Tales of Drudgery & Boredom.
Ik heb zó een ongelooflijke hekel aan omschrijvingen van (moderne) kunst door van die mensen die gelijk gestudeerd hebben om de meest belachelijk hoogdravende nietszeggende nonsens bij elkaar te kwakken.
Verder word ik ook onredelijk kwaad van mensen die hun man en kinderen dh, dd en ds noemen, of het over fv en bv hebben.
Dat is het voor vandaag.
⁂
Griezelig! Sandra en ik zijn bloedverwanten van elkaar! En we moeten daar niet eens zó enorm ver voor teruggaan in de tijd! Creepy!
Het zit zo: Richard van Evreux is de vader van Agnès van Evreux, die de moeder is van Bertrada van Montfort, die de moeder is van Fulco V van Anjou, die de vader is van Sybille van Anjou, die de moeder is van Margaretha van de Elzas, die de moeder is van Boudewijn I van Constantinopel, die de vader is van Margaretha II van Vlaanderen, die de moeder is van Jan van Avesnes, die de vader is van Jan II van Avesnes, die de vader is van Willem III van Holland, die de vader is van Margaretha II van Henegouwen, die de moeder is van Albrecht van Beieren, die de vader is van Margaretha van Beieren, die de moeder is van Filips III de Goede van Bourgondië, die de vader is van Margaretha van Bourgondië, die de moeder is van Geoffroy Jamin, die de vader is van Jehanne Jamin, die de moeder is van Jeanne Saulnier, die de moeder is van Jean Degoulet sieur de Livernois, die de vader is van Jehan Degoulet sieur de la Hardonnière, die de vader is van Jean Degoulet Hardonnière, die de vader is van André Degoulet, die de vader is van Anne Degoulet, die de moeder is van Mathurin Coigne, die de vader is van René Coigne, die de vader is van Renaix Coigne, die de vader is van Rene Coigne, die de vader is van Pierre Jacques Ferdinand Coigne, die de vader is van René Coigne, die de vader is van Elvire Maria Coigne, die de moeder is van Wilhelmina Vandoorne, die de grootmoeder is van Sandra.
En Helena van Normandië is de moeder van Agnes de Saint-Clair, die de moeder is van Philip de Braose, die de vader is van William de Braose, die de vader is van William de Braose, die de vader is van Margaret de Braose, die de moeder is van Petronilla de Lacy, die de moeder is van Aleyde de Peene de Saint-Omer, die de moeder is van Johanna van Spiere, die de moeder is van Alix van Stavele, die de moeder is van Hugo van Halewijn, die de vader is van Roland van Halewijn, die de vader is van Wautier van Halewijn, die de vader is van Jan Van Halewijn, die de vader is van Jacquemart de Hallewin, die de vader is van Willaume Halluin, die de vader is van Jean De Halluin, die de vader is van Cornil Dhalluin, die de vader is van Marie D’Halluin, die de moeder is van Pierre Mille, die de vader is van Catarina Mille, die de moeder is van Marie Catherine Terrier, die de moeder is van Guillaume Vandelanoote, die de vader is van Cornil Vandelanoitte, die de vader is van Philippus Jacobus Franciscus Vandelanoitte, die de vader is van Petrus Albertus Vandelanoitte, die de vader is van Justina Lucia Stephania Van De Lanotte, die de moeder is van Arthur Leon Ludovicus Vuylsteke, die de vader is van Mauritius Leopoldus Zelia Vuijlsteke, die de vader is van Arthur Oscar Marie Zélie Vuijlsteke, die mijn grootvader is.
En, nu komt het, Helena van Normandië is een nicht in de tweede graad van Richard van Evreux!!!!
Want Helena van Normandië is een dochter van Richard III van Normandië, die de zoon is van Richard II van Normandië, die de broer is van Robert II van Evreux die de vader is van Richard van Evreux!!!!!!
We zijn praktisch broer en zus, met andere woorden!
Kijk maar, als het in beeld is, is het meteen duidelijk:
(Jaja, ik weet het, in die hele reeks voorouders en afstammelingen, met een gemeenschappelijke voorouder die 1090 jaar geleden geboren is, staan ongetwijfeld zeer twijfelachtige links, maar toch. Ne mens kan keer leute hebben. :))
⁂
Ik ben naar huizen aan het kijken op het internet. Het is duidelijk dat één van de dingen die een huis doen verkopen, de foto’s zijn die er bij de advertentie staan.
