• Mobiliteitsdiscussies

    Discussies over mobiliteit, ‘t is altijd leutig. Michel Maus, verder vermoed ik een geschikte mens, had een paar dagen geleden een interviewpje op de radio.

    Het was niet de eerste keer: de man Heeft Een Opinie, namelijk. Zoals het “eigen volk eerst”-mobiliteit noemen en zo.

    Dit is het stuk dat op de radio kwam:

    Links en rechts springen tegenstanders van het mobiliteitsplan er op. Eindelijk iemand die het zegt zoals het is! Een professor!

    Of zoals iemand waarvan ik nochtans niet verwacht dat die het knopje “kritisch denken” af zet het zei:

    Deze morgen scherpe analyse van het circulatieplan Gent van Michel Maus in De Ochtend op Radio 1.

    Eén nuance : de leefbaarheid voor de bewoners is NIET gestegen, integendeel.
    De leefbaarheid van BEPAALDE bewoners is misschien gestegen. Voor vele anderen blijft het een ramp.

    Je zal maar wonen in sector 1, een garage hebben in sector 2 en uw brood moeten verdienen vanuit sector 4….

    Niemand gaat ooit zeggen dat het voor alle bewoners meteen 100% beter is. Elk plan houdt keuzes in, en natuurlijk betekent dat dat het voor sommige mensen slechter zal worden, zelfs al wordt het voor de grote meerderheid beter.

    Maar serieus: die “scherpe analyse” van Maus was toch behoorlijk hilarisch belachelijk? In volgorde:

    “Van zodra je een verkeerde afslag neemt, mag je terug naar de ring en moet je heel Gent rondrijden” — da’s uiteraard nonsens. Terug naar de ring ja, maar gewoon een stukje tot de volgende ‘sector’. Niet heel de stad rond.

    “Heel wat mensen worden gedwongen naar het centrum van de stad te gaan [naar het Hof van Beroep, bvb.], en moeten we daar dan niet op inspelen?” — euh, het Hof van Beroep is nog even bereikbaar als vroeger, daar is niets aan veranderd. Brabantdam/Kouter, of Nederkouter, en parkeerplaats even in de buurt als vroeger.

    “Ik hoor toch heel wat geruchten… redelijk bekende sushibar die ondertussen in Lochristi is beland puur omwille van het circulatieplan” — was dat niet al lang ontkracht? Dat die mens gewoon aan het uitbreiden was en al maanden vóór het plan gezegd had dat hij een nieuwe vestiging zou openen in Lochristi. (En los daarvan, dat een afhaalsushi als ge rekent op mensen van buiten het centrum, in het midden van een voetgangerszone, misschien niet het allerbeste idee was.)

    “ik vind dat een stad toegankelijk moet zijn” — twee extra straten die verkeersvrij gemaakt zijn. Twéé. Alle andere straten in heel Gent die met de auto toegankelijk waren, blijven toegankelijk.

    Gelukkig heeft Maus wel de kern van zijn protest duidelijk gemaakt: “ik ga zo weinig mogelijk naar Gent, puur uit principe [en voor een stuk omdat ik zo gehecht ben aan mijn wagen]”.

    En dan, tegen beter weten in, gaat ge in discussie, en probeert ge te achterhalen hoe het zit met die “wonen in sector 1, een garage hebben in sector 2 en uw brood moeten verdienen vanuit sector 4”, en zo gebeurt het dat ge op een zaterdagnamiddag diagrammen zit te tekenen om te proberen begrijpen waar het fout loopt met die sectoren.

    Krijgt ge een voorbeeld dat er zo ongeveer uit ziet in diagramvorm:

    Artboard 1 copy@3x.png

    Maar dat houdt geen steek, dat kan gewoon niet. En dan probeert ge verder te zoeken wat het ergste van het ergste waar het circulatieplan iemand toe verplicht, en dat kom dan op iets dergelijks uit:

    Artboard 1 copy 2@3x.png

    Maar dat is het dan ook niet, blijkt dat het eigenlijk zoiets is:

    Artboard 1 copy 3@3x.png

    En dan weet ik nog altijd niet wat het probleem is.

    ‘t Is te hopen dat het binnen een paar jaar een onderdeel van de folklore wordt, zoals die keer dat er protest was tegen verkeersvrije straten in de binnenstad. Of roken op restaurant.

  • Zonder kinderen thuis

    Alle kinderen zijn al een paar dagen het huis uit.

    En toch worden wij ‘s morgens vroeg wakker. In bed liggen tot een uur of twaalf, dat lukt gelijk niet meer.

    Hoe triestig zijn wij niet, jong.

  • Het is nu dat verdriet

    De computer werkt weer, maar hij maakt een ronkend geluid. En ik zie nie war het vandaan komt.

    Gedomme.

  • Mijn eerste film

    Dit is de allereerste film die ik in de cinema gezien heb:

  • Bijna een week zonder computer

    Maar echt: Louis stuurde vorige week tijdens de werkdag een boodschap, of hij de computer thuis eens mocht heropstarten wegens haperen bij één of ander spel.

