Ik denk dat ik dit jaar Sandra het beste nieuwjaarscadeau sinds vele jaren heb gegeven:

Yup, we zijn ook op de YNAB-bandwagen gesprongen.

Ik had het lang (láng) geleden al eens geïnstalleerd, toen het nog een echte toepassing was die kon gedownload worden, en er noch kop noch staart aan gevonden. En dan was ik nog eens een trial begonnen, toen Kelly er gelijk heel de tijd over begon te schrijven, maar met veel tegenzin wegens toch zeer ingrijpend en lastig. 

Maar toen was er nieuw werk en moest er tegelijkertijd een nieuwe auto gevonden worden waardoor het financieel allemaal minder evident werd, en komt er ook nog universiteit van Zelie aan, en worden de kinderen er in het algemeen alleen maar ouder op en de kosten dus groter. 

En zeer concreet was het toen plots begin december, was ik met maten op weekend geweest, en toen was het ergens net voorbij de helft van december en was al het geld op. Gelijk echt helemaal op.

En dus is ook daar de kogel door de kerk geschoten. En is het een You Need A Budget-abonnement geworden. 

Eigenlijk zou het een YNAB-cursus plus abonnement worden, maar tegen dat ik het definitief besloten had, was de cursus bij Kelly al afgesloten. En ik ben er eigenlijk wel van overtuigd dat het zonder ook kan. Een programma dat gemaakt is voor eindgebruikers, daar ga ik geen cursus voor volgen, ha!

En ik ben het nog maar vijf dagen bezig, maar ik zie het al werken. Dus het komt wel in orde, denk ik. 

De rekeningen

De opstart is het vervelendste: de rekeningstand van alle mogelijke plaatsen waar er geld zit in de toepassing steken. In ons geval is dat:

• cash van mij en van Sandra
• zichtrekening van mij en van Sandra
• spaarrekening van mij en van Sandra 
• spaarrekening van Louis, Jan en Anna
• mijn kredietkaart

In het begin was ik de cash vergeten, en ik vraag me af of ik nu eigenlijk ook de maaltijdchequeskaart er ook zou moeten in steken — maar dat zie ik dan wel later. 

Het begin van het begin is eenvoudig: gewoon de rekeningstand (positief of negatief) noteren voor de rekeningen, en tellen hoeveel cash ge op zak hebt. 

Iets later bleek dat de kredietkaart vervelend deed: de beginstand op 1 januari gaf aan hoeveel ik uitgegeven had sinds 24 december of zo, en op 4 januari kreeg ik de –slik– afrekening van 24 november tot 23 december op mijn dak, waardoor alles in de soep liep. Ik vond online niet op 1-2-3 veel relevante hulp, dus heb ik maar alle uitgaven van de vorige afrekening ingegeven, waardoor de overschrijving van de afrekening overeenkwam met echt gemaakt uitgaven. 

Het ziet er nog allemaal een beetje wonky uit, met die betaalperiodes die niet samenvallen met maanden, maar we zien wel wat het geeft.

Belangrijke stap bij het opzetten van de rekeningen: ingeven wat de inkomsten zijn. Wij hebben er ons maandelijk loon en kindergeld in gestoken, en ook al een aantal voorziene 'interne transfers', die van rekeningen die we controleren naar rekeningen gaan die we controleren: een maandelijks bedrag dat we naar onze spaarrekening sturen en naar die van de Louis, Jan en Anna.

(We doen dat ook met Zelie, en we geven ook nog maandelijks zakgeld aan de vier kinders, maar dat ingeven moest wachten tot we daar budgetcategorieën voor hadden, want eens dat geld overgeschreven is, is het uit onze handen en kunnen we er niets meer meer doen.)

Budget

Er zitten een aantal voorgedefinieerde budgetcategorieën in bij het opstarten, maar dat is helemaal naar goesting aan te passen. Wij hebben er op dit moment vijf hoofdcategorieën met een hoop subcategorieën van gemaakt:

• Vaste kosten (lening voor het huis, voor de verbouwingen, voor de auto, verzekeringen en ziekenfonds, electriciteit, water, internet en telefoon, abonnementen en hosting en al, school, zakgeld van de kinders, dat soort zaken)
• Variabele kosten (boodschappen, benzine, kledij, boeken, etc.)
• Onderhoud (huis, medische kosten, auto, keuken, computers en dingen, dienstencheques, …)
• Amuseleute (muziek en video, film, gaan eten, gaming, …)
• Lange termijn (een geplande grote vakantie in de loop van het jaar, opleidingen, …)

Regel 1: Give Every Dollar a Job

YNAB heeft vier regels, dus zo ingewikkeld is het niet.

