De wereld van Mistborn (nog altijd maar één stad, eigenlijk) zit ondertussen in een soort negentiende eeuw, met een groeiende economie en alsmaar meer technologie, industrialisering en bijhorende sociale spanningen, politiek en corruptie, religieuze strubbelingen en terrorisme, the works. Het plan is nog altijd dat Wax zal trouwen, maar er gebeuren rare dingen. En het heeft te maken met wat er in de eerste trilogie gebeurde.
Er is niet veel over te zeggen zonder spoilers, maar het is wel aangeraden.
Ik heb het te traag gelezen om goed te zijn: veel te veel andere dingen te doen, veel te veel andere dingen te zien en te maken. In meer normale omstandigheden zou ik het op een dag of zo uitgelezen hebben, wegens goed geschreven en spannend en goed verhaal en zo.
Ik ging een boterham eten met wat zalm. De zalm was een beetje tam, zelfs met ajuin. En dus dacht ik: ik doe er wat pikant op. Eerst een stapeltje piment d’espelette, maar daar kwam niets van door de smaak van de zalm. En dan dacht ik er nog wat harissa bij te doen, maar ik heb mij mispakt en er een redelijke kwak van de redelijk pikante gedroogde habanero er over uitgeschud.
Ahem ja. Een beetje teveel scovilles. Maar wél lekker.
Het oorspronkelijke plan voor nieuwjaar was lasagne. Maar uiteindelijk: neen, da’s geen nieuwjaareten.
Dus wordt het toch iets een beetje feestelijker. Maar wel even gemakkelijk: lam in de oven met allemaal groenten. En een ceviche van zeebaars als voorgerecht, denk ik, als Sandra haar recept terugvindt.
En dan een moedige poging doen om al de sorbet op te eten die ik de afgelopen tijd heb gemaakt. Of misschien moet ik nog wat bijmaken? Citroen- of limoensorbet bijvoorbeeld, dat heb ik nog niet.
Ik houd bij wanneer ik ga slapen en wanneer ik wakker word, al een tijd. Al sinds 10 augustus 2013 om exact te zijn.
Ik had daar ooit al eens deze semi-manuele grafiek van gemaakt (klik voor detail):
…en ik dacht, ik smijt er eens wat python tegen om die grafiek automatisch te maken.
De gegevens zijn te downloaden bij Sleepbot, dus hoe moeilijk kan het zijn? De ruwe data ziet er zo uit:
Dat is te downloaden als csv, dat kan ik inladen, en dan maak ik er twee kolommen van — starttime is Date plus Sleep Time en endtime is Date plus Awake Time:
starttime
endtime
27-12-16 02:53
27-12-16 02:53
26-12-16 01:49
26-12-16 01:49
25-12-16 02:55
25-12-16 02:55
24-12-16 01:37
24-12-16 01:37
23-12-16 00:42
23-12-16 00:42
22-12-16 01:34
22-12-16 01:34
21-12-16 02:15
21-12-16 02:15
20-12-16 03:14
20-12-16 03:14
19-12-16 04:11
19-12-16 04:11
18-12-16 01:39
18-12-16 01:39
So far, so good.
Alhoewel. Om die strings als datums geparsed te krijgen, heb ik een dik kwartier hard gevloekt. Kijk of ge de fout ziet:
van, pandas was slim genoeg om het allemaal zelf te herkennen.
Het moet allemaal niet zo performant zijn, dus deed ik de bijzonder domme aanpak: loopen van de eerste datum tot de laatste datum, en dan voor elke minuut van elke dag kijken of die minuut ergens tussen een starttime en een endtime valt. Als dat zo is, dan zet ik een 1 in een lijst, anders een 0.
En op het einde maak ik een tweedimensionele array van die lange lijst, die ik via Pillow‘s Image.fromarray() omzet naar een png, een beetje schaal en opsla.
