Ik weiger mijn nieuwe velo te laten staan aan het station, dus ’t was te voet naar de Dampoort te gaan. Op weg zien we dat de bus juist stopt aan een halte, dus we springen erop. Blijkt dat er geen halte meer is aan het station maar dat die bus gelijk een kilometer verder pas stopt. Grr.
De roltrap is gerepareerd in Dampoort, of beter: ze hebben gewoon een nieuwe geplaatst. Maar blijkbaar komen die dingen maar in een aantal vaste maten, want hij steekt een centimeter of twintig-dertig boven het perron uit, waardoor ze er een soort landingsbaan aan hebben moeten metselen. Tss.
De trein naar Sint-Pieters, de nogaltijd bouwwerf doorgeploeterd, de trein op naar Welckenraedt.
Ik zet mij neer rechttegenover een meneer, een jonge vrouw met rijkachtige Oosteuropese allures plopt zich neer naast de meneer, en smijt haar sacoche op de zetel naast mij, waar mijn jongste zoon zich ging neerzetten. Ik maak een opmerking, zij, kwaad, wijzend naar een gelijkaardige juffrouw achter mijn zoon: “yes but it’s my friend”. Ik, “sure, but this is my son”. Zoon in kwestie loopt dan maar door, juffrouw twee zijgt neer. Ik wil er geen drama van maken, maar de twee dames besluiten wellicht dat ik te kwaad kijk, en stappen na een minuut of twee ook op.
Zit ik alleen met een zwarte, zwaar getatoeerde meneer die –luid!– aan de telefoon hangt. Een onsamenhangende monoloog te houden.
Of wacht nee, zo blijkt: die niet aan de telefoon hangt, maar gewoon een luide onsamenhangende monoloog aan het houden is richting de wereld rondom hem. Ik was aan het luisteren naar een boek en ik heb nog eventjes kunnen slapen ook, maar een uur later was hij nog altijd bezig. Te monologeren, en in zijn boekje te kriebelen:
Zag hij een Belgische vlag uit het raam: This is Belgium! I am in Belgium, I am in Belgium, I am in Belgium, this is Belgium. Hello Belgium this is me, yes I am in Belgium. They have toilets here too, yes they have toilets here too. But they don’t shit white, no their shit is not white.
Oh, en om de zoveel tijd haalde hij een spuitbus Axe boven en spoot hij daarmee op zijn hoofd.
Zucht.
Verder ben ik geen fan van Leuven. En hebben we degelijk Koreaanse barbecue gegeten.
Het is lang weekend, en zoals altijd als het lang weekend is, gaat er wel iets mis. Vandaag was het een mechanisch probleem waardoor ik al van zes uur ’s morgens uit mijn bed ben. Dat wil dus zeggen dat ik zondag geen mens zal zijn, en dat ik het liefst van al in de late namiddag in mijn bed zou willen kruipen.
Maar! Het is morgen iets waardoor de twee dochters in Leuven moeten zijn, en er was gedacht om daarna ’s avonds iets Koreaans te gaan eten.
Wat dus wil zeggen dat ik te kiezen had: een heel stuk van de zondag verliezen met vervoer over en weer naar dat hol van pluto, of dat niet doen en een familieuitstap missen.
Ik heb de afbeelding van vorige keer met de hand gemaakt in Figma, maar het is natuurlijk zottenwerk om dat te blijven doen.
Dus, dacht ik, ik maak rap iets dat gedcom leest en een grafiek uitspuwt.
Ah ha ha, was dát even een teleurstelling: er zijn blijkbaar niet zo enorm veel propere manieren om gedcom te lezen.
Na er ongeveer een halve aan gespendeerd te hebben om het dan in een hoek te smijten waar ik het nooit meer ga uit halen, dacht ik: en als ik nu eens de database rechtstreeks lees?
Jazeker: eentje voor de collectie “famous last words”. De database van een genealogieprogramma zit niet zó eenvoudig in mekaar. Dat moet er rekening mee houden dat een persoon niet alleen verschillende namen kan hebben, maar pakweg ook verschillende geboortedatums, met variërende en absoluut mogelijk conflicterende datums (voor 1808, na 1802, tussen 1800 en 1810, februari 1805, 10 januari 18.., 15 maart of april 1804, etc., etc.).
Maar bon. Ik dus in de datastructuur van Gramps gedoken.
