Aargh.

En ook wel: aargh.

Spoilers, vermoed ik, alhoewel — het verhaal bestaat al zoveel decennia lang, en al wie de Lord of the Ringsfilms gezien heeft, heeft het ook al gehoord:

Three Rings for the Elven-kings under the sky,
Seven for the Dwarf-lords in their halls of stone,
Nine for Mortal Men doomed to die,
One for the Dark Lord on his dark throne
In the Land of Mordor where the Shadows lie.
One Ring to rule them all, One Ring to find them,
One Ring to bring them all, and in the darkness bind them,
In the Land of Mordor where the Shadows lie.

De zeven van de dwergen en de negen van de mensen die zijn gemaakt onder invloed van Sauron, en kunnen gecontroleerd worden door de Ene Ring die Sauron maakte. De drie ringen van de elven zijn door Celebrimbor alleen gemaakt, zonder hulp van Sauran, en worden dus niet gecontroleerd door de Ene Ring. Ze komen uiteindelijk terecht bij Elrond, Galadriel en Gandalf (via Círdan).

We konden vermoeden dat een serie die in haar naam Rings of Power heeft, het ergens wel over die ringen zou hebben.

Bij Tolkien worden er een hele stapel ringen gemaakt, met hulp en onder invloed van Sauron (verkleed als Annatar), en is het pas als de elven nattigheid ruiken dat ze beslissen die drie ringen zonder Sauron te maken.

Hier hadden we een serie waar allerlei onduidelijk is: Galadriel is eeuwenlang op zoek naar Sauron, die verdwenen is. Er is een zaak aan de hand dat de elven riskeren dood te gaan en dat mithril daar iets aan zou kunnen doen, en dan is er ook nog een vreemde kerel die uit de lucht gevallen is en niet meer weet wie hij is, en dan is er nog een slechterik die de vulkaan in het zuidwesten doet ontploffen en Mordor doet ontstaan, en dan zijn er nog de mensen van Númenor die al dan niet zich willen moeien in wat er gebeurt in de rest van de wereld. Oh, en proto-hobbits met LEnny Henry als leider. En dwergen ook, was ik bijna vergeten.

Het kabbelt voort, en het is niet echt goéd maar ook zeker niet slecht. Geen House of the Dragon, maar ook geen Buurtpolitie.

En dan komt de laatste aflevering van het seizoen, en krijgen we in gelijk het eerste derde van die laatste aflevering gebeurtenissen die zich wat mij betreft gemakkelijk over een aflevering of drie, vier hadden kunnen afspelen: we komen te weten wie Sauron is, en hoe hij Celebrimbor en co om de tuin leidt.

Het kan zijn dat ik mijn vergis — het internet hier in het zuiden van het land is kak, en Prime viel regelmatig uit — maar ik denk dat alle zeventien andere rings of power gewoon off-screen zijn gemaakt. Dat, of de chronologie is helemaal omgekeerd.

We komen uiteindelijk ook min of meer te weten wie die mens is die uit de lucht kwam gevallen, maar ook dat is niet zuiver: als het is wie ze hinten dat het is, komt die vééééééél te vroeg in het verhaal, en op de verkeerde manier.

Grmbl.

Ik zal dan maar naar de volgende seizoenen moeten kijken, vermoed ik.

Ik: Hallo support dit loopt op deze manier fout wat is er aan de hand dankuzeerwelmerci.
Leverancier: <lange stilte>

Ik, dagen later: Hallo support? Nog nieuws?
Leverancier: <stilte>

(enige tijd later)

Leverancier: Dag meneer de klant! Wij willen meer geld van u om deze en deze reden graag.
Ik: Ah okay — in datzelfde verband: er loopt een en ander mis, en wel dit op deze manier; wat is er aan de hand alstublieft?
Leverancier: Euh zullen we daar even een belletje over doen?

(later die week, via videoconferentie)

Ik: Kijk, dit is wat er fout gaat, zoals ik al had doorgegeven en herhaald.
Leverancier: En heeft u dit al gedaan? Ah ja, inderdaad. En dit? Ah ook, zie ik. En dat? Oh, ook, gelijk.
Ik: Inderdaad, zoals ik ook al had doorgegeven.
Leverancier: Tja, ik ga het moeten doorsturen naar mijn team. Van zodra we meer weten, contacteer ik u.

Ik, negentien dagen later: En, is er al nieuws?

Ook ik, diezelfde dag: (opent een aantal nieuwe support tickets over andere onderwerpen)

Zucht.

Ik ga morgen eens de hele dag nadenken over het design van iets dat niet zou mogen aanvoelen alsof er werk in gekropen is. Ik heb een reeks vage ideeën in mijn hoofd van hoe ik het graag zou zien. Ik ga dat aanvullen met een zoektocht naar hoe andere mensen het probleem opgelost hebben. En dan ga ik een beetje tekenen.