Dat geeft mij dan iets als dit, dat er op het eerste zicht in orde uitziet:
…maar als ik naar beneden kijk, dan zitten er allemaal gaten in:
En neen, ik heb geen gaten in mijn data. Ik ben daar zeer consciëntieus in.
Iets mis met het “algoritme”? Welneen, dat is zo achterlijk dat het niet fout kan zijn.
Het heeft geen kwarier geduurd. Zelfs geen vijf minuten: de data was wel degelijk slecht, maar het is niet mijn schuld, het is de schuld van Sleepbot. Want ja, starttime is Date plus Sleep Time maar neen, endtime is niét Date plus Awake Time. Op die manier heb ik gegeven deze data
geslapen van 11/12/2016 om 23u07 tot 11/12/2016 om 9u55, in plaats van tot 12/12. Idem van 14/12 23u49 tot 14/12 7u02, in plaats van tot 15/12 7u02.
Gelukkig staat die Duration er ook bij, dus was het gewoon starttime is Date plus Sleep Time en endtime is starttime plus het aantal uren en minuten in Duration. Zucht.
Dat geeft dan een grafiek die er wel juist uitziet. Of euh wacht:
Getver. Het is omgekeerd, zowaar. Endtime is Date plus Sleep Time en starttime is endtime minhet aantal uren en minuten in Duration. Dubbel zucht.
Maar jawel dus:
En als dat werkt, dan is het 1 fluit van 1 cent om er wat kleur aan te geven, en dat geeft dan deze grfiek voor elke minuut van elke dag sinds augustus 2013 (klik voor enorm groot beeld):
Euh ja, het is geen zicht. Een totaal onbruikbare grafiek. 🙂
Ik ga morgen dan eens kijken om er iets nuttigers van te maken.
‘Schok’ is veel gezegd natuurlijk, want we krijgen die rekeningen al jaren. ‘t Is gewoon dat onze kinderen van zodra ze alleen kunnen fietsen niet meer naar die opvang gaan, en dat ik vergeten was wat dat eigenlijk kost, kinderen van vier op de speelplaats of in een speelzaal laten spelen.
Als ik zo de rekening zie dan is het onderwijs bijna gratis (op de traktatie na), maar de opvang niet. […]
Wat ik vooral zie is dat het onderwijs/overheid en allerlei opvang nog altijd niet is voorzien op een wereld waarin beide ouders werken. Je kan het niet zomaar op de onderwijzers/leraren schuiven (cfr. de discussie luiers vevangen bij kleuters), maar ook niet naar de ouders (ze moeten maar bij hun kinderen blijven).
Nog eentje : een school is verplicht om bij het begin van het schooljaar een gegronde raming van de kosten te geven. In principe zou dat geen verrassing mogen zijn. Ik hoop dat je toch tenminste correct was ingelicht.
Te beginnen met de binnenkopper: ja natuurlijk, school is er niet op voorzien dat twee ouders werken en dat grootouders niet elke dag kunnen springen voor opvang. En dan heb ik nog enorm veel geluk dat ik geen overuren moet doen op mijn werk, en dat ik in de buurt van de school kan werken.
Maar behalve dat, is het inderdaad zo dat we op voorhand correct ingelicht worden.
Er staat vanalles in het schoolreglement, onder meer dat de maximumfactuur voor verplichte activiteiten nooit meer dan 85 € per schooljaar zal zijn. En natuurlijk valt naschoolse opvang niet onder die maximumfactuur.
De lessen stoppen op maandag, dinsdag en donderdag om 15u50, op vrijdag om 15u. Als de lessen gedaan zijn is er een half uur toezicht, dan is er 50 minuten geleide studie (mogelijkheid om aan een studiemeester te vragen lessen te overhoren en huiswerk na te kijken), en dan is er nog maximaal anderhalf uur niet-geleide studie. Kinderen mogen alleen opgehaald worden op het einde van de studie, niet tijdens. En om 18u sluit de school haar deuren.