Uiteindelijk is het niet ondoenbaar, maar wel redelijk onhandig. Als ik de naam van een persoon wil weten, dan kan ik dat — denk ik toch — op de volgende manier doen:
select p.gid, n.first_name, s.surname
from person p, name n, surname s, link l1, link l2
where l1.from_type = 'person' and l1.to_type = 'name'
and l1.from_handle = p.handle and l1.to_handle = n.handle
and l2.from_type = 'name' and l2.to_type = 'surname'
and l2.from_handle = n.handle and l2.to_handle = s.handle
Er is een tabel met personen, een tabel met (voor)namen en een tabel met achternamen. Elk record in die tabellen heeft een handle, en dan is er een tabel met links, waar telkens een from_handle van een bepaald type met een to_handle van een bepaald type verbonden wordt.
Dit hierboven geeft mij bijvoorbeeld dit:
gid
first_name
surname
I0012
Arthur Leon Ludovicus
Vuylsteke
I0013
Maria Francisca Adriana
Dehouwer
I0014
Charles François
Gilliet
I0014
Carolus Franciscus
Gilliet
I0015
Marie Anne Thérèse
Dujardin
I0016
Philippe
Gilliet
I0016
Philippus
Gilliet
En inderdaad: meer dan één schrijfwijze van een naam wil zeggen dat mensen er meer dan eens in voor kunnen komen. Als ik filter op name.name_type0=2, krijg ik alleen de hoofdnaam. (Waarde proefondervindelijk gevonden, ik heb nog geen documentatie bekeken, zo ben ik dan wel weer.)
Het wordt wel relatief onhandig als er meer gegevens in het spel komen, want bijna alles moet via die linktabel. Voor een lijst met persoon, vader en moeder wordt de query iets in deze zin:
SELECT
p.gid as gid,
n.first_name || ' ' || s.surname as kind,
p_father.gid as gidV,
n_father.first_name || ' ' || s_father.surname as vader,
p_mother.gid as gidM,
n_mother.first_name || ' ' || s_mother.surname as moeder
FROM
person p, name n, surname s,
family f,
person p_father, name n_father, surname s_father,
person p_mother, name n_mother, surname s_mother,
link l1, link l2, link l3, link l4, link l5, link l6, link l7
WHERE
-- kind met naam en familienaam linken
l1.from_type = 'person' AND l1.to_type = 'name'
AND l1.from_handle = p.handle AND l1.to_handle = n.handle
AND n.name_type0 = 2
AND l2.from_type = 'name' AND l2.to_type = 'surname'
AND l2.from_handle = n.handle AND l2.to_handle = s.handle
-- kind met familie linken
AND l3.from_type = 'person' AND l3.to_type = 'parent_family'
AND l3.from_handle = p.handle AND l3.to_handle = f.handle
-- vader van de familie linken met zijn naam en achternaam
AND f.father_handle = p_father.handle
AND l4.from_type = 'person' AND l4.to_type = 'name'
AND l4.from_handle = p_father.handle AND l4.to_handle = n_father.handle
AND n_father.name_type0 = 2
AND l5.from_type = 'name' AND l5.to_type = 'surname'
AND l5.from_handle = n_father.handle AND l5.to_handle = s_father.handle
-- moeder van de familie linken met haar naam en achternaam
AND f.mother_handle = p_mother.handle
AND l6.from_type = 'person' AND l6.to_type = 'name'
AND l6.from_handle = p_mother.handle AND l6.to_handle = n_mother.handle
AND n_mother.name_type0 = 2
AND l7.from_type = 'name' AND l7.to_type = 'surname'
AND l7.from_handle = n_mother.handle AND l7.to_handle = s_mother.handle;
…maar: dat begint er wel op te trekken. Ik krijg dit als begin van resultaat, en dat klopt als een zwerende vinger:
gid
kind
gidV
vader
gidM
moeder
I0000
Michel Vuijlsteke
I0006
Marc Maurice Régine Vuijlsteke
I0007
Marie Louise Waegenaer
I0001
Sandra Pattyn
I0601
Jean Valère Godefroid Marie Pierre Pattyn
I0602
Anna De Meyer
…
…
…
…
…
…
I6831
Petrus De Bie
I6829
Petrus De Bie
I6830
Catharina Cauwenberge
I6832
Paulus De Bie
I6829
Petrus De Bie
I6830
Catharina Cauwenberge
I6833
Isabella Francisca Gilliet
I3447
Hubertus Gilliet
I3448
Marie Anne Petronille Venneman
I6835
Carolus Herman
I4452
Albertus Ferdinandus Guilelmus Herman
I3594
Philippina Joanna Coleta Gilliet
I6836
Joannes Herman
I4452
Albertus Ferdinandus Guilelmus Herman
I3594
Philippina Joanna Coleta Gilliet
I6837
Anna Jacoba Gillet
I6838
Guilielmus Gillet
I6839
Jacoba Passyn
Voor het vervolg heb ik eigenlijk alleen de naam, geboorte- en overlijdensdatum van het kind nodig en dan het gid van zijn twee ouders. Het wordt nog wat zoeken hoe ik dat aanpak, of ik de eerste de beste datum neem dan wel alle data dan wel op de eéén of andere manier een beslissing neem over welke datum ik neem (die met de beste bronnen, misschien?).
