seminariestraat beschikbaar=38,totaal=470,procent=0.919148936170213 1481296020

    Op elke lijn drie items, gescheiden met een spatie:

    1. de measurement en eventueel één of meer tags — in mijn geval bezetting en parking
    2. één of meer fields — in mijn geval beschikbaar, totaal en procent (omdat ik geen zin had om het te berekenen in Grafana)
    3. een timestamp (helaas ondersteunt Influx blijkbaar alleen UTC, awoert)

    Dat wordt in Influx gesmeierd met

    $ influx -import -path=data.txt -precision=s

    en hopla, 2275 inserts, en stof om een eerste dashboard te maken.

    Een grafiekje van de procenten bezetting van elk van de parkings is iets als dit:

    SELECT mean("procent") FROM "bezetting" WHERE $timeFilter 
    GROUP BY time($interval), "parking" fill(null)

    terwijl het aantal vrije plaatsen in één parking iets als dit is:

    SELECT mean("beschikbaar") FROM "bezetting" WHERE "parking" = 'Savaanstraat' AND $timeFilter GROUP BY time($interval) fill(null)

    En meer moet dat niet zijn (klik voor detail):

    grafandashboard

    Dat was wijs.

    Nu alleen nog dat Pythonscriptje aanpassen om de data rechtstreeks in Influx te smijten en het doet al wat het zou moeten doen.

    En dan zou ik eigenlijk allerlei andere opendata-dingen kunnen toevoegen ook, en Gent op de voet volgen MWAHAHAHA.

    update en hopla, dit is automatisch en alles:

    grafanarealtime

  • Theo doet een trumpken

    Toen de dieren nog spraken, er nog nachtradio was en testbeeld op tv, heb ik een paar jaar rechten gestudeerd.

    Daar is eigenlijk al met al verbazend veel van blijven hangen. Meer, denk ik, dan er op het moment zelf bij de examens was blijven hangen.

    Eén van die dingen is de uitleg over de scheiding der machten. Niet dat dat wereldschokkend is, wegens toch wel fundament van veel zaken, maar kom. Een mens zou zich kunnen vergissen over het belang van dat principe als men op de Twitters keek gisteren:

    hijsteunttheo

    Ik moest een paar keer slikken. Dat is de voorzitter van de grootste partij van Vlaanderen, die federaal en regionaal in de regering zit, die niet alleen steunt dat Francken rechterlijke beslissingen naast zich neerlegt, maar die ook nog eens de onafhankelijkheid van de rechterlijke macht in vraag gaat stellen.

    Whatever the fuck is next? Een Volksgericht voor mensen die het niet eens zijn met de Gouwleider van Midden-Brabant?

    Bundesarchiv_Bild_151-39-23,_Volksgerichtshof,_Reinecke,_Freisler,_Lautz.jpg

    OEIOEIOEI, dat mag niet, zeker? Een vergelijking maken met de nazi’s? Dat is te ver gaan, zeker? Dat is teveel dramaqueen, zeker? Het zal allemaal wel zo geen vaart lopen, zeker?

    Ik weet het nog zo niet.

    In uw en mijn kringen wordt er soms nog wel eens gereageerd op zo’n #iksteuntheo nonsens. Zo van “dit kan eigenlijk helemaal niet”. Maar ik maak me geen enkele illusie dat de over-over-over-over-grote meerderheid van de mensen Theo Francken en kornuiten helemaal gelijk geven.

    Rechters en politiekers, één pot nat. Wie gelooft die mensen nog!

    Ik heb geen goesting om de kranten te lezen, en nog minder om de commentaren erop te zien op het internet, maar ik doe het toch.

    the1

    En wat hierboven staat, zijn niet eens de reacties op HLN of zo, daar is het meteen al in het “bruine apen”-register. Dit zijn reacties op een kwaliteitsmedium. Gewoon de eerste paar genomen, niet aan mekaar geknip-en-plakt. Ik schat 95% onvoorwaardelijke steun voor Theo, 5% niet.

