Lees eerst allemaal eens wat Bruno schreef over e-boeken en hoe Vlaanderen collectief de schouders ophaalt voor de e-reader.

Discussieer gerust aldaar verder over de grond van de zaak — Bruno’s (en mijn) ex-baas en huidige baas van boek.be Geert Joris doet er mee! — maar ik moest de wenkbrauwen fronsen over een bijzaak, iets dat Geert terloops vermeldde in zijn reactie:

En ja, de prijzen van e-boeken mogen in de perceptie van de consument te hoog zijn, weet dat een e-boek 21% btw heeft en dat je er 2000 moet verkopen voor je uit de kosten bent. Een papieren boek heeft 6% btw en je bent gemiddeld na 1500 exemplaren uit de kosten. (…) Ik had vandaag een auteur aan de lijn die kloeg dat hij zo weinig royalies ontvangen heeft uit de verkoop van 2000 e-boeken. En wat bleek: een hoge royaltie op een boek dat tegen een lage prijs verkocht is en waar dan nog eens 21% btw vanaf moest, blijkt tot bijna niet herleid. Gaan we nog (goede) auteurs vinden die bereid zijn om (goede) (e-)boeken te schrijven?

Over die laatste zin is ongetwijfeld veel te zeggen, maar ik val eigenlijk over de berekeningen. Ik ben een ongelooflijke sul als het op cijfers komt, maar hoe zit dat eigenlijk?

Ik ga naar e-boek.org en klik er op het eerste boek dat ik zie, Zomerhuis met zwembad, van ene Herman Koch. Kost me 16 euro en 15 cent — wil dat dan zeggen dat het een dikke 32.000 euro kost om zo’n e-boek te produceren? Of moet daar die 21% van af, en kost het dus “maar” een dikke 25.000 euro? Als ik naar proxis.be ga en hetzelfde boek zoek, kost het daar 16 euro 99. Steek ik 1500 en 6% in plaats van 2000 en 21%, kom ik op respectievelijk pakweg 25.500 of een goede 24.000 euro uit voor de niet-digitale versie.

Wat kost dat dan eigenlijk, zo’n boek maken? En waarom is er zo weinig verschil tussen een papieren versie en een digitale versie?

Is het écht zo goedkoop om boeken te drukken, op te slaan en te verdelen?

Zelie heeft vandaag een turnoptreden gedaan. Hoera!

Ik vind het dus wel wijs dat Zelie dat allemaal doet, en Anna ook, maar: miljaarrrrrr ik kijk daar tegen op, die optredens. Enfin, niet de optredens zelf, maar wel de accomodatie: slechtzittende zweterige plastieken onderkanten van stoeltjes, op een betonnen trap, zonder rugleuning.

Geen rugleuning, en optredens die telkens gemakkelijk drie uur duren: ze mogen mij met een vuilblik samenrapen achteraf. En als het nummer van Zelie helemaal op het einde komt zoals nu (nummer 16 van de 17), is het beste er al helemaal af.

Morgen is het nog eens, zucht. Ik dénk dat ik maar eens thuis blijf, en dat ik de camera meegeef met Sandra. Serieus: morgen is het nog eens min of meer hetzelfde als vandaag, met dat verschil dat het in de namiddag is en niet ’s avonds, en dat de jongere kinderen ook meedoen. Nog langer dus, vermoed ik. En ik zou het enorm vervelend vinden dat ik Anna haar piratenact niet zie doen, maar uren aan een stuk daar zitten?

Afijn. We zien morgen wel.

Ook nog vandaag… naar de kookwinkel om de hoek geweest on the off chance dat ze deze in huis zouden gehad hebben:

Het blenderglas van onze mixer heeft een tijd geleden een barst ontwikkeld, namelijk. Eerst was het een beetje bovenaan, maar ondertussen is het helemaal van boven tot onder, en knarst het als ik er aan kom: niet zo goed dus. Geen geluk bij de kookwinkel — ze doen geen Braun — maar gelukkig is het internet een grote hulp: blijkbaar kan ik bij New ETP terecht. En blijkbaar hebben die een webshop. En kijk: bij deze is het blenderglas online besteld, en ben ik er in blijde verwachting van ergens in de loop van de week.

Ook nog vandaag… Anna ziet het niet zitten, maar dan écht niet zitten om te leren fietsen. Ze is vanmiddag meegefietst naar de kookwinkel om de hoek, maar dat had met “fietsen” eigenlijk alleen gemeen dat ze een fiets mee had, en dat ze er op zat. Trappen wilde ze niet doen, ’t is te zeggen: ze probeert het en laveert dan meteen naar de rand van de straat, waardoor ze bang is dat ze gaat vallen, en in plaats van door te trappen stopt ze ermee.

Grmbl. Ze zal volgend jaar nochtans zelf met de fiets naar school moeten, dus ze zal wel moeten. Intensieve lessen, mijn gedacht, in fietsen, de volgende weken en maanden.

Ook nog vandaag… ontdekt dat de Soundblaster in de computer het plots opgegeven heeft. Enfin, niet opgegeven, ’t is de één of andere incompatibiliteit of setting waardoor hij verwacht dat het digitaal geluid is of net niet, of dat hij allerlei esoterisch gedoe doet met allerlei, of net niet: punt is, er kwam geen geluid meer uit de computer. Ik steek het op een update links of rechts die een driver… oh, ik weet het niet. En het kan mij niet echt schelen. Ik heb de geluidskaart erin laten zitten, maar gewoon het defaultgeluid uit de kaart op het moederbord laten komen. Geen EAX en 3D-geluid en watnog, maar ’t is niet alsof dat mij heel erg hard kan schelen. Er komt weer geluid uit de computer, da’s al dat.

Oh kijk! ’t Is Poirot op televisie. Ik ga niet kijken, ik ben midden in Ashes to Ashes bezig, maar ik vraag het mij wel plots af: ik heb gelijk duizend jaar geleden alle Agatha Christies gelezen (gelijk mijn madam, trouwens, die een nog veel grotere fan was) — ik vraag mij af of dat nog zou overeind blijven, anno 2011.

Mbwa. Ha. ha.

Zo fantastisch, vooral die poef dan.

Louis is thuis en ik ben thuis.

Dat eerste is goed nieuws, dat tweede niet.

Louis mocht vanmiddag naar huis na overleg met de dermatoloog. Hij mag nog niet naar school tot het einde van de week, dus ’t zullen geen zeeklassen zijn voor hem: morgen komt hij mee met mij naar mijn werk, en mag hij daar tekenen en boeken lezen.

Ik ging vanavond normaal gezien kennis gaan maken met de stapel nieuwe mensen die er de laatste tijd bij Genblogt bijgekomen zijn, maar. Ik ging even in de trekzetel zitten toen ik thuiskwam, en toen geraakte ik er letterlijk niet meer uit van de pijn in mijn rug.

Het was al lang geleden dat mijn rug zó pijn deed dat ik voorzichtig naar beneden moest glijden in de trekzetel en dan een soort hefboomding doen om recht te komen. En dus geen kennismaking vanavond, en hopen dat morgen alles weer in orde is. Of toch zo in orde als kan verwacht worden.