Ik werd vanmorgen wakker om iets voor zes. Er lag geen Sandra naast mij in bed.

‘t Was voor de verandering nog eens een nacht vol dromen over dode familieleden geweest, en mijn eerste idee was uiteraard: Sandra heeft een kransaderbreuk of iets anders van geraaktheid gehad terwijl ze voor tv zat.

Ik zat al direkt met rampscenario’s in mijn hoofd: gaat er een nieuwe zetel moeten gekocht worden wegens plekken die ge niet weg krijgt? hoe gaat Jan naar zijn voetbalmatchen geraken? hoe ga ik in ‘s hemelsnaam ooit de was- en droogmachine aan de praat krijgen?

Omdat er niets zo goed is tegen paniek als niets doen, dacht ik: ik lees een beetje in mijn boek. We zien dan wel. Uitstel is goed.

Het lukte niet zo goed, dat lezen, en om halfzeven was ik zéker dat er een probleem was, wegens dat Sandra om halfzeven normaal gezien naar haar werk vertrekt en het was doodstil in huis.

En dus kroop ik uit mijn bed en sloop ik naar de living, onderwijl mijn hart vasthoudende.

Sandra lag in de bedzetel in de living. Met een deken en alles. Levend, zo bleek.

Ze moest pas binnen een kwartier op, zei ze, en of ik ze nog kon laten slapen.

Toen ik vroeg waarom ze niet in ons bed geslapen had, beweerde ze dat, toen ze naar bed kwam, ik haar kussen vast had en dat ik in het midden van het bed zou gelegen hebben.

Serieus. En daarvoor dus een mens doodsangsten laten uitstaan.

Ik ben nog een beetje meer in het bodemloze gat gevallen.

Kittens Game zonder kittens: er zijn achievements te krijgen als ge het spel speelt zonder effektief ooit kittens te kweken.

Woe is me.

Laat het even bezinken, de buit die Wikipedia dit jaar binnengerijfd heeft: 91 miljoen dollar.

Uitgezet in een grafiekje en vergeleken met vorige jaren:

Dat is dus redelijk belachelijk veel meer op acht jaar tijd. De werkingskosten zijn geraamd op bijna 80 miljoen euro, waarvan bijna de helft naar personeel gaat.

Ik dacht, ik schrijf er in het lang en het breed iets over. Maar na een kwartier over en weer klikken in de pagina’s en de rapporten en de discussies heb ik al bijna een fles Maalox nodig, dus ik laat het maar even, denk ik.

Mijn jongste dochter doet op woensdag een uur Drama en dan een uur Voordracht. Da’s het vervolg op Woord, dat ze al een paar jaar doet.

Vandaag wist ze mij te vertellen dat ze haar verplichten om “als je” uit te spreken als “ashe”.

“Ashe zin hebt, gaan we op reis”, dat soort zaken.

Nee. Categoriek néé. Meer nog: waarom? Ik heb zo’n donkerbruin vermoeden dat het één van die akelige regels is die iemand ergens ooit heeft bedacht in een redenering van “als er Hollanders zijn die het doen, dan moeten we dat dringend ook opdringen aan Vlamingen, hohoho”.

Bedacht in hetzelfde departement dat ooit geflirt heeft met “therapuit”, en dat al jaren aan een stuk mensen met “enerzhie” opgezadelt. (Serieus, what the fuck, ‘t is “energiek” en “energetisch”, waarom zou het dan niet “energie” maar “enerzhie” zijn?)

Wacht, kijk, even op een rij:

als ik honger heb
als zij zin heeft
als ze geld hebben
als we gaan eten
ashe klaar bent?

Ik heb “als hij” er niet bijgezet, nee. Want ik weet wat ge gaat zeggen, samen met de hele verdomde kliek taalimperialisten aan de VRT: het is niet “als hij”, het is “alzié“.

Nóg zoiets waar lijfstraffen op zouden mogen staan: het blijkbaar ergens halfweg de jaren 1990 afschaffen van “hij”. Dat is, en ik meen het meer dan ik kan zeggen, voor mij een reden om de radio te verzetten bij gebrek aan een toestel om iemand op afstand fysiek te wurgen.

Want wat ooit begon als “dat heeft-ie gedaan” is op geen tijd vergleden naar consequent overal “hij” vervangen door “ie” — “Ie komt morgen. Ie heeft een boek geschreven. En ie doet dat goed”.

Belachelijk. Ergerlijk. Hatelijk. Tién keer erger dan “dat heeftem gedaan”, dat ook al afgrijselijk degoûtant is. Ex -aequo even erg als consequent “ze heeft d’r haar gekleurd”.

