Ik begin het eigenlijk wel goed te vinden, het nieuwe seizoen van Star Trek Discovery.
Er zit wat continuïteit in, gelijk dat tegenwoordig moet wegens dat elk seizoen van een serie één lang verhaal moet zijn, maar er is gelijk ook een Monster Van De Week (of toch in aflevering 4 van het tweede seizoen en ik hoop dat het zo verder gaat), er zijn fijne personages, er is emotie, er is humor, er is optimisme — ‘t is dus eigenlijk gewoon weer meer Star Trek gelijk het vroeger was.
Hoezee! De nieuwe Visual Studio Code is toegekomen!
Ja, de release van januari is er in februari. Het is al erger geweest, ik klaag niet.
Het is altijd gelijk een doos pralines, die nieuwe releases. In het begin was het helemaal spannend, met soms compleet nieuwe dingen die totaal onverwacht waren. De afgelopen paar releases waren meer evolutie dan revolutie, maar de roadmap voor dit jaar ziet er weer boeiend uit.
En deze maand was het ook geestig, met een paar kleine dingen. Zoals deze screencast mode, die uw muiscursor een beetje highlight en die al wat ge typt toont:
Dat kon met iets gelijk KeyCastr op Mac en Carnac op Windows, maar nu kan VSCode het gewoon meteen. 🙂
De semantische selectie is ook wel geestig, al zal ik het nog serieus gewoon moeten worden, en de terminal is weer serieus verbeterd, en er moet niet meer herstart worden voor het activeren en desactiveren van de meeste extensies en alles en alles.
Ik begrijp het wel, dat denken dat papieren boeken beter zijn dan e-readers, maar het is totaal irrationeel.
Niet dat daar iets mis mee is, met irrationeel zijn. Sommige van mijn beste opinies zijn irrationeel. Maar ze zou het toch eens moeten proberen, denk ik dan. Want als ik lees
Geen fijner moment om te lezen dan de nacht, wetende dat de wereld om je heen slaapt, dat niemand je komt storen en je helemaal mag opgaan in de woorden van je minnaars die je de mooiste zinnen toefluisteren, je kippenvel doen krijgen, je adem doen stokken, je tot tranen toe bewegen [etc. etc.]
…dan stel ik mij vooral voor hoe dat precies gaat, dat ‘s nachts lezen. Ik heb dat vroeger zeer veel gedaan met papieren boeken, met mijn enorm bijziende ogen: één oog dichtgeknepen, het andere oog op een paar centimeter van de pagina, de acrobatieën om ofwel de even ofwel de oneven pagina’s te lezen.
En toen kocht ik mijn eerste Kindle en kon ik zonder mijn hoofd te moeten bewegen aan één stuk door blijven lezen.
Om nog te zwijgen van de verlichtingssituatie: ofwel met het groot licht of de nachtlamp aan, maar dan ligt ge altijd in de schaduw, ofwel met een leeslamp in het boek geklemd, maar dat kwam altijd los en dat gaf ook niet genoeg licht.
Dát probleem was met mijn eerste Kindle niet opgelost, maar nu dus wel. En met de allerlaatste Kindle die ook nog waterdicht is, is het helemaal in orde: in de regen lezen, onder de douche, in de regen of onder de douche in het donker zelfs.
Mevrouw Van Mieghem zou het ook eens moeten proberen, vind ik.
Vroeger had ik het enorm moeilijk om wakker te worden ‘s morgens.
Tegenwoordig niet meer. Een mens wordt het gewoon zeker? Of is het gewoon ouder worden?
Ik slaap te weinig, ik weet het. En ik zou vroeger moeten gaan slapen, ik weet het ook.
Maar ‘s morgens geraak ik zonder problemen uit mijn bed.
Ik slaap op de trein, ik slaap op de bus, ik heb een klein dipje rond een uur of drie in de namiddag, en dan slaap ik weer op de bus en slaap ik weer op de trein.
Hoezee, op het werk begint een nieuw stuk project en we gaan daar op observatie en interview en alles.
Naar deze gaan we niet, maar ‘t zijn wel vergelijkbare dingen, controlecentra van allemaal verschillende types luchtvaartmaatschappijen.
En omdat de mensen nu eenmaal in veel verschillende landen zitten, zou het wel eens kunnen dat ik de volgende paar weken veertien keer in het vliegtuig zit.
Tot zover mijn klimaatneutraliteit voor dit decennium, ha!
De keren dat ik “het is nu dat verdriet” heb moeten denken in combinatie met het concept “verbouwingen”: niet meer te tellen.
Deze middag hoorde Sandra een raar geluid in de keuken, dat kwam van achter een paneel waar er allemaal waterleidingen in zitten. Dat paneel kan in theorie opengemaakt worden, maar in de praktijk hebben we dat nog nooit gedaan. Het is ook vastgemaakt met siliconen aan de onderkant, en geschilderd, dus losmaken zou in alle geval werk veroorzaakt hebben.