Als de lonen ingevoerd zijn, dan staat er bovenaan het scherm in een groot groen vak een bedrag To be budgeted. Het is de bedoeling dat daar 0 euro staat: elke cent die binnenkomt, moet in het begin van de maand een doel hebben.

Dat wil dus zeggen dat we een slag slaan in budgetbedragen voor elke individuele categorie. Ik ga ervan uit dat het iets is dat zich zal verfijnen in de volgende maanden, maar een paar voorbeelden (wij zijn met zes, pro memorie):

• we zouden één keer per maand naar een film willen gaan kijken: 100 € gebudgetteerd
• we willen één keer per maand degelijk gaan eten: 250 € gebudgetteerd
  

Geen idee of we dat allemaal aanhouden, maar 't geeft toch een indicatie. Als ik eens geen zin heb om te koken voor de kinders en ze hebben goesting om pizza te bestellen, dan weet ik dat ik niet meer voor 250 € zal kunnen gaan eten, want dat gaat van de 'gaan eten'-categorie af. 

Het budgetteren van de vaste kosten was dan wel weer eenvoudiger: gewoon in het netbanking-dinges alle rekeningen afgaan, en herleiden naar een kost per maand. Klaar!

Regel 2: Save for a Rainy Day

De budgetten zijn op maandbasis, maar het geld dat er naartoe gaat, wordt niet allemaal noodzakelijk uitgegeven: langetermijndoelen vertaalt ge naar een maandelijkse kost, en daar komt elke maand geld in terecht. 

Als we een auto kopen en we volgen één bepaalde leningformule, moeten we binnen vier jaar 8000 € leggen. We hebben natuurlijk geen 8000 €, maar op 48 maand uitgezet is dat 170 € per maand. En dus zetten we in de categorie 'Lange Termijn' een subcategorie 'Overname auto', en budgetteren we daar elke maand 170 € in.

Dat wil zeggen dat als er op het einde van de maand nog 200 euro over is op de rekening, dat er eigenlijk maar 30 euro over is, want die 170 staat opzij.

Ik heb al een subcategorie 'Computer en materiaal' aangemaakt voor de aanschaf van nieuwe computers als degene die we nu hebben onvermijdelijk zullen kapot gaan en een categorie 'Vakantie' om eens op grote vakantie te gaan binnen twee jaar, maar als we toch op termijn van jaren denken voor de auto en de computers en vakantie, kunnen we net zo goed op termijn van jaren denken voor fietsen, wasmachine, droogkast, verbouwingen, …

Regel 3: Roll with the Punches

…ah, maar wat gebeurt er als het plots onverwacht minder gaat? Dat is normaal, en dat is geen drama. Deze maand was het op 2 januari al van dat in de subcategorie 'Medische kosten': 720 euro van de orthodontist. Slik.

Ik had niet zoveel gebudgetteerd. En ik ben nog maar net begonnen, dus ik heb natuurlijk nog geen potje opgespaard. En dus heb ik het geld (tijdelijk) weggehaald van een andere categorie.

Dat maakt het zeer zeer duidelijk: geld kan maar op één manier uitgegeven worden (zie regel 1). Geld uitgegeven aan de dokter kan niet meer uitgegeven worden aan iets anders. En ja, dat lijkt belachelijk, maar dat is bij mij alvast een enorme revolute: mijn regel was altijd "ik geef geld uit zolang er geld op de rekening staat, en als er geen meer is, dan stop ik wel met uitgeven". Wat het natuurlijk redelijk pijnlijk maakte als er rekeningen toekwamen, of onverwachte kosten. 

Dat zou bij dezen niet meer het geval moeten zijn. Als er onvoorziene kosten zijn, okay, tot daar aan toe. Dan wordt het iets minder bij een andere categorie.

Regel 4: Live on Last Month's Income

…en het logische gevolg van regel 1, 2 en 3 is het uiteindelijke doel van YNAB: in plaats van geld uit te geven tot het op is, of godbetert te leven op krediet, is het de bedoeling om geld zo lang mogelijk te laten staan. 