Als de basisschool sluit worden de kinderen die niet tijdig opgehaald worden opgevangen door een leerkracht die de “noodopvang” verzekert. Bent u – bij het sluitingsuur van de school – te laat om uw kind op te halen, dan rekenen we erop dat u de school telefonisch verwittigt (09/2357260 of 0499/059363).
We willen echter vermijden dat ouders systematisch van deze noodopvang gebruik maken, daarom hebben we onderstaande betaalregeling – in overleg met de oudervereniging – uitgewerkt:
Komt u een eerste keer te laat uw kind ophalen? Dan zien we dat eenmalig graag door de vingers.
Vanaf de tweede keer betaalt u € 5 voor het eerste aangesneden kwartier, daarna betaalt u per aangesneden kwartier € 10.
En ja, dat kost geld. Ik vind niet direkt hoeveel het kost voor die opvang, maar ik ga er van uit dat het ons ooit ergens gezegd is.
Het reglement geeft wel een hele lijst van dingen waarvoor onder meer een bijdrage van de ouders kan gevraagd worden:
Onkosten bij de komst van een extern deskundige (gastspreker,…)
Museumbezoek
Inkomgeld bij leeruitstappen
Onkosten bij leeruitstap (fooi, vervoer, gids,…)
Sportactiviteiten (sportdagen, ijsschaatsen,…)
Turnuniform
Badmuts
Zwemmen
Extra-muros-activiteiten
Tijdschriften
Vakantieboeken
Klasfoto
Individuele foto
Lidgeld oudervereniging
En er is een ruwe schatting van de kosten per leerjaar:
KS
1
2
3
4
5
6
Sportactiviteiten
18
18
18
18
18
20
Turnuniform
35
35
35
Leeruitstappen
8
31
36
32
40
25
30
Zeeklas
210
Ardennenklas
210
Zwemmen
20
20
20
20
20
Badmuts
3,5
3,5
3,5
3,5
3,5
3,5
Diversen
45
85
85
85
85
85
85
Oudervereniging
12
12
12
12
12
12
12
Totaal
65
181
171
202
385
195
377
Dus in principe valt het allemaal wel mee. Veel geld, ook omdat het onderwijsnet minder geld krijgt van de overheid (maar wij betalen wel mee belastingen voor het gemeenschaps- en stadsonderwijs, ZIE MIJ VERONTWAARDIGD ZIJN), maar verspreid over een jaar budgeteerbaar.
Alleen die opvang, die was ik dus vergeten.
Update: schaam op mij. Ik laat mij dingen wijsmaken. Voor de duidelijkheid: er is geen verschil (meer) tussen de netten. Vroeger was het ongeveer het dubbele per leerling in verhouding tussen het ene en het andere net.
Nu kunnen enkel nog objectieve verschillende andere bedragen betekenen, zoals bijvoorbeeld als een school meer dan één levensbeschouwelijk vak aanbiedt. Of als het sociale profiel van de school ander is (meer leerlingen met moeder met een laag opleidingsniveau, met een andere thuistaaln die een schooltoelage krijgen, of die in achtergestelde woonbuurten liggen).
Prequel op een Star Wars-sequel in een universum dat niet meer canon is, maar daarom niet minder waard.
Timothy Zahn gaf ons Thrawn en een heel vervolg op Star Wars IV-V-VI dat uiteindelijk niet weerhouden werd door Disney. Dit speelt zich af tussen (horresco referens) III en IV. We komen Thrawn tegen als hij nog Commander Mitth’raw’nuruodo of the Chiss Ascendancy Fleet is, we zien Jorus C’baoth als hij nog niet Joruus is, en Palpatine als hij voor de buitenwereld nog iemand anders dan Darth Sidious is.
C’Baoth wil met groep Jedi op de Outbound Flight naar een ander sterrenstelsel vliegen, om –zucht– redenen komen Obi Wan en Anakin Skywalker ook in beeld, er wordt gehint naar de Yuuzhan Vong, tralala.
