Een mens heeft eigenlijk zelden veel meer nodig dan standaard-Excel om grafiekjes te maken. Eigenlijk.

Dat gaat proper om met gegevens tot een miljoen lijnen of zo, en als het meer dan dat is, is het meestal wel mogelijk om de data in de één of andere andere tool te masseren tot het wél in Excel past. (En okay, in dit geval ging het om 17 gigabyte gegevens met ik wil niet weten hoeveel data die verzameld werden door ons en dan verwerkt werden tot een bestand van 110 megabyte met 4.5 miljoen lijnen die verwerkt werden naar 1342 cijfers voor die onderste grafiek en och here 49 voor die bovenste, en okay, een mens moet in feite goed weten waar hij mee bezig is, maar toch.)

Ik heb dat op school nochtans allemaal moeten leren, met sinussen en cotangensen en integralen en alles, maar het is om zeep: Zelie is in de leerstof wiskunde op het punt gekomen dat ik het mij allemaal nog wel min of meer kan voorstellen, maar dat ik van ver noch van dicht de formules meer van buiten ken, en dat ik dus absoluut niet meer mee kan.

Gelukkig is er nog Wolfram Alpha, want anders was het helemaal kapot.

En dan kwam Louis juist af, met de Wet van Ohm en Ampère en Volt en ik hoorde het ook al in Keulen donderen. Zucht. Dát zal nu nog wel lukken, om dat bij te benen, maar die wiskunde laat ik maar zo, denk ik.

Op voorhand;  ja, ik wéét het. Wij hebben vier kinderen die in de scouts zitten, en als ik er zó last van heb, dan moet ik ze daar maar weg halen. Ja, ik weet het.

En, ja, ze amuseren zich en ze leren verantwoordelijkheid en het is goed voor het socialiseren en godweetwatnogallemaal. En de mensen zelf indvidueel zijn allemaal sympathiek en alles. Ja, ja, ja.

Maar miljaardedju wat ik heb ik een bloedhekel aan scouts en gelijkaardige pseudo-paramilitaire groupuscules. Met hun hiërarchie en hun stomme rituelen. Hun nadruk op uniform, op regeltjes en titeltjes, en als puntje bij paaltje komt: op in het gelid lopen en gehoorzamen zonder veel nadenken.

Deze specifieke oprisping van ugh! komt er nadat ik de kinderen hoorde spreken over “financiële vergadering”.

Vier kinderen, van negen of zo tot bijna zestien, die zonder een zweem van ironie het met elkaar hebben over “financiële vergaderingen” — voor de profane medemens die niet geïnitieerd is in de ritus van het Vlaemsche Scoutisme: een “financiële vergadering” is niét een vergadering waarbij de penningmeester het heeft over de stand van de rekening, een “financiële vergadering” is scouts-newspeak voor “bedeltocht”.

De klassieker is het zakje voze El-Cheapo–uit-een-zak-van-50-kilo chocoladetruffels, maar ik denk dat Zelie recent pannenkoeken had, en blijkbaar gaan Jan en Anna deze keer WC-papier verkopen.

Mijn kinderen, in paramilitair uniform met korte broek, gaan in de ijsbijtende koude geld bedelen in ruil voor rollen El-Cheapo-één-laag-grijs-en-hard-WC-papier. En ze gaan dat met een uitgestreken gezicht “financiële vergadering” noemen.

Ecch.

Ik vroeg mij af: hoe lang zou het duren voor er hier, gelijk in China, ook maar een klein aantal achternamen meer zouden zijn?

Ik had geen zin om het op te zoeken op het internet, en ik dacht dat het zo moeilijk wel niet zou zijn zeker om daar te proberen achter te komen met een simulatietje zeker? Zo van maak een lijst van [startaantal] personen met een random achternaam en een random geslacht en een leeftijd tussen [startminimumleeftijd] en [startmaximumleeftijd], en dan voor elke persoon de sterfkans berekenen op basis van de leeftijd, en als de persoon niet dood is, kijken of hij/zij getrouwd is, en als niet, dan als tussen een [minimumtrouwleeftijd] en een [maximumtrouwleeftijd] een kans berekenen dat hij/zij zal trouwen dit jaar, en als getrouwd, dan een kans berekenen dat ze een kind gaan krijgen met de achternaam van de vader, en dat herhalen gedurende een paar duizend virtuele jaren, en zien wat dat geeft.

En voor ik het wist, zat ik te zoeken naar een manier om te bepalen wat de kans zou zijn dat iemand dood gaat op basis van zijn leeftijd, en dan dacht ik “even kijken in de rapte in Excel”, en dat gaf op geen tijd allemaal redelijk plausibele leeftijdspiramides:

…maar tegen dan had ik eigenlijk geen goesting meer om verder te doen.

Want er kwam alsmaar meer bij: ik dacht dan allerlei indexen te gaan halen bij allerlei statistieken online, en dan bedacht ik dat ik ook zou variaties van al dan niet getrouwd, al dan niet achternaam moeder en/of vader moest bekijken, en misschien ook rekening houden met een geografische locatie en aaargh.

Oud worden, dat is iets jong.

Er zijn geen seizoenen meer. Er zit een mug op mijn kamer.

Ik heb ze doodgemept, maar dat maakt niet uit: het is verdomme weer muggenseizoen.

