Michel Vuijlsteke's weblog

Tales of Drudgery & Boredom.

  • Mama’s vertellen – experts informeren: osteopathie

    De vraag stond er, helemaal in het groot:

    osteo

    Ik las verder, in de stellige overtuiging dat er “nóóit, zijt ge zot?” zou staan, maar neen.

    Het zijn wespennesten waar ik moet uit blijven, ik weet het, maar aargh. De auteur ziet er een competente en sympathieke dame uit, maar “volgde een basisopleiding kinesitherapie” als wetenschappelijke basis vind ik gelijk wat weinig. En combineer dat met “Werd aanvaard voor een ‘rotation’ (stage) in de praktijk van dr. V. Frymann in het Osteoaptic [sic] Centre for Children in San Diego-CA (2005-2006)” en mijn alarmbellen gaan allemaal tegelijk af: da’s deze Viola Frymann, namelijk.

    Brrr.

    Nee serieus: brrr.

    ⁂

  • Koken, jaar 3, les 4

    Geen ‘Koken, jaar 3 les 3’ wegens fototoestel met foto’s gestolen, awoert.

    En foto’s vanaf nu zullen ook niet meer met mijn degelijk fototoestel zijn wegens ook gestolen, bah.

    Dat gezegd: het was wijs, de les. Ik heb sabayon geklopt, en dan is mijn dag goed.

    Voorgerecht was een opgerold ding met coquille en gerookte ganzenlever. Niet slecht, maar ik vond het persoonlijk niet het vele werk waard.

    Rijstvelrolletje met coquille en ganzenlever

    Oh, en de groenten, daar zat ook wat gember in. Gevolg: de hele nacht en de hele dag erna doodgaan van migraine. Bleh.

    Hoofdgerecht:

    Zeebaars!

    Op het vel gebakken, met een langoustinebisque erbij en wat chinese kool en een langoustine op citroengras:

    …maar het allerbeste was het dessert. Doodsimpel maar overheerlijk: aardbeien gemarineerd in appelsiensap, limoensap, citroenverbena, vanille en cardamon, ijs van citroenverbena, een beetje chocoladecrumble, en sabayon met witte wijn, fraise des bois en wat van het marineervocht.

    Onnoemelijk lekker, vond ik.

    ⁂

  • Drankzucht

    Het was weer een bijzonder productieve dag: van ‘s morgens vroeg tot ‘s avonds laat naar Youtube gekeken. Ik heb mensen zien meubels maken, en tekenen, en zwaarden maken, en glazen sculpturen, en zeer veel Japanezen cocktails zien brouwen, met uitleg in het Japanees.

    En dan had ik plots ook zin in drank maar was ik te lui voor cocktails, en heb ik mij maar een groot glas absinthe uitgedronken. En zit ik nu een beetje voos te worden.

    Het leven is een strijd.

    ⁂

  • Literatuur

    Oh boy. Een stelling als “fantasy blinkt uit in generiek proza, fletse personages en grove verhaallijnen“. Juist natuurlijk, maar om dat dan te contrasteren met ‘literatuur’ waar dat niet zo zou zijn, is zó fout dat het niet eens meer lachwekkend is.

    Een onderscheid maken tussen ‘fantasy/sciencefiction’ enerzijds en ‘literatuur’ anderzijds (of zelfs “nouja, literatuur”) is zo ongeveer hetzelfde is als het onderscheid maken tussen aardbeien enerzijds en fruit anderzijds.

    Het doet me denken aan de uitspraak van Stijn Meuris een tijd geleden, toen hij voor de televisie een review deed van La Possibilité d’une île euh ik bedoel Mogelijkheid van een eiland (ik vermoed dat het in een vremde taal te moeilijk zal geweest zijn):

    Het is eigenlijk science fiction. Nu kan ik me inbeelden dat dit veel mensen gaat afschrikken […] Je zou hem [Houellebecq] met twee woorden kunnen afmaken: dit is gratuit. En het is sciencefiction, dus het eigenlijk geen literatuur.

    Zeker, in sciencefiction en fantasy is de overgrote hoop generiek proza, fletse personages en grove verhaallijnen. Net zoals de meeste biografieën generiek, slecht geschreven en simplistische zijn. Net zoals de meeste interviews generiek, oppervlakkig en saai zijn. Net zoals de meeste foto’s generiek, clichématig en oninteressant zijn. Net zoals de meeste muziek generiek… you get my drift.

