Tales of Drudgery & Boredom.
Als ik het zo bekijk, was 2014 echt wel het jaar van de definitieve doorbraak van de Youtube-globale-megaster. Het zou denk ik grappig zijn om een klas meisjes van 15 met een groep journalisten en tv-programmamakers in een kamer te zetten, en te kijken wie wie kent in het filmpje:
En dan nog eens te spreken over bereik en invloed en zo.
⁂
Het is vanavond eindejaarsfeestdink op het werk. Bijna geen mens die weet wat het is of waar: spannend!
Er zijn mensen die denken dat er met Segways op de kerstmarkt in Brugge gaat rondgereden worden, maar dat zal het wel niet zijn. Vorig jaar was er bowling en zo, ik hoop dat we dit jaar gewoon naar een film gaan en dan iets gaan eten — ik ben niet zo’n actiegerichte mens, en zo van die paintball of carting-achtige toestanden zijn niet aan mij besteed. 🙂
Ik dénk dat het iets rustigs zal zijn, maar het kan nooit kwaad om de mensen op stang te jagen, dus kwam er een vraag om een trofee te maken met de 3d-printer, en is er drukke speculatie over dropping! fakkeltocht! nachtkayak op de Lesse! (want we gaan allemaal samen met een bus).
Update: vergeten op “publiceren” duwen, en ondertussen weten we het — het is gewoon rustig iets gaan eten geworden. Bij de mensen die vroeger het Gebed Zonder Eind hadden.
Toast met Mont d’or, fazant, truffelolie, bospaddenstoelen sla, en dan Vissoep met venkel en pastis, en dan Bambi met gebakken knolgroenten, puree van savooi, peertjes en dragon, en als dessert een dikke schijf Vacherinijs met warme wijn-pruimen, spectgaculair geflambeerd met Grand Marnier. Yum. En yay!
⁂
Het is hier al bijna elke dag “goed!” geweest bij de examens van de twee oudste, op een paar keer “mwa, min of meer” na.
En het fijne van de zaak is: geen flauw idee wat dat betekent. Voor hetzelfde geld is het uitstekend, voor hetzelfde geld zijn er halve drama’s gebeurd. En ik heb soms de indruk dat ik er meer mee inzit dan de kinderen zelf.
Zucht.
⁂
Ik begin het gewoon te worden, vakantie. Vanmorgen nog opgestaan om iets na acht, maar dan om negen uur weer in bed gekropen tot elf uur. Opgestaan, getelefoneerd naar Zelie of zij de twee jongste niet zou willen meenemen van school, hutsepot van gisteren op het vuur gezet, gegeten, naar tv gekeken, weer in bed gekropen.
Yiha!
En ik heb niets meer te doen, van dingen die ik beloofd had te maken (affiches, websites, boekjes), whee!
Morgen is er nog kookles, en overmorgen is het mijn allerlaatste werkdag (en ’s avonds nieuwjaarsfeestje van het werk), en dan is het de lange mars naar kerstdag en nieuwjaar: cadeaus zoeken en kopen, eten voorbereiden en maken.
En dan is het jaar voorbij. Met ups en downs, maar in alle geval: voorbij.
⁂
Huisman, dat is eigenlijk nog iets wijs om zijn. En vooral dan eten klaarmaken.
Gisteren heb ik een savooikool gestoofd met spekjes, puree gemaakt en anderhalve kilo kalkoenlapjes. Vandaag simpele spaghettisaus van tomaten, ajuin, look, gekapt en wijn.
Er is iets visceraal wijs aan grote hoeveelheden koken, dat er niet is met eten voor twee of drie. Een pan waar (banaan voor schaal) twee kilo gekapt zonder probleem in geraakt, een pot waar twaalf liter in kan: heerlijk.
Vanavond spaghetti (uiteindelijk toch geen zin om lasagnevellen te maken), straks naar de slachter en de groenteboer om ingrediënten voor hutsepot (poten, oren, boef, rapen, tralala). En morgen komt de kuisvrouw mijn rotzooi in de keuken opruimen. 🙂
⁂
How Not to Write an API — On Coding — Medium
One common pattern I see is that most APIs have a REST or NVP based API at it’s core. Then they generally have some method if signing a request. Following that is more than 1 way to send different types of data, between JSON, XML or a file stream. But one pattern always puzzles me. The documentation on these core APIs are usually lacking. Instead, they develop SDKs for specific languages. Now, on the surface, that make sense. Let’s make it easy to use our API in your language of choice. But that idea is flawed.
Programming Modern Systems Like It Was 1984
Imagine you were a professional programmer in 1984, then you went to sleep and woke up 30 years later. How would your development habits be changed by the ubiquitous, consumer-level supercomputers of 2014?
Dementia, Alzheimers and the Wanderers
Six in 10 people with Alzheimer’s and other forms of dementia become lost at least once. Why do they wander, and how do we stop them?
