Als ik wakker word, duw ik op een knop op mijn telefoon. En als ik ga slapen, duw ik ook op een knop op mijn GSM — ik val meestal in slaap binnen de minuut nadat ik op die knop geduwd heb.

Mijn telefoon weet ook wanneer ik waar ben, dus ook wanneer ik op mijn werk ben.

Die gegevens zijn bovendien uit die telefoon te halen, en dan is het géén werk om een (weinig elegant) scriptje te schrijven dat van die gegevens een grafiekje maakt. Dat geeft dan dit, voor de periode van 16 juli 2013 tot nu:

Klik vooral voor al het triestige detail. (De vuiligheid, trouwens, is niet dat het soms weinig uren zijn op een week, maar wel al die kleine gaatjes: ik kan mij zelfs niet herinneren wanneer ik nog eens een meer dan een paar uur na elkaar, laat staan een hele nacht aan één stuk doorgeslapen heb.)

En ja, dat werkt op den duur op uw gemoed, vreemd genoeg.

Ik wou iets tekenen waarvan ik de cijfers in Excel had, en in Excel lukte het niet meteen, en dus heb ik er in de rapte een scriptje voor geschreven, maar mijn hoofd was zodanig toe dat ik niet meer kon nadenken en toen had ik geen zin mer om na te denken omdat de televisie van de kinderen te luid stond en dus heb ik maar een vies script gemaakt dat meer dan een half miljoen databasequeries doet en ettelijke godweethoeveel megabytes output gaat genereren en dat misschien wel een uur of zo gaat lopen, terwijl het eigenlijk met een kleine duizend opzoekingen en 500 kilobytes output op een paar seconden ook zou moeten lukken.

Het zit zelfs proper in mijn hoofd hoe het zou kunnen, en vroeger zou ik daar dan tijd in gestoken hebben om het toch maar goed te doen lopen; nu hang ik mijn hoofd in schaamte en doe ik het maar zo.

Ah well. Het heeft ook iets, zo’n ding dat loopt aan de snelheid en de resolutie van een ZX Spectrum die in 1984 een Mandelbrot-set berekent.

Ik ben de wereld van juli 2014 een beetje beu. Mensen die grijnzen en grinniken over dingen waar ik boos en verdrietig van word, dat maakt mij niet blij.

Dus luister ik maar naar oude afleveringen van The Bugle uit 2012. En kijk ik naar Tinker, Tailor, Soldier, Spy uit 1979. En lees ik comics en boeken. Een bezige mens is een mens die niet moet nadenken.

Niét goed voor het gemoed.

Kunnen wij, gewone mensen, eigenlijk méér doen dan boos en verdrietig zijn? En dan hopen dat er ergens iemand in Amerika of Brussel of Moskou verontwaardigd genoeg raakt om die idioten te verplichten tot een oplossing?

Wie tijd heeft: lees vooral deze, over hoe het allemaal op geen tijd naar de kloten ging, bij de laatste poging.

Ik verlaat tijdens de Gentse Feesten mijn huis alleen om naar mijn werk te gaan, en voor échte tips is het op Gentblogt te doen, maar desondanks: mijn tip van de maand. Wat zeg ik? Van het jaar!

Cocktails! Yes! En meer bepaald: “Gentse” cocktails, van in de GB! Ik vermoed dat het alleen in Gent is, en misschien zelfs alleen in de GB van Gentbrugge: ‘t zijn gewone glazen flessen met een etiket dat een beetje uitloopt als het vochtig wordt, en de ingrediënten staan er geeneens op.

In de winkel hangt een papier met de ingrediënten per kleur:

• Rood: onder meer rode vruchtensap en campari
• Oranje: onder meer appelsien, abrikozenlikeur en gin
• Geel: onder meer passievruchtenlikeur en ananassap
• Groen: onder meer pisang en bananenlikeur
• Blauw: onder meer Blue Curaçao, jenever en citroensap
• Zwart: “kant en klare picon van huis”

Geef toe: it don’t get much better than this.

Er komt verandering!

Hoera! Alles zal opgelost geraken, nu de socialisten eindelijk uit de regering zijn!