Ik heb Anna ten strengste verboden “ashe” te zeggen. En als haar leraar daar een probleem mee heeft, mag hij het aan mij komen uitleggen.

Wat Nerdwiter zegt.

Hallo, Tom!

Bedankt voor je brief, Tom.

Tom, ik heb de bevraging van PVDA inderdaad al ingevuld. Als mijn mening gevraagd wordt, Tom, dan geef ik die graag. Ik heb, ben ik wel zeker Tom, aangegeven dat ik niet meteen zin had om praktische medewerker te worden.

Maar Tom, toch bedankt dat je het me nog eens vraagt. Je kan niet zeker genoeg zijn, denk ik dan maar, Tom.

En fijn ook, Tom, dat die software die Jeremy en Bernie ook gebruikten zo goed lijk te werken, Tom. Echt, ik meen dat: echt aangenaam dat er, Tom, gepersonaliseerd gewerkt kan worden, en professioneel en zo, Tom.

‘t Is gewoon, Tom, dat ik niet zo graag, Tom, enorm veel aangesproken word, Tom, met mijn voornaam, Tom, in een brief, Tom, die duidelijk, Tom, één van honderden identieke brieven is, Tom.

Ik vermoed dat dat in de handleiding stond, Tom, zo van “Spreek ze persoonlijk aan”, maar Tom: ik denk dat dat vooral in de Youstaaited Neets werkt, Tom. Want bij mij? Bij mij, Tom, komt dat heel al snel over als “Ja ook u MEVROUW VUJLSTEK M heeft gewonnen in de tombola klik snel op de link voor u MEVROUW VUJLSTEK M dan ziet u of MEVROUW VUJLSTEK M de winnaar is“, Tom.

Dus, Tom, misschien iets minder van dat?

Maar verder, Tom, nog veel succes. En uiteraard: may the best men/women win, Tom.

Hoe fantastisch is dit niet?

With profound grief, but moved by fidelity to our Lord Jesus Christ, by love for the Church and for the papacy, and by filial devotion toward yourself, we are compelled to address a correction to Your Holiness on account of the propagation of heresies effected by the apostolic exhortation Amoris laetitia and by other words, deeds and omissions of Your Holiness.

(Enfin ja, behalve dat het reactionaire ultra-conservatieve pipo’s zijn die het geschreven hebben.)

Een groep mensen zijn het niet eens met een schrijfsel en een resem opinies van de paus. En ze protesteren daartegen.

De manier waarop ze dat doen is, lees ik in de gazetten, niet meer gebruikt sinds 1333. Maar de Kerk is dus een instituut dat al eeuwen (en eeuwen en eeuwen en eeuwen) bestaat, en waar er zelfs in geval van existentieel oneens zijn, vormen te respecteren zijn.

En procedures bestaan.

Dus zeggen ze dit:

His verbis, actis, et omissionibus, et in iis sententiis libri Amoris laetitia quas supra diximus, Sanctitas Vestra sustentavit recte aut oblique, et in Ecclesia (quali quantaque intelligentia nescimus nec iudicare audemus) propositiones has sequentes, cum munere publico tum actu privato, propagavit, falsas profecto et haereticas

en volgt een lijst met ketternijen. En dan volgt een resem verduidelijkende uitleg, waar ze hun pijlen richten op Modernisme enerzijds en Martin Luther anderzijds.

Ja, het zit diep.

Fascinerend.

‘t Is nu dat verdriet. Blijkbaar is het een regelmatig voorkomend iets bij hersenschudding, maar ziet: er zit een piep in mijn hoofd.

Als het stil is, is het niet stil. Dit is wat ik tegenwoordig heel de tijd hoor.

‘t Schijnt dat het soms over gaat en soms niet.

Voor de rest alles in orde, gewoon thuis blijven rusten tot het einde van de week.

Allez hop.

Ga ik dus morgen toch eens naar de huisarts gaan. Hoofdpijn en scheel zien nog altijd.

Ik denk dat het aan de bril ligt, maar het zekere voor het onzekere, zeker?

Ik ben dus van mijn fiets gestuikt, over de grond geschraapt, en dan met mijn hoofd tegen de grond gestuiterd.

En ik ben weer gelijk een klein kind! Mijn knie en mijn elleboog zijn behalve blauw ook helemaal open van grote schaafwonden! Van die schaafwonden gelijk vroeger, die een korst krijgen die helemaal warm is en zeer groot en waar ge u moet tegen houden om er niet aan te krabben of ze komt lost en dan zit daaronder een soort weke vochtigachtige diepe put!

Nostalgie!