We waren relatief goed begonnen, met maar één vraag fout in de eerste rond, maar in de tweede ronde liep het fout, met onder meer een unforced error (onze notulist schreef Fiji in plaats van Filippijnen) en een aantal vragen die we gewoon niet wisten. De derde ronde was gewoon slecht, met 8 op 14. De laatste ronde was al met al nog doenbaar, en we werden zowaar winnaar van onze poule.

Tot bleek dat de teller zich vergist had en de mensen waar wij ex aequo-met-betere-schiftingsvraag mee stonden, eigenlijk bleken boven ons te staan.

Snirf. We waren heel even content. En dan waren we droevig.

Ah well. We hebben nog wat doorgebabbeld, dan maar. En gedronken op vriend Peter’s verjaardag.

Het was overgang bij de scouts, ‘t is te zeggen het begin van het jaar.

De familie was naar traditie uitstekend verantwoord: vrouw aan de hamburgerbediening, twee zoons achter de toog, oudste dochter groepsleiding, jongste dochter, euh, aanwezig.

Ik ben alleen geweest om een hamburger te gaan eten en de kinderen te zien, maar dan ben ik weer naar huis geweest wegens ik ken daar eigenlijk niemand meer — het gevolg van (a) ouder worden en (b) al geen sociale mens te zijn in het begin.

Er was zeer veel volk. Ik heb kinderen gezien die konden spreken en rondlopen en alles die gelijk veel te klein waren om al te kunnen spreken en rond te lopen en alles.

Dat is gelijk op het werk ook: als er studenten rondlopen, heb ik de neiging dat ik op een middelbare school ben, zo jong dat die allemaal zijn.

Alla.

Het was alweer een tijdje geleden dat ik iets in Django had gemaakt, maar ik had goesting om iets na mijn uren te doen met data van op het werk, en dus heb ik dat dan maar gedaan.

Het was al zo lang geleden dat ik er weer moest in komen, maar dan had ik rap een paar modellen gemaakt en een paar views en was ik aan het prutswerk begonnen van bestaande pagina’s te laten hergenereren, en hoboy wat is het leutig prutsen in een ding dat gemaakt is door mensen die weten wat het is om dingen op de interwebs te maken.

Ik was er eerst aan begonnen zo van hap snap ‘t zal wel in order komen en we zien wel, maar nu ben ik één voor één de elementen van pagina’s aan het bekijken, en zo wijs. Het is het simpelste van de wereld: er zijn twee niveaus van categorieën, ik weet in welke categorie ik zit, en als die categorie binnen een andere categorie zit, moet er “Albums > Hoofdcategorie > Categorie” staan. Als deze categorie zelf een hoofdcategorie is, moet er alleen “Albums > Categorie” staan. Hopladiejee:

Ik ben een oude mens maar ik kan hier content van blijven zijn. Dat er een category-ding meegegeven wordt aan die template, en dat die category dingen bevat als slug en short_title en parent, tot daaraantoe. Dat parent niet alleen een ID is dat ik dan moet hergebruiken om van de bovenliggende categorie de nodige gegevens te gaan halen, maar dat ik gewoon kan zeggen “neem van de parent de slug” door gewoon category.parent.slug te doen, dat is buitengemeen aangenaam.

Vandaag belde de meneer van de pakjesleverdienst aan de deur.

Neen, eigenlijk: vandaag belden drie verschillende meneren van verschillende pakjesdiensten aan de deur. Ik typ sinds vandaag op een nieuw toetsenbord, mijn jongste dochter heeft sinds vandaag een Kindle — maar dit is wat mij iets dichter bij nieuwe tuinsafari-avonturen brengt:

Het is een zakje!

Dit had ik al een tijd geleden van een pakjesdiensmeneer in mijn handen gestopt gekregen:

‘t Is te zeggen: het fototoestel, niet de lens. De lens is een lens voor Nikon die ik al had, en tussen de lens en het toestel zit een adapterring die ik gekocht heb. En kijk, dit is hoe de inhoud van het zakje past op de rest:

Wahey! ‘t Is een flitser om licht te geven aan dingen net voor de lens! Nog één element en ik begin er echt serieus weer aan, aan foto’s van klein grut in den hof — deze kerel:

Ge kunt u niet inbeelden hoe hard ik ernaar uitkijk.

Het is een pijnlijk gegeven op de interwebs: alles verandert, en alles vergaat. Het is niet evident om een website draaiend te houden, en zeker niet als er iéts van technologie ingewikkelder dan html bij te pas komt: versies van pakweg PHP geraken zo verouderd dat ze verschrikkelijk onveilig worden, die ene module of extensie in gelijk welke programmeeromgeving of framework wordt niet meer onderhouden en zorgt ervoor dat een heel kaartenhuis in elkaar stort, of stomgaweg de manier om de inhoud te consumeren verdwijnt (hallo, Flash!).

