Ik ben op Youtube al een tijdje aan het kijken naar afwisselend ondervragingen van moordenaars, mensen die maquettes in mekaar steken, en mensen die uurwerken repareren.
Daarjuist was ik aan het kijken — ’t is te zeggen, nu ben ik aan het kijken — naar Nekkid Watchmaker die een totaal mismeesterde Breitling Chronomat Valjoux 7750 aan het repareren is:
Ik heb altijd al een ding gehad met uurwerken, zowel analoog als digitaal. Ik dénk dat het komt van op de schoot van mijn grootvader te liggen als ik van de kleuterschool kwam, en dat hij mij dan de prentjes voorlas uit De Gentenaar (Beebie, Liefde Is…, Meneerke Peeters, De Rode Ridder, Suske en Wiske) en ik naar zijn Omega-uurwerk keek, waarvan de secondewijzer vijf keer per seconde vooruitschokte, en dat hij dat uurwerk elke dag moest opwinden, en dat hij het juist zette met de pieptonen van het middagjournaal op de radio.
Ik ben er bijna zeker van dat het dit model was, van ergens in de jaren 1930:
(Dat ik veel zou geven om te weten waar dat uurwerk nu is, en om het te laten repareren en het te kunnen dragen.)
Ik heb nu een Tissot-uurwerk aan — een relatief zeldzame Tissot Atollo Chronograph T12.1.586.41 — van rond het jaar 2000. Dat is dus al 23 jaar oud. Ik ben er zeer content van, ik vind het een mooi horloge, het enige dat er vervelend aan is, is dat ik om de zoveel jaar een nieuwe batterij moet laten steken.
Ik zou heel heel graag een echt mechanisch uurwerk hebben. Dat niet afhankelijk is van een batterij. Dat nog meer dan honderd jaar kan meegaan als er niet te zot mee gedaan wordt. (Dat ik aan mijn kinderen kan nalaten, ging ik zeggen, maar ik vrees dat zij daar niet in geïnteresseerd zijn, tsss.)
En dus was ik op zoek bij Tissot naar automatische (zelfopwindende) uurwerken.
Het is al láng geleden dat ik zó een coup de foudre had voor iets als voor dit uurwerk:
Wat een prachtig ding. Ik zou wel eens durven beginnen sparen.
Ik dacht: ik heb eigenlijk nooit alle Saw-films gezien. En dus heb ik dan maar Saw I, II, III, IV, V, VI en The Final Chapter bekeken.
Slechte films. Meer een tv-serie dan een reeks films ook: één continu verhaal, dat waarschijnlijk voor minimaal budget gedraaid is, met het oog op één film per jaar.
Ik ben nu door alle films van 2004 tot 2010 geraakt. Eén deze zal ik dan naar Jigsaw (2017) en Spiral (2021) kijken. In de hoop dat ze minder formulaïsch en voorspelbaar zijn.
Daarnaast heb ik ook naar Wellmania gekeken, dat goed was maar helaas op een cliffhanger eindigde — er is écht iets te zeggen voor Koreaanse series die gewoon op één seizoen gedaan zijn en daarmee doef.
Zonder afspraak had wél een einde, was onderhoudend en pijnlijk herkenbaar bij momenten. Het had even goed een serie kunnen geworden zijn à la Keeping Up Appearances, met stapels jaargangen en alsmaar meer zichzelf parodiërende personages, maar ’t is proper geëindigd. Aangeraden.
We zijn gaan eten met vrienden en het was bijzonder zeer fijn, met drie koppels alsmaar ouder wordende mensen waar toch nog wat kleine kinders in zitten ook.
Het blijft op mijn gemoed werken. Marie De Henau is volgens haar overlijdensakte in 1905 geboren in Ophasselt op 15 november 1840, en getuige is haar zoon Prosper Vrijdag, die in toen 24 jaar zou geweest zijn. Prosper kon lezen en schrijven, het zou mij verbazen dat hij zijn eigen leeftijd vier jaar verkeerd zou inschatten — dit is zijn geboorteakte:
Geboren in 1877, en dus 28 in 1905.