Regel vier zegt dat het de bedoeling is om op termijn te leven op de inkomsten van de vorige maand, maar eigenlijk zou dat moeten zijn: laats geld zo lang mogelijk ongebruikt staan. 

In het ideale geval wil dat dan zeggen dat ge op termijn een hele maand of zelfs meer zonder inkomsten zoudt kunnen leven, omdat er genoeg buffer opgebouwd staat.

Ik heb nog geen maand afgewerkt, dus ik zie wel hoe het in de de praktijk werkt, maar zoals ze het zeggen bij YNAB:

If you’re done budgeting for the month and you have extra funds, budget some to the next month until that ‘To be Budgeted’ is at zero. The next time you sit down to budget, repeat the process.Send those dollars to the next month, whatever you can. In short order you’ll realize that you just funded all of February and it’s the middle of January. You’ll sit there befuddled. “Did I do something wrong? Am I missing something?” (You may have missed Valentine’s Day. Go back and adjust.)

En nu?

Ik moet voor de voorzienbare toekomst elke uitgave die ik doe ingeven in YNAB. Dat klinkt erger dan het is — er is een degelijke app voor telefoon die het gemakkelijk maakt om dat overal en altijd te doen — maar het is wel werk, natuurlijk. 

Ik ben de persoon die vorige maand loononderhandelingen moest doen toen hij van werk veranderde, en die op dat moment voor de eerste keer in bijna acht jaar ritueel zijn loonbrief opengedaan heeft. Die al jaren pertinent weigert zijn kredietkaartafrekeningen open te doen of onder ogen te komen. Die al jaren volhoudt dat elke uitgave onder 100 euro "niet echt telt", of toch in het begin van de maand, als er nog geld van de rekening kan gehaald worden. Die al jaren leeft met de vuistregel "geld uitgeven tot de bank zegt dat het niet meer kan, en dan wachten tot het loon gestort is en dan kunnen we weer verder". 

Maar ik heb er een goed gevoel over. We zijn vier en een halve dag verder, en ik heb nog nooit van mijn leven zo goed geweten hoeveel geld er binnenkomt en buiten gaat. En in tegenstelling tot wat ik al heel mijn leven denk, voel ik mij daar veel rustiger bij. Ik heb grip op mijn leven, lijkt het wel. 

Euh ja, sorry als het een beetje sekte-achtig klinkt.

[Ah ja: de Toolkit for YNAB-extensie voor Chrome is ook zeer aangeraden. Die geeft u wat bijkomende rapporten.]

We moeten een nieuwe auto kopen. Er moeten zeven plaatsen in, hij mag niet te veel geld kosten, we zitten dus in het segment Citroën Berlingo / Peugeot Partner / Volkswagen Caddy.

Er zijn allemaal verschillende formules voor zo’n autolening: op twee jaar, drie jaar, vijf jaar, en (vergeef mij als dat belachelijk evident is, ik ben een leek wat geld betreft) verdorie ook een mogelijkheid om minder te betalen per maand, maar dan op het einde van de termijn een groot bedrag ineens af te betalen.

Dan hebt ge bijvoorbeeld om een bedrag van 20.027,75 euro te lenen deze twee mogelijkheden naast elkaar:

	Optie 1	Optie 2
kost per maand	355,10 euro	267,46 euro
looptijd	5 jaar	4 jaar
na afloop	auto is van ons	nog 8017,96 euro om de auto te kopen
jaarlijks kostenpercentage	2,49%	0,99%
kost van het krediet	1278,25	554,03

Aaargh! Ik ben niet gemaakt om zo’n beslissingen te nemen!

Mijn eerste instinct is natuurlijk optie 1 te nemen: we betalen iets meer per maand, akkoord, maar na afloop is de auto van ons. Bij optie 2 betalen we misschien wel wat minder per maand, maar als we op het einde van onze vier jaar betalen zitten, moeten we nog meer dan achtduizend lappen leggen om die auto te mogen houden!

Dus eigenlijk betalen we, in mijn hoofd, och here tachtig euro per maand minder om iets meer dan de helft van het bedrag op een jaar minder af te betalen, maar moeten we op het einde van de rit nog ongeveer de helft zelf betalen.