    De gouwleider had er vanmiddag ook iets over te zeggen:

    gouwleider

    Tot zover de rechtsstaat, dus.

    Niet dat ik weet wat ik ermee moet doen.

    Ik word wat moedeloos van de zaken.

  • Xander De Rycke houdt het voor bekeken

    U i t s t e k e n d .

    Nee echt: zeer, zeer goed. Ik heb maar een paar keer luidop gelachen, maar ik denk ook niet dat het de bedoeling was om te schaterlachen.

    Ik las een recensie die zei dat het niet grappig is als iemand zijn gram wil halen op een podium. De recensent had het dan specifiek over het stuk waarbij De Rycke durfde! te beweren dat Bevergem niét de alleenverdienste zou zijn van Bart Vanneste, maar eerder van de scenarioschrijvers en de regisseur en de acteurs die wél acteerden. En over het stuk waar De Rycke de schrijvers van Tegen De Sterren Op verwijt dat ze moosen met het talent, dat ze drijven op de gemakkelijkste humor gebracht door uitstekende acteurs.

    Hij heeft meer dan gelijk. Dedju. Net zoals hij over zeer veel andere dingen in Houdt Het Voor Bekeken gelijk heeft.

    Ik houd — no homo — van Xander De Rycke.

    En bekijk ondertussen ook nog eens Oscar:

    En koop ticketten voor als hij nog eens in een zaal in uw buurt komt.

  • Anthony Bourdain
    Ecco, 2010, 281 blz.

    Ik heb Kitchen Confidential graag gelezen, en ik zie die mens graag bezig op tv.

    Medium Raw is een vervolg op Kitchen Confidential: nog altijd even stream of consciousness, maar wel van een volledig andere mens. Waar het eerste boek geschreven is door iemand die beseft dat hij ergens in de veertig is, en dat hij geboren is met alle mogelijke kansen en mogelijkheden, maar dat hij na een hele reeks verkeerde keuzes (gemakszucht, drugs, drank) eigenlijk in een doodlopende straat, is dit een boek van iemand die totaal onverwacht zijn wildste dromen kan waarmaken.

    Hij werd een bekende Amerikaan, kreeg tv-programma’s, reisde de wereld af, werd vrienden met de grootste koks ter wereld. En ergens tussen dan en nu is heeft hij zijn leren vest aan de haak gehangen, heeft hij een gezin geticht, en is hij milder geworden. Op simmige vlakken, dan toch.

    Bourdain is op zijn best als hij observeert, of het nu de ochtend van een visfileerder in een sterrenrestaustarant is, of die keer dat hij (post-beroemd-worden) het nadir had bereikt ergens in een subtropisch paradijs, en met een ‘rich bitch’ de wereld van échte rijke mensen zag.

    En voor de rest meandert het. Meandert het zeer veel. Maar is het wel wijs om lezen.

    [van op Boeggn ]

  • Twaalf minuten Clickspring

    Magisch.

    Ik heb het zien gebeuren van het prille begin. Elke nieuwe video was meer dan de moeite waard. Dit is het in twaalf minuten van begin tot einde, maar het hele proces is fantastisch.

  • Gelezen: Shards of Honor

    Nee, ’t is nog niet echt écht begonnen wegens nog geen Miles Vorkosigan, maar het begint te komen: er zit toch al een Vorkosigan in. Het is dan wel de vader van het personage waar de meeste boeken over gaan, maar hey.

    Cordelia Naismith woont op de planeet Beta, Aral Vorkosigan woont op een andere planeet, Barrayar. ’t Is niet dat er oorlog is tussen de twee, maar ze leven toch op gespannen voet. Naismith landt met haar schip op nog een andere planeet, wordt daar aangevallen. Vorkosigan bevindt zich ook op die planeet, maar blijkt snel dat hij het niet is die haar aangevallen heeft, maar wel een deel van zijn crew die tegen Vorkosigan aan het muiten geslagen was (duistere machinaties met interne politiek en Vorkosigan die van een nobele familie is maar geen vrienden heeft gemaakt).