Zo zijn we deze week gaan kijken naar een huis dat er in het echt vele keren ruimer uitzag dan op de foto’s — terwijl een mens meestal het omgekeerde zou verwachten, wegens dat veel van die foto’s met een ongelooflijke breedhoek getrokken zijn en de ruimtes er overdreven groot uitzien.
Daarnet kwam ik deze foto’s tegen:
Proper. Modern. Helder.
Toch?
Weeeelllll… Potentieel zeker, maar in de realiteit niet echt. Want in de realiteit ziet het er nu zo uit:
I’m not even mad. Op de eerste foto na, waar in plaats van gebouwen zowaar een heel bos tevoorschijn getoverd wordt achter het venster, zijn dat inderdaad volledig mogelijke andere uitzichten van precies dezelfde ruimtes.
Ik weet hoe ik dergelijke beelden zou maken:
…maar ik vraag me af of deze dingen niet door gespecialiseerde software zouden kunnen gemaakt worden. Real Estate Photography AI, ongetwijfeld niet zó enorm ver meer.
Proper gedaan, in alle geval.
⁂
Maar zo wijs.
⁂
Het is zoals in de tijd met de onmogelijkheid te regeren van Boudewijn: publiekrecht in de praktijk!
Ik heb dat ook nog geleerd, in de tijd, van de legislatuurregering en de al dan niet constructieve motie van wantrouwen en vooral van de collegiale besluitvorming van de Vlaamse Executieve, pardon, regering tegenwoordig.
Heerlijk.
Ook intriest natuurlijk, daar niet van. Maar ook leutig om zien.
Ware het niet dat het zo in- en intriest is.
Maar bon kijk, er is aan alles ook een positieve kant. DIT BEWIJST HET FAILLIET VAN VLAANDEREN. Herfederaliseren die handel. 🙂
⁂
Er is voor alles een eerste keer — ik was een beetje leeg aan het klikken op het internet en ik kwam via openarchieven op het Zeeuws archief terecht, en daar kwam ik deze tegen:
Het onbekende lijk dat gevonden werd, blijkt Bernard te zijn, de broer van mijn overoveroverovergrootvader. Mijn oudgrootoom 6 generaties geleden.
Nog geen dertig jaar, ergens in januari dood gevonden in Clinge, op een kilometer of negen van waar hij woonde. Ik stel mij daar allemaal vragen bij. Uitgegaan en zat in slaap gevallen en doodgevrozen? Een hartaanval of iets dergelijks? Een roofmoord?
⁂
⁂
Ik ga jaarlijks op controle, wegens Antecendenten In De Familie met blind worden en zo.
Ik doe om de twee jaar zo’n onderzoek met oogdruppels waar ik dan een halve dag wazig van zie, en ook om de twee jaar (afwisselend met het andere onderzoek) een gezichtsveldonderzoek. ’t Is al jaren dat ik in de gevarenzone zit met de stand van zaken van mijn oogzenuw, maar blijkbaar is de grafiek niet gekalibreerd voor zwaar bijziende mensen (misschien omdat het normaal gezien oudere mensen overkomt), dus kan er niet enorm veel gezegd worden tenzij het allemaal plots veel sneller zou veel verslechteren.
En dan blijft het gewone oogonderzoek dus over. Ik had al ergens het idee dat ik misschien wel zou moeten beginnen aan bifocaal en alles, maar neen: zowel voor veraf als voor dichtbij haal ik het maximum van de punten.
Dat voelt raar aan, want ik weet dat ik slechter zie dan vroeger. Zowel van ver, waar ik al een tijd mijn bril scheef op mijn hoofd moet zetten praktisch tegen mijn oogbol om de tv te zien vanuit de zetel, als van dicht, waar ik al een tijd mijn bril moet laten zakken naar het midden van mijn neus om zonder hoofdpijn kleine letters te lezen.
Maar bon.
We gaan niet klagen, we gaan niet klagen. Ik zal ook dit jaar wellicht niet plotsklaps blind worden. Tenzij ik plots lichtflitsen zie of grote donkere vlekken, dan moet ik dringend terug naar de oogmeester.
⁂
Ik moest iets schrijven om iets uit te leggen, en ik had het daar moeilijk mee. Ik had een briefing gekregen, en die had meer vragen dan antwoorden opgewekt, en ik wist niet goed of ik het zelf wel goed begreep en of ik het eigenlijk zelfs ééns was met wat ik moest uitleggen.
