Ik moet nog zeker drie uur wakker blijven. Het is vijf na drie, ik ben vroeger dan anders naar huis gegaan van Datakamp, en ik kan nog niet gaan slapen wegens morgen (euh, straks) om halfzes een inteview met de Radio in Nederland.

Ik dénk dat het voor het programma ‘Start‘ is: “een andere kijk op de actualiteit, verdiept met persoonlijke verhalen, poezie en veel muziek”.

Ik denk ook dat ik eigenlijk niet had moeten positief antwoorden op de vraag. Ik zal morgen geen mens zijn.

En ik zou eigenlijk nog iets moeten programmeren voor de zotte shit die we morgen gaan doen, maar ik heb een leep idee: ik ga het niet programmeren, ik ga het in een mengeling van Power BI en Excel doen. Ah ha ha ha!

Met de nadruk op “-je”. ‘t Was vandaag over ‘t algemeen zoals altijd wreed wijs, maar ‘t is gewoon dat er twee drie dingen gebeurd zijn die niet leutig zijn.

En dan is het gelijk twee weken op vakantie gaan en de laatste dag overvallen worden en beroofd: akkoord, dertien en een halve dag plezier, maar ‘t is toch vooral dat laatste dat (in eerste instantie) blijft hangen.

Ik stond vandaag een halve dag aan de ingang, en dezelfde mens die gisteren en eergisteren ook al aanwezig was en een beuzak was, weigerde langs de uitgang naar buiten te gaan. Weigerde zijn bandje te scannen. Weigerde mee te spelen, of beter, had besloten het voor iedereen een beetje te verpesten — tot fysiek geweld toe. Als ik geen goeie reflexen had gehad, was minstens mijn bril en misschien mijn neuw kapot.

Akelige gast, die ook al eens een stoel niet heeft willen afgeven aan mij, en ook al eens een tafel niet heeft willen afgeven aan een collega. Stomme kleine dingen, maar ‘t is de manier waarop: ge kunt zeggen “maar alleeeeez ik zou zooo graag die stoel houden want mijn vriendin is juist om drank”, en ge kunt gaan van “onnozel ventje, wie peist gij dat ge zijt, IK beslis hier wat ik doe, en gij hebt juist NIETS te zeggen”.

Op Datakamp spelen we een spel. Gelijk, we zijn acteurs die spelen dat we controleurs zijn of studiemeesters of agenten of wat dan ook. Natuurlijk is er geen politieverordening die ons toelaat iemand te dwingen om een stoel af te geven, maar serieus: ge speelt het spel als bezoeker van Datakamp ook een beetje méé, toch?

Of gelijk die andere gast die een premium-bandje aan had, en ik vraag “kunt u even inscannen alstublieft?” en hij zegt “fuck off, gast, ik heb betaald voor mijn bandje”. En als ik dan toch aandring en hij doet het (omdat zijn vriendin erbij stond, vermoed ik), en ik verlies hem een halve seconde uit het oog en dan vraag ik of hij zich ook aangemeld heeft op de computer en hij zegt “jaja”, en dan vraag ik of hij via mail of SMS gecontacteerd is en hij zegt al grijnzend “ge denkt toch niet dat ik dat écht gedaan heb, gast?”

Terwijl ze natuurlijk allemaal buiten duidelijk gehoord hebben dat dat de voorwaarde is om Premium te worden.

En dan blijven weigeren om mee te spelen, en nijdig worden. Waarop ik dan maar gewoon de schaar neem en zijn bandje doorknip. Serieus.

Maar bon.

Verder weinig klachten. Nog twee dagen. Morgen en overmorgen doen we zotte shit met de Premium VIPs.

Er zijn er alsmaar minder, van die kuikentjes, maar die die er zijn, beginnen pluimpjes te krijgen in plaats van dons. Zo schattig!

Verder had ik vandaag een lang dovemansgesprek met Mark Peeters, de Vlaamse Coperniucs weetuwel.

Zeker geen duizendpoot, maar toch ook geen mens met één been.

‘t Is geestig, zo het ene moment twee terdoodveroordeelde kuikentjes showen aan een heel terrein, het andere moment aan een tafel met een handvol mensen een soort toneel met meer mime dan woord doen, het andere moment een tekst schrijven, het andere moment een stukje logverwerking programmeren, het andere moment twintig minuten namen en codes voorlezen om een heel klein buiten te kuisen, het andere moment een heel intiem gesprek met een stuk of tien vijftien kinderen hebben terwijl een heel terrein er op kijkt, het andere moment wat impro doen voor een min of meer groot publiek, het andere moment een Facebookprofiel zoeken om online te knuffelen, het andere moment wat computers troubleshooten, het andere moment kuikentjes verzorgen, het andere moment datavisualisatie te doen, het andere moment lange gesprekken voeren over allerlei tot stukken in de nacht.