In de praktijk zit het een beetje anders in mekaar, zo is mij uitgelegd: als ik me niet vergis is die 8017,96 euro het bedrag dat de garage ons op het einde van de 4 jaar nog geeft voor de auto (op voorwaarde dat hij niet kapot gereden is). En dat bedrag kunnen we dan ofwel helemaal betalen en dan is de auto van ons, ofwel weer een lening voor aangaan, ofwel (denk ik) inzetten om een nieuwe auto te kopen, of anders doen we niets en gaat de auto terug naar de garage.

En dat laatste is wat er in de praktijk wellicht zou kunnen gebeuren: binnen vier jaar zijn al die kinderen nog eens vier jaar ouden, en dan zou het wel eens gemakkelijker kunnen zijn voor ons om voor de paar keer dat we een auto nodig hebben (zeer grote boodschappen, vakantie, familiebezoek) een auto te huren, of iets Cambio-achtigs te doen.

Maar het geheel deed mij hard denken aan vooruitzichttheorie, en hoe het zit met risico-aversie. Bij goeie ouwe NN/g staat het proper in een diagram gegoten:

In scenario 1 heeft iemand 1000 dollar, en krijgt hij de keuze tussen (a) 50% kans dat hij 1000 bij krijgt of niets bij krijgt, en (b) zeker 500 dollar bij.

In scenario 2 heeft iemand 2000 dollar, en krijgt hij de keuze tussen (a) 50% kans dat hij niets bij krijgt of 1000 dollar verliest, en (b) zeker 500 dollar verliezen.

Bij de twee scenario’s leiden A en B eigenlijk naar precies dezelfde uitkomst, maar gewoon door de manier waarop het voorgesteld wordt, maken de mensen andere keuzes. Zotjes — lees meer alhier.

Ik was in ons achterhuis om Zelie te gaan halen vanmorgen, en mijn oog viel op een stapeltje papieren dat er ook al een eeuwigheid ligt: inhoudsopgaves van cassetjes van lang geleden.

Lang geleden, toen internet alleen maar op bepaalde locaties in Gent te krijgen was, luisterde ik ’s nachts veel naar de radio. Ik had een CD-casseteradioding, en daar name ik dingen van de radio mee op. Naast de honderden cassettes van platen die ik van de bibliotheek uitgeleend en opgenomen had ik hele stapels cassettes met allemaal van de radio opgenomen dingen. Niets geen speciale setup, geen dubbel cassettedeck, gewoon play+record duwen en hopen dat er niet teveel intro verloren ging of oversproken werd, en dat de outro er min of meer ook op stond.

Elke cassette kreeg een naam, en daar hoorde dan telkens een papiertje bij met wat er op de cassette stond.

De cassettes zelf zijn weg: ooit eens in een opkuiskramp allemaal in een paar vuilbakzakken gestoken en wegggevoerd. De overgrote meerderheid van de inhoudsopgaves is ook weg – ah the vicissitudes of time — maar hier en daar blijven er soms opduiken. Een groot deel was uitgeprint op cassetteformaat en zat er als inlay in, maar ik heb er ook een aantal teruggevonden die ik bijhield terwijl ik ze aan het vullen was. Uit 1992, als ik me niet vergis.

Dat is papier natuurlijk, maar het gemak van In De Toekomst Te Leven, is dat de overgrote meerderheid van die nummers ondertussen ook op Spotify te vinden zijn:

…of, en, en/of op Youtube:

Zo één cassette, dat was meestal het resultaat van een paar dagen luisteren en hier en daar eens opnemen als ik er op tijd bij was. Wat mij opvalt, 25 of zo jaar later, is dat de radio gelijk toch wel redelijk eclectisch was. Dat tegelijkertijd You Suck (een nummer uit 1992 over cunnilingus) als Goodbye Cruel World (uit 1961, over iemand wiens hart zo gebroken is dat hij clown wil worden in het circus) gespeeld werden, ik weet niet of dat nu nog het geval zou zijn.

Alhoewel natuurlijk: in 1992 iets uit 1961 spelen, da’s hetzelfde als dit jaar Walk Like an Egyptian van The Bangles of I Want Your Sex van George Michael of Luka van Suzanne Vega. Wegens dat er tussen 1992 en 1961 even veel jaar zit als tussen 2018 en 1987.

Maar alla.

Kijk, nog een lijstje uit 1992!