Oh, en in die geboorteakte wordt de naam van Maria als Denoey geschreven. En wordt er gezegd dat ze 25 is, en dus geboren rond 1852. Niet 1840, niet 1848.
Ik ga eens kijken naar Ophasselt in het begin van de jaren 1850. En jawel, daar staat een Marie De Henau, geboren in juni 1851:
Deze Marie De Henau zou 25 jaar geweest zijn in 1877.
Haar andere kinderen maken het niet eenvoudiger:
kind
geboren
vader
geboren
moeder
geboren
Marie Elodie Vrydag
12 dec 1871
36 j.
ca. 1835
24 j.
ca. 1847
Desiré Vrydag
16 mei 1873
45 j.
ca. 1828
24 j.
ca. 1849
Prosper Vrydag
12 sep 1877
46 j.
ca. 1831
25 j.
ca. 1852
Marie Elisa Vrijdag
18 maa 1880
46 j.
ca. 1834
28 j.
ca. 1852
Emile Adolphe Vrijdag
16 jan 1882
48 j.
ca. 1834
30 j.
ca. 1852
Marie Clementine Vrijdag
12 jan 1884
50 j.
ca. 1834
32 j.
ca. 1852
Alphonse Vrijdag
24 mei 1886
54 j.
ca. 1832
36 j.
ca. 1850
Plutard Vrijdag
19 jul 1890
57 j.
ca. 1833
40 j.
ca. 1850
Op een grafiekje ziet dat er zo uit:
Mediaangewijs is Marie geboren in 1851, en Petrus in 1833 of 1834. Zucht. Idealiter vind ik een huwelijksakte van Marie Dehenau en Petrus Vrijdag. Hun eerste kind is geboren in Scheldewindeke, Marie is geboren in Ophasselt. Ik ging op zoek naar een huwelijk rond 1870-71 in Scheldewindeke, maar schets mijn verbazing als ik zuiver toevallig een zogezegd andere Petrus Vrijdag tegenkom, getrouwd met ene Maria De Man volgens de index (grr), die een kind krijgen in 1869 in Erwetegem:
De leeftijden zijn weer anders:
king
geboren
vader
geboren
moeder
geboren
Emelie Vrijdag
19 jun 1869
36 j.
ca. 1833
23 j.
ca. 1846
Marie zou hier 17 of 18 kunnen geweest zijn in plaats van 23, als ze in 1852 geboren is. Hebben ze haar bewust wat ouder gemaakt?
Alla. Op zoek in Erwetegem, dan maar. En kijk eens wie ik hier tegenkom? In 1832, de sloeber?
Yes! Opdracht geslaagd! Het gat aan Petrus Vrijdag is opgevuld!
En het kan niet op! Na wat zoeken in Ophasselt kom ik deze tegen:
Marie De Henau is geboren in Ophasselt op 18 juni 1845, en haar ouders zijn Charles Louis de Henau en Dominica de Smet.Ze is dus niet geboren op 15 november 1840, en haar ouders zijn niet Franciscus De Henau en Maria Theresia De Keyser, zoals in haar overlijdensakte staat.
Grr. Niet verwonderlijk dat haar zoon niet wist wie zijn grootouders waren — die mensen waren al dood toen Marie trouwde.
Ik heb alerts staan op verschillende namen op verschillende genealogie-platformen. Ik kreeg een alert voor een naam helemaal op het einde van waar ik zat voor één bepaalde kant. Lang verhaal kort: ik heb een gaatje kunnen dichten.
Om dat een beetje te visualiseren, heb ik een rapportje getrokken en jawel: een paar generaties verder. Van 8 naar 11, voor één tak van de familie van Sandra, meer bepaald.