Ik kreeg een dag in totaal om het ding te schrijven. Ruim veel te veel, dacht ik eerst. En dan wist ik het niet meer. Ik begon erover na te denken en ik liep vast. En dan nog eens en opnieuw vast.
Ik heb er dan gewoon letterlijk een paar nachten over geslapen. Gelijk, in bed erover nagedacht. En dan nog eens en nog eens.
Uiteindelijk is het denk ik wel gelukt. Just in time, zoals dat dan heet.
En heeft het allemaal samen, voor een paar A4’s, een uur of zes geduurd. Toen ik dat optelde, vond ik dat alglijk toch wel veel tijd en was ik er bijna wat beschaamd over.
Maar dan bedacht ik:
’t Is dus eigenlijk, als ik er bij stil sta, een geval van de klasse “factuur van 10.005 euro om één knop te vervangen in een fabriek”: 5 euro voor de nieuwe knop, en 10.000 om te weten wélke knop.
En dan is 6 of zo uur niet enorm overdreven. 🙂
⁂
Het kan niet op, het kan niet op.
Ik heb nog altijd geen nieuws van het dak, maar er is wél een schrijnwerker langsgekomen, voor deuren en kasten en alles. Ik wéét dat het niet zou mogen, maar ik heb er gelijk toch een positief gevoel bij. Het is iemand die ik gelijk zo op het eerste zicht vertrouw dat hij niet met de noorderzon zal verdwijnen.
Gematigd optimistisch, dus.
Het was wel slecht nieuws toen hij langskwam: muren die niet recht zijn, scharnieren die niet de juiste zijn, deuren die scheef hangen, ’t zal allemaal maatwerk bovenop maatwerk zijn en dus maar zeer (zeer) bij benadering met een richtprijs, en voor de rest per uur te betalen. Maar bon. Them’s the breaks.
Ik heb ook een aantal hangijzers in het vuur voor de voordeur. Nog niets specifieks, laat staan offertes met euro’s en leverdatums, maar toch een aantal aanknopingspunten. Daar helpt het wel dat we precies weten wat we willen, maar aan de andere kant schrikt dat blijkbaar al jaren aan een stuk mensen af. Go figure.
Verder had ik vandaag een meeting die eigenlijk maandag was maar naar vandaag verzet was, en ik was dus lichamelijk naar het werk getogen voor de meeting maar de meeting bleek gedimme online te zijn.
En ook verder heb ik nieuwe sletsen gekocht, maar ik denk dat ze te klein zijn.
En ook ook verder ben ik een handschoen kwijt en zal ik dus nieuwe handschoenen moeten kopen. ’t Waren gelukkig absoluut goedkope handschoenen (anders dan de sletsen, grrr), en de ene handschoen die ik kwijt ben, was eigenlijk ook al een beetje kapot, maar toch. Bah.
Morgen ga ik naar de oogmeester. Benieuwd of dit jaar het jaar van de bifocalen wordt. Ik heb nog altijd geen last van computerschermleesmoeheid, en ik heb niet echt nood aan van ver zien: het dus zou wel eens kunnen dat het andermaal het jaar wordt van geen verandering in voorschrift.
Ik ga die sletsen een paar dagen dragen en zien of ze losser worden. Zelfs al spannen ze serieus aan mijn wreef, en al geraak ik er moeilijk in, en ak heb ik de indruk dat ze gelijk te smal zijn van zool. ’t Is de eerste keer in jaren dat ik denk dat ik een miskoop gedaan heb van schoengerief, en ik denk dat het gewoon karmische zooi is: het is ondertussen al jaren geleden dat ik nog eens schoenen gepast heb voor ik ze gekocht heb. Mijn laatste paar schoenen is Sandra zelfs een jaar of drie geleden gewoon zonder mij gaan kiezen en gaan kopen in de winkel, zo hard dat ik er mee in zit.
⁂
Check it out, de gevel is gedaan:
We zijn niet meer De Schaam Van De Straat. We hebben zelfs een nieuw huisnummer, check it out.
Niet meer de schaam, op de voordeur na natuurlijk. Die ziet er nu nog triestiger uit dan ze vroeger al was. Maar! Ik heb niet één maar twee aanknopingspunten voor een voordeurmaker — helemaal spannend, dus.