Ik vond het wijs een jonge Thrawn te zien, maar verder was het een vaag teleurstellend boek. Nutteloos hoe de eerste en de tweede trilogie er samen bijgesleurd werden, teleurstellend wat er uiteindelijk met de Outbound Flight gebeurde. Spijtig. Ik vermoed dat Zahn een beter boek had kunnen schrijven, als hij niet beperkt was geweest door de onderwerpen die hij moest coveren.
Veel voorbereiden en het is allemaal niet moeilijk meer op het moment zelf:
Twaalf duiven, de billen eraf en gepekeld, de rest van de karkassen alleen borsten en vleugels overhouden, aanbakken, in een plastiekzak met een klont boter, hey presto. De billen uit de pekel halen, proper afdrogen en in een pot, hey presto nog.
Butternut koken en pureren, kippenbouillong maken, rapen in kippenbouillon doen, aardappels uitsteken met de parisiennelepel en koken ook in kippenbouillon: groensel klaar.
En dan op het moment zelf gewoon de plastiekzakken 25 minuten aan 64° C laten warmen terwijl de billen in ganzenvet konfijten. En de rest opwarmen in boter of ingekookte kippenbouillon, en nog wat bospaddenstoelen bakken en klaar!
Ik heb geen foto’s gepakt wegens te druk bezig, maar ik denk wel dat het in orde was.
Dessert was — parisiennelepel to the rescue! — bolletjes peer en bolletjes meloen en bolletjes zelfgemaakte sorbet: granaatappel met cayennepeper, meloen, pompelmoes, aardbeien, framboos, kiwi, peer. En voor de amateurs ook zelfgemaakt rum-rozijnen-kaneelroomijs.
En de keuken is zowaar aan de kant geraakt:
Vier lagereschoolkinderen, zes tieners, zeven volwassenen. Bring ’em on.
Alsof er nog niet genoeg dingen te doen waren: ik kreeg een mail van Steam dat Mass Effect in aanbieding stond.
Akkoord, ‘t is een spel van 2008, maar dat maakt niet zo heel veel uit: het is een uitstekend spel. En het was maar 2 euro om het in een degelijk werkende versie in huis te hebben.
Ik had het al gekocht in 2008, maar toen was mijn computer niet goed genoeg en was het op DVD, denk ik, in alle geval: ik kon het niet meer legaal installeren. Maar nu dus wel. Herbeginnen spelen op moeilijke moeilijkheidsgraad, op enorm hoge resolutie, en meteen weer herontdekt hoe wijs het was.
Het achterhuis moest leeg. Of toch zo leeg als mogelijk, wegens dat er twee volwassen mensen op het gelijkvloers moeten slapen overmorgenavond.
Het achterhuis stond vol, voor de duidelijkheid.
Met dozen en gerief. Lang geleden, toen we verhuisden, stond al ons gerief in de remise tussen het huis en het achterhuis — oh! ik heb trouwens een foto gevonden van hoe het er toen uitzag vanuit de badkamer:
Daarna werd die remise afgebroken en stond het gerief een beetje overal. En dan werd het achterhuis min of meer volledig verbouwd, en na de verbouwing stonden de boeken en het gerief in dozen aan één kant van het achterhuis, met aan de andere kant een groot bureau waarop computers en tv.
En dan werd de bovenverdieping van het achterhuis aangepakt en kwam er een trap, en moest een groot deel van de dozen verplaatst worden. En daarna kwam er een bibliotheek in het achterhuis en konden de boeken alvast uitgepakt worden en in kasten gezet. Niet alle boeken — ik schat dat 2/3 weg is gegeven — maar toch een groot deel ervan.
Bleven over: de dozen met brol. Brol, zoals: honderden cassettes, van zowel mij als Sandra. Die zijn bij de vorige opkuis al bijna allemaal weggekieperd (ja, erg, ik weet het), maar er bleven er toch van overal een beetje tevoorschijn komen:
Ja, dat was in de tijd dat ik nog een macro had geschreven in WordPerfect om perfecte cassette-inlays te maken.
