Michel Vuijlsteke's weblog

Tales of Drudgery & Boredom.

  • Vakantiemuziek in den auto

    Ik heb een meesterlijk plan voor de muziek in de auto als we allemaal samen op vakantie gaan: er is een Spotify-playlist en iedereen mag daar zoveel aan toevoegen als ze willen. Ergens een paar dagen vรณรณr we vertrekken, gaan we er samen door gaan en in consensus tot een gezamenlijke playlist komen.

    We zijn nog maar juist begonnen, maar ik moet zeggen: ik ben nu al onder de indruk van de muzikale smaak. Okay, Jan heeft er ook Macklemore en Rapper Sjors in staan, maar dit is hoe zijn lijst begint:

    Dat is zestien en dat luistert naar Marvin Gaye en Parliament!

    Alhoewel. Toen ik zestien was, heb ik deze ontdekt, dat toen ook al ouder was dan mezelf:

    Ik heb trouwens een regel ingesteld dat –buiten compilatieplaten– er gรฉรฉn volledige plaat op mag, anders was het hรฉรฉl In the Court of the Crimson King geweest.

    Hmm. Zou dit als รฉรฉn nummer tellen? Mekanรฏk Destruktรฏแบ Kommandรถh, hoezee!

    Of Marillion? Ik heb daar in geen jaren meer naar geluisterd — zou dat nog overeind blijven? Euh ja dus. ๐Ÿ™‚
    Dat is er eentje om aan mijn oudste zoon te laten horen, denk ik.

    โ‚

  • Het zijn allemaal dingen

    Het nieuws, ik geraak daar niet aan uit. De nonsens die elke dag gebeurt, in Amerika maar zeker ook bij ons en elders: ik laveer altijd tussen amusement en wanhoop. Tussen reikhalzend uitkijken naar wat het volgende zal zijn en gedegouteerd zien wat het volgende geweest is.

    En dan begon ik te kijken naar Jeffrey Epstein: Filthy Rich, en eurgh, de wereld is echt kak.

    En dan weten we de helft nog niet eens. En het is altijd al zo geweest, van sinds het begin van de mensheid, en het zal altijd zo zijn.

    โ‚

  • Quarantaine, dag 81

    Zozozo, รฉรฉn keer buiten het huis geweest op 81 dagen, omdat het niet anders kon wegens hospitaal.

    Ik ben het nog altijd niet beu.

    Het mag nog een jaar zo zijn.

    Vandaag verscheen The Real Housewives of Beverly Hills op de Netflixen, en ik dacht, ik kijk daar eens naar. Ahem. Ik heb het twee afleveringen volgehouden, en dan ben ik maar gestopt. Ik kan tegen veel nonsens en zever, maar dit was toch een beetje tรฉ. Geen goesting om tijd te investeren in mensen waar ik alleen maar lastig van word.

    Dan maar het eerste seizoen van The Witcher nog eens herbekeken: helemaal de moeite waard om het meer dan รฉรฉn keer te zien. En damn Anya Chalotra is รฉcht wel een schone mevrouw.

    โ‚

  • Optimus Maximus

    Er was een tijd, lang, lang geleden, dat ik droomde van een Optimus Maximus toetsenbord. Dat ik maand na maand zocht naar nieuws over wat de mannen bij Lebedev deden. Dat ik helemaal blij werd van het kleine demoklaviertje met een paar toetsen erop.

    Ik ben namelijk een zeer grote fan van computertoetsenborden — of eigenlijk, van schrijfmachineklavieren in het algemeen. Al van zo lang geleden als ik het mij kan herinneren, kroop ik naar de zolder om te typen op de schrijfmachine van mijn vader, en er is niets —niets!— dat zo fantastisch aanvoelt als iets schrijven op een IBM Selectric II.

    Er staan er op eBay regelmatig, maar ze zijn altijd juist een beetje te duur om het hier ten huize te kunnen verrechtvaardigen:

    (Serieus, als ik voor minder dan 100 euro een werkende Selectric zou kunnen vinden, ik zou het direct doen. En dan een reeks extra lettertypes kopen en alles.)

    …maar Optimus Maximus dus. Ik was het helemaal uit het oog verloren, eigenlijk. En dan kwam ik deze review tegen op mijn favoriete keyboardreviewkanaal. Ik had het om ik weet niet welke reden gemist, en ahem ja:

    โ‚

  • Space Force

    Ik had een tijd geleden de trailer gezien en ik was zeer expliciet niet onder de indruk. Te frenetisch, te geforceerd, en gewoon niet grappig.

    De serie stond gisteren op Netflix en ik heb ze dan maar meteen bekeken, een mens weet nooit.