    Er zijn goede boeken en er zijn slechte boeken. Of, zo je wil: er zijn boeken die je goed vindt, en er zijn boeken die je niet goed vindt, en er zijn boeken die je koud laten, en allerlei gradaties daartussen.

    Dat gezegd zijnde: Arnon Grunberg’s Tirza is, wetenschappelijk objectief, kak.

    ⁂

  • Mooiste zin

    Ik heb het tegenwoordig te druk om veel te lezen, maar ik ben toch bezig in twee boeken. Allebei, toevallig, boeken die ik voor de denk ik derde of vierde keer lees: Salman Rushdie’s Satanic Verses en Mervyn Peake’s Titus Groan (deel één van de Gormenghast-trilogie).

    Twee boeken die, behalve dat ik ze steengoed vind, ook elk in hun eigen idiosyncratisch Engels, mooi zijn. Zinnen als juwelen, als paleizen, als schilderijen: ademloos van bewondering.

    De mooiste zin van een boek uit 2014, vertelt de gazet mij, komt uit Kaddisj voor een kut. Dit is die zin:

    Jouw kapsel, voor zover dat nog een kapsel mocht worden genoemd, had veel weg van zo’n in die dagen in zwang rakende ecologische tuin, waarin elke menselijke ingreep als een misdaad tegen de natuur werd beschouwd.

    En mensen vragen mij waarom ik niet méér Nederlandstalige boeken lees.

    ⁂

  • Links van 18 september 2015 tot 23 september 2015

    U leidt een stad vol schorremorrie, Burgemeester | Jan Blommaert (en z’n gedachten)
    De bewoners van Uw stad blijken in de wereld zoals U ze beleeft bovenal veroorzakers van overlast te zijn, potentiële misdadigers en ordeverstoorders, profiteurs, labbekakken, links uitschot en ranzige bakfiets-egoïsten “die ge vijf frank zou geven als ge ze ziet”. Volk dat zomaar (zomaar!!) door het rood licht loopt of fietst, dat automobilisten hindert in de uitoefening van hun vrijheid, en het efficiënte bestuur van Uw kleine Rome saboteert. U bestuurt een stad die, volgens Uw eigen beeld ervan, bevolkt wordt door schorremorrie dat zoniet goedschiks dan kwaadschiks – met para’s en oorlogswapens – moet leren zich te gedragen. Uw bevolking ziet U als een collectie zwakkelingen die dringend wat discipline moeten aanleren. Kogels van negen centimeter lang kunnen daarbij helpen. U lijkt de bevolking van de stad, waarvoor U een soort surrogaat-vader zou moeten zijn, eigenlijk te haten. Uw houding is die van Basil Fawlty die een hotelgast in zijn Fawlty Towers, die om zijn aandacht had gevraagd, toeschreeuwde: I’m trying to run a hotel here!!

    The bitter rivalry behind the world’s smallest chess program
    “You only have one life and so many minutes in your day—in your life—to accomplish things and to focus on things that matter,” Olivier Poudade says. His heavily accented voice comes crackling down the line from his cellphone, bounced and beamed from Savoie, in the French Alps, where he’s vacationing and visiting his mother. While overlooking the mountain ridges of the Tarentaise Valley, the 44-year-old Frenchman is talking about the things that matter in life, and how the time in which we have to do them is finite and always diminishing, ticking away whether or not we spend it wisely. With his time—he figures about 600 hours over three months—he wrote a computer game called BootChess. It’s a chess game crammed into an impossibly small 487 bytes of code; the Wikipedia page explaining the rules of chess, in contrast, runs 53,162 bytes, more than 109 times larger. When he released BootChess in January 2015, it broke a 32-year-old record for the smallest computer implementation of chess on any platform.

    Robert Frost’s “The Road Not Taken” Is Our Most Misread Poem
    Most readers consider “The Road Not Taken” to be a paean to triumphant self-assertion (“I took the one less traveled by”), but the literal meaning of the poem’s own lines seems completely at odds with this interpretation. The poem’s speaker tells us he “shall be telling,” at some point in the future, of how he took the road less traveled by, yet he has already admitted that the two paths “equally lay / In leaves” and “the passing there / Had worn them really about the same.” So the road he will later call less traveled is actually the road equally traveled. The two roads are interchangeable.

    The sad state of web app deployment / fuzzy notepad
    My experience is admittedly limited here, but as far as I can tell, installing a Rails app is impossible. It reads configuration from the source directory. It logs to the source directory. You have to manually precompile all the assets, which are of course also written to the source directory. Rails is one of the most popular web frameworks in the world, championed by developers everywhere. And you can’t actually install anything written with it. This is a joke, right?