    Twee mensen op leeftijd (zij in de dertig, hij in de veertig), met elk een moeilijk relatieverleden en een sterk karakter: ’t is liefde op het eerste gezicht, al duurt het nog een beetje langer voor zij het ook toegeeft.

    Maar geen wilde seksscènes, nee meneer: ’t is eer en beleefdheid en alles. Ter illustratie, een stuk van als Cordelia Naismith terug is op haar planeet (en Vorkosigan terug op de zijn, zonder dat ze ook maar één kus hebben uitgewisseld):

    Cordelia’s mother laughed uncertainly. “He surely seems to have charmed you. What does he have, then? Conversation? Good looks?”

    “I’m not sure. He mostly talks Barrayaran politics. He claims to have an aversion to them, but it sounds more like an obsession to me. He can’t leave them alone for five minutes. It’s like they’re in him.”

    “Is that—a very interesting subject?”

    “It’s awful,” said Cordelia frankly. “His bedtime stories can keep you awake for weeks.”

    “It can’t be his looks,” sighed her mother. “I’ve seen a holovid of him in the news.”

    “Oh, did you save it?” asked Cordelia, instantly interested. “Where is it?”

    “I’m sure there’s something in the vid files,” her mother allowed, staring. “But really, Cordelia—your Reg Rosemont was ten times better looking.”

    “I suppose he was,” Cordelia agreed, “by any objective standard.”

    “So what does the man have, anyway?”

    “I don’t know. The virtues of his vices, perhaps. Courage. Strength. Energy. He could run me into the ground any day. He has power over people. Not leadership, exactly, although there’s that too. They either worship him or hate his guts. The strangest man I ever met did both at the same time. But nobody falls asleep when he’s around.”

    “And which category do you fall in, Cordelia?” asked her mother, bemused.

    “Well, I don’t hate him. Can’t say as I worship him, either.” She paused a long time, and looked up to meet her mother’s eyes squarely. “But when he’s cut, I bleed.”

    “Oh,” said her mother, whitely. Her mouth smiled, her eyes flinched, and she busied herself with unnecessary vigor in getting Cordelia’s meager belongings settled.

    Ja, echt grote liefde, dus.

    Volgen avontuur en romantiek en alles. En een opstapje naar het volgende boek. Them’s all good eats. Niets uitgesponnen zevering, gewoon rechttoe rechtaan, hop vooruit met de geit.

    Fijn.

    [van op Boeggn ]

  • Doktersafspraak

    Ik had een afspraak bij het hospitaal: binnen om 17u dinsdag 6 december.

    Die afspraak stond al lang in mijn kalender.

    Ik dus maandagmiddag naar het hospitaal voor bloedafname en al, en dan dinsdag vanalles geregeld met de kinderen zodat ik met pak en zak om 17 u bij de dokter kon staan.

    Die, zo bleek, er vandaag niet was.

    En dat mijn afspraak niet op 6 december in de kalender stond maar wel op 20 december.

    Diepe zucht.

  • Hoera Daler Mehndi!

    Hier in huis weten ze dat ik een grote fan ben van Daler Mehndi, wegens alsdat ik om de paar maand nog eens Tunak Tunak Tun boven haal en mensen verplicht er naar te luisteren.

    Maar kijkt nu!

    Als ik een vrouw was, mijn eierstokken waren gesmolten.

  • Gelezen: Falling Free

    falling-free-by-lois-mcmaster-bujoldLois McMaster Bujold
    Baen, 1987, 320 blz.

    Zo. Eindelijk begonnen aan Lois McMaster Bujold’s Vorkosigan-saga. Of eigenlijk toch niet: dit is het vierde boek dat ze schreef in de reeks, maar volgens interne chronologie is het het eerste. En ik weet niet meer hoe of waarom, maar ik heb besloten om ze in volgorde van interne chronologie te lezen, dus bij deze: een Vorkosigan-boek zonder Vorkosigan.