    Op Reddit las ik iemand die zei “started out promising but lost its steam and got boring”.

    SPACE FORCE

    Ik heb precies de omgekeerde reactie. Het begon zoals de trailer: te geforceerd op de actua van midden vorig jaar, te karikaturaal, en noch grappig noch goed. Maar na een paar afleveringen draaide het inderdaad, begon het zijn tijd te nemen, kregen karakters meer diepgang, en vond ik het eigenlijk wรฉl goed worden.

    Spijtig dat het na tien afleveringen gedaan was. Ik kijk uit naar het tweede seizoen. Ik kan mij inbeelden dat ze daar allerlei geleerde lessen zullen toepassen, en dat het รฉcht goed wordt.

    โ‚

  • Planten waar ik content van ben

    Hier word ik dus enorm blij van:

    Op deze ene foto staan vier bodembedekkers:

    In het rood: stekelยญnootje, Acaena buchananii.
    In het blauw: kruiptijm, Thymus praecox album.
    In het grijs: levermos, Marchantia polymorpha.
    En in het geel: liggende vetmuur, Sagina procumbens.

    En ik ben dus heel content van die vetmuur. Vorig jaar deed ik mijn best om het uit te trekken als ik het zag verschijnen, maar dit jaar heb ik het laten staan, en kijk eens hoe schoon het overgaat in de kruiptijm:

    Ik had er helemaal niet op gerekend maar het is een onverwachte meevaller. En het is zeer spannend te zien wie er wint, daar waar de tijm en de stekelnootjes elkaar tegenkomen, zoals hier, waar ze ook allevier staan. Van wat ik voorlopig zie, groeit de stekelnoot over het levermos, en wint de vetmuur ook van het leermos. De kruiptijm groeit over zowel levermos als vetmuur, maar het is mij niet helemaal duidelijk of de vetmuur onde de tijm-uitlopers de grond koloniseert.

    Afijn, spannend dus.

    Nog een plant waar ik trouwens zeer blij van wordt: de muurleeuwenbek. We hebben al sinds jaar en dag muurleeuwenbek aan de straatkant staan, maar er was er nooit op de koer of in den hof. Transplanteren lukte nooit, en ik heb dan maar uit armoe zaadjes gekocht.

    En kijk:

    Dat gaat dus heel de zomer bloemetjes geven, en dan in de winter helemaal verdwijnen.

    Ik ben nu al ongerust over de week dat we op vakantie gaan in juli, dat den hof zonder verzorging zal zitten.

    โ‚

  • SEKS IN DEN HOF!!!

    Waar er (nog) geen bodembedekkers groeien, groeit er levermos.

    Ik kan mij inbeelden dat veel mensen tegen levermos zijn, maar ik vind het wel mooi. Het groeit vooral waar de stekelnootjes nog geen volledige voet aan de grond hebben, op de donkerste plaatsen van den hof — maar ik zit er niet mee in dat ze die stekelnootjes in de verdrukking zouden krijgen, want die dingen breiden zich uit met uitlopers die dan wortel schieten, en het ziet er allemaal redelijk stevig uit:

    Maar levermos dus. Ik vind het mooie en boeiende plantjes. Ze hebben geen wortels, ze hebben geen bloemen of zaden, ze hebben zelfs geen vaatstelsel. Ze reproduceren zowel asexueel als sexueel.

    De asexuele voortplanting gebeurt in de gemmae, de ronde bekertjes op de bladeren:

    Niets nieuws onder de zon, dat is hoe ik mij levermos voorstel, dikke leerachtige bladeren met ronde bekertjes op.

    Maar dan plots, een paar weken geleden, kreeg het levermos allemaal kleine platformpjes:

    En letterlijk gisteren en vandaag kwamen er overal kleine parapluutjes bij:

    Cute! De parapluutjes zijn de vrouwelijke geslachtsorganen, de platformpjes de mannelijke. Op de mannelijke gametofyt zitten antheridia die sperma produceren, en dat komt dan hopelijk in de archegonia terecht op de vrouwelijke gametofyt, waar het eitje zit, en waar uiteindelijk de embryo in groeit, die dan sporen bevat.

    Biologie, het is wel wat. Zie ze daar staan, met hun sperma en alles:

    โ‚

  • Nog noeste arbeid

    Zo lang als ik het mij kan herinneren, wou ik een tuin met bodembedekkers die geen gras waren.

    Het heeft lang gegaan tussen allerlei mossen (geen optie wegens te veel zon in de zomer) en dan priemvetmuur (Sagina subulata), zenegroen (Ajuga reptans), Corsicaanse munt (Mentha requienii) of Mazus reptans, maar uiteindelijk is het kruiptijm (Thymus praecox) geworden in de zon en stekelnootjes (Acaena buchananii) in de schaduw.

