Michel Vuijlsteke's weblog

Tales of Drudgery & Boredom.

  • Familie via DNA!

    Ik heb al redelijk wat familie in mijn stamboom zitten, dus het is zeer zelden dat ik verrast ben door de “ontdekkingen” van de verschillende websites waar ik een account heb.

    Maar ziet! Vanmorgen dus wel!

    Ik kreeg mijn wekelijkse ” Goed nieuws! We hebben nieuwe DNA Matches voor u ontdekt!”-mail van MyHeritage, en op het eerste gezicht was het een zoveelste net niet-wegens-Joods-situatie:

    0.6% gedeeld DNA (45.2‎ cM) duidt op de volgende geschatte verwantschap: 3e graad neef – 5e graad neef

    Het probleem met Joodse voorouders is dat ze, ver genoeg terug in de tijd, allemaal veel sterker met elkaar verwant zijn dan mijn andere voorouders. En dat ik dus, op DNA alleen gebaseerd, vele (véle) duizenden ‘matches’ heb, die er eigenlijk niet echt zijn.

    Maar nu was het mogelijks anders, want er was een gemeenschappelijke familienaam in onze voorouders — Jarzabek, de naam van mijn grootmoeder. Nu is dat geen zeer speciale voornaam bij Poolse Joden, maar het begon verdacht interessant te worden als ik zag dat er ook gedeelde plaatsen waren in de voorouders — onder meer Częstochowa maar ook Kłobuck, waar mijn grootmoeder vandaan kwam.

    Ik dus naar de openbare stamboom van die meneer, een Fransman van 70 jaar, gaan kijken.

    Op het allereerste zicht teleurstelling wegens geen enkele naam die overeenkomt met de Jarzabeks die ik ken. Wel een hele reeks Zygielmans, waar ik er ook wel een paar van heb staan, maar dat was het.

    Ik had even wat hoop toen ik Mordka Jarzabek zag staan (Mordechai, de naam van de vader van mijn grootmoeder) en toen ik zag dat hij overleden was in 1934 (wanneer mijn overgrootvader ook gestorven is) — maar de geboortedatum was fout: 1848 voor zijn Mordka, 1879 voor mijn voorouder.

    …en dan zag ik de ouders van Mordka Jarzabek in de stamboom van de meneer uit Frankrijk: Pawel en Dwarja Jarzabek. De grootouders van mijn overgrootvader waren Pawel Jarzabek en Dwoira Tensberg. En ik wist maar van één zoon af, Szymon Jakow. Zijn geboortedatum heb ik niet, maar wel die van zijn vrouw, Gitla Rajngewerc. En die is 1856, en dat is ruwweg dezelfde generatie als de Franse meneer zijn Mordka. En er komen enorm veel namen overeen ook, zoals een mens zou verwachten in familieverbanden met nonkels en tantes en al.

    Dus hoera! Ik heb een hele tak van de familie bij gevonden! Een broer van mijn betovergrootvader en daar de afstammelingen van!

    Als ik het in een rapportje trek, ziet dat er zo uit (opgelet, groot!):

    Al wat groen is, is nieuwe familie. De meneer die mijn DNA-verwant is en mezelf zijn in het rood omlijnd; hij is mijn neef in de vierde graad — de zoon van Rachel Zygielman [tante vierde graad], dochter van Juda Zygielman [grootoom derde graad], zoon van Ruchla Jarząbek [overgroottante tweede graad], dochter van Mordka Majer Jarzabek [betovergrootoom], broer van Szymon Jakow Jarząbek, mijn betovergrootvader.

    Ha!

    En ook, op een meer sombere noot: het is echt wel ongelooflijk hoe zwaar de oorlog heeft in gehakt op de familie. Het kan zijn dat er meer zijn, maar in het donkergrijs alle mensen waarvan redelijk zeker is dat ze in de holocaust zijn omgekomen.

    Wreed. Dat zou zó een grote familie geweest zijn jong.

    ⁂

  • Thuis wegens storm

    De treinen waren afgeschaft en er was te veel wind buiten, dus ben ik thuis blijven werken.

    Als het hier afgewerkt zal zijn, zal dat zo een plezier zijn, dat thuiswerken!

    (En als ik een nieuwe bureaustoel heb, want het ding dat ik nu heb heeft geen rugleuning meer en dat is redelijk tegenstekelijk na een hele dag werken.)