Maar het geluid bleef komen, en ik dacht, ik ga een mes halen en ik kijk of ik ergens iets tussen de voegen kan krijgen. Terwijl ik aan het zoeken ben: plets.
Plets.
Plets.
Druppels water op de vloer naast ons.
Druppels water aan het plafond boven ons.
Even dachten we dat het misschien aan het binnen regenen was, maar daar was het te ver in de keuken voor, gelijk.
Jan was boven een douche aan het nemen. De badkamer lekt. Zucht.
Gelukkig beginnen we ergens in de loop van hopelijk binnenkort te verbouwen, en zullen we dan op den duur later eens ook een nieuwe badkamer hebben. Ge kunt u niet inbeelden hoe hard ik uitkijk naar een degelijke nieuwe douche. En ook een badkamer die niet lekt, natuurlijk.
Het interwebs is al een tijd een blokkendoos: als ge er niet voor kiest om uw schrijfsels op iets als Medium te zetten, kan uw website bij één partij op een server staan, met authenticatie via bijvoorbeeld Google of Facebook, en comments via bijvoorbeeld Disqus of Google+.
Medium is tegenwoordig voor veel mensen geen optie meer (afgrijselijke user experience en verplicht betalen om meer dan een paar artikels te lezen, ik doe alvast geen Medium-links meer open), maar er zijn nog stapels andere plaatsen waar we onze inhoud zetten en die aan andere bedrijven toevertrouwen.
Al die andere bedrijven gaan zeker ook verdwijnen. De enige manier om dat allemaal te vermijden, is het op een server te zetten waar ge zelf alle gegevens van controleert op één plaats. Dan kan het gewoon met een beetje moeite ergens anders neergepoot worden.
Want Disqus zal ooit failliet gaan en verdwijnen, en Facebook en Google ook. En dan zijt ge een deel van uw gerief kwijt, uw beelden of uw gebruikers of uw reacties.
Google ook?! hoor ik u denken. Welzeker! ‘t Zal niet allemaal in één keer zijn, ongetwijfeld, maar beetje bij beetje. Kijk maar:
Google+ houdt ermee op, en ik denk niet dat er veel mensen van wakker ligger.
Maar oh kijk, klein detail: alle websites die Google+ hadden gebruikt voor hun commentaarfunctie, zijn die commentaren kwijt in april 2019. En ja, de mensen die met Google+ commentaar hebben achtergelaten op websites, die kunnen hun eigen commentaar allemaal samen downloaden in een grote zipfile. Maar het commentaar, dat een integraal deel kan zijn van een website, is allemaal weg.
Pech.
Dat komt ervan, andere bedrijven vertrouwen. Ge doet het best allemaal zelf.
(357) The Design Flaw Behind MacBook Pro’s “Stage light” Effect! #Flexgate – YouTube The Touch Bar generation of MacBook Pro always had its quirks, but the thin-at-all-cost design may finally be proving more trouble than it was ever worth. The latest issue to crop up—dubbed “flexgate” by one of our users, Alex—reveals that the compact design for the display’s flex cables is prone to fatigue and failure, leading to a host of display problems that can’t be easily (or cheaply) fixed.
Welcome — Statistics Done Wrong Statistics Done Wrong is a guide to the most popular statistical errors and slip-ups committed by scientists every day, in the lab and in peer-reviewed journals. Many of the errors are prevalent in vast swaths of the published literature, casting doubt on the findings of thousands of papers. Statistics Done Wrong assumes no prior knowledge of statistics, so you can read it before your first statistics course or after thirty years of scientific practice.
Ending our Medium integration — write.as blog We trusted that Medium might not do what many VC-funded platforms have done before: open an API, attract developers and users, grow, then shut it all down. Unfortunately, that's exactly what they did. And unlike their previous pivots, they didn't even give the courtesy of a small heads-up. It's this pattern of disregard for everyone else, as they clamor for a business model, that is mostly driving our decision to part ways.
Advocaat Catherine de Zegher: ‘De verklaringen van schepen S… (Gent) – De Standaard Het zou Christophe Peeters niet overkomen zijn, ha. "Het initiatief voor de klacht tegen mijn cliënte is genomen door een rechtspersoon en dat is de stad Gent. Dat is niet het probleem. Het probleem zijn de verklaringen die schepen Souguir daar persoonlijk over aflegt. De klacht is tegen hem gericht. Ofwel is die man oerdom, ofwel kent hij het dossier niet. Iemand beschuldigen van schriftvervalsing is lasterlijk en dat zal die man geweten hebben."