Hoe wordt dat eigenlijk nog gedaan, tegenwoordig, iemand vinden om iets te programmeren?

Zo iets op het internet, iets niet te complex, iets dat er niet proper moet uitzien maar gewoon moet werken, dat gebruikt gaat worden door hoop en al vijf mensen om een kleine database centraal te onderhouden?

Het is te ingewikkeld voor de voor de hand liggende dingen (Google Documents en zo), wegens dat er toch een zeker idee van versies en relationele dinges in zou moeten zitten, maar het is te simpel om er een Echt Bedrijf mee lastig te vallen, want dat gaat nooit onder de 10.000 euro beginnen, en zoveel geld is er niet in het bakje van de vzw.

Jamaar, doe dat dan zelf, waar! hoor ik u zeggen. Wel: neen. Normaal gezien zou ik dat inderdaad zelf doen, en het is niet dat ik het niet zou kunnen, maar ik heb er geen zin in. Ook al, trouwens, omdat ik er zeker van ben dat er mensen zijn die het op een fractie van de tijd zouden kunnen doen die ik er zou in moeten steken. En ik heb geen tijd op overschot.

Dus, euh: als er iemand zou meelezen die graag eens een webapplicatietje om een adressenbestand te onderhouden zou willen in mekaar boksen, of iemand kent die dat zou willen doen… stuur eens een mailtje naar [email protected]. Ik stuur dan per kerende een requirements-documentje terug dat genoeg zou moeten zijn om een sluitende prijsofferte te maken.

Graag wel iemand die weet waar hij/zij mee bezig is, niet zo van “ik dénk dat ik dat wel zou moeten kunnen”. Niet dat ik een moeilijke mens ben of zo.

We zijn vandaag naar twee scholen geweest: Sint-Bavo om te gaan luisteren naar de uitleg over de nieuwe STEM-richting, en dan naar Sint-Barbara voor de openklasdag (oud-leraars geven les, veel oud-leerlingen komen af, goedkope barbecue, allemaal wijs).

Maar die STEM-richting dus.

Het watervalsysteem is een vuiligheid, maar er is blijkbaar niet aan onderuit te komen: in elke school is er een duidelijke hiërarchie, met Latijn bovenaan, en dan dingen met wiskunde, en dan wetenschappen, en zo verder.

Op de school van onze kinderne is er in het eerste jaar ASO Latijn voor de slimme kindjes, en Moderne voor de niet-zo-slimme kindjes. In de tweede graad gaat het van Grieks-Latijn met vijf uur wiskunde en Latijn-Wiskunde met 5 uur wiskunde naar beneden over Latijn-Wiskunde met 4 uur wiskunde, Wetenschappen en uiteindelijk Economie. In de derde graad gaat het van Grieks-Latijn en Latijn-Wiskunde met acht uur wiskunde tot Economie-Moderne Talen.

Het zijn, voor de duidelijkheid, niet wij die dat zeggen, van dat “slim” en “niet slim”, maar dat is in ieder geval wel de perceptie — en niet alleen bij ouders en leerlingen.

Dat is redelijk kut, vinden wij. Want uiteindelijk, zeker in de eerste graad, zou het allemaal gemeenschappelijk moeten zijn: geschiedenis blijft geschiedenis, aardrijkskunde is aardrijkskunde, en er zijn uiteindelijk 27 van de 32 uur die in theorie helemaal gelijk zouden moeten zijn tussen Latijn en Modern. De vijf overgebleven uren worden in de Latijnse opgevuld met Latijn, maar in de Moderne worden ze niet opgevuld met andere interessante dingen. In de Moderne wordt er van uitgegaan dat de kindjes niet zo slim zijn, en gaat het tempo ferm naar beneden.

De leerstof is –in theorie toch, we gaan er nog altijd van uit dat het echt zo is ook– dezelfde als in de Latijnse, maar het lespakket Wiskunde, Nederlands en Frans wordt op meer uren gegeven. Zes uur wiskunde en zes uur Frans om de leerstof te zien die de collega’s in de Latijnse op vier uur moeten verwerken, en ook zes uur Nederlands in plaats van vijf.

Dat is demotiverend. Het is niet omdat je geen Latijn wil studeren, dat je daarom als een minus habens moet behandeld worden. Akkoord dat er een plaats is voor een richting waar het tempo niet zo hoog ligt, maar het is onlogisch dat de enige richting in de eerste graad waar het tempo wat hoger ligt, de richting met vijf uur Latijn is.

En dus vandaar: een nieuwe richting in de eerste graad. Waar het tempo net zo hoog ligt als in de Latijnse, en waar die vijf uur in het eerste jaar ingevuld worden met twee extra uren wiskunde, een uur programmeren, en twee uur wetenschappelijk project. In het eerste jaar krijg je dus zes uur wiskunde, waarvan twee specifiek met leerstof die gebruikt zal worden in het wetenschappelijk project en het programmeren.

In de tweede graad wordt dat dan Wetenschappen-STEM, met een extra uur toegepaste fysica en een uur programmeren, én vijf uur wiskunde. De twee uren extra worden afgepakt van talen, die wel nog hetzelfde leerpakket hebben, maar op minder uren.

Een volwaardig alternatief voor Latijnse, dus. Ik dénk dat het als een bom zal inslaan.