…in Spotify:

en op Youtube:

En euh ja, de namen van de cassettes waren redelijk random en sloegen meer op wat ik op dat moment aan het lezen was dan op iets anders:

Mijn oudste dochter zit al een maand met haar hoofd in de K-pop. Het is hier allemaal BTS wat de klok slaat tegenwoord — ’t zijn dingen, een internationaal leven.

Ziet kijk, een Maleisische Chinees die zingt over Japanees Engels. Ook internationaal.

Maar waar ik eigenlijk moest aan denken toen ik dit hierboven beluisterde: dat koorte in het eerste refrein, da’s helemaal gelijk in een nummer dat ik grijs gedraaid heb toen ik zo oud was als Zelie nu is: You Do Me van op Ryuichi Sakamoto’s Beauty.

Dat was trouwens van begin tot einde een fantastische plaat, met denk ik als allerbeste nummer Chinsagu no hana, een kinderliedje uit Okinawa. Omdat het kan, een versie van iemand anders:

https://www.youtube.com/watch?v=Bcx9hX5XsO8

(en ik ga mij ook in 2018 blijven verbazen over de toekomst waar wij in leven, dat dat allemaal aan de andere kant van een netwerkkabel zomaar voor iedereen te grabbel ligt, tegenwoordig)

 

Om de zoveel tijd trek ik nog eens een tweetdeckvenster open. Ik wil op de hoogte zijn van wat er in de gazetten zal staan, dus staat er ook een kolom @realdonaldtrump in.

Elke keer dat ik ga kijken, denk ik dat het nadir nu toch wel bereikt is. En elke keer ben ik verkeerd. Dit stond er zonet op [een, twee], en ik heb niet genoeg handpalmen om mijn hoofd in te begraven.

It’s not only Pakistan that we pay billions of dollars to for nothing, but also many other countries, and others. As an example, we pay the Palestinians HUNDRED OF MILLIONS OF DOLLARS a year and get no appreciation or respect. They don’t even want to negotiate a long overdue peace treaty with Israel. We have taken Jerusalem, the toughest part of the negotiation, off the table, but Israel, for that, would have had to pay more. But with the Palestinians no longer willing to talk peace, why should we make any of these massive future payments to them?

Aargh. “We have taken Jerusalem, the toughest part of the negotiation, off the table”. Aaargh. Aaargh. The stupid, it hurts.

Onze jongste zoon wou een spelletjesconsole kopen. Dat is zijn goed recht, hij heeft spaargeld en hij mag ermee doen wat hij wil.

Hij heeft helemaal zelf besloten dat het een Xbox One S zou worden.

Gekocht in de winkel, geïnstalleerd in de living, en dan kwam het: het spel dat er bij zat — iets met auto’s — moest op de machine geraken en geïnstalleerd worden. Het was niet met een DVD of zo, maar met een code voor de online winkel.

Geen probleem om in de winkel te geraken en de code in te geven, maar het was begot 60 gigabyte! En hij had voor nieuwjaar ook al FIFA 2018 voor PC gekregen (te downloaden) en Anna wou absoluut The Sims (te downloaden).

’t Zal voor ergens diep in de nacht zijn, vrees ik. Serieus, gasten.

We doen dit jaar budgettering, en daarvoor bekijk ik voor het eerst in, euh, ooit, mijn VISA-afrekeningen.

Schets mijn verbazing als ik daar de afgelopen maanden telkens iets van AWS zie tussen staan:

Dertig euri per maand voor ik ben er redelijk zeker van niets. Ik terug in mijn mails gaan kijken, en inderdaad, op 11 september 2017:

Een Free Tier-account, die ik een paar weken lang gebruikt heb om een paar dingen te doen met Pig en gedoe. Maar waar ik zeker nooit kosten heb gedaan, en die ik vast van plan was om echt niet verder te gebruiken.

Zoek ik wat verder in mijn mail, kom ik toch wel deze tegen zeker, in de spam:

 

…en dan verder elke maand. Whut?

Ik naar de AWS console, en wat blijkt? Voor deze maand (januari) voorzien ze zelfs 178 euro te factureren! Gebaseerd op niéts, want volgens de console heb ik geen enkele instance draaien, geen enkele service, niets. En komt er elke maand toch een kost bij, voor “support”.

Die ik geen enkele keer gecontacteerd heb.

Ik heb meteen mijn account stopgezet, tzalwelzijn. En ook meteen een support request gestuurd om te vragen what was up with that verdomme.

Ziet! Het budgetteren brengt al op!