Of nog: letterlijke zakken vol diskettes. 3.5 inch, 5.25 inch, met teksten, met programma’s, met ikweetnietwat:
Meestal weet ik nog precies wat de dingen zijn, en kan ik mij helemaal voor de geest halen wie ik toen was en wat de omstandigheden waren.
Maar heel soms ook niet. Hier, bijvoorbeeld: met de beste wil ter wereld geen flauw idee wat mij in ‘s hemelsnaam bezielde om een stuk of driehonderd kaartjes vol te schrijven met bibliografische gegevens van boeken die mij weliswaar nu nog altijd interesseren, maar waar ik nooit iets mee gedaan heb.
Afijn. Anderhalve dag sleuren en een kapotte rug later, is dit het voorlopige résultat des courses:
Morgen moet ik nog de puinhoop links verder opkuisen — drie boormachines, een paar reeksen schroevendraaiers en nijptangen en zo, ge weet hoe dat gaat soms.
Het lijkt alsof we er al twintig jaar naartoe leven: Kerstavond bij ons thuis vieren.
Tot eigenlijk dit jaar was dat organisatorisch niet haalbaar: keuken te klein, en niet genoeg slaapplaatsen. Maar dit jaar is de keuken in orde, én hebben we, met wat schuiven, net genoeg slaapplaats voor iedereen.
“Iedereen”, dat is dus wij met acht, Sandra’s vader, haar zus en man en drie kinderen, en haar broer en vrouw en twee kinderen. Reken en tel: achttien man!
We moesten alleen nog het achterhuis opkuisen, ergens tussen vandaag en zaterdag. Ahem ja.
Vandaag mijn rug al kapotgesleurd aan een volledig auto vol kringloopwinkelgerief, de keuken volgestouwd met containerparkgerief, en het plankier volgezet met papierophaalgerief.
Morgenochtend verder. Met als streefdoel ergens tegen een uur of één, twee, klaar te zijn dat de kuisvrouw er een dweil kan slaan. En dan moeten we alleen nog een bed installeren en we kunnen er tegen.
De quiz was nog maar net begonnen, of de Twitters van de mensen in de ploeg begonnen te zoemen. Het zijn dingen, met journalisten aan tafel zitten.
We hadden het er geen tien minuten vóór de gebeurtenissen over, hoe teamgenoot Duitslandspecialist van de VRT ervan hield op Kerstmarkten rond te lopen, en hoe hij voor oudejaar naar Keulen zou gaan om verslag te geven.
En dan bleek dat er niet een paar gewonden waren maar een dode en een paar gewonden. En dan negen doden en tientallen gewonden.
Tegen dan had teamgenoot Duitstlandspecialist van de VRT al een telefoon van zijn hoofdredacteur gekregen, en was hij al op weg naar Berlijn.
We zijn alsnog, met vier man, op vijf punten van de winnaar gestrand. Maar het was dan ook niet echt een moeilijke quiz.
[Wat moet een mens nog zeggen, dat niet al eens gezegd is? Er aan blijven denken dat het, ondanks hoe het aanvoelt, nog altijd minder erg is dan in de jaren 1970 en 1980? Helpt dat?]
Zie nu! Ik kreeg zowaar het rapport van de mobiliteitsenquête in mijn mailbox!
1. Doelgroep en aanpak
De bevraging gebeurde online en werd verspreid via het Voka-netwerk en social media. Iedereen binnen de doelgroep – mensen die in Gent werken of wonen – kon aan de enquête deelnemen.
We ontvingen meer dan 1.000 antwoorden. Deze steekproef heeft een hoge statistische kracht (=grootte steekproef tov. van de onderzochte populatie). Ter vergelijking: met een steekproef van N=600 kan men reeds een valide uitspraak doen over de gehele Vlaamse populatie.
Een eenvoudige vraag: als het een enquête over migranten of allochtonen of moslims of vluchtelingen was geweest en er had gestaan “De bevraging gebeurde online en werd verspreid via het Vlaams Belang-netwerk en social media”, zouden we dan ook kunnen “een valide uitspraak doen over de gehele Vlaamse populatie”?
