• Yassss

    Het was weer moeilijk om buiten te geraken vanmorgen. Ah ja, de Gentse Feesten staan voor de deur! <badum, tsj.>

    We kregen een boekje in de brievenbus: Gentse Feesten voor Bewoners.

    27918638120_1ab683d10d_b

    Er wordt iets gedaan aan het geluid (minder en minder lang), aan het afval (minder plastieken bekers, meer drankorgels), aan het sanitair (meer toiletten, zero tolerance voor wilplassers), aan de parkeerplaatsen voor bewoners (meer) , yada yada.

    Maar dit sprong het meest van al in mijn oog:

    20160707_184310

    Het zal binnen een tijdje definitief zo zijn, als het park nog eens helemaal onder handen genomen wordt, maar nu toch al voor eventjes: een doorrijverbod van de Baudelokaai naar de Oudevest! Geen sluipverkeer meer in de wijk! Hoezee!

  • Een vormeloze massa woorden

    Zo raar. We moeten vandaag een dossier indienen, en dat ging gewoon per internetformulier.

    Geen document uploaden of zo: gewoon, invullen in de veldjes. Geen mogelijkheid om

    • bullets
    • te
    • gebruiken,

    geen mogelijkheid om iets in het vet te zetten om de nadruk ergens op te leggen, geen voetnoten, geen verduidelijkende figuren.

     

    Ik weet niet goed hoe eenvoudig het is om uw weg te vinden in een ongestructureerde lap tekst — pas op, ik heb wel met *aanduidingen* en

    – streepjes
    – en
    – zo

    gewerkt, maar toch.

    Want echt serieus, een lap tekst vol buzzword bingo, da’s toch niet altijd dat. Ik ben veel meer een fan van dingen beknopt en duidelijk op te schrijven, en ze dan mondeling uit de doeken te doen.

  • Alsmaar kleiner

    Ik was mijn foto’s aan het sorteren vanavond, en één van de dingen die al een tijd konden maar waar ik mij nooit mee had bezig gehouden, is de gezichten uit de foto’s halen.

    Dat geeft dan een overzicht van alle foto’s van een mens door de jaren heen. Niet meteen voor iets nuttig, maar hey.

    Wat mij onder meer opviel:

    • hoe echt belachelijk veel foto’s ik van de kinderen genomen heb toen ze klein waren
    • serieus, gelijk honderden foto’s per maand
    • hoe enorm veel de kinderen lachen als ze klein zijn (en hoe meer serieuze gezichten ze trekken als ze ouder worden)
    • hoe veel sommige mensen veranderd zijn
    • hoe weinig andere mensen veranderd zijn
    • hoe veel Louis en Jan op elkaar trokken als ze klein waren
    • hoe veel we sommige mensen vroeger zagen
    • hoe veel ik vroeger deed

    Maar vooral: hoe minder en minder ik foto’s begon te trekken van minder en minder mensen, hoe minder goed ik me voelde. Er zijn maanden dat ik alleen foto’s van de kinderen heb, en niemand anders. En da’s dus niet “foto’s die ik overgehouden heb na zorgvuldige selectie”, da’s gewoon alle foto’s die ik ooit gemaakt heb (op een paar totaal mislukte na, die meteen verwijderd zijn).

    gezichten

    Een kleiner en kleiner en kleiner wordende wereld, met niet zeer gelukkige mensen, die niet zeer fijne dingen over het hoofd krijgen. Een paar vaste afspraken per jaar voor familiefeesten, en dat was het dan wel, jaren aan stuk.

    Ik heb de indruk dat het tegenwoordig beter gaat, maar er is nog ruimte voor verbetering. En ik heb ook gewoon goesting om meer foto’s te trekken.

  • Homs sweet homs

    Of niet, natuurlijk. En dan zijn er nog mensen die zich afvragen waarom die gasten niet gewoon in hun land blijven, in plaats van heel de tijd vluchteling te zijn.

    Ahem ja.

  • Het gewest is verkeerd. Wat nu?

    Kijk, dit is de officiële kaart van het begin van de Goudstraat, op geopunt.be:

    goudstraat1

    Kijk, nog een andere kaart, ook officieel:

    goudstraat2

    Er staat een hoekhuis met nummer 1, daarnaast een huis met nummers 1-1L, en daarnaast een huis met nummers 3-17. Het hoekhuis is van de Krommewal, maar het is te groot getekend, over het echte huis met nummers 1-1L. En de twee huizen ernaast zijn eigenlijk één huis, met de nummers 3-15.

    Dit is 1-1L:

    Goudstraat 1 201607

    En dit is 3-15 — zoom in om de huisnummers op de deur te zien:

    Goudstraat 3-15 201607

    Vergelijk de luchtfoto en de kaart:

    huizen

    HA! Ha! Waar is die klachtenbus! Hoeveel processen kan ik hiermee winnen?

  • Eenzaamheid

    Zelie en Louis zitten in Portugal, en Jan en Anna zijn hier nog even (morgen vertrekken ze ook naar scoutskamp), maar ik heb de indruk dat het hier zeer zeer stil is.