[48924] Please Offer An Excel Export Option
Data is ultimately meant to be consumed by people. This may come as a shock, but most people are not computer programmers. They are not going to read your CSV with Python and process it with Pandas or Numpy. They are not versed in the libcsv API, nor do they possess ambitions to convert your CSV to JSON in order to build a web mashup. Of the grammar of graphics, they know nothing. In all likelihood they are going to open your CSV file in Microsoft Excel 2004, or if you're lucky Microsoft Excel 2007, and they are going to spend hours building pixelated pie charts, bar charts, and 3D line graphs. You might not use Excel to analyze data, but they almost certainly will. So why not accommodate their intentions as well as you can? Isn't programming fundamentally about helping users achieve their goals?
Revealed: victims of UK’s cold war torture camp | UK news | The Guardian
A few were starved or beaten to death, while British soldiers are alleged to have tortured some victims with thumb screws and shin screws recovered from a gestapo prison. The men in the photographs are not Nazis, however, but suspected communists, arrested in 1946 because they were thought to support the Soviet Union, an ally 18 months earlier.
⁂
Ik kwam deze tegen, over de handenscène in Labyrinth:
En iemand in de +Youtubecommentaren zei “the dude with the beard sounds like Kermit the Frog LMFAO”.
Oh, man. Jim Henson was natuurlijk jaren Kermit. Zo triestig.
(Trouwens: dat is nog eentje voor op mijn begrafenis. Omdat een mens eigenlijk “green” kan vervangen door om het even wat. :))
⁂
Ik weet niet waar het aan gelegen is, of het een automatisch iets is of dat het iemand is bij bpost die medelijden had met mij, maar hoedanook: mijn pakje dat zaterdag al eens geleverd was, werd zonder het te vragen maandagochtend gewoon opnieuw aangeboden op hetzelfde adres.
Hoera! Leve bpost!
⁂
Het was vandaag eens te meer grappig, in de wereld van Wikipedia. Het is al heel lang heel grappig, in de wereld van Wikipedia, natuurlijk, dus zó enorm nieuwswaardig is het niet meer.
Enfin ja, met “grappig” bedoel ik eigenlijk “intriest”.
Het is nu weer het moment om geld te vragen, ondanks dat ze op een bérg geld zitten. En ondertussen daalt het aantal editors (mensen die aan de artikels schrijven) jaar na jaar na jaar na jaar, stagneert de software (MediaWiki) sinds een jaar of tien en voelt het nog altijd aan als iets uit de jaren 1990, wordt de atmosfeer toxischer en toxischer met een steeds kleinere groep “true believers” aan het roer.
De Wikimedia Foundation (WMF, de zogezegde non-profit achter Wikipedia) haalt jaar na jaar meer werknemers binnen die meer en meer betaald worden, en doet jaar na jaar even weinig (geen betere software, niet meer editors, geen betere man/vrouw-balans bij editors, …). Dat sleept zich van ontransparante crisis naar crisis, ’t is godgeklaagd.
Op een grotere Wikipedia zoals de Engelse is het nog min of meer mogelijk om dingen gedaan te krijgen, maar op een kleinere Wikipedia zoals de Nederlandstalige, met aan het roer mensen die –zoals Plutarchus Caesar min of meer in de mond legde– liever koning van hun eigen mestvaalt zijn dan nummer twee in Rome, is het verloren werk.
Het is grappig, in dezelfde betekenis als hierboven: ondertussen zijn bijna alle dégoûtés ervandoor. Veel plezier met jullie Wikipedia, dégoûtants.
Veel plezier, daar bovenaan de mestvaalt, Kleuske en vriendjes.
⁂
Vroeger was het simpel, iets bestellen op het internet: laten leveren op het werk, dan ben ik er zeker van dat het tijdens de werkuren zal toekomen op een plaats waar ik ook tijdens de werkuren ben.
Tot recent, blijkbaar: de Belgische Posterijen leveren nu blijkbaar ook tijdens het weekend. Wat dus wil zeggen dat iets dat ik normaal gezien maandag had moeten krijgen, nu al zaterdag aangeboden is, op mijn werk, waar uiteraard niemand is tijdens het weekend.
Wat een vreemde weg, trouwens: besteld op maandagmiddag, toegekomen in Charleroi donderdag, naar Gent gestuurd op vrijdag, en van daar naar Antwerpen, daar een dag blijven liggen, en dan terug naar Gent?
Enfin, zucht. Ik zal maandag eens langs het werk passeren om het bonnetje op te gaan halen en dan naar het juiste postkantoor te gaan. Spijtig genoeg zit er een cadeau voor Sandra in, gelukkig genoeg is het niet mijn haggis die gekoeld moest blijven tijdens het transport (die kwam donderdag al aan).
Allez jongens. Waar moet ik nu mijn dingen laten leveren om er zeker van te zijn dat ik ze de dag van de levering zelf zal krijgen?
⁂
Het was vandaag Sinterklaasfeest op het werk! Da’s met alle kindjes erbij, en pannenkoeken, en spelletjes op de computer en de wii en de xbox, en cadeautjes voor de kindjes en alles!