    ⁂

  • Meubels

    We hebben niet veel meubels meer nodig in huis. Eigenlijk hebben we al alles dat we moeten hebben.

    Maar als het ideaal zou zijn, zouden we een nieuw ben willen hebben (het bed dat we nu hebben is in orde, maar de matrasbodem steekt er 20 cm boven uit, en de matras zit daar nog eens 25 boven, dus die heeft de neiging rond te schuiven, wat niet aangenaam is). En zouden we in de keuken een nieuwe tafel en stoelen willen.

    De stoelen die we hebben zijn wel mooi maar eigenlijk ongemakkelijk. En de tafel die we hebben is wel mooi maar eigenlijk niet breed genoeg: 90 centimeter is niet genoeg om met twee rechttegenover elkaar te zitten en dan nog plaats te hebben voor een kookpot.

    En dus zijn we vandaag op tocht geweest. Naar een uitverkoop die min of meer uitverkocht was, en dan naar de Weba. Waar we eigenlijk zowel een tafel als stoelen gezien hebben die ons wel aanstaan. De tafel is gewoon een dikke houten plank die we in allerlei verschillende kleuren en afwerkingen kunnen krijgen, met allerlei soorten poten eronder.

    Wij zouden voor een grijs soort hout gaan en ammeliniumenen poten (of eigenlijk, roestvrij staal), omdat dat eigenlijk wel past denken we in de keuken. En qua stoelen hebben we degelijke en gemakkelijke zwarte stoeltjes gezzien.

    Het zal zijn voor dan eens, als we de financies nog eens aandachtig zullen bekeken hebben.

    ⁂

  • Een beetje opgekuist

    We hadden gisteren familie op bezoek om te eten ’s avonds.

    Ik had vast in mijn hoofd zitten dat dat het de 24ste van deze maand was, maar het bleef dus de 9de. Niét ideaal, wegens het hele huis één grote puinhoop van bouw- en ander stof.

    Maar kijk, we zijn er uiteindelijk alsnog in geslaagd om de keuken een beetje in een presentabele toestand te krijgen, dus het viel allemaal nog mee. En nu hebben we dus één ruimte in huis die relatief leefbaar is.

    De volgorde van de werken wordt ook een beetje duidelijker, denk ik:

    • eerst het plafond goed krijgen of de vloer egaliseren
    • dan de vloer egaliseren of het plafond goed krijgen
    • dan de muren van de badkamer goed zetten, dat we de nodige technieken in kunnen krijgen (water, electriciteit en al)
    • dan, denk ik, het bad in de badkamer zetten, ergens tegen de verste muur
    • dan de muren van de badkamer zetten
    • dan de electriciteit in orde krijgen van prisen en alles, in badkamer en slaapkamer
    • dan de muren afwerken
    • daarna de plankenvloer van de badkamer en de slaapkamer leggen
    • dan het bad op zijn definitieve plaats zetten op de plankenvloer en aansluiten en alles
    • dan de tegels voor de douche tegen de muur en op de vloer leggen
    • dan het toilet installeren en de douche en de wasbak
    • dan het licht aan het plafond doen (of misschien kon dat er ergens al tussen ergens)

    …maar het blijft allemaal even spannend.

    ⁂

  • Verbouwingen: de badkamer en de slaapkamer: stand van zaken

    We zijn een week bezig. De tussenmuur is weg, de oude vloer is weg, de de kapotte balken zijn vervangen en/of verstevigd, de onderkant van de nieuwe vloer ligt er. De gaten voor de electriciteit zijn uitgekapt. Het oude plafond is weg.

    De ruimte ziet er nu zo uit:

    Het eerste dat nu moet gebeuren, denk ik, is de vloer volledig opbouwen. Nu liggen er OSB-platen, daarboven komt er een folie, daarboven komen egalisatiekorrels, en daarboven een houten plankenvloer.

    En dan nog te doen, in min of meer volgorde voor zover ik het in kan schatten: bad in de badkamer krijgen, nieuwe binnenmuren rond de badkamer, electriciteit in de muren en het plafond, tegels tegen de muur in de badkamer waar de douche zal komen, muren verder afwerken, verlichting aan het plafond vijzen, rest van het badkamergerief in de badkamer krijgen, bad en alles op zijn plaats monteren, de kasten in de slaapkamer en het sas naar de slaapkamer in elkaar steken.