Bij dat rapporttrekken viel mij een ander gat op, dat al sinds jaar en dag staat te blinken:
Neen, niet aan de linkerkant: dat is een gat dat wellicht niet gedicht gaat kunnen worden, wegens geen archieven meer. Het gat aan de rechterkant, in de zevende generatie van mijn dochter te beginnen: Petrus Vrydag en Marie Dehenau, daar zou ik heel graag de ouders van vinden.
Marie Dehenau is al één zaak, want in de geboorteakte van Marie Clementine Vrijdag had ik altijd al Marie De Man gelezen:
Maar neen. Als ik naar andere kinderen Vrydag kijk, is het blijkbaar Marie Denau:
En op haar overlijdensakte staat dan uiteindelijk haar blijkbaar echte naam, Marie De Henau:
…maar helaas, die akte maakt het allemaal nog mysterieuzer.
Geboren in Ophasselt op 15 november 1840, dat zijn fantastische gegevens om te weten. Wel jammer dat er in Ophasselt in 1840 géén Marie De Henau geboren is. Op 2 maart 1840 een Armandina De Henau, op 14 april een Jeanne Marie De Henau, op 6 september een Blandine De Henau, op 14 november een Clementina De Henau.
Er is wél op 15 november 1848 een Marie De Henau geboren. Ik rationaliseer dan “misschien heeft een ambtenaar 1848 verkeerd gelezen als 1840”:
Ik naar die geboorteakte, en jazeker, sieht gut aus:
Naam: Marie De Henau — check, ’t zelfde als in de overlijdensakte. Vader: Franciscus De Henau — check, ’t zelfde als in de overlijdensakte. Moeder: Maria Theresia De Keyser — check, ’t zelfde als in de overlijdensakte. Geboorteplaats: Ophasselt — check, ’t zelfde als in de overlijdensakte. Geboortedatum: 15 november 1848 — op één cijfer na (8 ipv 0) ’t zelfde als in de overlijdensakte.
Maar. Met wat verder zoeken blijkt Marie Dehenau van 1848 in 1875 getrouwd te zijn met ene Joannes De Knibber:
…waar ze zeker drie kinderen mee heeft: Edmond De Knibber in 1876, Gustaaf De Knibber en Richard De Knibber in 1887. En tot overmaat van ramp, als Joannes De Knibber in 1890 doodgaat, hertrouwt ze in 1891 met Petrus Van Snick. Dat maakt het bijzonder onwaarschijnlijk dat deze Marie Dehenau dezelfde Marie De(he)nau is die in 1884 getrouwd is met Petrus Vrijdag en een dochter Marie Clementine krijgt.
En al helemaal niet als ik na nog wat zoeken, vind dat Marie Dehenau-1840 en Petrus Vrijdag in Scheldewindeke drie kinderen hebben gekregen:
Marie Elodie Vrydag (12/12/1871)
Desiré Vrydag (15/05/1873)
Prosper Vrydag (12/09/1877)
…en dan in Velzeke-Ruddershove nog eens vijf kinders, onder wie Marie Clementine:
Marie Elisa Vrijdag (20/03/1880)
Emile Adolphe Vrijdag (16/01/1882)
Marie Clementine Vrijdag (12/01/1884)
Alphonse Vrijdag (24/05/1886)
Plutard Vrijdag (19/07/1890)
Redelijk totaal onmogelijk dat Marie Dehenau-1840 dezelfde vrouw is als Marie Dehenau-1848. Ondanks de ouders met dezelfde naam en de bijna-dezelfde geboortedatum en dezelfde geboorteplaats.
En ja, ik heb gezien dat Edmond De Knibber geboren is op 7 mei 1876 in Sint-Antelinks, wat het theoretisch mogelijk maakt dat hij tussen Desiré en Prosper Vrydag kwam die allebei in Scheldewindeke zijn geboren, en dat Richard De Knibber in juli 1887 is geboren in Sint-Antelinks, wat hem theoretisch tussen Alphone en Plutard Vrydag plaatst die in Velzeke-Ruddershoven geboren zijn, maar ik kan het mij nauwelijks inbeelden dat een vrouw over en weer tussen drie dorpen zou gaan om nu eens hier en dan eens daar een kind te werpen.