    De kruiptijm begon vorig jaar zo:

    …kwam er dan helemaal door in de loop van de zomer:

    …maar kwam niet helemaal goed de winter uit:

    Een stuk of twee plantjes waren helemaal dood, en redelijk wat andere waren in het midden bijna dood. Niet zo goed, dus. Maar kijk, een paar maand later was dit de situatie:

    Voor het grootste deel hebben de plantjes zich serieus herpakt, en er zijn ook heelder stapels uitgezaaide plantjes bij gekomen.

    Er zijn wรฉl nog een aantal gaten, die niet meteen rap zullen dichtgroeien: onderaan rechts bijvoorbeeld, op de grens waar het misschien net een beetje te donker wordt, maar ook in het midden en bovenaan links. Ik dacht, ik doe daar iets aan.

    Of beter, ik dacht een week of twee geleden toen het er allemaal nog vรฉรฉl kaler uitzag, ik doe daar iets aan. Ik heb op het interweb een stuk of tien nieuwe kruiptijmplantjes gekocht. Geen Thymus praecox ‘Albiflorus’ maar wel Thymus praecox ‘Coccineus’. Kwestie van wat afwisseling van kleur te hebben:

    Het zag er vandaag al veel beter uit dan twee weken geleden, maar er zaten wel degelijk nog altijd gaten. En die gaten zijn sinds deze namiddag dus opgevuld. De lichtere plekken, da’s waar er in totaal tien nieuwe planten staan:

    Ik ben enorm benieuwd of ze het zullen halen, en hoe lang het zal duren vooraleer ze alletwee bloeien.

    โ‚

  • Noeste arbeid

    Ik heb clematissen geplant. Meer specifiek, Clematis armandii โ€˜Apple blossomโ€™. Die zijn in het thema van onzen hof (wit-roze-paars):

    (Ja, ik weet dat dat allemaal zeer optimistische beelden zijn van jaren en jaren oude clematissen die onder ideale omstandigheden onderhouden zijn door mensen die weten waar ze mee bezig zijn, ’t is ’t gedacht dat telt.)

    Met een beetje geluk krijgen we er dus zeer mooie bloemen op, maaarrrrr dat is eigenlijk niet de belangrijkste reden waarom ik precies deze clematis gekozen heb. Dit is de reden:

    Ik vond geen betere beeld dan de foto hierboven genomen met een aardappel — punt is: het is een foto genomen in de winter. De bladeren vallen niet af in de winter! We gaan dus binnen een paar jaar (okay, binnen veel jaar) een groene muur hebben!

    De eerste stap was de clematissen kopen en planten, de tweede stap was dit, vandaag:

    Een klimrek tegen de muur, hoezee! Ik ben geen enorm grote held van het doe-het-zelven, maar ik ben er toch content van, ’t hangt allemaal relatief recht en alles.

    De volgende stappen is: zorg dragen voor de clematissen, ze voldoende eten geven en alles elk jaar. En hopelijk komt het dan allemaal in orde.

    โ‚

  • Ik wist dat het te veel ging zijn

    Ik had in het weekend al ingepland wat ik zeker wist dat er ging gebeuren in de week, en het zag er niet veelbelovend uit.

    Heel de maandag de ene vergadering na de andere.

    Pas op, ik doe dat wel graag, maar ik had zo’n vaag gevoel dat het een lange dag zou worden. En dus heb ik op voorhand de internetquiz afgezegd.

    Pas op, ook dat doe ik wel graag, maar ik had goesting om eens gewoon niets te moeten doen ’s avonds.

    En dat heb ik dan ook gedaan.

    Het deed deugd.

    โ‚

  • Old skool website

    Ik vergeet dus altijd wat er precies waar staat in den hof, en dan moet ik terug gaan kijken naar mails, of naar foto’s van etiketten, of naar dingen die ik er ooit over geschreven had.

    Ik was dat zeer hard beu, en dus heb ik er een klein websitetje voor gemaakt:

    Het was al even geleden, maar het is een website geworden met niets van CMS of zo. Gewoon manuele html en een klein beetje css. Geen beelden, op een paar svg’s na.

    Het zijn maar een paar pagina’s, maar ik werd er een beetje content van. Terug naar –ik kan er met mijn hoofd bijna niet bij– een kwarteeuw geleden, toen ik mijn eerste websites maakte. Natuurlijk was er toen nog geen svg, of css, of zelfs <table>, maar hey. Ik heb er zelfs een <dl><dt><dd> in gestoken. ๐Ÿ™‚

    โ‚

  • Een zeer raar gevoel

    Ik word ’s morgens wakker met het licht rechts van mij, en dat voelt bijzonder zeer raar aan.