Wanneer zouden bananen in België terechtgekomen zijn? Zo soms eens eentje in een botanische tuin, dat zal wel al eeuwen geleden zijn — maar om te eten, voor gewone mensen? Ergens midden de jaren 1950, met de uitbouw van industriële koeltechnologie? En sinds wanneer zou gecondenseerde melk niet meer gebruikt worden? Zou dat zo ongeveer midden de jaren 1960 zijn, als zo ongeveer alle melk UHT werd?

Bananencrème moet waarschijnlijk ergens tussen die twee periodes uitgevonden zijn: het allerbeste dessert ter wereld.

Men neme een doos geconcentreerde melk, drie bananen, suiker en een citroen — of in mijn geval omdat we met zes zijn, het dubbele:

Eenvoudigste gerecht ter wereld om klaar te maken, ook: zes bananen en twee dozen gecondenseerde melk in de mixer, vijf soeplepels suiker toevoegen en het sap van twee citroenen, mixen, klaar:

En dan nu in de frigo en laten opstijven. Verrassing voor de kinders vanavond, hoezee!

De Gentse Feesten, dat is voor mij zó dubbel. In principe vind ik het allemaal fantastisch, en zou ik niet liever doen dan van het één naar het ander lopen en kijken en doen.

Aan de andere kant: al dat volk. Al die hitte. Al die mensen. Al dat gedoe. Al dat lopen. Zo weinig plaats. Zo veel drukte.

Kijk zie: vanavond heb ik mijn Gentse Feesten al meegemaakt voor de hele week. Veerle en Elias en de mannen van Companhia Marimbondo kwamen eten. Communicatieproblemen over het voedsel (ik dacht dat ik kip en gemarineerde kalkoen zou maken, maar bleek dat men beslist had dat ik iets anders zou klaarmaken, ahem hem), maar uiteindelijk met wat scharten was er toch min of meer genoeg voor elf man.

Het was nochtans goed begonnen vijdag: wetende dat het lang weekend was wegens Federale Feestdag, waren er een aantal Toepasselijke Kookboeken bovengehaald:

Locatelli over Sicilië omdat Locatalli altijd goed is, en Sicilië ook. En dan Ottolenghi en Salma Hage’s Libanese keuken, omdat het met het nieuws in Gaza helemaal van toepassing is (vraag mij dan eens naar de manier waarop ik denk dat de conflicten in het Midden-Oosten opgelost zullen raken).

Zoeken en combineren en doen, en ik had het allemaal uitgekiend:

Ik had dus, zoals ik zei, iets met kip uit Jerusalem, en iets met gemarineerde kalkoen uit Libanon. Daarbij een slaatje, en voor de planteneters een Siciliaanse pastataart met aubergines.

En ik had dus de aubergines gesneden en gezout en ze waren aan het uitlekken toen Sandra zei dat er elf man zou komen vanavond, waarna ik op zoek ging naar de kip en de kalkoen, maar de frigo zat vol américain, want men had uiteindelijk beslist om geen kalkoen maar kip te maken en kip te kopen bij de Turk en préparé te doen in plaats van… aaargh, allemaal veel te moeilijk, ik ben geen zo mens voor plotse veranderingen.

Enfin bon. Er was materiaal voor een sla van gebakken bloemkool met granaatappel en hazelnoten en selder (en champagne-azijn en piment en maple syrup en kaneel):

En met penne en tomaat en look en aubergine was die taart ook rap gemaakt (zelfs al was er eigenlijk te weinig aubergine, en zelfs al deed de thermometer blijkbaar raar), en er was nog wat couscous-sla over, en hoera! er waren twee flessen Gentse Cocktail uit de GB, en meer heeft een mens blijkbaar niet nodig.

Alla. Fijne mensen, even op bezoek, uitnodiging gekregen om langs te gaan in Portugal (Sandra kennende zou dat wel eens kunnen gebeuren), een klein uur of zo interactie met vreemde mensen: niet te veel en niet te weinig. Mijn Gentse Feesten zijn in orde.

Urgh. Right in the feels.

‘k Zoe zu gere, ‘k zoe zu gere, ‘k zoe van alles wille doen,
Schuune luchtkastele bêwe en toens sloape tot de noen.