Zelfs al ligt dat allemaal op een boogscheut van mekaar:
De overlijdensakte van Marie Dehenau-1840 is een overgeschreven akte natuurlijk, misschien dat daar iets mis is gegaan? Dat de ambtenaar van de burgerlijke stand een verkeerde opzoeking heeft gedaan en de verkeerde ouders heeft opgeschreven? Er is wel meer verkeerd met die overlijdensakte uit 1905: Prosper Vrijdag is zogezegd 24 jaar oud, maar hij is geboren in 1877, dus eigenlijk zou hij 28 jaar oud moeten zijn. Dus misschien is Marie Dehenau-1840 niet in 1905 overleden maar pakweg in 1900-1901?
Wat het allemaal nog wat wat vreemder maakt, want Marie Dehenau-1848 is ook gestorven in 1900:
Grrrrrr. Ik blijf ondertussen wel met mijn gat zitten aan Vrydag/Vrijdag en Dehenau / Denau / De Henau.
Maar allez. Deze stond nog in draft, begot. Al van ergens in oktober 2022.
We hebben alletwee hetzelfde meegemaakt.
Zij in een soort schuimrubberkubusballenbad, ik vanop een instortende trap — maar wel allebei op ons staartbeen gevallen, rug op verscheidene plaatsen gebroken, en dan stapels en stapels metaal rond de ruggengraat gevezen.
Ik heb dan een maand in het hospitaal gelegen en een jaar in de zetel doorgebracht thuis, met een ijzeren korset en alles. Het was niet zo aangenaam, en het is dat nog altijd niet. Het heeft ook meer gevolgen dan alleen pijn aan de rug, en die gevolgen worden er ook allemaal niet minder erg op naarmate de jaren vorderen.
Ik dus voortaan absoluut bevestigend antwoorden als ze mij vragen of ik weet hoe het zou voelen om Adriana Chechik te zijn. Wat ook iets is, natuurlijk.
’t Zal wel aan mijn nieren liggen en zo, maar ’t blijft toch maar raar: wakker worden om 9u, om 10u uit mijn bed kruipen en drie kwartier later toch maar weer moeten gaan slapen wegens te moe om wat dan ook te doen.
Op een werkdag is dat dan: geen middagpauze maar een middagslaap, en direkt na de werkdag in bed gaan liggen en in slaap vallen.
Ik voel mij gelijk met de maand een oudere mens worden.
De allereerste springstaarten die ik bewust zag waren toen ik klein was en op mijn buik op het stenen pad naast het huis van mijn grootouders lag, en kleine zwarte beestjes zag wegspringen als ik met mijn vinger in de buurt kwam.
Daarna heb ik, denk ik, een jaar of 25 niet meer aan springstaarten gedacht.
Tot ik negentien jaar geleden deze foto nam:
Ik zette een foto van wat cocons van insecten online, en ik had niet eens gezien dat er een beestje op zat. Het internet was toen nog veel kleiner, en Frans Janssens, wereldspecialist springstaarten, vertelde me dat er een Orchesella cincta te zien was.
Ik was meteen verkocht, en ik ben op zoek blijven gaan naar springstaarten.
Vandaag was ik bij mijn moeder en er zaten er een paar van hetzelfde merk op de muur. Eentje met een kapotte voelspriet:
En eentje met al zijn voelsprieten volledig:
Foto’s nemen met mijn nieuwe lens, het blijft wat zoeken. Ik zou eigenlijk een paar van die beesten in de koelkast kunnen gezet hebben om ze wat letargischer te krijgen waardoor ik meer foto’s zou kunnen nemen hebben en dan gestacked. Ik had ook een beetje van een omgeving samen kunnen gesteld hebben om ze in een wat meer aangenaam decor te zetten, in plaats van ze gewoon op een witte achtergrond te hebben.