    En dan gaat Sandra ook nog eens op reis naar Denemarken, dan ben ik alleen thuis met Louis zijn vissen en garnalen, en met de kat.

    Snirf.

  • Druk druk druk

    De kinderen waren hier vandaag. ‘t Is te zeggen: de twee pleegkindjes, Jan en Anna en een vriend van Jan. De twee oudste zitten nog altijd in Portugal met de scouts.

    Dat is dus redelijk druk, kleine kinderen. Ik was dat ook al een beetje vergeten.

    En ‘t is dus zeker niet dat ze drukker zijn dan die van ons, want in het overzetten van foto’s kom ik ook hier en daar filmpjes tegen, en kijk, dit is een jaar of tien geleden in onze toen nog niet verbouwde keuken:

    Springkonijn-Louis, die was ik helemaal vergeten. En hoe Zelie klinkt gelijk Anna! En hoe hun stemmen veranderd zijn! (En dat Anna nog niet geboren was!)

  • Het was even spannend

    Ik dacht: ik haal eindelijk eens die oude foto’s van mijn oude computer en ik zet ze op mijn nieuwe computer.

    Oude computer onder bureau aangeschakeld, aangezet — teken van leven, maar opstarten: niet echt. Ahem. Reboot: alsnog beeld. Oh, wacht, tiens, euh. Een computer zonder Windows? Het staat me plots bij dat die computer onder mijn bureau inderdaad een nog oudere computer was, waar ik jaren geleden Linux op gezet had.

    Crap.

    Computer twee onder mijn bureau aangeschakeld en opgestart — start op, maar geen afbeeldingen te vinden. Logisch, het was de computer waar ik niets op gezet had omdat het maar een voorlopige computer was.

    Damned.

    In het achterhuis nog drie computers gevonden: allemaal, net zoals de twee vorige, zwart, stoffig en oud. De eerste was niet aan te krijgen. De tweede had geen harddisken meer in de doos zitten. En jawel, zoals te verwachten was: de allerlaatste was de computer die ik zocht.

    Een Intel Core2 2.4 GHz, met 4 GB ram, twee harde schijven van 500 GB en één van 1 TB, en (houd u vast) Windows 8 Consumer Preview erop. Lightroom 3.4.1, laatst aangeraakt begin 2012.

    Er staan een goeie 90. 000 foto’s op, die ik bij deze aan het overpompen ben. ‘t Is te hopen dat Windows niet in een kramp schiet, want die Consumer Preview is écht al een eeuw niet meer geldig.

    _KGB0537

  • Aw

    Lange meetings zijn niet goed voor wat ik heb. Woensdag was het Brussel, donderdag was het sprint, vandaag was het een hele voormiddag meeting.

    En dus heb ik vandaag veel pijn.

    Bah.

    Aan de positieve kant: ik weet tenminste waar het aan ligt. Da’s ook al iets.

  • Uitgescholden door een rekening

    Mijn fiets moest binnen voor onderhoud. Tegenwoordig kan dat alleen nog maar bij de winkel waar de fiets gekocht is, zeker als het een elektrisch exemplaar is. Very much not convenient at all, zeker als die winkel helemaal uit de buurt is en er een velomaker op honderd meter afstand van ons huis is.

    Afijn. Ik kwam hem een paar dagen later halen: 177 euri.

    Er moest een ketting vervangen worden en een tandwieltje achteraan, en de rem die vorige keer niet kon gerepareerd worden had als gevolg dat nu heel het achterremding vastgeroest zat, en er was een binnenband die aan vervanging toe was en nieuwe remblokjes die moesten geplaatst worden. Okay, da’s wel wat werk, maar toch. Honderd. Zeven. En. Tseventig.

    En dan had ik mijn rekening nog niet bekeken: in totaal acht uitroeptekens en vier vraagtekens. Het komt er op neer dat ik een slechte mens ben en dat ik beschaamd zou moeten zijn. Dat ik mijn fiets beter moet onderhouden.

    Ze hebben gelijk, daar niet van. Maar het mocht wel een beetje diplomatischer uitgedrukt worden, vind ik.

  • De resultaten, deel één

    Vanmiddag getelefoneerd en gehoord dat Louis naar het volgende jaar mag — degelijke punten op een paar na, waar dan volgend jaar mits wat meer voorbereiding wel een mouw aan zal gepast worden — en deze avond was het dit:

    Akoestiek die op niets trekt, maar ziet nu! Een diploma lagere school op zak!

    Morgen is de laatste schooldag en weten we ook hoe het met Zelie zit. Ik heb helaselijk werk te doen, maar Sandra gaat met de kinderen (al de kinderen, ook de twee euh nieuwe kinderen) iets gaan doen in de stad. Pannenkoek eten of wafel of zo.

    En dan is het vakantie, of hoe het bij normale mensen heet: twee maanden niet weten waar de kinderen geplaatst terwijl wij op het werk zitten. 🙂

    (Ik zal dan wel ergens vakantie nemen, ik weet alleen nog niet juist wanneer. ‘t Zal wel eens passen.)

  • Ik was naar de slager gegaan om varkenslijken voor de kinderen — ik ben van kookcorvee vanavond — en in het buitengaan klampt iemand mij aan.