    Het speelt zich bijna allemaal af op een ruimtestation waar een aantal wetenschappers een ras mensen hebben gemaakt dat perfect geschikt is voor leven in gewichtloosheid. De quaddies hebben vier armen, in de plaats van twee armen en twee benen. De oudste ervan is ondertussen 20 en ze zijn met een stuk of duizend, grotendeels kinderen. De oorspronkelijke leidinggevende wetenschapper is ondertussen ook gestorven, er is een ambtenaar (denk Eichmann was een ambtenaar) aan de macht, en die bekijkt de quaddies als niet meer dan inzetbare assets van zijn bedrijf.

    Komt Leo Graf, een sympathieke ingenieur, aan boord om les te geven. Trekt die zich het lot van de kinderen aan. Volgt een spannende jeugdroman, met zeer slechte slechteriken en veel goede mensen, een beetje romantiek, gevechten, onwaarschijnlijke situaties: zeer leutig allemaal, op een zware ondergrond van suspension of disbelief, en zonder veel échte verrassingen.

    [van op Boeggn ]

  • Above and beyond

    Ik krijg elke dag bezoek van de thuisverpleging. Dat hoort bij terminale ziekten en wondzorg en dingen, en uiteindelijk is het ook wel grappig: mensen leren kennen in schijfjes van vijf minuten hier, tien minuten daar, en dan anderhalve week later opnieuw.

    Ik ben denk ik geen moeilijke patiënt, maar het kan toch echt niet gemakkelijk zijn, wat ze moeten doen hele dagen.

    Omdat het niet zo enorm veel werk is en ik het ondertussen eigenlijk ook wel kan, hebben we het voorlopig op “om de twee dagen” gezet, en als dat lukt, dan houden we het zo.

    Heel soms moet ik eens afbellen, omdat er iets te doen is en ik dus niet thuis kan zijn tussen halfacht en tien uur, wanneer ze normaal gezien komen.

    Zo ook zaterdag, wegens verjaardagsfeest.

    Ik bel dus, dat ik iemand verwacht maar dat het niet voor vanavond zou moeten zijn wegens niet thuis. De mevrouw van de dienst weet mij te zeggen dat ze verbaasd is, wegens dat ik helemaal niet opgeschreven stond om vanavond verzorgd te worden.

    Mhu?

    ‘t Scheen dat ik geen voorschift meer had. Oh, zei ik, geen probleem, ik moet dinsdag toch naar het hospitaal op Grote Controle, ik zal een nieuw voorschrift vragen. Dus stuur gerust maar weer iemand maandag, en tegen de volgende keer op woensdag heb ik weer een voorschrift en zijn we weer in orde.

    Zo gezegd, zo afgesproken.

    Daarnet ging de deurbel. En stond er iemand van de thuisverpleging aan de deur — één van de echt wel meer dan buitengewoon goede. Dat ze gezien had dat ik er niet meer op stond, en dat ze nagekeken had en gezien had dat ik geen voorschrift meer had, en dat ze mij dan maar een voorschriftje geschreven had, en dat ik het alleen maar moest laten ondertekenen door een dokter en dat het weer in orde was.

    20161204_215117

    Ik was er van aangedaan, zo met de mensen inzitten.

  • Leve de examens

    Examens in aantocht: niets zo gezellig als dat bij ons thuis.

    De kinderen studeren, en als ze pauze nemen, dan komen ze in de living dansen. Zo hebben we om de zoveel tijd entertainment.

    Leve Just Dance!

  • Krabben waar het jeukt

    Ah, Open Source.

    Every good work of software starts by scratching a developer’s personal itch. Iets staat iemand niet aan, iemand zou iets willen hebben, en dan maakt die dat.

    Dat was zo toen Eric Raymond The Cathedral and the Bazaar schreef, en dat is nog altijd zo.

    Het begint met krabben waar het jeukt, maar als elke ontwikkelaar alleen maar zijn eigen jeuk krabt, komen we niet veel verder. En al helemaal niet als het om grotere projecten gaat.

    Gramps is zo’n iets groter project. Het is niet massief groot, er werken misschien een stuk of zes zeven mensen redelijk constant aan, maar het is wel groot genoeg om de nadelen van niet-commerciële software te voelen.