Maar het is niet zo. En ik moest mij haasten want ik moest biefstuk bakken voor het gezin.
⁂
…maar het blijft wel leutig om te zien hoeveel meer detail een betere lens mogelijk maakt. De foto hierboven toont duidelijk dat het beestje zeven ogen heeft aan elke kant. En om een idee te geven: die foto vergeleken met de beste foto van een Orchesella cincta die ik kon nemen met mijn Nikon 70-180 met twee lenzen ervoor:
Ik was vandaag bij mensen die gegevens van verschillende types in een programma steken. Die gegevens zijn met elkaar verbonden. Het programma zegt: al wat er ingegeven wordt, hangt vast aan een project.
De mensen die het programma gebruiken, denken in termen van een ‘kapstok’: alles hangt aan de kapstok van een project. Zeer schematisch, en met andere inhoud dan waar het eigenlijk over gaat, lijkt dit op het model van de toepassing:
Ik heb een project, dat gaat over een huis met een feestzaal, die ik koop en verbouw en dan verhuur en onderhoud. Er is een luik ‘vastgoed’, een luik ‘kosten’ waar al mijn kosten zitten, een luik ‘baten’ met mijn opbrengsten, en dan een luik waar al mijn contracten in staan.
Voor het gemak kan ik niet alleen links leggen naar boven naar de ‘kapstok’, maar ook horizontaal, bijvoorbeeld zo:
Allemaal goed en wel, maar! Er zijn in de realiteit ook dingen die op een andere manier met elkaar verbonden zijn. En, vermoed ik met aan zekerheid grenzende waarschijnlijkheid, er zullen ongetwijfeld dingen zijn die op meer en andere manieren verboden zijn dan mogelijk is in het programma.
Pak dat ik in één aankoop vier huizen koop, maar één huis aan één partij verhuur en drie aan een andere. Dat twee huizen een nieuw dak nodig hebben, dat ik een onderhoudscontract heb voor de tuinen van die vier huizen maar ook voor twee huizen op andere locaties.
Dan wordt dat allemaal veel en veel ingewikkelder om alles telkens proper onder één ‘kapstok’ te krijgen. Dan zitten we niet meer met een boomstructuur maar een netwerk. Zelfs een klein stukje wordt dan bijzonder moeilijk te snappen.
En dan wordt het interessant natuurlijk, om zoiets bevattelijk in een toepassing te krijgen. Met historiek. En een rechtenstructuur. En honderd andere dingen en connecties met vanalles.
⁂
Ik weet niet hoe het met u zit, maar dit soort vragen, dat is dus waar ik mij het liefst van al mee bezighoud.
Ik was wat wireframes aan het maken voor iets dat met masterproeven te maken heeft. Ik had drie voorbeelden gekregen van gegevens die we over zo’n masterproef hebben: eentje over mentaal welzijn en ouderschap, eentje over kinesietherapie bij kinderen, en eentje over sinteren. Ik wou een voorbeeld geven van hoe een lijst er zou uitzien als we zouden filteren op pakweg endodontie, kindertandheelkunde, en othodontie binnen de opleiding tandheelkunde.