Ian Buruma, voor het eerst na MeToo: ‘Ik ben alles wat fout … – De Standaard De verontwaardigingsgeneratie: "Ik ben gesneuveld in een generatieconflict, tussen de mindertigers en de plus-veertigers. Niet in een genderstrijd. De jongeren vinden dat je als auteur en als blad heel hard moet opletten om de lezers niet te beledigen, zeker als het over vrouwenrechten of rassendiscriminatie gaat. Ik ben ook gevoelig voor die onderwerpen, maar ik denk niet dat het onze taak is om lezers te beschermen tegen dingen waar ze mogelijk aanstoot aan nemen. Integendeel."
Het beloofde al een lastige maand te worden, omdat er een nieuwe verwarmingsinstallatie betaald moest worden en een chauffage in de badkamer. (bah)
En toen bleek dat de belastingen mij wat terugbetaald hadden, waardoor dat toch voor een deel opgevangen kon worden. (hoera!)
En toen bleek dat er onroerende voorheffing moest betaald worden, en wat meer is: zeer dringend OF ANDERS (bah):
En toen zag ik dat ik het eigenlijk zelfs al betaald had (hoera!):
Maar toen zei Sandra dat de betaling voor een vorige rekening was, en dat dit een nieuwe rekening was en dat ik het toch nog zou moeten betalen. (bah)
En toen zag ik dat ik het bedrag eigenlijk al gebudgetteerd had! (hoera)
En toen bekeek ik, net voor het storten van het geld, de al betaalde en de nog niet betaalde rekeningen zeer zeer aandachtig, en wat blijkt? Het was exact dezelfde rekening, met exact dezelfde code en exact hetzelfde bedrag. Dus moest ik stuk niets betalen aan de mannen van de roerende voorheffing. (dubbel hoera!)
Ik denk dat het de eerste keer is dat ik in het echt een “negeer dit bericht indien de betaling ondertussen al voldaan is”-situatie meegemaakt heb: de betaling is gebeurd op 17/12 en de herinnering is verstuurd op 14/12, ze hebben elkaar gewoon gekruist.
Enfin bon, oef en zucht, dat was achter de rug.
Nu nog kijken naar vakantiekamp voor de kinders, en hoe het juist zit met de verzekeringen en alles en dingen. Gelijk de kak-autoverzekering die twee maand vroeger dan verwacht in de bus bleek te liggen. Pff. Zonder budget zou het een totale ramp geworden zijn, vrees ik. Zoals het staat, denk ik dat het (nét) lukt om het hoofd boven water te houden.
Het is het einde van de maand, dat wil zeggen dat ik mijn maandelijkse credit voor Audible op moet doen.
Ik zit net aan de laatste hoofdstukken van Last Argument of Kings, deel drie van de First Law-trilogie en ‘t was dus juist tijd voor nieuw gerief.
Er waren een aantal kandidaten. Ik kreeg onder meer Best Sereved Cold aangeraden, wegens ook van Joe Abercrombie en ook in dezelfde wereld. Ik had dat tien jaar geleden al eens gelezen, en ik heb eigenlijk wel zin om het opnieuw te lezen/beluisteren, maar het is maar 26 uur lang, en daar geraak ik op minder dan een maand door, en dan zou ik op het einde van het boek nog een stuk maand over hebben, en dat kan niet zijn natuurlijk.
Alhoewel, dan zou ik eindelijk mijn backlog van een paar tiental uur podcasts kunnen inhalen. Dat is ook te overwegen, en nu ik er aan denk, dat had ik eigenlijk beter gedaan.
Maar bon, ik ben voor de instant gratification, en ‘t is uiteindelijk Sherlock Holmes: The Definitive Collection geworden. Prijs-kwaliteit! Het duurt op drie minuten na 72 uur! Het zijn alle boeken en verhalen van Sherlock Holmes! Ze worden gelezen door Stephen Fry!
(Het is al bijna zo erg als toen ik twintig jaar geleden boeken kocht op basis van het aantal pagina’s gedeeld door de prijs.) (Met dát verschil dat ik nu op tinternet kan kijken of het tenminste geen volledige bagger is dat ik koop, in plaats van op de blurb achteraan het boek af te moeten gaan.)
Ik las op TheFacebook een opinie waar ik moedeloos van werd. Ziet, ik heb ook aangeduid waar ik gestopt ben met geïnteresseerd zijn in het vervolg van het bericht:
De context: die jeugd die aan klimaatmarsen doet, vond het een goed idee om hun klimaateisen wetenschappelijk te laten onderbouwen. Ze hebben daarvoor contact opgenomen met een aantal mensen met kennis ter zaken, en die gaan een panel samenstellen. Gaan samenstellen: het is er nog niet.
Maar hey, geen erg: het mag gewoon al helemaal afgeschoten worden, want het zijn blanke mannen van middelbare leeftijd, die mensen die in eerste instantie aangesproken werden. En dat is PROBLEMATISCH.