    Het is misschien wel veertig jaar geleden dat ik nog zo geslapen heb, van toen ik als klein kind bij mij ouders in bed kroop en dat de vensters ook aan de rechterkant waren.

    En niet alleen dat, maar het bed staat ook tegen de muur op dezelfde manier, en de kamer heeft ongeveer dezelfde vorm en als ik voor mij kijk is het ook wit zoals de kasten in de slaapkamer van mijn ouders. En de aan/uit voor het licht is ook een trekkoord in het midden van het bed.

    Zeer, zeer raar.

    โ‚

  • Er is zo veel goeds te zien

    Ik heb geen boek meer gelezen en geen podcast meer beluisterd (op een minuut of vijf of tien juist voor ik in slaap val) sinds ik niet meer bijna elke dag op het openbaar vervoer zit: als ik niet meer weet wat gedaan, kijk ik naar tv-series en films, en ook daar ga ik nooit rond mee raken.

    Wel een aantal fijne dingen gezien, die soms al lang op mijn radar stonden, soms helemaal onverwacht nieuw, en ook wat dingen herbekeken:

    • Carnival Row: Bright, maar dan 19de eeuw en wรฉl goed gedaan. Police procedural in een wereld waar er elfen en kobolden en dergelijke bestaan, met bijhorend speciesisme en ook nog klassenonderscheid en alles. Zeer goed. Het had een verfilmde reeks van Brandon Sanderson kunnen zijn, ’t deed mij veel denken aan de drie laatste boeken van Mistborn.
    • The Trip: vier keer zes keer ongeveer hetzelfde — Rob Brydon en Steve Coogan die in prachtige landschappen van restaurant naar restaurant rijden, tegen elkaar op faits divers en stemimitaties uitwisselen — maar zรณ goed, en zรณ veel meer dan alleen dat.
    • Babylon Berlin: Berlijn in de jaren 1920 en ook uitstekend zeer goed. Ik zit nog maar aan het einde van seizoen 1 met vooral verschillende vormen van communistische cellen; ik vermoed dat de nazi’s er in het volgend seizoen ook wel zullen bijkomen. Ook wel goed voor mijn Duits wegens geen ondertitels. ๐Ÿ™‚
    • The Magicians: ik had de boeken een eeuw geleden gelezen, ik dacht, ik kijk eens of de serie de moeite waard is. Het was raar, want de serie geeft gelijk veel minder context dan de boeken (het hele concept van Fillory, dacht ik, stond redelijk front and center in de boeken; in de serie is het maar voorbij de helft van het eerste seizoen dat het wat duidelijker wordt wat en hoe). Ook daar nog maar het eerste seizoen bekeken, en zeer benieuwd hoe ze het veel meer fantasy-vervolg gaan aanpakken met de Koningen en Koninginnen en alles.
    • Upload: een soort uitgebreide en meer donkere versie van San Junipero maar dan met technologie en wat mysterie en spanning erbij.
    • Westworld: seizoen drie was, mja, tja. Ik hoop en verwacht dat het allemaal kadert in een groter geheel van vijf seizoenen met een allesomvattend verhaal. Op zijn eigen was ik niet 100% overtuigd. Wel pakweg 90%.
    • Tales from the Loop: retrofuturistisch, contemplatief, en zeer schoon.
    • Avatar: The Last Airbender: het blijft uitstekend goed, zelfs na de zoveelste keer herbekijken.
    • De container cup: zeer grappig en zeer spannend en wat moet een mens meer hebben?

    Op de plank voor de onmiddellijke toekomst:

    • Babylon Berlin seizoen 2 en 3
    • The Magicians seizoenen 2, 3, 4 en 5
    • Devs, waar ik goeie dingen van hoor

    En tegen dat ik daar door ben, zijn er ongetwijfeld nog duizend dingen die schrikkelijk interessant zullen zullen zijn. En wie weet hebben we binnenkort ook een abonnement op dat nieuw ding van Disney, waar ook stapels series op zullen zijn.

    En dan begint er een nieuw seizoen met nog allemaal dingen en aargh.

    โ‚

  • RIP Les Dawson

    Hij is al een hele tijd overleden, maar wat een fantastische mens.

    โ‚

  • Fa fa fa fa

    ’t Is niet evident, uw vingers omtrainen van een kleine blokfluit-van-op-school naar een tenorblokfluit. En ’t is ook niet evident om uw vingers om te trainen naar dit:

    als ge dit geleerd hebt:

    Maar kijk, ik ga elke dag een tijdje oefenen tot het in de vingers zit, die fa met zeven vingers in plaats van met vijf vingers.

    โ‚