Neen, natuurlijk.
Het aantal antwoorden heeft weinig te maken met de representativiteit, namelijk. Het allereerste hoofdstuk van elk basishandboek statistiek, daar is dat te vinden, voor wie het zich zou afvragen.
Om de interpreteerbaarheid van de resultaten te verhogen werden daarna nog 4 focusgroepen gehouden met 30 deelnemers aan de enquête die aangegeven hadden hieraan te willen meewerken.
Lees: 30 deelnemers die zich op een doordeweekse donderdag van 14 tot 16u konden vrijmaken. Ook niet meteen een representatieve doorsnede van de bevolking, dus.
Conclusie: stop eigenlijk maar al met lezen, want de resultaten van deze bevraging zijn complete kul. Zelfs als de vragen neutraal waren opgesteld.
Voor de aardigheid en ter illustratie, even de verdeling van de leeftijden van de respondenten van de VOKA-enquête en de verdeling van de leeftijden in het echt:
Niet helemaal vergelijkbaar omdat VOKA 18-29 en 60-65 heeft in plaats van 20-29 en 60-69, maar de teneur is duidelijk: jongeren en ouderen schromelijk ondervertegenwoordigd, veertigers zwaar oververtegenwoordigd.
Hetzelfde laken een broek bij de verdeling in functie. Blijkbaar hebben alleen werkende mensen geantwoord op de enquête (of hebben ze enkel de werkende mensen weerhouden, geen idee), want als we vergelijken:
Er moet weer gefutzt worden, want ‘hogere bediende / bediende’, bevat dat ook ‘ambtenaar’? Of vallen sommige ambtenaren onder ‘directeur of hogere leidinggevende’?
OK, misschien willen ze alleen maar de werkende mensen? Dan geeft het min of meer dit:
(Bijkomende lastigheid bij het vergelijken: de VOKA-cijfers gaan telkens over 57% Gentenaars en 46% niet-Gentenaars die in Gent komen werken, ik neem alleen cijfers voor Gentenaars. Maar zo hard zal het wel niet verschillen.)
2. De huidige transportmodi van en naar het werk
63% van de deelnemers geeft aan dat de wagen hun belangrijkste vervoersmiddel is tussen woonst en werk. 25% van de respondenten komt met de fiets of te voet naar het werk, minder dan 10% gebruikt het openbaar vervoer.
Eerste vaststelling: het zijn vooral de autogebruikers en de fietsgebruikers die zich zorgen maken over de effecten van het nieuwe mobiliteitsplan.
Dat staat er letterlijk hé, ik vind dat niet uit. ‘Deelnemers aan de enquête’ wordt al van bij het begin gelijkgesteld aan ‘mensen die zich zorgen maken over de effecten van het nieuwe mobiliteitsplan’.
Conclusie: stop eigenlijk maar al met lezen, want de interpretatie van de resultaten van deze bevraging is compleet bevooroordeeld. Zelfs als de vragen neutraal waren opgesteld en de steekproef representatief.
Over die representativiteit nog eens, trouwens:
Autorijdende veertigers met leidinggevende functies, ondernemers, eigenaars en zelfstandigen, dat zijn blijkbaar de respondenten van de enquête. Niet dat dat ook maar ergens verbazing werkt, natuurlijk, gegeven het uitgangspunt (“verspreid via het Voka-netwerk en social media”).
En ondanks dat alles, staan ze zelf een beetje verbaasd van de resultaten (het rood stond in het rapport):
Het wagengebruik van mensen die buiten Gent wonen, ligt duidelijk hoger dan mensen die in Gent zelf wonen (78% versus 49%). Toch blijft ook dit laatste cijfer op zich merkwaardig:
De helft van de mensen die wonen in Gent verplaatst zich met de wagen om te gaan werken in Gent.