Het enige dat nog een beetje kans heeft om te overleven, zijn dingen die door het internet archive gecapteerd zijn, en sites die zo eenvoudig zijn dat ze geen onderhoud nodig hebben. De site van BBC news bijvoorbeeld, die heeft stapels oude pagina’s nog altijd online staan (maar ironisch genoeg werkt hun Homepage-archief niet meer). Ik heb de website van mijn eerste werk deels online kunnen zetten, met dank aan Internet Archive.

Als ik het voor het zeggen zou hebben, zou ik verplichten dat alle websites zo veel mogelijk moeten blijven bestaan — zoals we bijvoorbeeld hard gevochten hebben om tien jaar Gentblogt zo permanent mogelijk online te houden. En ja, ik weet dat dat niet realistisch is. Maar elke keer ik een oude link tegenkom die is verdwenen, en ik wéét dat dat verdwijnen vermijdbaar was, bloedt mijn hart.

Ik heb nog altijd pijn van die keer dat Geocities met één achteloze pennentrek verwijderd was.

“Hallo support, ik doe A, B en C. Ik verwacht dat D gebeurt, maar dat gebeurt niet. In tegendeel, E gebeurt, wat niet zou mogen. Hoe kan ik ervoor zorgen dat D toch gebeurt?”

“Dag Michel, om D te doen gebeuren, moet je eerst A doen. Dat kun je doen door naar dit scherm te gaan en daar op de knop ‘zet A aan’ te klikken. Daarna zal je in het overzicht zien dat A aan staat. De volgende stap is naar het configuratiescherm gaan, dat je kan herkennen aan het icoon met een gnoe in een zwemvijver. Daar klik je door op het derde submenu van de vierde optie, die als alles goed is ‘B activeren’ zou moeten zeggen. Als je dat aanzet, is B actief. Op de homepagina staat nu ‘B is actief’. De volgende stap is de configuratiefile aanpassen. Dat kan met een tekst editor, zoals notepad. Je gaat naar deze folder, opent daar het bestand met de naam ‘config_file.cfg’ en daar staat op lijn 171 ‘turn_on_c=no’. Ga daarnaartoe en wis de letters ‘n’ en ‘o’ uit die na het gelijkheidsteken staan. Vervang die door, in volgorde en zonder spaties, de letters ‘y’, ‘e’ en ‘s’. Bewaar het bestand en start de applicatieserver opnieuw op. In de footer staat nu ‘C staat aan’. Als je nu naar deze pagina gaat, staat daar D. Voor meer informatie kun je altijd terecht op ‘Hoe zorg ik ervoor dat D aan staat’ in de FAQ op onze website.”

“Hallo support. Ik héb A, B en C gedaan. D zou moeten gebeuren, maar E gebeurt. Ik krijg graag een antwoord op mijn vraag.”

“Ik begrijp dat u graag D zou willen. Kan u omschrijven wat u precies doet?”

Waarna ik het allemaal nog een keer of twee uitleg aan telkens andere mensen die ook denken dat ik niets van niets begrijp, waarna het meestal doodstil wordt, ik op den duur toch nóg een aantal vragen krijg van iemand die niét betaald lijkt om alleen met mensen te spreken die nog nooit een computer hebben gezien, er achter de schermen allerlei geëscaleerd wordt, en ik uiteindelijk iets krijg in de zin van “ah ja sorry ‘t is een bug we zien of we er iets aan kunnen doen”.

Ik dacht, ik zie die serie op Streamz staan, ik herinner mij het boek, het zijn zes afleveringen in het eerste seizoen, ik kijk eens.

Veel blote mannen gezien — enfin ja, één man eigenlijk dus — en Rose Leslie die er niet meteen in slaagt om een versie van zichzelf te spelen die tussen 17 en bejaard is. Ik herinnerde mij in het begin niet meer hoe het allemaal afliep; ‘t is pas helemaal op het einde, aan de zesde aflevering, dat ik het weer door had.

En dan lees ik dat het tweede seizoen er niet komt. Goed, eigenlijk, want het wordt alleen maar meer deprimerend, en het einde is helemaal deprimerend.

Ik heb de afgelopen dagen tussen de soep en de patatten het boek van Mattias Desmet over de psychologie van het totalitarisme gelezen.

Kort samengevat: Van Däniken als hij een psychoanalist was. En van wat ik de laatste tijd meegemaakt heb: psychoanalisten hebben zelfs al niet veel voorsprong als ze zich niét als Von Däniken gedragen.

Met de globale pandemie en alles, was het al drie jaar geleden dat we naar een anders traditioneel jaarlijks feest geweest waren. We zien daar dan een stuk van de familie van de vrouw van mijn schoonbroer, die ook allemaal kinderen hebben.

Het deed heel erg raar om nog maar één kind meer te zien, en voor de rest allemaal grote mensen waar vroeger kinderen waren, en écht oude mensen waar vroeger leeftijdsgenoten waren.

Tja.