Op het werk maken we iets dat door mensen in allerlei omstandigheden gebruikt zal worden.

Er bestond al een ontwerp, in tinten van blauw en met veel wit en alles. Maar eén van die omstandigheden is: in ‘t donker. In het redelijk donker soms, maar soms ook in het helemaal donker. Zoals in, bijna geen enkel licht nergens.

En dus dacht ik op een zekere avond dat het misschien wel eens wijs zou zijn om een donkere interface te maken. Ik persoonlijk werk meestal met donkere interfaces, zeker ‘s avonds maar eigenlijk ook wel vaak overdag, en dus heb ik iets gemaakt zoals ik het eigenlijk zou willen.

Eerst in het rood op zwart, gelijk in sommige software voor telescopen en dergelijke. En dan eens in het amber. Die twee versies voor in het helemaal donker, en dan een versie voor huis-tuin-keukengebruiken in een normaal verlichte-maar-geen-daglicht-ruimte.

Klik voor ware grooten: linksboven het origineel, onderaan voor zonder licht (niet te testen als uw ogen niet al een kwartier of meer aan het pikkedonker gewoon zijn geworden), rechtsboven voor gewoon donker.

‘t Is leutig, als ge een beetje html en css kent. Dan kunt ge uw ideeën ook meteen werkelijkheid maken. 🙂

Woensdag kwam ik thuis, en er was een afspraak met iemand die aan mijn bureau zou moeten zitten boven, dus had ik het minimum minimorum gedaan en genoeg dingen aan de kant gelegd dat het leek, met uw hoofd een beetje scheef en uw ogen een beetje dichtgenepen, alsof het min of meer opgeruimd was.

Het klinkt misschien vreemd, maar ik heb soms van die routines.

Thuiskomen, mijn telefoon uit mijn borstzak halen en op het aanrecht leggen in de keuken. Mijn koptelefoon ernaast leggen. Dan naar boven gaan en mijn telefoon meenemen maar mijn kopfoon laten liggen. De telefoon op mijn bureau leggen. Mijn Kindle uit mijn linkervestzak halen en op mijn bureau leggen.

In de loop van de avond, ten laatste net voor ik ga slapen, ga ik mijn kopfoon halen in de keuken, neem ik mijn kindle mee, en ga ik slapen met mijn telefoon, kopfoon, en met met  de kindle in de rechterbovenhoek van mijn bed.

‘s Morgens neem ik dan mijn gerief allemaal mee, steek ik mijn kindle in mijn linkervestzak, de telefoon in de borstzak, de kopfoon in de oren, en ben ik vertrokken.

Woensdag kwam er dus iemand op bezoek, en de routine was helemaal weg. Ik heb van de antratie mijn kindle laten liggen op mijn bureau, en donderdag ‘s morgens lag hij dus niet in mijn bed en zat hij dus ook niet in mijn linkervestzak toen ik naar Brussel vertrok om 6u51.

Moet het toch wel gebeuren dat het donderdag de eerste dag was dat ik helemaal alleen in het bureau zat bij Eurocontrol, en dat ik ook helemaal alleen in de refter zat en dat ik dus een boek wel kon gebruiken.

Grrr! Mijn boek lag nog op mijn bureau thuis!

Gisteren kom ik thuis, en wat graadt gij? Mijn boek lag niet op mijn bureau! Een onverlaat had mijn boek gediefd!

Ik ben kalm gebleven, ik ben geen verwijten beginnen rondgooien, ik heb gewoon overal gezocht waar mijn kindle mogelijks eventueel zou kunnen gelegen hebben — veel plaatsen zijn dat niet: de keuken, mijn bureau boven, het bed, onder het bed, zeer eventueel in de zetel.

En dan ben ik vandaag opnieuw zonder kindle gaan werken.

Om dan vanavond In Ernst te beginnen zoeken. In de keuken: niets. Op het bureau boven: niets. Op en onder en tussen het bed: niets. Zelfs de zetels één voor één bekeken: niets.

Ik ben kalm gebleven. Meer dan ijzig kalm. Alle mogelijke scenario’s overlopen: dieven in het huis? Nee, die zouden wel wat anders meegenomen hebben. Eén van de kinderen die mijn kindle meegestolen had en dan verkocht op straat om harde drugs mee te kopen? Nee, ik denk niet dat er zo enorm veel vraag naar kindles is op de zwarte markt. Sandra die woensdag ergens in het midden van de nacht geprobeerd heeft de lamp boven mijn bureau te vervangen, op mijn kindle gestapt heeft, het niet durfde zeggen en hem dan maar weggemoffeld heeft in de vuilbak? Nee, Sandra zou nooit lampen vervangen ‘s nachts.

Bleef maar één logische conclusie over: een aantal van mijn huisgenoten proberen mij door middel van gerichte acties mentaal kapot te krijgen. Steken dingen weg en doen dan alsof er niets aan de hand is. Duivels.