    De ontwikkelaars hebben hun eigen agenda en ideeën, en die lijkt niet bijzonder hard afgestemd op de gebruikers. De gebruikers, namelijk, willen vooral een gemakkelijker bruikbaar pakket, zonder aan kracht in te boeten. En dat is bij uitstek iets dat enorm moeilijk is als men enkel naar zijn eigen jeuk kijkt. Sommige zaken zijn nu eenmaal groter dan één feature, of één aanpassing ergens, maar zouden eigenlijk globaal moeten bekeken worden. Of nog zoiets: dingen zijn enorm moeilijk te gebruiken, en developers beseffen dat niet. Kom daarbij dat de documentatie niet up to date is — reactie van developers? “Ah maar iedereen die wil, kan in de wiki aanpassingen doen”.

    Neen, zo werkt dat dus niet. En zo komt het dat een pakket dat op dit moment denk ik het beste genealogieprogramma ter wereld is, dreigt in een soort ghetto voor Linuxgeeks terecht te komen.

     

    Ik wou dus een steentje bijdragen, door al eens naar wat documentatie te kijken. En ik heb de forms-module genomen, omdat die er op het eerste zich interessant uitziet, maar dat ik die zelf niet gebruik wegens totaal ondoorzichtig.

    De eerste inderuk is alvast niet zeer positief, vrees ik. Ik stelde een eenvoudige vraag aan de developer achter de module: “Nu doet het A. Is het de bedoeling dat het op termijn ook B zal doen?” Het antwoord was, inderdaad: “Nu doet het A. Punt uit.”  Een andere persoon stelde een vraag in de zin van “Het is voor gebruikers moeilijk om X te doen, zouden daar andere opties voor zijn?” Met als antwoord “De manier om het te doen is X. Punt uit.”

    Ahem ja. Developers, developers, developers, developers. 🙂

  • Des goûts et des couleuvres

    Ik zag op de reddits een post voorbijflitsen over Time Loop movies that don’t suck, en omdat ik niets beters te doen heb, heb ik meteen de eerst ervan bekeken.

    The Jacket, uit 2005, met Adrien Brody , Keira Knightley, Kris Kristofferson, Jennifer Jason Leigh en Daniel Craig.

    72mssod

    Meer dan wat er op imgur bijstond (“A Gulf war veteran is wrongly sent to a mental institution for insane criminals, where he becomes the object of a Doctor’s experiments, and his life is completely affected by them.”) wist ik niet, en wou ik ook niet weten.

    Achteraf ben ik gaan kijken op de reviewwwebsites om te zien wat andere mensen er van vinden. Op IMDB krijgt hij iets meer dan 7/10, maar bij zowel Metacritic als Rotten Tomatoes geven de critici hem nauwelijks 44%.

    Met vicieuze commentaren, genre

    Here, Maybury is just arty for art’s sake, filming entire scenes in close-ups so big that viewers leave the theater knowing way more than they ever wanted to about the lead actors’ bridgework.

    of

    Pic begins as a potentially intriguing study of the depersonalizing effects of warfare, only to end up a pastiche of time-travel and psycho-ward movie cliches.

    of

    It is the work of conspicuously smart people operating under the assumption that the mass audience whose money they want is pretty dumb, and hence concoct a pretty dumb movie that they believe said audience will mistake for being smart.

    Het publiek geeft dan weer overweldigend positieve commentaren, zowel bij Metacritic (88%) als bij Rotten Tomatoes (73%).

    Ik volg het klootjesvolk: ik vond het een zeer schone weekendfilm, met uitstekende acteerprestaties, en een absoluut niet moeilijk te volgen verhaal dat toegegeven mierenzoet was, tot en met het liedje bij de eindgeneriek.

    Ik had geen moment het gevoel dat het pretentieus was.

    Awoert filmcritici.

  • De Gutmensch in mij

    Ik doe veel te veel gratis, zeggen sommige mensen mij. Dat is concurrentievervalsend voor kleine zelfstandigen en alles, zeggen ze dan.