Maar zo erg, dat ik dit nog niet gezien had. En er nog nooit van gehoord had.

 

[via]

Zeven jaar geleden stond ik voor een keuze: blijven werken in een bedrijf waar ik enorm graag werkte, of gaan werken voor een ander bedrijf.

Deze maand stond ik voor dezelfde keuze, maar dan in omgekeerde richting. Letterlijk omgekeerde richting: blijven bij het bedrijf waar ik zeven jaar geleden naartoe ging, of terugkeren naar waar ik zeven jaar geleden werkte.

Het is het tweede geworden.

De beslissing was vorige keer zeer nipt: Namahn is namelijk, en dat kan iedereen beamen die er ooit gewerkt heeft en mee samengewerkt heeft, een bijzonder fijne groep mensen.

Ik had toen drie hoofdredenen die de schaal deden overhellen:

• het werk bij Adhese zelf, dat “een product bouwen” was (waar het bij Namahn consultancy was en er per definitie minder inspraak kan zijn)
• de kans om te kunnen werken aan iets van begin tot einde (waar het bij Namahn per definitie maar een onderdeel van het hele proces kan zijn)
• werken op een paar minuten van mijn deur (waar Namahn elke dag minstens twee uur vervoer was)

De situatie is op zeven jaar tijd veranderd. Het blijft twee of meer uur vervoer (ai!), maar maar de grootste verandering is natuurlijk dat in 2010 de kinderen 11, 9, 6 en 4 waren, en dat ze allemaal in de lagere school of kleuterschool zaten. Nu zijn ze 18, 16, 13 en 11, en zitten ze allemaal in humaniora of universiteit. En dat verandert de zaken nogal.

Daarnaast: op zeven jaar tijd zijn niet alleen de kinderen maar ook de markt meer matuur geworden. Wat wil zeggen dat het risico om ergens binnen te komen als een soort UX-pleister op een al verdronken kalf veel kleiner is. En Namahn zelf is ook mee geëvolueerd is, van bijna uitsluitend user experience/interface en informatie-architectuur naar ook service design en systemic design.

Wat mij brengt tot het aspect dat op dit moment het meest van alles doorweegt bij mij. Ik zei het vorige keer ook al: elke maand bij Namahn leerde ik bij alsof het zes maand was. Natuurlijk dat ik bij Adhese ook enorm veel bijgeleerd heb, maar het was toch van een andere orde.

Er is weinig dat mij zo gelukkig maakt als ergens in het midden van iets zitten dat ik niet helemaal begrijp, vragen stellen, luisteren, en dan plots ping! het licht voelen aan gaan in mijn hoofd, dat alle puzzelstukken op hun plaats vallen en dat alles plots zin en structuur krijgt.

Er is maar één ding dat mij nog contenter maakt, denk ik, en dat is als ik dat licht kan doen aanfloepen bij iemand anders, op welke manier dan ook.

Ik ben helemaal nerveus en alles. Het onbekende lonkt.

Het is het moment voor dingen die ik al lang bijhoud en waarvan ik niet meer weet waar ik ze vandaag heb. Gisteren was het een boodschappenlijst op de achterkant van een denk ik korte inhoud van iets, vandaag iets nog veel mysterieuzer.

En ik heb er waarlijk geen flauw idee van waar ik dit vandaan heb.

Aan mijn liefste _____,

Hier ben ik weer lieveke het is nu juist 7 uur. Wat zou jij nu doen? Den eersten dag is nu al voorbij het is een zeer langen dag geweest, het is hopen dat de volgende vlugger voorbij gaan. Ik mag er feitelijk niet aan denken liefste dat ge zoolang weg gaat zijn. Het is hier allesbehalve plezierig, pa is nu gaan werken en ma is naar haar bed, maar gans den dag geen vriendelijk woord. Heel lang ga ik ook nietmeer uit mijn bed zijn, dat ik goed uitgerust ben voor de volgende dagen. Goeden nacht liefste. Vele, vele nachtzoentjes.

Wat kunnen we reconstrueren? Het is een meisje dat schrijft naar haar liefste. Het is al een tijd geleden (zeer langen dag, zoolang weg). Het meisje leeft nog bij haar ouders. Haar vader werkt nachten, haar moeder gaat al vóór 19u slapen. Er is een haar in de boter thuis?

Op naar de volgende dag!