En dan ga ik op zoek naar mensen die het in het echt gebruiken, en kijken of er nog speciale wensen zijn. Dat laatste moet ik, denk ik, niet eerst doen, want het is zo’n ding dat iedereen iederéén gebruikt en nodig heeft, en waar dus met een grove heuristische korrel een eerste versie al redelijk in de buurt zou moeten kunnen komen.

Benieuwd waar ik ga uitkomen.

Eén van de fijne zaken van aan de universiteit te werken, is dat ik gemakkelijk toegang heb tot allerlei zaken waar ik anders voor zou moeten prutsen via Sci-Hub en andere.

Ik ga naar de bibliotheek, ik zoek naar tijdschriften, ik geef in dat ik geschiedenis wil en ouder dan de middeleeuwen, en hopla! een hele reeks tijdschriften:

Journal of Early Christian Studies ziet er meteen enorm interessant uit, klikkety klik het eerste nummer van 2022:

Spelunca pravitatis hereticae — een grot van ketterse verdorvenheid — klinkt ikweetniethoewijs. Klik hap en een kwartier later zit ik diep in de oude kerken van Rome:

Ik volg voetnoot 35, en daar zie ik een verwijzing naar iets dat er ook interessant uitziet:

Manicheïsme en de representatie van het pauselijk gezag in het Liber Pontificalis, meer moet een mens niet zeggen — ik ben al op weg:

Ik zit nog maar aan pagina 4 en voetnoot 7 of ik ben alweer verloren:

Woo hoo spannend, Symmachus zijn seksueel wangedrag! Zou dat ding van Kristina Sessa beschikbaar zijn? Welzeker:

En jawel: “View online” is wel degelijk wat het zegt te zijn. Dat linkt naar iets bij de universiteit van Cambridge en hopladiejee!

..en voor ge het weet, zijt ge een boek aan het lezen en is de namiddag helemaal gevuld geraakt.

Kijk nu, ik heb een virtuelerealiteitbril en alles!

Ik had er eerlijk gezegd niet al te veel van verwacht, en de eerste keer dat ik het ding opzette was het kak met mijn bril die in de weg zat en gedoe met een elastiek die te veel neen te weinig nee te veel spande, en na twintig seconden was zowel mijn bril als het ding zelf ook nog eens helemaal bedoomd en ik dacht al dat het altijd zo zou zijn, maar neen: met het ding laten op kamertemperatuur komen en met de brilinzet (“Fit Pack”) en het draaiwielvastzetding (“Elite Strap”) kwam het qua comfort allemaal in orde.

Het introductiedingetje van het ding zelf, dat uitlegt hoe de handvaten werken en de knoppen en alles, is bijzonder bijzonder geestig, en het is griezelig hoe rap een mens die hele VR gewoon wordt.

Beat Saber zat er gratis bij, en dat is een bijzonder leutig spel.

Ik heb zelf één ding gekocht omdat ik dat altijd al wou — Half-Life: Alyx — en dat is griezelig goed. Ik ga het wat rationeren, want ik kan mij inbeelden dat ik het in één ruk zou kunnen uitspelen.

Van wat ik er tot nog toe van gezien heb: geef dat nog een generatie of twee, en het wordt zeer interessant. Ik ga in alle geval eens kijken wat ik er allemaal nog mee kan doen, naast Beat Saber en Half Life (en No Man’s Sky, zie ik net).

Ik heb vandaag dingen gemaakt in Figma waar ik eigenlijk heel graag een repeater voor zou willen gebruikt hebben. Jaja, Google Sheets Sync, bladiebla. Maar dat is onhandig en gedoe. Data zou moeten ingebouwd zitten in Figma, dat zou serieus gemakkelijker zijn.

En als we toch bezig zijn, een manier om met die data ook eigenschappen aan te passen, zoals dit soort dingen waar ik nu manueel de breedte van dat lichtblauw vlakje een waarde moet geven die overeenkomt met het percentage:

Iets zoals deze vuile truuk van de foor, maar dan voor iets waar het nuttig is en geen hack, dus. (In Figma zou het probleem in Axure dan weer wél gemakkelijk opgelost kunnen worden.)

‘t Zal niet voor binnenkort zijn, vrees ik. Maar het zou wél wijs zijn.

De velomaker had een spaak vervangen van mijn achterwiel, maar die vervangen spaak is er weer uitgevallen. Ik zit nu heel de tijd in mijn hoofd met de gedachte dat een wiel met één spaak helemaal onstabiel is en elk moment kan instuiken.