Er zat dus niet anders op dan te doen alsof ik berustte in mijn lot. En dat ik nog aandachtiger dan vroeger zou kijken naar mijn omgeving, en een cataloog beginnen bijhouden van andere dingen die zouden verdwijnen, “zomaar”. Andere dingen waarvan ik meer dan 100% zeker zou geweest zijn dat ze precies daar lagen, maar dat de andere mensen in huis even stellig zouden zeggen dat ze niet wisten waar ze zouden kunnen geweest zijn.

I’m not gonna crack.
I’m not gonna crack.
I’m not gonna crack.
I’m not gonna crack.

*
*      *

AHAHAHAHA!

HUN PLAN IS MISLUKT!!

Er was een vriendin van Zelie op bezoek, en die kwam plots af met mijn kindle. Ze had hem “gevonden” waar iemand hem had verborgen, bovenop een stapel kleren op het tweede verdiep.

Mijn huisgenoten deden zelfs niet alsof ze verbaasd waren. En staken het natuurlijk op mij.

I know what they’re up to.

Ik ga voor mijn werk twee à drie dagen per week buitenshuis werken, voor een groot meerjarenproject. Collega Johan en mezelf hebben daar een bureau, computers, stoelen, tafels, een kast, en al wat nodig is om te werken.

Maar het bleef toch een beetje behelpen: het is een zeer grote organisatie, de veiligheid wordt er meer dan zeer serieus genomen, en dus is het redelijk moeilijk om dingen te doen op de werkcomputer.

Om een idee te geven: om een niet-standaard-font te installeren (Roboto), moet een mens een officiële aanvraag doen. En na een paar keer over en weer blijkt dat ik geen duidelijk genoege business case kon maken waarom ik die font nodig had, en dus komt die er niet. 🙂

We gaan dan maar niet spreken van een Virtual machine installeren, zelf npm in gang zwieren en React doen, of dingen van dat allooi.

Wat dus wil zeggen dat ik op twee computers tegelijk moet werken: één van mijn klant-werk, en één van mijn werk-werk. De eerste voor Sharepoint en Jira en Bitbucket en Outlook e tutti quanti, de andere voor het productiewerk — VS Code, Axure, Photoshop, React.

En de configuratie was nu al weken aan een stuk dat de grote monitor aan de klant-werk-laptop hing, waaraan ik ook en klavier had gehangen (wegens liever azerty dan qwerty, en enkel qwerty daar), terwijl ik half voorovergebogen schuin naar mijn werk-werk-computer zat te pieren.

Maar sinds vandaag dus niet meer. Stap 1: het scherm achterstevoren op de Surface gezet, en het klavier aan de Surface in plaats van aan de klant-computer:

Dat was al veel beter, maar het kon nog beter. Ik heb overal een beetje gezocht, en uiteindelijk een door champagneglazen gecoöpteerd uit de dichtsbijzijndste keuken:

En om het helemaal compleet te maken, heb ik de gordijnen toegedaan, de airconditioning op hard en de blinden rondomrond ook toe. Ik zat er vandaag toch alleen.

Leutig werken, ge moogt er zeker van zijn.

Refu-Interim groeit en groeit, en met allerlei e-mailadressen en hier eens een Google Calendar die persoonlijk is maar gedeeld, en daar eens een Google Docs-folder kan dat allemaal wat gestroomlijnder.

Google Apps, ‘t is te zeggen G Suite tegenwoordig, heeft een proper aanbod voor non-profits. Het kan niet eenvoudiger: aanmelden, uw bewijs dat ge een non-profit zijt invullen, de MX servers omzetten naar Google, en hopla! alle mail komt toe bij Google en er is een gemeenschappelijke kalender en documenten en allerlei en dingen.

EDOCH.

Als ge eerst die account aanmaakt, en dan het bewijs van non-profit aanvraagt en nét een beetje te lang wacht om verder te gaan met de procedure bij Google, dan cancelen ze uw voorlopige account.

En als ge dan een nieuwe aanmaakt, maar dat is dan al een betalende en die is zogezegd gekoppeld met uw domeinnaam maar niet echt, dan wordt het heel snel heel verwarrend.

‘t Was een beetje zoeken, maar ziet: ‘t is in orde geraakt!

Enfin denk ik. Want er staat nog een vreemde boodschap in potjesnederlands — als ik het goed begrijp, zou er een mailtje naar de eerste, ondertussen gecancelede account gestuurd worden, om te vragen of het in orde is. En in het slechtste geval, duurt het nog 14 dagen:

Trr.

Zodus, ik ga ergens na de zomer naar Kopenhagen.

Twee dagen conferentie maar uit noodzaak drie overnachtingen dus eigenlijk drie en een halve dag ter plaatse — en als het lukt, gewoon ook nog de vrijdag en het weekend meenemen.

Is daar eigenlijk iets te doen, eigenlijk?

Wie had dat ooit gedacht, dat het ooit mogelijk zou zijn om zonder problemen ingelogd te geraken op een website van de overheid?

