Allen daarheen!

Érg hard tegelijk zitten cringen en lachen. Viel me onder meer op, naast die mysterieuze Italiaanse dame die niets zei:

• alles wordt tatsj!
• we gaan verder in laagjes technologie die onzichtbaar is, denk aan Google Glass en Google Watch en zo
• onze drijfveer als mens om nieuwsgierig te zijn!
• for instance-a in Instagram you will-a have-a totsj tags
• het belang van het onderbewuste en hoe realiteit meestal als belangrijkst gezien wordt terwijl er heel veel in ons onderbewust omgaat
• je ziet eigenlijk dat jongeren die met hun handen bezig zijn, potentiële nieuwe rocksterren kunnen worden
• hoe kunnen we mensen terug rust geven? we zijn twentyfourseven connected en mensen verliezen in de rush hun creativiteit
• dat we ons lichaam gaan kleden om meer kracht te krijgen… en manieren vinden om ons lichaam te decoreren
• nou… eh… de trends zijn er heel veel, maar waar het heel erg belangrijk is, is om het ook te gaan doen, nu (..) dus doenkers daar hebben we behoefte aan

Dertig aanwezigen in een vergaderzaaltje in op het eerste gezicht een doorsnee bedrijfje. International Trend Watcher of the Year.

“Trendwatching is een heel mooi vak, er doen heel veel mensen aan mee, dus iedereen kan trendwatcher worden”, zei een heel intense dame in het begin van het filmpje. Tot daar ben ik volledig mee. “Da’s natuurlijk geweldig”, vervolgde ze. 

Ik weet niet of ik het daar helemaal mee eens ben. Veel respect voor de mensen die zoiets opzetten — ze doén het maar hé, da’s beter dan in uw trekzetel blijven zitten hé — maar jongens toch. Zou er geld te verdienen met een functie van trendwatcher-watcher?

De auto is kapot! Kapot!!!

Vanmorgen gaf hij de geest, en de garagemens zei dat er bij de duizend euro kosten aan zijn, voornamelijk omdat hij zowat volledig uit elkaar moet gevezen worden en dan, na vervanging van een minuscuul goedkoop stuk, weer in elkaar moet gebricoleerd worden. 

Gnyaaaargh. 

Okay, die auto is ver voorbij zijn planned obsolescence-periode, maar toch. Er is weinig waar ik nu even weinig zin in heb dan in geld geven aan een andere auto om onze lelijke oude Fiat Multipla-oud-model te vervangen. 

Vooral omdat een andere wagen er één moet zijn waar plaats is voor zes mensen en bagage, en dat dat allemaal zo enorm veel geld kost. En neen, klapstoeltjes met een keuze tussen koffer of passagiers is geen optie.

Zucht, zucht, zucht. 

Lap, nog een angst bij: 

Ik doe dat op onbewaakte ogenblikken ook, namelijk.

Maar wel een filmpje om een beetje vrolijk van te worden.

Kijk nu, ik bén helemaal niet introvert:

Being introverted simply means you don’t get ‘a buzz’ from partying/socialising, etc, and so you don’t do it often. It has nothing to do with feeling anxious or uncomfortable; you simply don’t find it emotionally/mentally rewarding. You tend to spend more time in quiet atmospheres, thinking about things. Ongoing research suggests that it has a strong biological link.

Shyness, on the other hand, is when those things actually make you feel awkward and nervous, and you struggle to integrate with new people or new environments. While it also has a number of potential biological links, it is more commonly assumed to be a result of a ‘sheltered’ or ‘disruptive’ or even ‘fearful’ childhood, where kids are not encouraged to interact with others positively, and don’t learn the relevant social cues.

Ik zou namelijk wel willen uitgaan en mensen spreken en zo, maar ik krijg paniekaanvallen en alles van nieuwe mensen (moeten) leren kennen, en van sociale interactie met mensen die ik niet (goed genoeg) ken. 

Mensen delen hun eigen ervaringen alhier. 

Ik had er al een tijd geen goed oog in, wegens niet echt veel updates, maar soms kan één filmpje heel veel twijfels weghalen:

Ik heb ikweetniethoeveelkeer soezen gemaakt als ik klein was. Da’s eigenlijk absoluut niet moeilijk: een massief grote roux maken (boter met een beetje water in een pan, een grote klets bloem erbij, roeren tot het een bol wordt) en dan van het vuur halen en met een houten lepel één voor één eieren erdoor werken, in een spuitzak lepelen, op een bakplaat spuiten, in de oven, uit de oven, gaatje in de bodem maken, dikke vanillecrème (of crème patissière of slagroom, naar smaak) in spuiten, done. 

Zaterdag ging ik het volgens het boekje doen: het recept naar de letter volgen. Boter, bloem, bol, even laten zweten, en dan één voor één tien eieren erbij gekletst. Het waren geen massief grote eieren — voor de zekerheid had ik er een gewogen, en dat was op de kop af 46 gram.

Het was al een eeuw geleden dat ik nog soezen had gemaakt, maar na een ei of zes had ik de indruk dat het in orde was qua consistentie. En dan moesten er nog vier eieren bij. En dus heb ik dat gedaan. En dus kwam ik op een soort vloeistof uit die in de verste verte niets met soezendeeg te maken had. 

Dat was nadat ik even ervoor een komkommersoep gemaakt had waar de hoeveelheid look manifest niet juist was, en waar er in de lijst ingrediënten room stond, maar in de bereidingswijze nergens geen room meer te bekennen was. 

Ahem ja. 