Goeden morgen liefste, het is nu 10 uur, ik heb geslapen tot 8 uur. Jouw lief briefje is om 9 uur aangekomen, ik hoop dat je ook nieuws zult gekregen hebben dezen morgen. Sch[at] waarom niet gezegd dat je honger had ik had achter iets kunnen zien om te eten, en ik ben zoo stom daar [niet] aan te denken.  Ja liefste ons afscheid was niet zeer aangenaam zondag, ten eerste we waren niet alleen en ten tweede het was niet tot toekomende week maar wel wat langer. Ik hoop ook net als jij dat de dagen vlug mogen voorbij gaan maar helaas ze kunnen zoo eindeloos lang duren…

The plot thickens! Het is een koppeltje dat elkaar normaal gezien elke weekend ziet, maar deze keer gaat het langer duren. En de jongen heeft honger — weird.

De bovenkant van de volgende bladzijde is opgegeten door muizen. Er is maar één woord leesbaar, maar het wis meteen duidelijk dat het plots een heel andere toer opgaat.

[…] tweeling […]
meisje want de pijn van één kindje is dikwijls onmenselijk, en dan twee, en het is dan nog dubbel erg als men alleen is zoo denk ik toch tenminste. Er zijn zoo van die vaders die hun kind is geboren ze zijn er vanonder drinken zich “een stuk in hun voeten” zijn uitgelaten enz. wijl hun vrouw ziek en moe in haar bed ligt. Neen lieveke de meeste mensen begrijpen niet wat een vrouw lijdt, ik vroeger ook niet, maar als men het dikwijls meemaakt ja dan weet men wat het is. En toch liefste heb ik geen schrik, ik verlang naar dat uur naar dien dag, ik weet dat ik niet alleen zal zijn, jouw liefde zal mij een steun zijn lieve schat. Lieveling er zijn maar 64 dagen meer maar ik durf niet meer aftellen, hoe meer ik eraan denk hoe langer het mij schijnt, en toch komt dat einde.

Hu wat? Is het geen meisje maar een zwangere vrouw? Die binnen 64 dagen moet bevallen van een tweeling?

Dezen m[aanda]g moet ik op dienst van 2-10 en, morgen 6-2 maar [liefje] maak je maak niet ongerust, ik zal me niet nutteloos vermoeiën hoor, en als je dit briefje zult ontvangen zal [over]morgen bijna om zijn, en dan zijn we toch al reeds woensdag. Lieveke verzorg je ook goed hé, niet vergeten er mercure aan te doen. Ik hoop dat het volkomen genezen is binnen korten tijd.

Euh okay. Zeven maand zwanger en vreemde werkuren ergens — ik veronderstel 14u-22u en dan 6u-14u? En haar vriendje (man?) heeft een wonde waar mercurochrome op moet — maar zeer erg kan het niet zijn, want ze gaat meteen verder met

Schat ik heb daar zooeven een goede grap gelezen. Een man noodigt zijn vriend uit om te kopen soeperen, doch den vriend is al thuis als den heer des huizes belt, de vrouw
[…] haar man […]
zegt, jouw vriend heeft opgebeld dat hij onmogelijk kan komen waarop den man antw. Dat is den eerste verstandige daad die hij al ooit heeft gedaan.

Ik snap de grap niet. Het helpt niet dat de bovenkant van de pagina weer opgevreten is. 😐

Ineens gaat het over beesten en huisdieren:

En schat, den olifant is een beest met een slurf en de slang een slurf zonder beest. Onze Malf (?) die treurt hoor schat en gedurig gaat hij op zoek, ik denk toch dat hij het vlug zal vergeten. Ik geloof dat Hat[…] je beste vriend is hé lieveke ginder in de kaserne, nou je bent beter met zoo’n vriend dan een mens, spijtig hé schat dat je hem niet kunt medebrengen, maar misschien voelt hij zich gelukkiger tussen de soldaten.

Okay, de jongen is soldaat. Legerdienst misschien?

Schat ik stuur je ook 2 varia’s op ik weet dat je dat gaarne leest, ik zal ze voortaan uitsnijden is het goed lieveke? Schatje ik zal aan eindigen moeten denken daar ik moet gaan werken hé. Vele, vele innige zoentjes en ik omhels je liefdevol zacht en teder veel moed mijn allerliefste. Je meisje heeft je boven alles lief.