Niets écht goed kunnen, dat hoeft blijkbaar geen bezwaar te zijn.

Ik begin het nu al een beetje te missen, en het is geeneens gedaan, Datakamp.

Vandaag een verhaaltje voor de kindertjes op het terrein gedaan.

Dingen doen met kinderen is wijs.

Is daar een term voor? Het niet moeilijk hebben met spreken of omgaan met een heel grote hoop mensen en ook niet met een kleine groep maar wel met een middelgrote groep, zo tussen vijf en twintig?

Want dan heb ik dat, dus.

Het komt allemaal gelijk een beetje in de plooi.

En ik heb vanavond welgeteld 21 minuten aan een stuk namen en codes voorgelezen. Serieus.

Het is eigenlijk redelijk technisch allemaal, achter de schermen bij Datakamp.

Vandaag was het dagelijkse evaluatie, en er is niet eens gesproken over de technische zaken (het scannen, de onboarding, de apps, de statistieken, de Datakamp Log Verkenner, om nog niet te spreken van het onderliggende — de API die alles doet draaien, de servers, de mail- en SMS-gateway, …).

Kijk, hier ziet ge bijvoorbeeld het dashboard met enkel de acties in de categorie gedrag geselecteerd:

Voor wie benieuwd is, dit is bijvoorbeeld de json die actie G40, Sfeerbeheer, definieert:

{
   "action-id": "G40",
   "name": "Sfeerbeheer",
   "description": "Doet echt actief mee",
   "points": 10,
   "category": "Gedrag",
   "bonus-rules": {
      "condition": {
         "type": "<",
         "values": [
            "secondsSinceLastAction",
            43200
         ]
      },
      "else": 0,
      "then": {
         "type": "*",
         "values": [
            "nthActionToday",
            5
         ]
      },
      "type": "if"
   }
}

En dit is hoe het er in de app voor pleinmedewerkers uitziet, die punten kunnen geven aan bezoekers:

(De man had -10 voor WC uit, omdat hij geen WC in action had — uitbiepen uit het toilet zonder inbeepen, dat is geen goed idee.) (Verder krijg hij geen negatieve punten bij het verlaten van het terrein omdat hij niet meer WC-bezoeken dan drankkaarten had. Goed gedaan, Lukas.)

En dit is de logverkenner, die ons in dit geval de lijst geeft van mensen die het terrein verlaten, met telkens ID, naam en link naar Facebook, email, en gsm:

Dit is een onboarding-mail:

…en dit is een dagelijkse statusmail:

Om maar te zeggen dat het soms complexer is dan het lijkt, maar dat het wel leutig is om zo’n dingen te verzinnen, en dat er weinig leutiger is dan dat er geen commentaar op komt, dat het min of meer vanzelfsprekens is en dat het gewoon doet wat het moet doen. 🙂

Alle hoppa. Morgen zien of we er nóg meer wijze ideeën in kunnen steken.

Ik denk dat als ze zouden weten hoe leutig het is om te doen, ze het al lang illegaal zouden gemaakt hebben.

Oh en kijk, ik was eventjes op het nieuws.

Voilà zie. Dag één van Datakamp.

Pmp.

Plo.

Paggg.

Nee, ‘t lukt niet. Ik kan geen pap meer zeggen.

En dan gebeurt dat.

Ge zijt al een tijd bezig met Datakamp, de afgelopen dagen op het terrein, met onder meer ook refu’s van vorig jaar Batahlan, die nu via Refu-Interim meewerken.

En dan hoort ge vanmorgen dat één van uw collega’s het land uit moet.

Linea recta naar een gesloten centrum en dan gedeporteerd naar Irak, een land waar hij weliswaar even geweest is, maar waar hij niet vandaan komt.

Geen sprake van de Gentse Feesten, geen sprake van werk, geen sprake van niets, behalve onverbiddelijk het land uit.

Mag ik iedereen van harte aanraden dit nog eens van begin tot einde te beluisteren, en te laten bezinken?

By the time we’re done with dancing,
Elsewhere darling you’ll be glancing
And the night’s a river-torrent tearing us apart.
Merely melody entwined us,
Easily the ties that bind us
Break in fibrillations of the heart.
Don’t cry out or cling in terror
Darling that’s a fatal error
Clinging to a somebody you thought you knew was yours.
Dispossession by attrition is a permanent condition
That the wretched modern world endures.

You drift away, you’re carried by a stream.
Refugee a wanderer you roam;
You lose your way, so it will come to seem:
No Place in Particular is home.
You glance away, your house has disappeared,
The sweater you’ve been knitting has unpurled.
You live adrift, and everything you feared
Comes to you in this undoing world.