⁂
Het is een rare week. Het is in het algemeen een rare periode: er is vanalles te doen dat in een soort opstartfase zit, en dat heeft een zekere dringendheid maar er is ook niet echt een sense of urgency wegens niet echt deadlines of dergelijke.
Idem dito bij de verbouwingswerken. De gevel is bijna klaar (oef!), en het zou écht goed zijn als we de rest van de dingen die nu nog moeten gedaan krijgen, ook zouden gedaan krijgen, maar dat gaat gelijk absoluut niet vooruit, grr.
Ik lijst even op, van beneden naar boven:
Ja, er is nog wel wat te doen.
En we hebben nog hoegenaamd geen zicht op wie al dat werk wanneer en hoe zou doen. ’t Is soms om wat moedeloos van te worden, dat het vaak onmogelijk lijst om stielmannen te stekken te krijgen. En niet eens dat ik er geen begrip voor heb hé: ik weet dat ze het allemaal druk hebben, en dat het werk bij ons zó prutsen zijn dat het lastig is om er tijd voor opzij te zetten.
Maar toch. Het blijft allemaal maar aanslepen zo.
⁂
Nephthys is een rare kat. Als mensen ze zien, denken ze soms dat ze nog zeer jong is, maar ze is echt wel zeer oud.
Pas op, ze is niet doof, de ziet nog goed, ze springt op en af dingen, ze eet goed, ze drinkt niet té veel, maar het is er wel aan te zien dat ze echt oud aan het worden is. Ze is vooral heel mager (altijd al geweest), maar sinds een paar jaar ziet ze er soms helemaal luizig uit, alsof ze op sterven na dood is — zoals hier als ze haar typische “ik kijk alleen maar ik ben niet écht van plan op tafel te springen om borden uit te lekken” pose doet:
Ze is een tijd de gemiddelde leeftijd voor huiskatten voorbij, maar het lukt allemaal nog wel voor het moment.
Het enige dat een beetje tegenstekelijk is, is dat ze tegenwoordig zevert. Absoluut niet altijd, maar als ze op haar gemak aan het spinnen is:
Zucht. En als ze dan met haar hoofd schudt, vliegt het naar overal. Bleh.
Oude zeverkat.
⁂
Na een jaar of zeven ga ik weer mijn uurwerk aan mijn linkerhand kunnen dragen. Dat zal weer gewoon worden zijn, want het doet daar nog altijd wat pijn, en mijn armband zal dus wat aangepast moeten worden. Maar ik kijk er echt naar uit: ik heb mijn uurwerk cadeau gekregen van Sandra lang lang geleden gekregen en altijd graag gedragen, en toen had ik een operatie aan mijn linkerarm en kon ik het niet meer dragen en nu dus weer.
Het heeft al die tijd achter mij in de vitrinekast gelegen. Maandag ga ik er mee naar de uurwerkwinkel, vraag ik om een nazicht, een nieuwe batterij en een aanpassing aan de armband indien mogelijk.
Ik mis dat echt, naar mijn uurwerk kunnen kijken om te weten hoe laat het is.
⁂
Allemaal series in te halen, en allemaal boeken te lezen, en andermaal een weekend dat een week te kort zal zijn om dat allemaal gedaan te krijgen, helaas!
Maar behalve dat: het mysterie van de mensen uit Israël is opgelost: mijn overgrootmoeder, of een naast familielid van mijn overgrootmoeder, heeft 100 jaar geleden een stuk grond gekocht. Dat stuk grond is in handen van de staat gekomen, maar dat was niet juist. Yossi Katz bond daar de kat de bel aan: die grond had naar de erfgenamen moeten gaan — net zoals allemaal dingen in Zwitserse bankkoffers in handen van erfgenamen hadden moeten gaan als de eigenaars in de oorlog omgekomen waren.
En vandaar dus: ik ben een verre erfgenaam, net zoals een hele stapel familie dicht en ver ook verre erfgenamen zijn, en er is een departement in de administratie van Israël die dat allemaal uitzoekt.
Het kan allemaal nog jaren en jaren duren, en ik moet nog wel degelijk kunnen bewijzen dat mijn grootmoeder de dochter van haar moeder is. Maar kijk: ik heb alvast een overlijdensakte aangevraagd. Wie weet staan daar haar ouders in.
⁂