En vannacht heb ik voor het eerst sinds heel lang gedroomd van examens. Ik moest op een dag de volgende week twee examens doen, en ik bleef het maar uitstellen en uitstellen om eraan te beginnen, en dan was het de dag vóór de examens en ik bleef studeren voor dat eerste examen nog altijd uitstellen, en dat tweede, daar wou ik zelfs niet aan denken. En het kwam alsmaar dichter en ik bleef maar uitstellen.

Ik werd een uur vroeger wakker dan eigenlijk nodig was, en ik ben niet meer gaan slapen.

Akelige, akelige droom.

Ik doe er écht niet om, maar behalve tijdens mijn eerste week op mijn nieuwe werk begin augustus, ben ik tot nog toe al elke week twee dagen naar het werk gaan werken en drie dagen thuisgebleven.

Vandaag was het een werken op het werkdag. Ik heb eerst hard nagedacht over een uitgebreid zoekenformulier (ik ben er niet uitgeraakt), en dan was er een wekelijkse statusvergadering, en dan heb ik gekeken naar één bepaald inhoudstype op de website van UGent waar ik eerst van dacht dat er geen enkele instantie van was, maar uiteindelijk bleken er honderden van te bestaan en dat ze helemaal anders zijn dan ik had kunnen denken — en dan heb ik daar wat over doorgevraagd en uiteindelijk zit het erin dat er met echte gebruikers gaat gesproken worden, en dan was er in de namiddag nog een vergadering en tegen dat die vergadering gedaan was, was de werkdag gedaan en zoef zei de hele dag, ge kunt u niet inbeelden hoe rap het weer gedaan was.

Over de middag was het wel even schaamlijk: ik was naar Dendellais gegaan om een tros druiven en beleg en brood. Ik stond die tros druiven al half op te vreten aan de kassa (veel volk, ‘t scheelt dat er weer studenten in de stad zijn), en dan moest ik betalen en natuurlijk waren de kinders er met mijn bankkaart vandaan en had ik alleen maar een kredietkaart op zak. Dat ding weigerde te werken. “Het is ons bakskse”, zei de winkeldochter. Ik dus met de kaart naar de KBCgeldmuur naast Dendellais, maar helaas:

Ik had negatief goesting om daar nog een half uur te staan drentelen, dus ik heb de foto gemaakt die hierboven staat om hem te gaan tonen aan de winkeldochter, dat ze niet zou denken dat ik zomaar weggelopen was. ‘t Begon al goed: ik was volgende de elektrische saloondeuren van Dendellais blijkbaar te enthousiast in het naar binnen lopen, want het groot alarm ging af. Met lichten en sirenes. In het naar binnen gaan, herhaal ik even voor de zekerheid.

Afijn, ik mijn telefoon met foto getoond, gevraagd of ik mijn aankopen niet moest terugleggen (neen), niets gepiept over de half opgegeten tros duiven, en dan weer geprobeerd naar buiten te gaan. De plastieken saloondeuren zijn éénrichting. Grr. De rijen aan de kassa’s zijn lang en dik en ik had geen goesting om zeventien keer “sorry” te zeggen, dus ik naar de zelfuitcheck. Maar twee keer “pardon excuseert mag ik keer door merci bedankt” moeten zeggen, en dan gezwind door de zelfuitcheck gestapt en naar buiten.

Dacht ik. De zelfuitcheck is een moordkuil voor mensen die geen ticketje van de zelfuitcheckrobot gekregen hebben: onmogelijk er uit te raken, noch aan de ene noch aan de andere kant. De winkeldochter die dáár van dienst was, heeft mij duidelijk gemaakt dat ik absoluut niet in op mijn plaats was en helemaal verkeerd bezig was in mijn leven.

⁂

Weet zij veel. Ik heb een zeer fijne dag gehad.

Ik ben trouwens naar de S5 gegaan alwaar ik een oceaan van studenten getrotseerd heb om een broodje met kaas te kopen met geld dat op mijn personeelskaart stond.

Ik had mij dit jaar voorgenomen niets bij te planten in den hof, en te zien wat en hoe er groeit, en daar dan verder mee te doen.

Dit jaar niets planten, wou ook zeggen: geen tomaten en geen pepers. Dat was buiten de tomaten van vorig jaar gerekend, die zichzelf hadden uitgezaaid. Ik ben er af gebleven — geen stok gegeven, niet opgebonden, geen dieven uitgenepen of niets. Resultaat: één enorme tomatenplant met hier en daar kleine en wat grotere tomaten. En niets dat rijp was. Ik denk dat het één van de grote variëteiten was, want er stonden een aantal toch redelijk omvangrijke maar wel totaal harde en groene vruchten op.