’t Is maar om te zeggen dat ik dus op een wreed wijs werk werk. Oh, en dat de Sint ook voor de grote mensen op het werk is langsgeweest: een stapel Raspberry Pi’s met alles erop en eraan, en een 3D-printer om zelf onze dingen te kunnen maken!
En onze kinderen zijn ook allemaal voorzien tegen morgenochtend, ha! (Weinig zo geestig als cadeaus geven, vind ik.)
⁂
Stop giving Wikipedia money | Newslines – The Story of Everything
Don’t donate to Wikipedia. It doesn’t need the money, and anything you donate will not go to the people who actually created the pages that you like. It doesn’t even go to the admins who help check the content. It doesn’t go to content creation at all.
The Real Mr. Difficult, or Why Cthulhu Threatens to Destroy the Canon, Self-Interested Literary Essayists, and the Universe Itself. Finally. | The Los Angeles Review of Books
I may as well state my claim in as straightforward a way as possible: H. P. Lovecraft, he of the squamous and eldritch, is wrongly derided as a bad writer. Lovecraft is actually a difficult writer.
Francken: ‘Kinderen niet op weg naar school van bus plukken … – De Standaard
"Het is niet de bedoeling dat minderjarigen op weg naar school van de bus worden geplukt met het oog op hun uitwijzing. Dat heeft staatssecretaris voor Asiel en Migratie Theo Francken (N-VA) woensdag in de Kamer verklaard." Allez, da's toch sympathiek van Francken.
Girls and Software | Linux Journal
When we call a man a "technologist", we mean he's a programmer, system administrator, electrical engineer or something like that. The same used to be true when we called a woman a "technologist". However, according to the new breed, a female technologist might also be a graphic designer or someone who tweets for a living. Now, I'm glad that there are social media people out there—it means I can ignore that end of things—but putting them next to programmers makes being a "woman in tech" feel a lot like the Programmer Special Olympics.
The Shape of Rome » Ex Urbe
The new Mayor of the city of Rome, Ignazio Marino, just announced his intention to destroy one of the city’s central roads, the Via dei Fori Imperiali, and turn the area around the old Roman Forum into the world’s largest archaeological park. Reactions have ranged from commuters’ groans to declarations from classicists that this single act proves the nobility of the human species.
⁂
Ik heb vandaag denk ik zo’n tweehonderd pannenkoeken gebakken voor het sinterklaasfeestje op het werk morgen. En dat boekje is ook gelayout geraakt vorige nacht. En ik heb op de kookles zo hard gekookt dat mijn mink veelteveelste graads verbrand is, en dat ik nu met zo’n funky blauw vingercondoom rondloop.
Verder ben ik wel een beetje geradbraakt, maar hey, what else is new?
Oh, en binnenkort is het weer kersthappening op school, mede-georganiseerd door mijn betere helft:
Iedereen welgekomen, zoals ze zeggen.
⁂
Anthony Bourdain: Parts Unknown (seizoen 1-4, 32 afleveringen). Anthony Bourdain is een wijze mens in meer dan één betekenis van het woord. Ik had de 142 afleveringen van No Reservations al gezien, in lange sessies de ene na de andere vóór denk ik 2010, en dan telkens er een nieuwe uitkwam van 2010 tot het einde in 2012.
Sinds 2013 doet hij Parts Unknown op CNN. Grotendeels dezelfde formule als No Reservations: de man gaat naar ergens, spreekt er met mensen, en eet eten. En nog altijd even machtig. De ene aflevering is geslaagder dan de andere, maar het is nooit saai, en als het goed is, is het uitstekend goed. Highlights: de afleveringen over Myanmar en Irak, omdat het plaatsen zijn die helemaal anders zijn dan een mens zich voor kan stellen en omdat zo weinig mensen er met echte mensen spreken. En Libië, Kongo, Detroit, The Bronx en de Mississipi-delta wegens de enorme confronterende, euh, confrontatie met de realiteit. En Jamaica, dat meer een vooruitblik op een dystopische toekomst is. En Kopenhagen wegens een volledige aflevering over Noma. En Lyon wegens hoe schoon het is om oude legende Paul Bocuse te zien. En Massachusets omdat het meer een persoonlijke biografie is dan wat anders — de plaatsen en de mensen uit de eerste hoofdstukken van Kitchen Confidential, zijn problemen met drugs en verslaving.
Zeer aangeraden.
The Flash (seizoen 1, aflevering 1-7). Mja. Mhjaha. ’t Is een superheldendinges. Niet per se slecht, maar toch ook niet dat ik er elke week naar uit ga kijken.
⁂
Was het vandaag nog eens een dagje consultant zijn in Brussel? Dat was het zeker.
Zit het werkjaar er bijna op? Yes indeedy: het logisch gevolg van geen vakantie te nemen in de zomer, da’s dat er nog vakantiedagen over zijn op het einde van het jaar.
Niet dat ik niet ga weten wat gedaan — morgen een boekje layouten, overmorgen 200 pannenkoeken bakken. Allez hop, vakantie!
⁂