Het was iets na de middag en ik had geen goesting meer om te werken maar ik had wel dingen die tegen morgen klaar moesten zijn.
Ik heb heel de namiddag niets gedaan en dan ‘s avonds een uur of vier doorgetrokken. Een groot gemak.
-
⁂
-
We hebben wegens pensioen iemand nieuw als kuisvrouw, en ik ben helemaal bang om ermee te spreken en alles.
Ze komt twee halve dagen in de week, en het plan is dat we op termijn heel het huis aan de kant gelegd krijgen.
Twee keer per week is beter dan één keer per week, wegens dat het met één keer per week op donderdag al helemaal om zeep is tegen zaterdag. Dinsdag en donderdag is gelijk bijna een garantie dat we een groot deel van de week een aantal min of meer presentabele ruimtes in huis zullen hebben.
(We leven in hoop.)
⁂
-
Ja, ik heb een nieuw tijdverdrijf gevonden. Het heet shapez.io, het is gelijk Factorio om niet bij na te denken, en het is zeer verslavend.
Zucht.
⁂
-
Ik ben aan ‘t kijken naar Star Wars: The Clone Wars. Vanwege dat ik soms wel eens neigingen van completism heb: ik wil álles gezien hebben van een bepaalde franchise.
Okay, het character design inclusief de belachelijke accenten van een groot aantal alien rassen is vaak borderline-racistisch — maar dat is natuurlijk vooral de schuld van George Lucas. En okay, de 3D-animatie — vooral van gezichten dan — is soms echt wel zéér beneden alle peil, maar daar kan ik door kijken. En okay, ‘t steekt tegen dat zowat elke aflevering er wel iémand is die “I’ve got a bad feeling about this” zegt.
Van wat ik er van gezien heb tot nog toe, is het al met al eigenlijk niet eens zo slecht. ‘t Is in alle geval niet slechter dan de Star Wars-films zelf.
Ik zit nog maar aan aflevering 22 van het eerste seizoen, maar het valt op dat bijvoorbeeld het personage van Anakin zowaar genuanceerder en beter geschreven geschreven is dan in de prequel-trilogie.
Het valt ook enorm hard op hoe hypocriet en ontmenselijkend die hele rebellion is. Pak R2D2, die een eenvoudige maintenance droid is en waar ze zonder nadenken keer op keer levens voor riskeren. En pak dan de standaard B1 battle droid:
Akkoord, ze zijn niet bijzonder intelligent. Maar: ze hebben wel degelijk bewustzijn. Ze spreken met elkaar, ze redeneren, ze gehoorzamen niet altijd blind orders. Ze hebben meer intelligentie dan een mensaap. En toch worden ze met tientallen, honderden, duizenden soms vernietigd.
Of kijk naar de manier waarop de clones behandeld worden: Ahsoka, de jonge padawan van Anakin Skywalker, krijgt voor het eerst het bevel in een gevecht, en ze jaagt er meteen een heel bataljon clones door. Ze voelt zich even slecht, maar hey, zo erg is het niet, het is maar kanonnenvlees, nee?
Het is natuurlijk realistisch, dat er doden vallen in een oorlog, maar het valt toch wel op hoe veel gehelmde en dus anonieme en dus minder menselijke clones er aan gaan, en hoe weinig er stil wordt gestaan bij de toch wel echt menselijke impact van al die doden.
⁂
-
Ge houdt het niet voor mogelijk!
Maanden na datum hebben we teken van leven gekregen van een schrijnwerker, die deuren en dorpels zou kunnen plaatsen.
En, als het mee zou zitten, het misschien ook wel ziet zitten om een paar kastjes te bouwen en onze nu slepende deuren in orde te krijgen.
Een mens leeft in hoop.
⁂
-
Vreemde vreemde dag vandaag. Leutige dingen gedaan, toch met een dubbel gevoel achtergebleven. Hm. Mja. Hm.
Maar hey, ‘t is weekend, en dat kunnen ze ons niet afpakken.
⁂
-
Welwelwel. We hebben een regering. En ook: welwelwel, ‘t is al oktober.
Ik zei gisteren dat het een week van vergaderingen was, en jazeker, ‘t was vandaag weer van dat. En morgen weer.
Oktober jong. We hebben een nieuwe regering ook.
Nog niet zo lang meer en het jaar is gedaan.
Ouder worden, ‘t is wat.
Ik heb mij vanmiddag zomaar spaghetti aglio e olio gemaakt, ‘t was al heel heel lang geleden. En vanavond hebben we sossiessen met appelmoes en kroketten gegeten en nu ben ik een beetje voos wegens teveel gegeten.
Morgen vrijdag en vrijdag is bijna weekend. Ik denk trouwens dat ik een paar uur recup ga nemen vrijdag, als al het werk gedaan is. Het was, om trouwens geen aanduidbare reden, één van dat soort weken.
Zucht.
⁂
-
Het is een week van vergaderingen. Van de ene naar de andere. De ene al aangenamer dan de andere.
Ik kijk wel uit naar het weekend, eigenlijk.
⁂
-
Dat was raar. Ik had net gesproken met mijn collega over allerlei, en ik dacht, ik begin dingen te tekenen voor het werk. Maar ineens was ik helemaal moe.
Het was kwart na drie en het voelde aan alsof het na middernacht was, zelfs al had ik niet echt vermoeiende dingen gedaan.