    Of ik Engels spreek (euh ja), en dat hij dan in een soort sabiers van Vlaams en Engels en Duits en allerlei andere Oosteuropees aandoende talen zijn verward verhaal afsteekt. Dat hij al een tijd in België is maar dat hij geen huis kan vinden omdat hij geen geld heeft, en dat hij geen geld kan verdienen omdat hij geen echt huis heeft en dat hij dus probeert illegaal werk te doen maar dat het allemaal zo gemakkelijk niet is, en dat hij hard probeert Nederlands te leren maar dat het niet gemakkelijk is, en of ik geen geld heb voor hem omdat hij eten zou willen kopen.

    Neen, ik heb geen geld op zak, en ik zou hem wel geld willen geven als ik er had, maar ik heb er geen dus helaas, en ook wel dat ik rap naar mijn kinderen zou willen gaan.

    Legt hij mij uit dat hij ook kinderen heeft en een kleintje dat honger heeft en bla die bla. Ze zijn Rom, en ze worden schreef bekeken door iedereen en hij was al content dat ik niet weg liep, en als ‘t God belieft zien we elkaar nog eens en aaaargh lang verhaal kort, met die mens naar de winkel op de hoek gestapt, en wat eten gekocht. Twee broden, soepgroenten, een karton eieren, een fles olie, een fles frisdrank en een lat chocolade voor zijn kinders.

    Een beetje gebabbeld met de mens van de winkel ook, die niet echt verbaasd leek, ‘t moet zijn dat ze dat meer gewoon zijn in de Sleepstraat.

    En ik weet nu niet goed wat ik moet denken. Ben ik in de zak gezet, ben ik afgetroggeld, heb ik een goede daad gedaan? I dunno.

    Ik heb in het begin van het gesprek mijn GSM voor de zekerheid in mijn diepste broekzak gestoken, en ik was er eerst niet gerust in, maar hoe meer ik met die mens sprak, hoe meer ik dacht aan wat als ik daar zou staan? In een ander land met hongerige kinderen en geen werk en nauwelijks genoeg taal om aan een wildvreemde te vragen of hij mij wil eten kopen? Ja, het zou kunnen dat die mens werkt voor de één of andere maffieuze groepering die basisvoeding hamstert, maar hoe waarschijnlijk is dat?

  • Framing, euh nee, fout, euh nee, sorry

    Een slechter mens dan mij maakt ervan wat hij ervan wil maken. Zo staat het artikel bij de VRT nu online:

    na

    Een degelijke titel boven een informatief artikel.

    Maar de titelschrijver van dienst had er eerst dit boven gezet:

    voor

    Rood bloedbad dreigt! Dat moet geleden zijn van Pol Pot of zo, denk ik.

    Even later was de titel aangepast naar dit:

    13532963_1721409684780798_4524249885095183275_n

    Probleem is natuurlijk dat ‘rood’ niet echt duidelijk is: akkoord, de PSOE is de Partido Socialista Obrero Español, maar ‘t is niet omdat een partij een variant op ‘socialist’ in zijn naam heeft staan dat het daarom noodzakelijk een linkse partij is, of dat er geen andere ‘rode’ partijen zouden kunnen zijn, en daar komt nog bij dat links en rechts ook niet noodzakelijk de beste onderverdeling is en aargh.

    Er zijn de traditionele sociaaldemocraten die volgens de ‘echte’ linksen niet links zijn, en dan is er een alliantie van een groep met de naam Verenigd Links (communisten, sociaaldemocraten, rupiblikeinen, groenen, federalisten) die zich links noemen met een andere groep met een naam die elders “Yes We Can” of “Wir Schaffen Das” was geweest (sociaaldemocraten, linkse populisten, geloven in directe democratie) die ook links zijn met nog wat linkse partijen en met een groepering van 35 verschillende groene partijen — en volgens de traditionele sociaaldemocraten zijn die geen échte socialisten.

    En in één titel is het niet duidelijk te maken of die alliantie nu verder naar links staat of niet, en of het dan een verlies van ‘links’ in het algemeen is of niet, of wel en aargh.

    Ik vind persoonlijk dat het niet verkeerd zou zijn om nog eens een stamp te geven aan de mensen die denken dat Europa zoals het de afgelopen jaren was — dat vooral leek gemaakt te zijn in het beeld van de eurosceptici en ultraliberalen in Engeland en elders — goed bezig is.

    Ik denk overigens ook dat het geen slecht idee zou zijn als ik eens zou nalezen wat ik schrijf, maar hey:

    Notime

  • Ik had het mij nochtans voorgenomen

    “Géén nieuwe dingen”, zei ik. “Gewoon vegeteren in de zetel, niets meer bijleren en laat allemaal mijn hoofd met grust.”

    Mislukt, natuurlijk. Nieuwe websites, da’s één, maar nu heb ik ontdekt dat Blender serieus veel verbeterd is sinds, oh, tien jaar geleden of zo, en heb ik weer dozen vol ideeën.

    Crap.

  • Spotmini

    Met het jaar worden die dingen meer en meer creepy.