    Ik had niets draaien dus het mocht.

    Maar toen ik thuis kwam, bleek de computer niet meer aan te gaan. Iets met USB dat teveel stroom trekt en dat hij binnen de 15 seconden zou vanzelf uitgaan.

    Ik had de fiche van de USB-gaten vooraan al eens uit het moederbord getrokken, maar dat deed niets. En de USB-gaten achteraan zitten rechtstreeks op het moederbord, dus dacht ik: verloren zaak, we gaan naar de winkel moeten gaan.

    broken-usb-portVanmorgen (eerste moment dat Sandra kon) dus de computer naar beneden gesleept, en klaargelegd voor transport… en wat zag mijn oog? De ene kapotte USB-poort aan de voorkant, met aan de binnenkant nu dat het zonlicht er in zat: duidelijk een stuk ijzer dat tegen een ander stuk ijzer zat waar er normaal geen stuk ijzer tegen een ander stuk ijzer mag zitten.

    Het ene stuk ijzer bij het andere stuk ijzer weggehaald, en hey presto: computer start weer gewoon op!

    Ik voel mij gelijk een superheld.

  • Inhoud heerst

    Zo. Dat was eventjes kort en duidelijk:

  • Antwerpen

    Ik was vandaag voor een vergadering in Antwerpen.

    Ja, miserie met het verkeer wegens met de auto en allerlei werken en alles, ja.

    Maar ook: hoe is het mogelijk dat ik zo’n viscerale “meh” heb bij een stad? Er zijn objectief allemaal mooie dingen te zien en zo, maar toch kan het mij niet warm krijgen.

    Misschien is het omdat het net te groot is om aangenaam te zijn en veel te klein om écht groot te zijn? Ik weet het niet. Hoedanook, ‘t is niet mijn stad.

  • Parijs ho!

    Ziet, dit is wat er in het “Dingen te bekijken”-document in de folder “Parijs in augustus” staat:

    Père Lachaise
    Champs Elysées > Place de la Concorde > Tuileries > Louvre
    Eiffeltoren (buitenkant)
    Musée d’Orsay
    Panthéon
    IJsjes op île Saint-Louis
    Sainte Chapelle
    Notre Dame
    Place Pompidou
    Boodschappen in Les Halles of Galeries Lafayette

    wandelen_in_parijs

    http://en.parismuseumpass.com/

    http://en.velib.paris.fr/ bijna gratis velo’s

    http://www.nosancetreslesgaulois.com

    Tips van iemand die in Parijs woont: https://www.frankrijk.nl/2016/04/top10-parijs-met-kinderen/

    http://www.batobus.com/en.html

    Spannend! Voor het eerst sinds jaren op reis met iedereen!

    GettyImages-500759045_super

    Met de auto ernaartoe en goedkoop ergens parkeren, Airbnb, en dan metro en Vélib’, peins ik. Museumpas en een paar klassiekers doen. Eten gelijk in Asterix! En ijs op Saint-Louis!

  • Grote kuis

    Het huis ligt overhoop.

    Niet dat dat nieuw is, het huis ligt altijd overhoop, maar nu ligt het wel echt zeer overhoop.

    Woensdag zijn alle kinderen het huis uit, en ik heb eigenlijk goesting om eens grote kuis te doen. Alles uit alle kasten halen, alles bekijken, alles sorteren in houden / klasseren / verkopen / weggeven.

    En dan alles op een zo rationeel mogelijke plaats terugzetten.

    Het besef kwam er definitief toen ik eergisteren aan het zoeken was naar documenten waarvan ik mij zo helder als iets herinnerde dat ik had gezegd “dat ligt hier nu al maanden op mijn bureau, ik ga het ergens opbergen dat het niet verloren raak”, en dat ik ze natuurlijk op geen enkele manier nog vond.

    Ergens in huis liggen die documenten, en zeker één pen die ik mislegd heb, en talloze andere documenten die ik absoluut nodig heb, en aargh het is mij zo beu dat ik niets vind.

  • Computerperikelen, andermaal

    Het lijkt soms alsof ik de ene na de andere computer kapotmaak, maar dat is dus echt niet zo. 

    Ik heb het bijna twee jaar met een toen-al-niet-meer-up-to-date Surface Pro 3 gedaan, maar na een klein werk van het ene na het andere blue screen of death, heeft hij gisteren net na een meeting de geest gegeven.

    Zoek gerust naar variaties van “surface 3 pro doesn’t wake up” en ge zult zien dat het geen alleenstaand probleem is.

    Met wat geluk is er nog garantie, maar als ik kan kiezen zou ik toch graag iets snellers en krachtigers hebben. Wél met een touchscreen wegens echt verrekte handig. En liefst ook een stylus. En een afneembaar of minstens wegklapbaar keyboard.

    En minstens twee snelle USB-poorten en HDMI. En een webcam vooraan en achteraan. En een degelijk scherm, méér dan 1920×1080.