Dat gedoe met die kaartlezers en de drivers die één keer per jaar helemaal opnieuw moeten geïnstalleerd worden, die keer dat ge TaxOnWeb nog eens opensleurt, da’s helemaal achter de rug nu er een hele reeks Itsme kan gebruiken:

• Mypension.be (1 september 2037 bij mij, trouwens)
• MyMinfin (belastingen)
• Mijngezondheid (gezondheidsdossier, afspraken bij dokters en alles)

Ben ik er nog belangrijke vergeten?

Ik ben content van React en Redux. Maar al mijn contentement is verdwenen als sneeuw voor de zon door Bootstrap.

Bah.

Ik voel mij gelijk twee weken prachtige vakantie en dan overvallen worden op de laatste dag.

Huh. Kijk nu. Klik voor detail.

Ik blijf wanhopige hopen dat ooit een van de kinderen uit zichzelf gaat programmeren, maar ‘t ziet er niet zo goed uit.

Mijn ene overwinning tot nog toe is dat Jan een Snake-spelletje heeft gemaakt in Python.

Met hulp voor de syntax, weliswaar, maar toch: alle logica zelf gevonden en gedefinieerd. Da’s toch al iets. Aan de andere kant: het is ondertussen al een paar maand geleden en hij was het al min of meer allemaal vergeten.

We zijn vanavond samen door de code gegaan, en ik heb gelijk de indruk dat hij het allemaal weer snapt.

Zijn programma gaat zo:

1. allerlei dingen inladen (pygame, time, random, bladibla)
2. allerlei variabelen definiëren (hoeveel vakjes, hoe groot de vakjes, kleuren, geluid, etc.)
3. een fruit ergens op het veld zetten
4. een slang met één stukje maken en die in een random richting laten vertrekken
5. zo lang het niet game over is:
   1. kijken welke toets er ingedrukt is
      1. als escape, stoppen
      2. als pijltje naar boven/rechts/onder/links en de richting was niet “naar beneden/links/boven/rechts”, dan wordt de richting “naar boven/rechts/onder/links”
   2. een kopie van de slang maken
   3. de slang leegmaken op het kopje van de slang na
   4. het kopje van de slang verplaatsen naar de richting
   5. als het kopje voorbij de grenzen van het bord komt, dan aan de andere kant zetten
   6. als het kopje van de slang zich in de oude slang bevindt, is het game over
   7. als het kopje van de slang zich op een fruit bevindt:
      1. eetgeluidje afspelen
      2. nieuw fruit maken ergens op het veld
      3. lengte van de slang verhogen
      4. score verhogen
      5. FPS aanpassen (volgens een formule die we met trial & error bekomen hebben: 5 + de score gedeeld door 5, met een maximum van 25 FPS)
   8. de oude slang achter het kopje van de slang plakken (helemaal als een fruit gepakt werd, en anders alles behalve het laatste stukje)
   9. alles tekenen
      1. eerst een kader in het groen
      2. dan alle stukjes van de slang in het wit
      3. dan het fruit in het rood
      4. dan de score en de FPS
6. als het game over is:
   1. “game over” + de score tonen
   2. wachten tot escape geduwd wordt

Het is eigenlijk niet zo moeilijk, maar toch: het concept dat alle stukjes van de slang in een lijst van twee-dimensionale elementen zitten, ‘t is ook niet helemaal evident. 🙂

De vorige versie draaide op een Raspberry Pi, en daarbij had hij dan ook een lichtshow gemaakt — lampjes die flikkerden bij score, bij game over en zo — maar da’s toch wat behelpen wegens geen soldeerbout in huis, en dus is het bij een pc-versie gebleven.

Ha, ik heb ondertussen één nadeel ontdekt aan mijn nieuw werk: mijn bureau op het werk heeft geen airconditioning en bevindt zich onder een denk ik zwart plat dak. Redelijk warm, ja.

Dat ik een grondige hekel heb aan warm doef weer als er dingen te doen zijn en ik niet in mijn peignoir op het plankier kan gaan zitten.

Bah.

Gisteren dacht ik, ik maak nog eens rijstpap. Ik had vorig weekend een doos van een halve kilo rijstpaprijst gekocht en er al 250 gram rijst uit klaargemaakt, dus had ik nog eens 250 gram, juist?

Neen dus. Er zat nog 160 gram in. Dat wilzeggen dat ik dus betaald heb voor iets waar maar 82% in zat van wat ik eigenlijk had verwacht.

Het was mij trouwens al opgevallen, vorig weekend had ik exact een liter melk nodig voor iets, en een door van een liter melk bevatte eigenlijk maar 0.83 liter. En dus heb ik gisteren ook mijn maatbeker bovegenhaald toen ik melk voor de rijstpap uitgoot:

Géén volle liter.

Ik kan mij inbeelden dat het niet exact een liter en exact een halve kilo is, maar dit is toch een beetje veel afwijking, nee? En telkens in dezelfde richting?

(Jaja, mijn sample size is te klein. Ik ga het blijven doen, als ik er aan denk, telkens ik een liter nodig heb.)