Recepten, ’t zijn dingen die met korrels zout te nemen zijn, soms. 

De ene helft van de dag gekookt, de andere helft van de dag Godus gespeeld. En tussendoor naar Ace Ventura gekeken op televisie. En bij u? 

OK, het is iets duurder dan een gewone televisie, maar! het is wel veel helderder en dus kunt g’er overdag naar kijken als de zon schijnt:

En! waterdicht!

(Euh ja, voor de prijs, meer dan een half miljoen euroots, kunt ge eigenlijk beter een overdekte tuin bouwen, maar hey: details, details.)

Cream cheese garlic & herbs zou ik graag geproefd hebben, en ook Mexican chili & cheddar. Helaas: een deskundige jury had die al uit de laatste selectie van vijf geweerd, en alleen de smaken Honey Glazed BBQ Ribs, Cocktail Andaluz en Opdrogende-hond-die-in-de-regen-had-gelopen bleven over.

Nee serieus, die laatste smaak is volgens het pak zelf “New York Hotdog”, maar al wie er hier in huis van geproefd heeft, klaagt dat de smaak zelfs na herhaald tandenpoetsen niet weg te krijgen is. Niet aan beginnen, echt niet. 

Bijzonder spijtig ook dat er geen meer uitgesproken smaken tussen zitten: het is nu zowat de keuze tussen frituur en ribben, en zó enorm veel verschil is er niet tussen.

…maar beslis vooral zelf, natuurlijk. 

Eén adres: Lay’s Maak Je Smaak: The Battle. (Er was zo’n doos chips toegekomen op het adres van Gentblogt, geweetwel, da’s die blog die ondertussen al bijna negen jaar elke dag iets schrijft en nog nooit ook maar één reclame-ding ooit heeft gedaan — serieus, hoe goed kent ge uw publiek dan als marketingmens, vraag ik me af.)

Planned obsolescence slaat toe! Andermaal!

Kijk, dít is meestal geen goed teken, met computers:

Dat is wat mij begroet als ik het deksel van de machine ophef. En als ik dan met mijn muis beweeg:

Zucht, zucht, zucht.

Mijn dochter zit in de tweede graad, en ze krijgt informatica, hoera! (Een uur per week maar, awoert.)

Ik ben als de weerlicht gaan kijken naar het leerplan, om te zien wat ze dit jaar gaat leren. Ik weet niet goed wat ik verwachtte, maar ik ben toch gelijk wat teleurgesteld. Dit zijn de onderdelen van het programma, waar wellicht niet al te veel van zal mogen afgeweken worden:

• computers, gegevensbeheer, netwerken en internet: wat zijn de onderdelen van een computer, hoe ziet een (Window-, vermoed ik) toepassing eruit en waar zit de helpfunctie, hoe zoek ik (op Google, vermoed ik), wat is een database, hoe maak ik een folderstructuur aan, hoe maak ik een zipfile (met optioneel een wachtwoord), hoe installeer ik een antivirusprogramma, en het ongetwijfeld op voorhand populaire onderdeel “leer de volgende definities van buiten: dns, poorten, spam, model, http, connectoren, https, router, dhcp, phishing, server, ping, switch, koeling, grafische kaart”.
• multimedia: hoe verwerk ik een filmpje (met Windows Movie Maker, vermoed ik), hoe verwerk ik een geluidsfragment, hoe doe ik eenvoudige bewerkingen (met Gimp, vermoed ik)
• tekstverwerking (met Word, vermoed ik): opmaak (lettertypes, kleuren, …), hoe maak ik een stijl aan, genummerde en bolletjeslijsten, hoofdingen, tabs, tabellen, afbeeldingen invoegen
• rekenblad (met Excel, vermoed ik): opmaak, kopiëren, plakken, invoegen, eenvoudige formules, een grafiekje invoegen
• presentaties: hoe maak ik een presentatie (met Prezi, vermoed ik, ze zijn daar zot van in de lerarenopleidingen, en/of misschien met PowerPoint)

So far so meh: zoeken op internet, prutsen met filmpjes en beelden, tekstverwerking en presentaties, dat hebben ze de vorige jaren (en zelfs al in de lagere school) al meer den veel gedaan. Misschien dat ze iets gaan bijleren over Excel, dat misschien wel.

En dan zag ik algoritmisch denken staan. Hoera! dacht ik: dat is toch programmeren en zo hé?

Ja en neen, blijkbaar. Bij de didactische wenken staat zwart op wit

Gebruik een actuele, motiverende ontwikkelomgeving waarover de leerlingen ook thuis kunnen beschikken. Het is niet de bedoeling de leerlingen een programmeertaal aan te leren.

Zucht. Ja, Scratch of Gamemaker Studio of dergelijke zijn ook tools om mensen te leren algoritmisch denken. Maar ik had nu toch echt gehoopt dat ze eindelijk eens een programmeertaal zouden aanleren, en ik begrijp niet waarom dat verkeerd zou zijn. Waarom moet het allemaal zo kinderlijk gemaakt worden, en opgeleukt met drag and drop en legoblokjes? 

Waarom geen pakweg Python? Of als dat te moeilijk is, en het grafischer moet zijn en met meer instant gratification, waarom geen Processing? Ik vind dat er niets zo magisch is als iets typen en dat daar dan iets uitkomt — zo’n kinderspellement met drag and drop waar dan een voorgedefinieerde sprite over en weer beweegt, dat geeft nooit zoveel voldoening als met de hand schrijven. En ja, ’t is misschien hetzelfde, maar toch niet.