    An Odd Couple: Samuel Beckett & Buster Keaton | Moving Image Archive News
    Some 50 years ago, the playwright and novelist Samuel Beckett and the silent-era film star Buster Keaton worked together on a singular creation of cinematic art.

    ⁂

  • Nog computer

    Ik voel mij een computerinstallateur: het was vandaag al de derde computer op drie dagen die ik installeer. Of de vierde keer, als ik die keer tel dat ik een computer gewoon helemaal opnieuw moest installeren wegens verkeerd OS. Of de vijfde, als ik die Ubuntu van gisteren meetel.

    Maar bon, deze keer is het de nieuwe werkcomputer, waar ik de volgende paar jaar elke dag op zal werken, dus ik zit er niet zo mee in.

    Het is gewoon weer een Microsoft Surface Pro geworden, hetzelfde als wat ik al had maar dan een 3 in plaats van een 2. Het scherm is hoger van resolutie, de aspect ratio is meer A4 dan 16:9, het gaat wat sneller, de stylus is veranderd maar daar merk ik niet veel van (behalve dat hij wat zwaarder is en dus natuurlijker in de hand ligt), de kickstand achteraan is in alle mogelijke standen verstelbaar.

    En het blijft een machtig, máchtig goed toestel, natuurlijk.

    ⁂

  • Installeren, installeren

    Op het werk was er geen computer meer op overschot, enfin ja ‘t is te zeggen waren er wel computers op overschot, maar geen die redelijk snel in gebruik te nemen waren in afwachting van een nieuw toestel.

    Behalve een oude Windowscomputerdoos. Die ik dan maar meteen ook naar Windows 10 overgezet heb: gemákkelijk! De tijd dat we een paar dingen bespraken in de keuken, en het was alsof het een nieuwe computer was.

    Die dan ook meteen met mijn OneDrive kon spreken, en al mijn documenten kon binnentrekken, en voor ik het wist, kon ik mijn kas weer opvreten met gewoon dingen proberen doen werken, en was het alsof ik op mijn eigen oude computer (maar dan een eind trager en luidruchtiger) aan het werken was.

    En dan thuiskomen, en proberen de computer te doen praten met het fototoestel. Niet zo simpel, want er moet een nieuwe firmware op de fotokodak om files te doen verschijnen op Windows 10, en om die firmware op de fotomathilde te krijgen, moet ik files op een SD-kaart zetten, en om dát te doen, heb ik een card reader nodig, maar o wee! de card reader is ook niet compatibel met Windows 10 — het is dan ook een model van de jaren lang geleden.

    Wat doet een mens dan? Haja, Linux op een USB-stick zetten en hopen dat de card reader in Linux wel nog herkend zal worden, zeker? Here goes nothing!

    update: Nah. De card reader is naar de zak. Ubuntu herkent hem ook niet, en de computer ontploft als ik er een SD-kaart in steek of uit haal. Grrr. Gelukkig doet het fototoestel wifi-verturing van foto’s en zo, maar da’s dan wel schrikkelijk traag. Ah well.

    ⁂

  • Kabels, 32, 64, USB, yada yada

    Het stomme toeval wil dat we deze zomer een bootlading oude computers naar recyclage, kringloopwinkel en gelijkaardige afgevoerd hadden. En dus dat het nu al heel lang geleden is dat er in ons huis zó weinig computers aanwezig zijn.

    Er stonden wel nog een aantal niet-laptops hier en daar, en daar heb ik er één van bovengehaal. Een computer van denk ik eind 2009, die toen top of the line was en nu nog net bruikbaar, hoe gaan die dingen?

    Er stond nog Windows 7 op met twee jaar achterstallige updates. Eerst probleem: dat ding op het netwerk krijgen. Toen we hier verbouwden tien jaar geleden, hadden we overal netwerkkabel laten leggen, maar ge ziet van hier dat dat allemaal aangesloten is geraakt — waarom zouden we, met draadloos netwerk overal?

    Het stomme toeval wil dat we deze zomer een bootlading oud materiaal (kabels, adaptatoren, kaarten, harde schijven, vanalles) naar reclyclage, kringloopwinkel en gelijkaardige afgevoerd hadden. En dat het nu dus ook al heel lang geleden is dat er in ons huis zó weinig computerwisselstukken aanwezig zijn.