Er is dus nog een belangrijk deel van de mensen die in Gent wonen en werken die met de auto naar het werk gaan. Verdere analyse geeft volgende opmerkenswaardige bevindingen:
193 respondenten wonen en werken in Gent-Centrum (postcode 9000), daarvan verplaatst 34% zich met de wagen (dus meer dan één derde)
181 respondenten wonen in de deelgemeenten van Gent en werken in Gent-Centrum, daarvan komt 57% met de wagen
Er is dus nog een grote marge voor het overschakelen op alternatieven voor de auto in Gent zelf.
Voeg daar nog eens aan toe dat 25% van alle wagens waarmee men naar het werk of school gaat op straat geparkeerd worden (69% in werk/schoolgarage, 5% publieke parking, 0.9% P+R), en we weten al waar een groot deel van de parkeerplaats naar opgesoepeerd wordt.
3. Evaluatie van de huidige mobiliteit en knooppunten in Gent
Zonder veel woorden:
Wat meer dan de helft is ontevreden. Gegeven het compleet scheefgetrokken staal vind ik dat nog meevallen, maar ben ik nu de enige die ‘de algemene mobiliteit in Gent’ een bijzonder vaag en veel te ruim iets vind?
Ik kan zeer tevreden zijn over de fietsinfrastructuur van mijn huis naar mijn werk, maar zeer ontevreden over de fietsinfrastructuur in het centrum, om maar iets te zeggen.
Deze was ook fijn:
De enquête wordt druk gebruikt om het Gentse stadsbestuur te bashen, maar tel eens hoeveel van de knooppunten op de lijst de exclusieve bevoegdheid van Gent zijn? Waar geen enkel ander beleidsniveau of pakweg De Lijn iets mee te maken hebben?
4. Verwachtingen over het nieuwe mobiliteitsplan
Geen grote verrassingen, gezien de mensen die antwoordden, maar het als het rapport zegt “Het nieuwe mobiliteitsplan houdt geen rekening met ‘werken’ als stedelijke functie”, dan bedoelen ze natuurlijk “Het volkomen niet-representatief staal dat wij via onze eigen kanalen aanspreken om een enquête in te vullen denkt dat het nieuwe mobiliteitsplan geen rekening houdt met ‘werken’ als stedelijke functie”.
Maar alla, we gaan naadloos over naar…
5. Oplossingen voor een betere mobiliteit in Gent
Ha, eindelijk!
Ik was al helemaal in spanning om te zien welke concrete voorstellen de mensen hadden hoe de Stad Gent de mobiliteit zou kunnen verbeteren.
Even kijken…
91% vindt “prioritair aanpakken van knelpunten” en 90% vindt “betere doorstroming op de R40”. Interessant, ja. Vooral omdat de R40 — en de overgrote meerderheid van de knooppunten waarvan sprake — de bevoegdheid zijn van het Vlaams Gewest, waar de Stad Gent dus weinig tot niets aan kan doen.
78% vindt “meer en sneller openbaar vervoer” — ha tiens, goed om weten dat de Stad Gent plots enorm veel te zeggen heeft over Infrabel, NMBS en De Lijn.
De rest zijn allemaal leuke ideetjes, maar hoe tekenend is het dat 69% zegt dat er meer P+R zou moeten zijn, maar dat 79% het absoluut niet ziet zitten om de auto verder van thuis te parkeren of afstand te doen van een tweede wagen? 80% van de Gentenaars parkeren hun wagen op minder dan 100 meter van hun deur, en 82% van de tweede wagens staan ook op minder 100 van de voordeur, en ze willen dat ook zo houden.
6. Gebruik van alternatieve mobiliteitsoplossingen
Voka zegt het zoals het is:
Het kan en moet anders
58% van de respondenten kan op geen enkele manier gebruik maken van alternatieve vormen van vervoer. Ook hier kunnen we dus besluiten dat er nog een grote marge bestaat om werkgerelateerde verplaatsingen verder te optimaliseren. Wij gaan er van uit dat – indien de werkgever alternatieve vervoersmodi voor verplaatsingen tijdens de werkdag ter beschikking stelt – de werknemer ook meer alternatieve oplossingen voor het woon-werkverkeer zal in overweging nemen.