Om de zoveel tijd doe ik nog eens de ronde van de losse eindjes in mijn stamboom. Eén van de dingen die ik om de paar jaar met frisse moed aanpak (om dan redelijk snel de moed weer te verliezen), is het proberen in elkaar duwen van zoveel mogelijk mensen met de achternaam Gilliet.
Dit is de moeder van mijn vaders vader, Jeanne Gilliet. Als ze jong was, even na haar trouw, en de laatste foto die ik van haar heb, met mijn vader op haar schoot:
Haar vader was Pierre Constantin Gilliet, haar moeder Elvire Bourtscheidt — ik schreef bijna tien jaar geleden over de shenanigans in haar leven.
Pierre Constantin Gilliet (1862-1915) is graveerder. Zijn vader, Basilius Franciscus Gilliet (1818-1890), is steendrukker. De vader van Basilius Gilliet, Benoit Gilliet (1777-1820), is slager. En de vader van Benoit Gilliet is Philippe Gilliet, en daarvan weet ik alleen dat hij in 1775 getrouwd is en dat hij 1808 al overleden was.
Ik heb ondertussen al bij de vijfhonderd Gilliets staan, waarvan een enorm groot aantal los of quasi-los van elkaar. Ze maken het niet gemakkelijk, met veel mensen in een grote stad en veel mensen met dezelfde namen. Om een idee te geven — ik kwam bijna-toevallig, op zoek naar iets anders, op Google Books dit tegen:
Een catalogus van boeken uit de nalatenschap van ene Jean Gilliet, boekverkoper in Gent. Dit is deel één, er is ook nog een deel twee. Vele duizenden boeken in totaal.
Ha, maar welke Jean Gilliet is dit? Ik heb 61 mensen die Jean of Joannes Gilliet heten. Dit boek is van 1849, als ik er van uitga dat die mens ergens niet zo ver vóór 1849 overleden moet zijn en dus pakweg geboren moet zijn tussen 1750 en 1830 (om in beide richtingen zeer ruim te gaan), blijf ik met 14 Jean Gilliets over, geboren tussen 1754 en 1822. Trek daar de Jeans van af die meer dan tien jaar voor 1849 gestorven zijn en ik heb nog zes Jeans over — maar van geen van die zes heb ik een overlijdensdatum. Oh, en er zijn nog 23 Joannes/Jeans waar ik noch geboortedatum, noch overlijdensdatum van heb. Waar ik dus in de bronnen zou moeten gaan kijken waar ik ze van ken (meestal als dooppeter of getuige bij iets, wat dan een ruwe schatting van ongeveer leefperiode geeft).
Het is verleidelijk om te denken dat als ik bij mijn voorouders-Gilliet een graveerder (Pierre Constantin) en een steendrukker (Basilius Franciscus) heb, er dan wel in de buurt een boekhandelaar zal gezeten hebben.
En inderdaad, ik heb een tak Gilliets die met boeken te maken heeft: de twee zonen van Dominicus Alexius Gilliet, Jean Joseph Gilliet (1774-1819, boekverkoper) en Pierre François (1778-1863, boekdrukker).
Is Jean Joseph Gilliet de man waarvan dertig jaar later de boeken verkocht worden? Dertig jaar na zijn dood? Lijkt mij weinig waarschijnlijk. Bij nader onderzoek blijkt dat hij helemaal niet gestorven kan zijn als 44-jarige in 1819. Vandaag ben ik hem nog tegengekomen als 37-jarige getuige bij het huwelijk van zijn broer Pierre François Gilliet, maar ik zie ook dat hij in 1826 als 51-jarige getuige was bij de geboorte van Mathilda Joanna Gilliet, de dochter van diezelfde broer. Dus niét overleden in 1820.
Grmbl. Op zoek naar zijn overlijden, dus maar.
…en hop, zo moeilijk was het niet. Leer ik iets bij? Mnah. Op 23 april 1849 geven Petrus Gilliet (50 jaar oud, tekenaar, woont in Brussel, zoon van de overleden), en Michaël Thomas (52 jaar oud, steenhouwer, woont in het Prinsenhof, schoonzoon van de overleden) aan dat Joannes Josephus Gilliet gestorven is op 21 april. Hij was 74 jaar en vijf maand oud, boekverkoper, geboren in Gent, woonde in de Keisersdreef, was weduwnaar van Josepha Carolina Van Der Vaet, en zoon van wijlen Dominicus en Maria Theresia Inghels.