  • Vier op vier

    Niet dat er echt twijfel was, maar bij dezen officieel: vier keer een A-attest.

    Volgend jaar drie kinderen in variaties van wetenschappelijke richtingen en eentje helemaal in talen. 

    En nu gaan we de vakantie in.

    Een vakantie met nogal wat veranderingen, ook — maar ik laat het allemaal nog wat bezinken, denk ik, voor ik het aan de grote klok hang.

  • Links van 24 juni 2017 tot 30 juni 2017

    Waarom er geen militairen op Werchter zijn – De Standaard
    Kijk nu: "Op het kabinet-Jambon wordt benadrukt dat ‘militairen geen object zijn dat je zomaar kan inzetten’."

    Reactie van een Gutmensch op heer Boudry | MO*
    Onlangs las ik een mooie tekst van de Joodse schrijver David Grossman. Daarin schreef hij: ‘We hebben eindeloos veel manieren om in het leven te zijn… Heel snel, heel jong, verkalken we en sluiten we ons op in één enkel ik, een welomschreven wezen. … Voor mij is schrijven een reis langs de denkbeeldige assen tussen het jongetje dat ik was, en de oude man die ik zal zijn, tussen de Israëliër die ik ben, en de Palestijn die ik had kunnen zijn.’

    Why we’re betting against real-time team messaging – Ambition & Balance
    This post is the story of why we stopped using Slack. It’s also the story of how we had the (possibly) crazy idea that we could contribute something fundamentally different to an already cluttered team communication market. Something for teams like ours with the audacity to think that maybe there’s more to work than keeping up with group chat…

    Hersh’s new Syria revelations buried from view
    As for the substance of Hersh’s investigation, he finds that Trump launched 59 Tomahawk missiles at a Syrian air base in April “despite having been warned by the US intelligence community that it had found no evidence that the Syrians had used a chemical weapon.” In fact, Hersh reveals that, contrary to the popular narrative, the Syrian strike on a jihadist meeting place in Khan Sheikhoun on April 4 was closely coordinated beforehand between Russian and US intelligence agencies. The US were well apprised of what would happen and tracked the events.

    The secret lives of IS fighters – BBC News
    Three young IS militants lie dead on the banks of the River Tigris. They left behind personal photos and documents which reveal the extraordinary story of their private lives.

  • Es ist vollbracht

    Het mocht gedaan zijn, voor Zelie. Ze was er meer dan klaar voor, de rest van haar leven. Ze had het gehad, die hele humaniora.

    Het was nog één keer school, met proclamatie en prijsuitreikingen en receptie en afscheid nemen, en dan nu: Het Leven.

    Het is nog maar net geleden — en als het in woorden zou gezegd moeten worden, was het “met grote onderscheiding” in het totaal, “met grootste onderscheiding” voor talen en wetenschap,  en zelfs “met grootste onderscheiding en gelukwensen van de jury” voor wiskunde — maar het is alsof het rapport al irrelevant is.

    Deze week achttien geworden en afgestudeerd, en klaar voor al wat volgt. Talent en hard werk: iets met wereld en oester, en dat ik niet kan wachten om te zien hoe het allemaal uit zal draaien.

  • Het begint te korten

    Nog een goeie twee weken en het zijn Gentse Feesten!

    En Datakamp, natuurlijk!

    Ik heb mij de laatste tijd al meer dan een keer de bedenking gemaakt dat als ge niet weet dat iets eigenlijk onmogelijk is, het uiteindelijk allemaal wel mogelijk blijkt te zijn. 🙂

  • Gezocht: een computerwinkel in Gent

    Ik kreeg een sms van Louis op het werk: of hij de computer eens mocht herstarten omdat zijn spelletje aan het laggen was.

    Goedgetrainde kinders, wij: vragen of ze de computer mogen herstarten. (Sinds die keer dat er twee keer na elkaar iemand de computer herstart had op een moment dat het echt niet mocht wegens dingen bezig die niet mochten onderbroken worden.)

    Jawel hij mocht de computer herstarten, en ik heb er niets meer van gehoord.

    Tot vanavond: dat de computer niet meer opstart. Dat hij telkens dezelfde boodschap geeft — “USB device over current status detected”, en dat hij dan na 15 seconden zal shutdownen.

    De reden van die boodschap is dat er volgens de computer iets van USB teveel stroom trekt. De achterliggende reden is wellicht iets met een kabeltje, of een USB-poort, of een mengeling van de twee.

    Eén poort is al een jaar kapot, maar dat heeft nooit problemen gegeven. En de computer zit in een grote kast waar nooit iemand aan komt, die ik ondertussen opengevezen heb, en ik zie niets aan de hand.

    Het ene kabeltje van het moederbord dat naar de USB-stekkers aan de voorkant gaat, heb ik al eens uitgetrokken, en dat geeft geen ander resultaat, dus ik ben aan het eind van mijn computerreparatielatijn.

    Het moet geleden zijn van de vroege jaren 1990 dat ik nog eens een computer van mijzelf heb moeten laten repareren. 😐