Ik ben dan maar in mijn bed gaan liggen, iets meer dan een uur.
En dan weer verder doen.
In theorie zou een mens dan moeten uitgeslapen zijn en weer fris, maar ‘t was absoluut niet zo. Ik was en ik ben nog altijd moe. Grmbl.
⁂
-
Als ik toch bezig ben met voornemens: ik heb vandaag de eerste aflevering van Maurice De Wilde’s De nieuwe Orde gezien, en ik ga er elke dag een bekijken, denk ik, tot ze op zijn.
Ik herinner mij dat ik daar naar keek toen ik klein was, samen met mijn grootvader — die dat natuurlijk allemaal meegemaakt had: hij was 33 in 1940. Ik vond het toen, vrees ik, vooral zeer lang, en ik begreep niet wat er zo speciaal aan was.
Dat is nu wel anders. Magistraal. Heerlijk om naar te kijken, ook.
⁂
-
Ik zit nu eigenlijk al binnen sinds maart. Ik heb daar niet het minste probleem mee — geen enkel.
Maar ik begin mij schuldig te voelen dat ik te lang slaap en niet genoeg boeken lees / beluister. Ik neem mezelf dus voor dat ik elke dag dat het niet regent ‘s morgens veertig minuten ga fietsen. Waarom veertig? Omdat ik dan om 8u kan opstaan en om 9u kan beginnen werken, in plaats van nu om tien voor negen op te staan.
Van zodra mijn fiets gerepareerd is, that is. Er is nu iets aan de poot met het voorwiel.
⁂
-
Mijn bril was al een paar jaar oud. En mijn glazen waren nóg ouder: die kwamen van in mijn vorige bril.
Ze waren zo oud dat ze helemaal gekrast waren, en dat de coating er helemaal van was, en dat het meer door de bedoomde onderkant van een bierglas kijken was dan wat anders.
Vandaag nieuwe glazen in mijn laten steken. Verschrikkelijk duur — 600 euro — maar het was echt niet meer doenbaar. Ik kreeg elke dag hoofdpijn van het niet goed kunnen zien.
Stom, eigenlijk, want het was al een paar maanden geleden dat ik ze “besteld” had, ergens in juli, en volgende week ga ik naar de oogmeester om te zien of mijn ogen nog altijd geen leesbril nodig hebben. Áls de oogmeester dat beslist, moet ik weer volle pot betalen voor nieuwe glazen. Of meer dan een jaar wachten: brilglazen van het genre dat ik heb worden blijkbaar maar om de vijf jaar zeer gedeeltelijk terugbetaald.
Bah.
⁂
-
Vorig jaar op 25 september had ik 1222 films en/of tv-afleveringen gezien. Nummer 1222 was Chapter Eighty-Four, de derde aflevering van het vijfde (en laatste) seizoen van Jane the Virgin, uit 2019.
Dit jaar op 25 september heb ik 2444 films en/of tv-afleveringen gezien, ‘t is te zeggen precies dubbel zoveel als vorig jaar. Nummer 2444 was Nick of Time, de zevende aflevering van het tweede seizoen van The Twilight Zone, uit 1960. Met William Shatner!
⁂
-
Zo. ‘t Heeft langer geduurd dan ik dacht dat het zou duren, omdat ik toch even een pauze wou nemen wegens de intensiteit van het alles — maar ik ben door de vijf seizoenen Babylon 5 geraakt.
Het had heel goed gekund dat het na vier seizoenen gedaan was geweest, maar uiteindelijk hebben ze nog een vijfde seizoen gekregen. Dat moet ongelooflijk raar geweest zijn: het was altijd al de bedoeling om een verhaal te vertellen op vijf jaar tijd, en dan moeten ze het op vier jaar doen, en dan krijgen ze uiteindelijk toch nog een seizoen bij.
De 22ste aflevering van seizoen vier lag klaar in de schuif, om het allemaal proper af te sluiten, maar uiteindelijk hebben ze de eerste aflevering van het nieuwe vijfde seizoen in de plaats gezet, en hebben ze die laatste aflevering op het einde van het vijfde gebracht.
Dat gaf geen problemen, want het was altijd al de bedoeling om te eindigen met een aflevering twintig jaar in de toekomst.
Het probleem natuurlijk is: wat doen met een volledig seizoen als alle grote punten eigenlijk al opgelost zijn op het einde van het vierde seizoen? Turns out: er was echt wel genoeg te doen. Ik was content van het vijfde seizoen, zelfs al ging het soms een heel andere richting uit dan de vorige seizoenen. Ik ben het, voor de duidelijkheid, niet eens met de opinie van sommigen dat het niets meer waard was. Pak bijvoorbeeld het einde van twee van de belangrijkste personages, Londo en G’Kar: dat was al láng voor het einde getoond, en toch bleef het boeiend tot op de laatste aflevering.
En de laatste twee afleveringen waren om de zakdoek bij boven te halen. Gelijk serieus: ik heb er een hele prop opgevouwen wc-papier bij volgebleit. Zo triestig. Maar ook: zo schoon.
Heel hard aangeraden, Babylon 5.
⁂
-
Niet te bevatten dat de week aleer bijna over is. (En dat ik er weer niet in geslaagd ben om de helft van de dingen te doen die ik zou moeten doen.)
⁂