    Ik heb er eigenlijk een tijdje over gedaan en redelijk wat met items over en weer geschoven, want bij nalezen ben ik er helemaal niet zeker van in welke volgorde dat allemaal gaat gebeuren. Eerst vloeren en dan pas muren? Of omgekeerd? En zal het bad binnen geraken als de muren er al staan? Of moet het eerst binnen en dan pas de muur?

    Het blijft allemaal spannend!

    Maar ondertussen hebben we iets van een probleem. Morgen, ahem, komt er familie eten. En het hele huis ligt onder het stof. Ik ga mijn uiterste best doen om het gelijkvloers een beetje presentabel te krijgen. Alleen de keuken. Dat moet lukken.

    ⁂

  • Parijs: wachten

    We waren met twee om interviews te doen. Er waren er zeven voorzien, er zijn er uiteindelijk vijf geweest. Van tussen een kwartier en pakweg 25 minuten.

    Vertrokken in het hotel rond een uur of acht, op post in de expo-hal om negen uur, en dan wachten tot de eerste persoon kwam. En dan tot de tweede kwam. De derde kwam onverwacht. De vierde, daar hebben we op gewacht. En dan een minuut of 40 wachten aan de in-expo-hall-broodjeszaak. En dan wachten op nummer vijf, die niet kwam, en dan nummer zes, die ook niet kwam, en dan nummer zeven, die er om 17u45 door kwam.

    De beurs sloot om 18u, maar het was nog gelijk een half uur wachten aan de vestaire. En dan naar Paris Nord en een uur of twee wachten op de trein.

    En dan kwam ik thuis en moest ik lopen om de laatste trein van Sint-Pieters naar Dampoort te halen, maar toen herinnerde ik mij aan de Dampoort dat mijn velo nog aan Sint-Pieters stond, en was het wachten op Sandra die mij naar daar zou voeren. En dan naar huis fietsen.

    Veeeeeel gewacht.

    ⁂

  • Beurs

    Ik was op een beurs waar ik het bestaan niet eens van vermoedde, en het stond daar nokvol stands van mensen die duidelijk hun brood verdienen met iets waar ik eigenlijk niet echt ooit bij stil heb gestaan.

    En al die mensen die daar rondliepen op die beurs, die hebben dus ook een leven vol professionele wensen en verzuchtingen en doelstellingen, die allemaal te maken hebben met een deelaspect van een deelaspect van iets. Maar dat deelaspect van een deelaspect is groot genoeg om er een beurs over te houden die een enorme beurshal twee dagen lang vult met mensen van heel de wereld.

    Zot.

    ⁂

  • Boudin basque

    Het klonk er goed uit, op het menu:

    Ik had geen idee wie of wat een Christian Parra Pom Pom was, maar als er piment d’espelette in zit en het is met appels, dan dacht ik: enorm slecht kan dat niet zijn.

    Het ziet er niet uit, maar het was fantastisch lekker.

    Christian Parra blijkt een sterrenchef te zijn, en een boudin basque is een worst met vlees van de kop van een varken gemengd met bloed en vet. Een soort vette bloedworst met uuflakke dus, en something else als het op smaak aankomt. Heerlijk.

    En wat ik gegeten heb, blijkt gewoon uit blik te komen. Ik heb er mij meteen een doos van gekocht.

    ⁂

  • Roemloos ten onder

    Dat zijn we gegaan, in de quiz. ’t Was schaamlijk hoe slecht we gespeeld hebben, en dan vooral in een ronde waar we eigenlijk veel beter hadden moeten scoren, wisten we maar hoe de eerste paar lijnen van de Tabel van Mendelejev er uit zag.

    Mpf.

    Was het niet goed van punten, we hebben ons toch geamuseerd. Neh.

    ⁂

  • Een beetje doorgetrokken

    Dingen die ik graag doe: met data werken. Ook als het niet echt zeer creatief werk is, maar gewoon tot een bruikbaar resultaat leidt.

    Zoals wat ik dit weekend gedaan heb: een uur of 35 bezig geweest met al het werk dat iedereen op mijn werk gedaan heeft de eerste vier weken van het jaar in een nieuwe database steken. Die eigenlijk helemaal anders werkt dan wij nu werken, en dat het niet mogelijk is om het automatisch te laten gebeuren.

    Manueel werk dus. Dat redelijk secuur moet gebeuren, en waar ge eigenlijk redelijk goed moet weten wat ge aan het doen zijt, of het loopt allemaal in de soep.