    Vroeger was dat misschien zo, maar tegenwoordig heb ik dat allemaal afgebouwd: geen verenigingen meer, geen vrijwilligersdingen meer, geen gratis folders of boekjes of beeldbewerkingen of -restauraties. Allemaal mee gestopt, en ik voel mij daar niet slecht bij.

    Het knaagt wel, soms. Een organisatie die ik wel fijn vind en die een soort online systeem wil en daar offertes voor vraagt, en dat ik bedenk dat ik dat eigenlijk ook allemaal zelf gratis zou kunnen maken in plaats van bedrijven te contacteren.

    Of pakweg Gramps, open source-software die ik gebruik en waar hulp bij gevraagd wordt, omdt de developers het te druk hebben met programmeren om ook nog eens degelijke documentatie te maken (tiens, waar heb ik dat nog gehoord?).

    Dat eerste weet ik nog niet zo goed, dat tweede ga ik toch maar eens een stamp aan geven. Er zijn blijkbaar een aantal features die bestaan maar niet, of niet duidelijk genoeg, gedocumenteerd zijn. Eén van die features is de forms gramplet, die voor zover ik begrijp het zou mogelijk moeten maken om zelf formulieren te maken waarmee er allerlei dingen automatisch kunnen aangemaakt worden in plaats van tientallen vensters open en toe te moeten doen.

    Om het probleem te illustreren: als ik een huwelijksakte heb en ik wil daar alles van in Gramps steken, dan geeft dat worst case ongeveer dit (in het Engels):

    Add groom, Enter first name, Enter last name, Choose gender, Add birth event, Enter date, Add place, Enter name, Add source for place, Add source for birth event, Add occupation event, Enter date, Add place, Enter name, Add source for place, Enter description of occupation, Add source for occupation, Add residence event, Enter date, Add place, Enter name, Add source for place, Enter description of residence, Add source for residence, Add partner, Add bride, Enter first name, Enter last name, Add birth event, Enter date, Add place, Enter name, Add source, Add source, Add occupation event, Enter date, Add place, Enter name, Add source, Enter description, Add source, Add residence event, Enter date, Add place, Enter name, Add source, Enter description, Add source, Choose relationship type, Add marriage event, Enter date, Add place, Enter name, Add source, Add source, Add father of groom, Enter first name, Enter last name, Add birth event, etc., etc., etc.

    Eén bron, een huwelijk met twee mensen en hun ouders, en een aantal getuigen. Ik telde meer dan 150 vensters in het toegegeven slechtste geval.

    Terwijl ik ideaal gewoon een formulier zou verwachten, iets in deze zin:

    —–CIVIL MARRIAGE BELGIUM——–
    [Source]
    [Date]
    Registrar [First name] [Last name] [Description]
    Place [Place name]
    Groom
    [First name] [Last name]
    [Age]
    [Birth date] [Birth place]
    [Occupation]
    [Notes]
    Father of groom
    [First name] [Last name]
    [Age]
    [Birth date] [Birth place]
    [Death date] [Death place]
    [Occupation]
    [Notes]
    Mother of groom
    (see father of groom)
    Bride
    (see groom)
    Father of bride
    (see father of groom)
    Mother of bride
    (see father of groom)
    Witness 1 – 4
    (see groom)
    —————————————————-

    Die formulieraanpak bestaat al een hele tijd, maar omdat de documentatie zo ondoorzichtig is en het oorspronkelijk enkel voor volkstellingen gemaakt was (het heette vroeger ook gewoon census gramplet), ben ik er nooit aan begonnen.

    Wie weet hoeveel moeite ik me had kunnen besparen, als die forms-dinges echt zou werken? En als het echt werkt, en het is proper gedocumenteerd waardoor het een soort verkoopspunt kan worden, dan trekt het misschien mensen naar Gramps, en misschien worden er een aantal van die mensen ook ontwikkelaar of documenteerder, en dan is het allemaal win-win-win.