Copper-plated, nailed together, buffeted by ocean weather
Stands the Queen of Exiles and our mother she may be.
Hollow-breasted broken-hearted watching for her dear departed
For her children cast upon the sea.
At her back the great idyllic land of justice
For exilic peoples ponders making justice private property.
Darling never dream another woman might
Have been your mother
Someday you may be a refugee.

A refugee, who’s running from the wars,
Hiding from the fire-bombs they’ve hurled;
Eternally a stranger out-of-doors,
Desperate in this undoing world.

Mother for your derelicted
Children from your womb evicted
Grant us shelter harbor solace safety
Let us in!
Let us tell you where we traveled
How our hopes our lives unraveled
How unwelcome everywhere we’ve been

Ik had alles van mijn computer gewist en dus moest ik alles opnieuw installeren.

Met elke nieuwe computer die ik heb, wordt dat eenvoudiger: alle data bevindt zich in de claawd, en alles dat ik heb van software is online te downloaden en meestal gewoon maar in te loggen om in orde te zijn.

(Contrast met vroeger, waar alle data op de computer zelf stond of op een backupschijf, en alle software in een doos zat met cd’s en registratiecodes op een stukje papier: goodbye & good riddance to the 1990s, als ge ‘t maar weet.)

…maar dan moet het allemaal wel meewerken, natuurlijk.

Het was allemaal begonnen met Power BI dat niet wou opstarten. Ik dus gisteren al iets gepost op het publieke forum van Power BI — geen antwoord. Een support request gedaan – ook geen antwoord.

Dacht ik geen antwoord. Want vanmorgen besefte ik plots dat ik mijn officieel Microsoftwerkadres (zon .onmicrosoft.com-ding) had ingegeven voor contact, en ik vond nergens de supportrequest online terug, dus maak ik hem opnieuw aan. Binnen het half uur mail van Beatriz van Microsoft:

Good morning Michel,

Thank you for contacting Microsoft Support. My name is Beatriz [..] and I am the Support Professional who will be working with you on this support case. You may reach me using the contact information listed below.

In a few minutes I will send you the scope agreement and the action plan.

If you have any questions or concerns, please let me know.

Ergens weet ik wel dat Microsoft ook support doet, maar het in het echt zien gebeuren, door iemand die ik op tinternet kan terugvinden en dus een gezicht op plakken, ik vind dat na al die jaren nog altijd een beetje magisch.

Inderdaad, een paar minuten later:

Hello Michel,

Please find below a summary of the problem scope for this support request. It details what I will focus on and under what specific conditions we will consider the request resolved. Please let me know if anything is inaccurate, missing or you disagree with the scope statement.

Issue

[volledige omschrijving van het probleem]

Impact

High.

Scope

 The case can be considered closed once we accomplished one of the following conditions:

• We are able to provide a solution/workaround to the error message above on the current customer environment.
• We detect the issue is a bug on the product and we have an answer from escalation on if we can provide a fix or not.
• The issue is by design.
• If the cause of the issue is identified to be a third party or custom component, we will be happy to discuss our findings in detail and provide possible methods of resolution/workaround. However, it will ultimately be up to the third party vendor to resolve these types of issues.

Action plan

[plan om dingen aan te pakken]

Nog eens, geen raketwetenschap, maar wel proper en degelijk en helemaal wat ik ervan verwacht.

Er gaan op een uur tijd veertien mails over en weer (probeer dit eens / nog altijd niets / ah dan kunnen we misschien dit / nope / dan gaan we dieper in het systeem dit doen voor diagnose / …).

We zijn er op uitgekomen dat het een probleem is, dat het nu duidelijk gediagnosticeerd is, en dat het zwaar geëscaleerd wordt wegens bij meer dan één persoon voorkomend.

En dat het voorlopig kan opgelost worden door een oudere build te installeren, die Beatriz mij dan ook gegeven heeft.

Oh, en een paar uur later, ergens om 21u of zo, kreeg ik vanuit een zeer druk callcenter met enorm veel lawaai een bijna-onverstaanbare telefoon van Saragadam Beerendra Babu, die mij voor hetzelfde probleem uit India contacteerde. 

Mijn eerste support request, waar ik geen gevolg aan had gegeven omdat ik die @adhese.onmicrosoft.com-mail niet gezien had. Of ik alsnog de gegevens naar hem ook kon opsturen, dan ging hij aan zijn kant kijken.

Support!

De collegae lachen mij regelmatig eens uit op het werk, dat ik altijd dingen kapot maak. Gelijk computers en zo.

Maar ‘t zijn altijd speciale omstandigheden, en het is altijd allemaal uit te leggen.

Zoals vandaag, bijvoorbeeld: de computer is niet kapot, maar ‘t werkt ook niet echt.