Vroeger zou een mens daar uit armoe dummytekst in gezet hebben, of ergens iets niet-echt-van-toepassing-maar-toch-bijna. Tegenwoordig is dat even over en weer naar de chatgpt’s en hopla:
Evaluatie van de effectiviteit van verschillende irrigatiemethoden in het verwijderen van bacteriën uit wortelkanalen Jolien De Waele, Master of science in de Tandheelkunde, 2023 Promotor: Prof. Dr. Stefaan De Smedt; Co-promotor: Dr. Laura Van Gorp tags: endodontie, irrigatie, wortelkanaalbehandeling Een succesvolle wortelkanaalbehandeling vereist een effectieve reiniging en desinfectie van het wortelkanaalsysteem. Deze studie vergelijkt de effectiviteit van verschillende irrigatiemethoden bij het verwijderen van bacteriën uit wortelkanalen en onderzoekt de invloed van deze methoden op de uitkomst van de behandeling…
Preventie en management van vroege kindertijdscariës: een systematische review Sophie De Meester, Master of science in de Tandheelkunde, 2023 Promotor: Prof. Dr. Katrien Van Acker, Prof. Dr. Joris Verhaeghe tags: kindertandheelkunde, vroege kindertijdscariës, preventie Vroege kindertijdscariës (ECC) is een veelvoorkomend probleem dat invloed heeft op de mondgezondheid van jonge kinderen. Deze systematische review onderzoekt de effectiviteit van preventieve en behandelingsstrategieën voor ECC, met als doel het bieden van aanbevelingen voor de klinische praktijk…
De invloed van verschillende soorten orthodontische brackets op de behandelduur en het esthetische resultaat Pieter-Jan De Crets, Master of science in de Tandheelkunde, 2022 Promotor: Prof. Dr. Pieter De Bruyne; Co-promotor: Dr. Charlotte De Keyser tags: orthodontie, brackets, behandelduur Orthodontische behandelingen vereisen vaak het gebruik van brackets om tanden correct te positioneren. Deze studie vergelijkt de impact van verschillende soorten brackets op de behandelduur en het uiteindelijke esthetische resultaat om een beter inzicht te krijgen in de meest effectieve behandelingsopties…
Vergelijking van de nauwkeurigheid van verschillende elektronische apexlocatoren bij het bepalen van de werklengte David Van de Walle, Master of science in de Tandheelkunde, 2023 Promotor: Prof. Dr. Jan De Laat; Co-promotor: Dr. Wim Teughels tags: endodontie, apexlocator, werklengte Het bepalen van de juiste werklengte is cruciaal voor een succesvolle wortelkanaalbehandeling. Deze studie vergelijkt de nauwkeurigheid van verschillende elektronische apexlocatoren bij het bepalen van de werklengte, met als doel het identificeren van het meest betrouwbare instrument voor de klinische praktijk…
Evaluatie van het gebruik van zilverdiaminefluoride bij de behandeling van cariës bij kinderen Liesbeth De Groote, Master of science in de Tandheelkunde, 2023 Promotor: Prof. Dr. Inge Van Winkel; Co-promotor: Dr. Karel De Smet tags: kindertandheelkunde, zilverdiaminefluoride, cariësbehandeling Zilverdiaminefluoride (SDF) is een veelbelovend middel voor het behandelen van cariës bij kinderen, vooral in gevallen waar invasieve behandelingen niet haalbaar zijn. Deze studie evalueert de effectiviteit van SDF bij het stoppen van de progressie van cariës en het verminderen van pijn bij kinderen, en vergelijkt het met andere conventionele behandelmethoden…
De impact van digitale technologieën op de nauwkeurigheid en efficiëntie van orthodontische behandelingen Jana Vandenbroucke, Master of science in de Tandheelkunde, 2022 Promotor: Prof. Dr. Luc De Pauw; Co-promotor: Dr. Peter De Coster tags: orthodontie, digitale technologie, nauwkeurigheid Digitale technologieën, zoals 3D-beeldvorming en CAD/CAM-systemen, transformeren de manier waarop orthodontische behandelingen worden uitgevoerd. Deze studie onderzoekt de impact van deze technologieën op de nauwkeurigheid en efficiëntie van orthodontische behandelingen, en analyseert de voordelen en beperkingen ervan in de klinische praktijk.
Magisch. En jazeker, voor mensen die er alles van afweten, staan er misschien wel dingen in die eigenlijk absoluut niet kloppen — maar ik heb realistische gegevens, die ervoor zorgen dat ik een realistische wireframe kan maken. Een enorm gemak.