Toch blij te zien dat er iémand niet vervalt in “dezelfde patronen (…) in het binaire denken (…) vanuit het systeem, netjes in de box”.
Dat het toch voor iémand duidelijk is dat blanke mannen van middelbare leeftijd enkel kunnen “verder denken binnen de neoliberale box”.
Toch fijn dat de wereld helder en duidelijk is, op die manier. Ieder op zijn plaats en een plaats voor iedereen. Mannen hier, vrouwen daar. Middelbare leeftijd hier, niet-middelbare leeftijd (tot 35?) daar. Een plaatsje voor cis, een plaatsje voor hetero, een plaatsje voor homo, een plaatsje voor bi. Een plaatsje voor elk gender, en een hokje voor elke kleur.
Napster, dat is binnen paar maand twintig jaar geleden.
Twin-tig jaar.
toen megabytes nog véél waren
Er zijn (al een paar jaar eigenlijk) universiteitsstudenten die nooit een wereld zonder P2P hebben geleefd.
Napster A New Killer Internet App, uit 1999, legt uit hoe revolutionair het was. Ik moest wel een beetje glimlachen op het einde van het artikel:
I think of it as one giant hard drive that everyone can take from and give to. It hasn’t reduced the number of new music CDs I buy, as I’ve used it mostly for finding obscure or impossible-to-find music. I mean, where else are you going to get a copy of The Mr. Belvedere Show theme song?
Heh. Natuurlijk is het aantal verkochte CD’s naar beneden gegaan. Zoek maar eens het jaar 2000 op in dit grafiekje:
En dat van “where else are you going to get a copy of The Mr. Belvedere Show theme song”? Ha, op de tjoetjoeps natuurlijk.
Alwaar de afleveringen zelf ook staan, trouwens:
https://www.youtube.com/watch?v=ItgjnwKt09g
En voor de mensen die niet weten wat Mr. Belvedere is, is er altijd de Wikipediats. Of kan een mens voor de rest van de dag verdwijnen in het gat van TV Tropes.
Onze kinders beseffen niet half in wat voor een wonderlijke wereld we leven.
Om de zoveel tijd heb ik weer eens goesting om dingen in LaTeX te schrijven. Dan download ik een distributie, zet ik een toolchain op, en heb ik vanalles klaar staan, maar komt het meestal niet veel verder dan een paar testjes en kleine prullen.
Wegens we hebben al allemaal tools die hun werk perfect doen: een SharePoint waar onze OneNote-documenten op staan voor vergaderverslagen en allerlei notities, en specificaties en andere documenten zijn gewoon eenvoudiger te maken in asciidoc en dan in op Github of BitBucket voor versiecontrole.
Maar het blijft kriebelen. Ik heb begin deze week alles nog eens in gang getrokken, en met Visual Studio Code en LaTeX Workshop is het een waar plezier om dingen te maken.
Dat doet een propere automatische preview, dat geeft (relatief) informatieve boodschappen bij fouten, dat heeft redelijk wat shortcuts en intellisense.
Nu nog een reden vinden om het allemaal nodig te hebben. :/
De wetenschap staat niet stil. Ik krijg om de zoveel tijd buizen in mij gestoken, en tegenwoordig is dat in plaats van gewoon siliconen, latex met een hydrogel rond.
Vorige keer dacht ik dat het niet veel verschil maakte, maar toen werd er een siliconen buis uitgehaald en die nieuwe ingestoken. Vandaag was het hydrogel uit, hydrogel in, en het doet dus enorm veel minder pijn.
Akkoord, het was anders maar eventjes dat het héél veel pijn deed, en dan een half uur of zo gewoon pijn en een halve dag lastigheid. Maar nu dus weinig pijn en dan geen pijn.
Ik moest om Veel Te Vroeg ‘s Morgens naar het werk gaan, en meer bepaald naar het station aan de andere kant van de stad, maar het regende katten en bouviers.
Ik heb voor dergelijke eventualiteiten een roze fietsboerka, maar schets mijn ontzetting! de fietsboerka was in ene bol gerold in de fietstas blijven zitten en dus zeiknat.
De opties:
zonder fietsboerka rijden (en de dag totaal doorweekt doorbrengen)
met een paraplu rijden (ondoenbaar wegens wind en alles, en trouwens ook geen paraplu in de burt te vinden)
de andere roze fietsboerka lenen die in de gang hing en wél droog was, en ondertussen de mijne te drogen hangen
Ik heb optie drie genomen.
Dat was niet goed van mij, wegens dat het de roze fietsboerka van de halve trouwboek is.
Mijn ding was blijkbaar nog niet droog tegen dat zij naar het werk moest vertrekken. Nee, ze was niet content. 🙁