Ik heb Microsoft Power BI nodig. Ik download en installeer dat. Ik start dat op. Dat geeft mij de boodschap “we weren’t able to connect to the model” en dan stopt het.

Zoekety zoek op de interwebs: duuzd mensen die juist hetzelfde probleem hebben, en niemand die een echte oplossing heeft. De ene zegt de 32-bit-versie te installeren, de andere de 64-bit-versie. Sommige mensen zeggen dat het ligt aan antivirussoftware, er zijn er zelfs — van Microsoft zelf! — die zeggen: “probeer eens alles te ontinstalleren en dan een nieuwe account aan te maken en daar te installeren en dan werkt het misschien wel”.

Neen, dus.

Ik heb alles geprobeerd, up to and including heel de computer uitwissen en alles opnieuw installeren, en het werkt nog altijd niet.

Telkens ik het opstart, zelfs als het het eerste programma is dat ik op een maagdelijke Windows installeer, krijg ik systematisch dezelfde veertien boodschappen in mijn Event viewer:

The Open Procedure for service “BITS” in DLL “C:\Windows\System32\bitsperf.dll” failed.
The Open Procedure for service “ESENT” in DLL “C:\WINDOWS\system32\esentprf.dll” failed.
The Open Procedure for service “Lsa” in DLL “C:\Windows\System32\Secur32.dll” failed.
Unable to open the Server service performance object.
The Open Procedure for service “WmiApRpl” in DLL “C:\WINDOWS\system32\wbem\wmiaprpl.dll” failed.

…en dan een reeks MSOLAP-gerelateerde dingen:

The description for Event ID 11 from source MSOLAP$AnalysisServicesWorkspace1146421108 cannot be found.
The description for Event ID 21 from source MSOLAP$AnalysisServicesWorkspace1146421108 cannot be found.
The description for Event ID 22 from source MSOLAP$AnalysisServicesWorkspace1146421108 cannot be found.
The description for Event ID 72 from source MSOLAP$AnalysisServicesWorkspace1146421108 cannot be found.
The description for Event ID 5 from source MSOLAP$AnalysisServicesWorkspace1146421108 cannot be found.
The description for Event ID 0 from source MSOLAP$AnalysisServicesWorkspace1146421108 cannot be found.
The description for Event ID 46 from source MSOLAP$AnalysisServicesWorkspace1146421108 cannot be found.
The description for Event ID 25 from source MSOLAP$AnalysisServicesWorkspace1146421108 cannot be found.
The description for Event ID 25 from source MSOLAP$AnalysisServicesWorkspace1146421108 cannot be found.

Om zot van te worden. En een vraag stellen op de forums, dat lukt niet — mijn twee vragen zijn gelijk meteen weggesmurft.

Ik heb dan maar echt échte last resort-dingen gedaan: een old skool service request geopend bij Microsoft.

Op hoop van zege. 😐

Dat programmeren, dat is toch wel geestig.

Al die dingen waarvan ge dan wel in uw hoofd van weet “zo zou dat in theorie moeten”, maar dat het al zeeeeeeeeerrrrrr lang geleden is dat ge het voor het echt hebt gedaan.

Zoals die keer dat er een structuur was die mogelijks onbeperkt diep is, die regels omschrijft, en die eigenlijk in mensentaal zou moeten getoond worden.

Ha, in theorie is dat dan recursief dingen aflopen en zo? Yep, indeedy.

Iets dat er zo uitzag:

{“action-id”: “A99″,”name”: “xyz”,”description”: “tralala tsoin tsoin”,”points”: 0,”category”: “Admin”,”bonus-rules”: {“condition”: {“type”: “>”,”values”: [{“forAction”: “AWC”,”type”: “nthActionToday”},{“forAction”: “ADK”,”type”: “nthActionToday”}]},”else”: 0,”then”: -2,”type”: “if”}}

Dat wordt dan

4.1.2 A99: xyz – tralala tsoin tsoin.
Standaard +0.
Bonusregel: als [ aantal keer “xxx” vandaag >aantal keer “yyy” vandaag ] dan – 2, anders 0

En iets dat dit was:

{“action-id”: “A00″,”name”: “abc”, “description”: “Datakamp iets gerief”,”points”: 50,”category”: “Admin”,”bonus-rules”: {“condition”: {“type”: “<“,”values”: [“secondsSinceLastAction”,44000]},”else”: {“type”: “*”,”values”: [“dailyStreakSize”,25]},”then”: -50,”type”: “if”}}

wordt dit:

4.1.1 A00: abc – Datakamp iets gerief
Standaard +50.
Bonusregel: als [ aantal seconden sinds laatste keer deze actie < 44000 ] dan – 50, anders [ aantal dagen na elkaar deze actie gedaan × 25 ]

Om maar te zeggen: veel leute gehad al, met Datakamp. En ‘t is nog niet eens begonnen.