    En ik dus zeer hard op zoek moest naar:

    • een RGB-monitorkabel
    • een aanpassingsstuk van RGB naar HDMI (de ene monitor die er nog staat is een RGB-dink, de ene computer die nog min of meer werkt, heeft HDMI-uitgangen)
    • een draadloos netwerkding
    • een keyboard
    • een muis

    Ik heb uiteindelijk een wifi-usb-dongle van mijn Rasberry Pi gehaald, een verdwaalde RGB-kabel gevonden in het achterhuis, een RGB/HDMI-aanpassingsdink gehaald van een zeer oude PC waar een grafische kaart in zat met één RGB en één HDMI-uitgang, een oud Dell-keyboard gevonden en mijn Logitich Anywhere MX-luis hebben ze niet meegediefd, ‘t was zaak van ergens nog zo’n USB-stukje te vinden.

    Oh ja, een computer die geen laptop is, dat maakt niet vanzelf geluid. Het stomme toeval wil dat we deze zomer een bootlading geluidsmateriaal (zeker vijf van die 5.1 en 7.1 en watnog-surround-systemen met allerlei boxen en subwoofers met telkens bijhorende Kabelsalat) naar reclyclage, kringloopwinkel en gelijkaardige afgevoerd hadden. En dat het nu dus ook al heel lang geleden is dat er in ons huis zó weinig geluidsproducerende dozen aanwezig zijn.

    De Sonos-boxen hebben de idioten wel laten staan, en dus was het alleen nog op zoek gaan naar een kabel met aan de twee kanten een 3.5mm plug, die tussen de computer en de Sonos Line-In spannen, Sonos op Line In Input zetten en hey presto, ik kan weer naar lawijd luisteren.

    Ik zeg “hey presto”, ik bedoel eigenlijk “urgh nééé waarom duurt het allemaal zo eeuwigegodslangggggg?” — dat USB-wifi-dingetje was denk ik in een vorig leven een naakte slak, zo traag dat het ging. En dus moest ik op zoek naar een netwerkkabel. Juist, zo’n ding dat ik met bootladingen had weggedaan deze zomer. Gelukkig staat er nog één doos vol gerief dat nog niet afgevoerd was, en daar zat een kabel van wel twintig meter lang.

    Oef. Een computer die reageert, die lawaai maakt, die op het netwerk kan, en die er zeer zeer oud uitziet.

    Omdat Windows 7 toch wel oud is en Windows 10 toch gratis is, heb ik er gisteren dan ook maar meteen Windows 10 op gezet, en OneDrive gesynchroniseerd, en zo had ik vanmorgen zo ongeveer al mijn documenten terug.

    Ook vanmorgen was het fototoestelletje dat ik gisteren online gekocht had, toegekomen, heb ik een paar foto’s genomen, en dacht ik die in Lightroom te importeren.

    Tiens: “no images found”, zegt Lightroom.

    Oh, hang on. Het is verdorie Lightroom 5.7.1, en mijn Creative Cloud-dink weigert Lightroom CC te installeren. Waarom?

    Gack! Er stond een 32-bit Windows 7 op, en die is uiteraard naar een 32-bit Windows 10 ge-upgegraded (geüpgradet?). Zucht. En Lightroom CC heeft een 64-bits OS nodig.

    Downloaden dan maar. En op een USB zetten, en proberen booten van USB en van USB installeren. En als dat niet lukt: op zoek gaan naar een schrijfbare DVD om een ISO van Windows 10 op te branden.

    Het stomme toeval wil wel dat ik deze zomer een bootlading DVD’s en CD’s heb afgevoerd naar… inderdaad.

    ⁂

  • Argh

    Er zijn nog een hele reeks andere dingen ook weg, wegens een extra portefeuille (en identiteitskaart, en SIS-kaart, en leerlingenkaart, en bankkaart, en bla en bla) die we niet hadden weten verdwijnen, en bij nader inzien ook een hele rugzak vol fotomateriaal met nog een laptop in.

    En al mijn goede keukenmessen.

    En de verzekering komt alleen tussen voor dingen die met computers gebeuren — een verzekering voor de hele inhoud van het huis was er niet. ‘t Schijnt ook dat dat schrikkelijk duur is, en dat alles dan geschat en gefotografeerd moet worden en ugh.

    Enfin ja. CSI:Gent is ondertussen ook langsgeweest (geen echte sporen, misschien een voetafdruk). En voor de rest is het zoeken naar facturen en aankoopbewijzen.

    Zugd.

    ⁂

  • Gelukkig zijn er geen doden gevallen

    Hoera! Ik ben zo gelukkig! Ik ga een nieuw fototoestel kopen! En Louis een nieuwe laptop! En Sandra ook een nieuwe laptop! En ik krijg van mijn werk ook een nieuwe computer!