Goeden nacht lieveke, droom heerlijk.

Alleen jouw meisje

Germana

…en dat was het. De naam is dezelfde naam als mijn grootmoeder, maar het is niet haar handschrift. Nederland in de jaren 1930, aan de taal te zien? Of toch later?

Zeer zeer weird. Als iemand hier iemand in herkent, roep gerust. 🙂

Het zit al sinds maart in mijn linker vestzak: een (kwart blad van een) verhaal van een lafhartige aanval, en dan mensen in het bureau van de burgemeester die naar iemand kijken en vragen of ze naar de herdenkingsdienst willen gaan, waarop David helemaal aangedaan is en er iets is met al dan niet gearresteerd kunnen worden voor geweld en teruggaan naar het dorp, mischien voor een beetje peis en vree? En dan komen er kinderen en is er iets met de dokter en een ondervraging en dan had Lewis boodschappen gedaan en vroeg hij of het OK was dat hij iets deed en dan was er misschien iets met eten klaarmaken, en dan waren mensen samengekomen voor misschien die herdenkingsdienst, en dan was de burgemeester en een aantal andere

Nee, geen idee. De achterkant maakt mij ook niet veel wijzer: citroen, look, 350 gram mozzarella, 1.5 cup rozemarijn?, kerstomaten, keukenpapier en keukenpapierhouder, zure room, roomkaas, crackers, misschien drank?, pijpajuinen, vuilzakken en een tandenborstel.

Ik ga ervan uit dat iemand hapjes maakt voor een feestje, misschien een Engelstalige student die hier al een tijdje is (anders zou hij nooit “vuilzakken” schrijven)? Maar verder: your guess is as good as mine.

De kat was al heel de tijd lastig aan het doen: gebiologeerd naar de koer kijken, buiten lopen, daar zitten staren naar hier en daar, weer naar binnen spurten, en herhalen.

Die vijf op vijf meter overwoekerde koer is haar enige ervaring met natuur, den duts. En normaal gezien is ze de grootste lamzak ter wereld, maar vandaag was het heel de tijd van dit:

Ze heeft al minstens één keer een vogel opgevreten en ze is ook eens met een vleermuis binnengekomen, dus we weten dat het in principe wel kan, maar meestal is het klappen van het kattenluik genoeg om elk mogelijk slachtoffer weg te doen vliegen.

En dan kwam ze ineens binnen met iets in haar mond. En spurtte ze weer naar buiten. En dan weer naar binnen. En dan weer naar buiten.

>zucht<

Ik mee naar buiten, en katten katten zijnde, duurde het niet lang voor ze haar mond open deed om er nog eens op te kunnen jagen. Tot dan had ik geen idee wat het was en of het al dood was. Voor hetzelfde geld was het weer een vleermuis, of een tak, of een washandje, of een muis, maar ’t bleek een pimpelmees.

Het beest gecornered tegen de waterleiding die nog altijd bovengronds in het midden van de koer loopt (grrr), naar binnen gebracht, en Louis een schoendoos doen gaan halen.

Ja, geen degelijke foto. Een pimpelmees, zo blijkt, dat kan (a) vervaarlijk nijpen met de klauwen op zijn poten en (b) smerig bijten met zijn snavel.

De doos halfvol met kleenex en keukenpapier, het ding in de doos gestoken, Sandra gebeld dat er een over-en-weer vogelasiel aan zat te komen, en dat was dat.

Groot drama bij het thuiskomen van Sandra! Louis had de verkeerde doos genomen! Het moest een andere doos zijn! Ik dus de verkeerde doos op een kiertje, voorzichtig mijn hand in de… fladder spartel fuck! het beest springt uit de doos, fladdert naar de kerstboom en weg pimpelmees.

Serieus, we hebben daar met ons allen een kwartier gezocht, maar niets gevonden. Met de dood in het hart dan maar besloten dat de natuur haar loop te laten gaan. Vrede genomen met de gedachte dat we ergens in de loop van morgen een hoop pluimen zouden vinden.

*
*       *

Anderhalf uur later kwam Sandra terug van nog boodschappen. Toen ze iets in de vuilbak wou smijten, zat daar in de hoek, aan de volledig andere kant van de keuken, een pimpelmees te zitten.

Ze is naar het vogelasiel gebracht, en mits een gespalkte linkervleugel, voorzien ze dat het allemaal in orde zal komen. Ahem.