Ik weet nu dat Petrus (Pierre Lievin) Gilliet overleden is na 1849, dat hij in Brussel woonde, en dat hij tekenaar was — nog zo’n boekachtig beroep. Ik weet ook dat een dochter van Jean Joseph Gilliet getrouwd is met ene Michaël Thomas. Maar geen stap dichter bij een samensmelting van Gilliets. Grr.
Morgen kijk ik misschien nog eens, als ik er de moed voor vind.
En ondertussen zijn dit de drie kanshebbers om mogelijks in elkaar te schuiven:
De bovenste tak zijn mijn bewezen familie, voornamelijk slagers maar ook mensen die met litho’s bezig zijn. Daaronder de boekenverkopers / drukkers, en daaronder een resem mensen van een generatie vroeger, maar met twee zonen die de niet zó veel voorkomende naam Dominicus hebben. Wie weet zijn die via misschien een tussenstap gelinkt met de tweede tak. Wie weet.
Tijd om nog eens naar ouderwetse suikerspin te kijken, me dunkt. Ik heb nog tot eind deze maand om My Shy Boss te zien want daarna verdwijnt de serie van Netflix.
Een dag of twee zou voldoende moeten zijn, ’t is uiteindelijk maar zestien keer een uur. 🙂
De tweede helft van Copycat Killer was de eerste serie in zeer lange tijd waar ik het helemaal eens ben met een 18+ label.
Niet enkel een beetje een andere vibe, maar bij momenten deeply, deeply disturbing. Dat ik mijn jongste dochter zelf heb gewaarschuwd er gewoon niet naar te kijken.
Ik kan mij niet herinneren wanneer ik nog zó een degoutante hoofdslechterik heb meegemaakt in een TV-serie. En het allerergste is dat, in tegenstelling tot pakweg Hannibal Lecter of Jigsaw of Patrick Bateman of Kevin Spacey in Se7en, het allemaal genadeloos realistisch is. Ik zit lang genoeg op het internet om te weten dat wat gebeurt in de serie, ook in het écht gebeurt, en in het echt gefilmd wordt, en in het echt levens verwoest, en in het echt op internet terechtkomt.
Creepy. En niet aangeraden om naar te kijken, wegens niet goed voor het gemoed. Ik ga er toch even niet goed van zijn.
Ik trok mijn Netflixen open en ik werd de serie Copycat Killer aangeraden. Synopsis van de eerste aflevering: An upright prosecutor, a stubborn reporter and a jaded cop — their paths begin to cross after the shocking discovery of a severed hand in a gift box.
Okay, klinkt op het eerste gezicht wel interessant. Ik begin te kijken en ik merk direkt van hang on, andere taal dan ik gewoon ben. Geen Koreaans, geen Japanees, wel Chinees. Ook niet de vaag niet-menselijk aandoende gezicht van K-Drama’s zonder poriën en met haarstijlen die op het half jaar te dateren zijn.
Wel lelijke en mooie mensen door elkaar. Die zweten. En niet-prefecte huid blijken te hebben in close-up.
En dan moest het eigenlijk nog beginnen. Corruptie, niet van het karikaturale soort maar van het vieze soort waar mensen aan dood gaan. Een seriemoordenaar die niet alleen dreigt mensen dood te doen, maar dat ook doet. Op redelijk ahem gruwelijke manieren, met psychologische en fysieke marteling en verkrachting en mutilatie. Met media die een vieze rol spelen, en zeer zeer veel hopeloosheid.
Bij momenten om stil van te worden. Brr.
Wel goed, daar absoluut niet van. Maar bij momenten om stilletjes stil van te worden.
Het was feest op het werk, met een paar duizend collega’s het gras achter mijn werkplek vertrappelen, muziek en drank en eten en alles.
Ik ben niet meer dan een paar uur gebleven — Eurosong, meneer! — maar het viel mij wel enorm op: wat een oude, oude mens ben ik geworden. En hoeveel jonge mensen lopen er rond op het werk. En hoe divers. En hoeveel hadden hun kinderen mee.
Ge moogt er alles van zeggen dat ge wilt, en ge zult wellicht ook nog gelijk hebben ook, maar: de Universiteit Gent is een fijne plaats om te werken. Ondanks alles.
Heather Armstrong, Dooce, lichtend voorbeeld voor zoveel mensen die ook eens een blog gingen schrijven op het internet, hilarisch grappig en vreselijk ontroerend, dochter van de Avon World Sales Leader, moeder van Leto en Marlo, is overleden.
De wereld is armer geworden.
Haar laatste post is van schat ik net vóór ze van de wagen viel, en is alles wat Dooce fantastisch maakte.