Die nooitvanzeleven nog rood zouden worden, natuurlijk, in dit weer. En die ook helaas allemaal aangevreten waren door slakken:

Het zou nooit goedkomen (en ja, ik weet dat dat ongetwijfeld is omdat ik niets gedaan heb en dat de dieven met alle energie zijn gaan lopen), dus heb ik het maar allemaal uitgetrokken. Ik had er geen zicht op, maar het bleek inderdaad één enkele plan te zijn. Kijk, voor en na:

Aan de andere kant van den hof had een massieve karmozijnbes zichzelf uitgezaaid. Ik heb het ding laten staan, gewoon omdat ik het zo decoratief vond. Jaja, en zeer giftig, en vreselijke vuiligheid, maar ik houd er een oog op en ik ben content dat er heel het jaar door slakken van eten die dan hopelijk wegens de giftigheid een langzame en pijnlijke dood sterven. Serieus, zelfs nu de bessen bijna allemaal rot en/of opgevreten zijn, zit het nog vol slakken, zelfs bijna twee meter in de hoogte:

Ik heb de stam afgeknipt vóór hij in zou stuiken, later in de winter. Dat klaarde de andere kant van den hof een eind op. Ik heb meteen ook de stukken klimop die dreigden naar het afdak van de gebuur te groeien weggesmurft — geen enkel probleem met klimop tegen onze slechte muur, maar klimop die tien meter hoog en in de daken van de huizen naast ons zit: neen bedankt niet meer alstublieft. Voor en na:

De kruiptijm heeft het hier en daar min of meer overleefd, maar ik voorzie dat het na de winter weer diepe miserie zal zijn. Er staat naast de kruiptijm allerlei ander groen (en donkergroen en roodachtig bruin) tussen de stenen — mos, levermos, klaverzuring, zelfs gewone tijm — en ik kan daar helemaal mee leven.

Ik trek wel consequent alles dat grasachtig is uit, en ik probeer de viltige basterdwederik niet in zaad te laten komen, en als de gele helmbloem zich te ver uitzaait, trek ik die ook uit, en ook en vooral stinkende gouwe kan ik met hele handenvol uittrekken. Oh, en de hoge fijnstraal heb ik één keer laten doen wat die wou, maar volgend jaar gaat alles wat erop lijkt, onverbiddelijk meteen weg.

Qua mos op de stenen is het ook helemaal in orde aan het komen. Wat niet de bedoeling was, maar wat ik wel zeer hard apprecieer (Sandra veel minder), is dat er tussen de stenen van het plankier allemaal mos groeit. Niet echt op de stenen, al hebben ze soms een beetje een groene schijn, maar in de fijne voegen ertussen. En wat wél altijd al de bedoelding was, was om de tufsteen zo snel mogelijk helemaal bedekt te zien in groen mos. Great succes!

Er staat hierboven wel een naakte slak, en er zitten natuurlijk overal naakte slakken in den hof, maar ik heb het gevoel dat het eigenlijk niet zo erg is. Dat heeft er ongetwijfeld mee te maken dat ik dit jaar niets had staan waar ik kwaad van zou worden als het opgevreten werd, maar misschien heeft er ook mee te maken dat er min of meer wat ecologisch evenwicht aan het groeien is.

Wél nog tienduizend segrijnslakken — ‘s avonds van of naar het achterhuis lopen is gegarandeerd een stuk of vijf van die beesten verpletteren. En overal onder eieren van die beesten:

Verder is het nu zeer zeer stil in den hof qua beesten. Veel spinnen — kruisspinnen tegen de zijkanten en tussen de planten, venstersectorspinnen tegen de vensters. Pissebedden en miljoenpoten en duizendpoten onder de stenen en de potten. Weinig of geen springstaarten te zien.

En volgend jaar? Ik weet het eigenlijk nog niet. Ik moet eens nadenken. Ik probeer mijn best te doen om de tijm en de salie en de lavendel tegen te houden van opgevreten te worden door rozemarijngoudhaantjes, en om ze in een vorm te krijgen die beter is dan wat ze nu zijn. Er gaat eens moeten gekeken worden naar wat er gebeurt met de rest van de kruiden — die bieslook groeit maar en we doen er eigenlijk niets mee, de appelmunt staat in een pot maar zou eigenlijk beter moeten verzorgd worden.

Zien ook of de bomen in den hof het overleven: twee verschillende wilgen in een pot, twee vlinderstruiken in een pot, en een vorig jaar helaas driekwart-in-de-grond-beschimmelde acer palmatum. De roos snoeien. De witteregen snoeien en hopen dat er ooit nog eens bloemen op komen. Niet vergeten al wat voeding nodig heeft, voeding te geven. Kijken hoe dat zit met bomen in een pot.

Urgh, veel werk.