7. Dreigt Gent door de mobiliteitsproblemen ook bedrijven te verliezen?
Hier komt het koffiedikkijken:
In procent ziet het er schrikbarend uit: 88% blijft weliswaar in Gent, maar 12% die weggaat, da’s niet niets.
Oh maar wacht, we moeten ons misschien afvragen over hoeveel mensen het gaat. Er waren 1000 respondenten, waarvan 25% die zich ondernemer/eigenaar of zelfstandige noemen (groentenwinkels, krantenwinkels, slagers, bakkers, bankkantoren, verzekeringsagenten, loodgieters, schrijnwerkers, …).
Dus gaat het over 30 man die uit Gent weggaan? Ah neen, want het zijn maar 46% van de mensen die uit Gent komen. Dus 15 man? Ah neen, want we weten niet wat de verdeling is, en we weten ook niet wat het verschil is tussen centrum Gent en niet-centrum Gent.
Ik zou het wel graag willen weten, over hoeveel mensen het gaat. Want dit was dus de eyecatcher van de enquête: EEN BEDRIJF OP DRIE VERHUIST UIT GENT WEGENS MOBILITEITSPLAN.
8. De wagen als heilige graal
Ze schrikken er zelf een beetje van:
Nog een opmerkelijke, zei het eerder ontgoochelende vaststelling: 78% van de respondenten die zich voor het uitvoeren van de job met de wagen naar Gent verplaatsen, is niet bereid om verder van de werkplaats te parkeren.
En om te besluiten:
10. Executive summary
Uit onze enquête komen 3 duidelijke hoofdlijnen naar voor:
De huidige mobiliteitssituatie is voor 57% van de respondenten niet aanvaardbaar. Verandering is absoluut noodzakelijk.
Het voorgestelde mobiliteitsplan houdt bijzonder weinig rekening met de noden van de werkende en ondernemende mens: 70% van de respondenten is van mening dat het nieuwe mobiliteitsplan de situatie van zij die in Gent werken en ondernemen, zal verslechteren.
Er is nog veel ruimte voor een echte gedragsverandering en voor alternatieve oplossingen op gebied van mobiliteit. 49% van de mensen die in Gent wonen, gaan toch met de wagen naar het werk.
We lanceren hierbij dan ook een dubbele oproep:
Aan het stadsbestuur zeggen we: een werkzame stad is essentieel voor de toekomst van iedereen die met Gent begaan is. Besteed nu eindelijk de nodige aandacht aan deze economische functie. Werk maatregelen uit voor al wie onderneemt en voor wie werkt in Gent. Of die nu mag stemmen in Gent of niet, we rekenen op een brede visie in het belang van Gent.
Aan de bedrijven, ondernemers en werknemers vragen wij: werk mee om de stad van de toekomst vorm te geven. Evalueer (opnieuw) uw eigen verplaatsingsgedrag, zowel uw woon-werkverkeer als uw professionele verplaatsingen. Overweeg alternatieven, probeer ze uit. Wat eerst problematisch leek, wordt misschien een boeiende oplossing. Moed, visie en durf begint bij elk van ons.
Wel, kijk: ik ben het helemaal eens met de dubbele oproep. Helemaal eens.
En als ze de respondenten en hun procenten (hey! dat rijmt!) uit de “duidelijke hoofdlijnen” hadden gelaten, zou ik het er ook meer eens zijn.
Spreek verdorie als VOKA zélf, niet alsof dit het resultaat van een objectieve bevraging was.
VOKA is het Vlaams netwerk van ondernemingen, dat meer dan 18.000 bedrijven in Vlaanderen en Brussel vertegenwoordigt, goed voor 65% van de private werkgelegenheid en 66% van de toegevoegde waarde in Vlaanderen.
Ayez le courage de vos convictions. En steek u niet weg achter een flutenquête.