    Het is voor het grootste deel gelukt, en de data van die eerste vier weken zit erin. Nu nog kijken hoe ik het –minstens voor rapportering– naadloos doe aansluiten op de gegevens die we in ons oude systeem zitten hebben. En hoe snel iedereen het nieuwe ding kan gebruiken, zodat ik niet om de maand zo lang moet spenderen aan manueel werk. 🙂

    ⁂

  • Gênante vragen

    We zijn naar Nick Cave geweest. Die mens zijn tournee waar mensen uit het publiek vragen mogen stellen.

    Ik ga het nooit begrijpen, wat mensen er toe aanzet om zo tenenkrullend te zijn als ze spreken met beroemde mensen. Allez, dat zijn toch ook maar mensen die ’s morgens een onderbroek moeten aandoen?

    Verder wel een geschikte kerel, zo op het eerste gezicht, meneer Cave. En goede muziek ook, en al.

    ⁂

  • Ah, verbouwingen!

    “Een week of twee,” zei de mens die de verbouwingen ging doen. En dan zou het wel in orde komen. Hoe moeilijk kan het zijn? Een vloer uitbreken, twee niet-dragende scheidingsmuurtjes afbreken, een nieuwe vloer leggen, twee nieuwe muurtjes, twee deuren erin, wat pleisterwerk, een tegel of twee tegen één muur, en dan gewoon een bad, een wasbak, een wc en een douche installeren.

    Ah, verbouwingen!

    Toen bleek ineens dat de balken aan één kant van de ruimte — daar waar jaren een bad had gestaan — eigenlijk verrot waren en vervangen zouden moeten worden.

    En toen bleek ook — zie rechts op de foto hierboven — dat de zeventiende-eeuwse kinderbalken eigenlijk niet meer rusten op de even zeventiende-eeuwse moerbalken. Wat wil zeggen dat er allerlei gedoe met ondersteuning en versteviging en watnog moet gebeuren.

    En toen bleek ook dat het niet helemaal 100% duidelijk was wat er precies ging gebeuren met de muren en de vloeren.

    Afijn, lang verhaal kort: we werken nu ook gewoon met een echte architect die het allemaal uitdenkt en tekent en begeleidt. Ahem ja. We hadden dat misschien al van het begin moeten doen.

    Maar kijk! We hebben allerlei plannen om allerlei dingen te doen om de situatie recht te trekken. En in de loop van februari zal er hier dus nog veel gewerkt worden. We gaan eerst de vloer in orde zetten, met extra balken waar de badkuip komt, met degelijke isolatie, met al wat er moet zijn om het nog eens vierhonderd jaar goed te hebben.

    En dan doen we het plafond; afbreken, beter isoleren, terugplaatsen. En dan de muren, maar alleen waar nodig. En dan de rest. Spannend, allemaal.

    ⁂

  • ’t Ging niet meer

    Wegens vrienden op bezoek bij onze oudste, konden we daar niet meer op het gelijkvloers slapen, en dus hebben we vannacht in de living geslapen.

    Op de allerbeste dag ben ik niet zo’n held als het op stof aankomt, en slapen in het bouwstof, dat was dus geen goed idee. Mijn uurwerk verzekert mij dat ik vannacht in totaal twee uur en zeventien minuten in bed geleden heb. Ik schat dat ik daar misschien een kwartier of drie van geslapen heb, en de rest van de nacht druk bezig was te vergaan van de jeuk.

    Ik ben zeker Het was zo erg dat ik uiteindelijk rond een uur of halfvijf uit armoe pijnstillers genomen heb.

    Om zes uur ging de wekker af, heb ik kleren bij elkaar gezocht en ben ik op de velo naar het station gereden, om op 100 meter van het station gewaar te worden dat ik mijn computer en alles thuis had laten staan. Terug naar huis, terug naar het station, trein van vijfentwintig minuten later gepakt, waardoor ik de bus van 7u50 in plaats van die van 7u30 had in Brussel Centraal, waardoor ik om 8u20 in plaats van om 8u07 op het werk was.

    ’t Was gene goeien.

    Er moest nog vanalles aangepast worden aan een ontwerp, en het was zeer zeer moeilijk om er met mijn hoofd rond te geraken. Uiteindelijk is het wel gelukt, maar na het middageten was het helemaal om zeep.