    In het kader van ‘dingen die ons nu nog nooit overkomen waren’: vanmorgen opgestaan, en alle laptops en fototoestellen en materiaal waren verdwenen uit ons huis. En portefeuilles en zo ook.

    De deur ingestampt, en gelijkvloers en eerste verdiep leeggeroofd: ‘t zijn dingen.

    En dan kan een mens nog proper backups nemen van foto’s en alles: als de backupschijven ook meegediefd zijn, zijt g’er niet vet mee natuurlijk.  Oh zeker, er staat vanalles op Flickr, maar dat is maar een klein stuk van alles, en uiteraard niet de raw-files.

    Ah well. Er zijn geen doden of lichamelijke slachtoffers, ‘t is toch altijd dat. Maar nu moeten we dus wél alle wachtwoorden overal veranderen, nieuwe documenten aanvragen, politieverhoren, CSI:Gent die langs moeten komen voor vingerafdrukken en alles — pfff.

    Het is elf uur en Louis ligt nog in zijn bed, ik heb gelijk de moed niet om hem wakker te maken, om hem te moeten zeggen dat de laptop waar hij jaren voor gespaard heeft, er niet meer is.

    ⁂

  • Links van 7 september 2015 tot 18 september 2015

    Hebden Bridge Chess Club: The Hardest chess problem in the world?
    Hebden Bridge Chess Club members will be well acquainted with my passion for digging up chess curiosities from across the ‘interweb’. Recently I came across the perplexing puzzle below. It’s White to play and mate in 1.

    Anil Dash
    To be fair, Will.I.Am’s interest in technology has become clearer in recent years; he recently put out a smartwatch called PULS, which is a good alternative to the Apple Watch for people who prefer a smartwatch that doesn’t work.

    West ‘ignored Russian offer in 2012 to have Syria’s Assad step aside’ | World news | The Guardian
    Russia proposed more than three years ago that Syria’s president, Bashar al-Assad, could step down as part of a peace deal, according to a senior negotiator involved in back-channel discussions at the time. Former Finnish president and Nobel peace prize laureate Martti Ahtisaari said western powers failed to seize on the proposal.

    Slipping Away | Maclean’s Magazine
    Jo Aubin has Alzheimer's. He's 38.

    That Facebook post you just liked is an ad—and you didn’t even realize it
    In the gold rush for Facebook traffic, brand and celebrity pages are the final frontier. Liquid Social’s strategy circumvents that problem facing most publishers by letting people with influential social media accounts do the legwork.

    ⁂

  • Rare vergaderingen

    Vandaag was er weer een telefoonconferentiecall met kweetniethoeveel verschillende partijen, voor een project dat morgen verdedigd moet worden.

    Niet dat het niet werkt, zo’n telefoongesprek met twintig man, maar ik denk soms dat het gemakkelijker zou zijn om het in een IRC-achtig chatvenster te doen. Dat niemand zich moet inhouden om te spreken, en dat iedereen kan spreken.

    Want echt efficiënt is dat niet, natuurlijk, als er maar één persoon tegelijkertijd het woord kan voeren, in één gesprek — terwijl er even goed drie vier gesprekken tegelijkertijd zouden kunnen gevoerd worden, waar meer dan één persoon tegelijkertijd spreekt.

    En dan de mogelijkheid geven om berichten aan iedereen te schrijven, of eventueel ook privéberichten in ad hoc-groepen.

    Gah.

    Google Wave, dát was nog een iets.

    ⁂

  • Koud!

    Hoera! Het wordt weer koud! De beste tijd van het jaar is aangebroken!

    Nu nog die twee drie muggen dood krijgen die nog altijd in onze slaapkamer rondhangen, en het is perfect.

    ⁂

  • Politiek: jong geleerd

    ‘t Is weer die tijd van het jaar de verkiezingen voor het leerlingenparlement op de lagere school.

    Anna’s verkiezingsaffiche met har volledige verkiezingsprogramma erop is klaar:

    Print

    Die leeshoek en die spelletjesbibliotheek is eigenlijk wel haalbaar, en meer groen op de speelplaats is misschien gewoon zaak van een paar bakken te zetten met een struik in. Maar het is wel een prachtige illustratie van hoe politiek écht werkt: het is niet het realiteitsgehalte of hoeveel er over nagedacht wordt dat telt, maar wel hoeveel vriendjes/vriendinnetjes je hebt en hoe belachelijk de beloftes soms zijn.

    Iedereen een pony! Gratis snoep! Gouden bergen!

    ⁂