    In plaats van nog een paar uur op een monitor te zitten kijken, ben ik kort na de middag naar huis getrokken. Vanavond eens serieus vroeg in mijn nest kruipen.

    ⁂

  • Veel (véél) brol

    Ge houdt het niet voor mogelijk, hoeveel brol er in één kamer kan opgestapeld liggen.

    De helft van wat er lag, gaat weg, maar met al wat we houden staat onze living en onze keuken zo ongeveer vol.

    Daar staat tegenover dat de slaapkamer (op één kast die te zwaar is om te verhuizen) nu wel helemaal leeg is:

    En morgen beginnen de werken dus voortecht. Juich!

    (Al ben ik niet helemaal zeker hoe die mannen het afbraakmateriaal gaan buiten krijgen, nu alles letterlijk vol staat in de living. Eurgh.)

    ⁂

  • Verbouwingen: slaapkamer: kast

    Met dat het alsmaar dichter komt, dat verbouwen van de slaapkamer, moeten we ook nadenken over kasten en muren en alles.

    Dit is de toestand nu, met overal bouwstof van de afgebroken badkamer aan de andere kant van de muur:

    Het bed verhuist naar de tegeovergestelde muur, in mijn rug zijn twee grote vensters, en aan de verste muur komen kasten. De muur waar het bed nu tegen staat, komt een paar centimeter minder ver (hij eindigt nu een paar centimeter voorbij het begin van het raam in de badkamer, redelijk stom). En tegen de verste muur komt van boven tot onder kasten. De deur verhuist een centimeter of 60 naar rechts, zodat we de kast tot tegen de muur kunnen doen.

    De vloer wordt eik, zoals in de rest van het eerste verdiep. De gordijnen zijn drie meter lange zware donkerrood fluwelen antieke dingen. De muren: nog geen idee. Het is cliché en al wat ge wilt, maar één muur met een schoon behangpapier dat ons helemaal aanstaat misschien? De kasten, dat zal pragmatisch worden: de basis zullen Pax-kasten van bij de mensen Ikea zijn, 3 meter 25 breed in de slaapkamer (+1 meter 25 aan de andere kant van de muur in de gang) op 2 meter 36 hoog op 60 diep, met daarboven dan nog bijkomende kasten om een volledige kastenwand te maken.

    Jaja, het zou ook in maatwerk kunnen, maar de pocketboek is niet onmetelijk diep, en die Paxen zijn eigenlijk wel degelijk.

    Sandra zou de deuren van de kasten in een soort tweedehandshoudhout willen laten maken, ik ben daar nog niet zo overtuigd van. We gaan nog eens moeten kijken en spreken dus. Vooral omdat minstens de meest rechtse twee deuren schuifdeuren zou moeten zijn, want een normale deur zou in het vaarwater van de deur van de slaapkamer komen.

    De indeling van de kast in de slaapkamer, daar zijn we het in beginsel over eens: veel lades en genoeg stangen. Geen schappen tenzij ze te hoog zijn om in een lade te kijken of dat het moet wegens scharnier. Dat geeft dan zoiets, zonder de bijkomende kastjes bovenaan:

    Niet dat we alles al tegelijk in huis gaan nemen, natuurlijk: we gaan eerst de kasten kopen met een paar schuiven en een paar stangen, en dan zien we wel wat we nog nodig hebben en hoe we het precies gaan doen.

    En dan ook nog de electriciteit ook: er moet verlichting in die kasten, er moet verlichting in de kamer die we (elk) van in het bed kunnen uit doen, en ik eis genoeg stopcontacten aan mijn bed — dus om te beginnen minstens vier aan elke kant (het bed zelf dat op en neer kan gaan, oplader voor telefoon, oplader voor pakweg koptelefoon, en dan bijvoorbeeld plaats om een laptop in te steken als ik dat zou willen).

    Geen nachtlampen. Nachtlampen zijn alleen nodig voor neanderthalers die nog papieren boeken willen lezen in bed.

    En nog een heikel punt: we hebben zeer goeie matrassen en we hebben een zeer degelijk elektrisch bed-onderstel-gedoe, maar die passen eigenlijk niet in ons bed. Het bed-onderstel, of hoe dat ook heet, steekt eigenlijk al 15 centimeter boven het bed uit. En de matras ligt daar nog eens bovenop. Idealiter zouden we dus misschien ook wel eens kunnen kijken naar een nieuw bed. En dus nieuwe nachtkastjes ook.

    Dán eens.

    ⁂