Hoezee! Ik kan een beetje prutsen met een live videoswitchtoestel! Er staat hier een AV-HS410 van Panasonic en hoe wijs is dat niet jong.

Ik wil nu ook zo’n ding.

En verder is mijn kostuum (a) helemaal verdesteleweerd door de rampenoefening — blijkt dat vals bloed ook écht vuile vlekken maakt, en dat die soort oorsmeer waaruit wonden geboetseerd worden in het echt ook gewoon échte vuiligheid is die overal op blijft plakken, vooral als er nog eens veel latexlijm op gespoten was, en (b) helemaal kiezig van het stof hier op het terrein.

Het was vorige jaren ook wel stoffig, maar dit jaar is het gelijk een tandje meer. Het plan dit jaar is dat ik tegen het einde een beige kostuum zal hebben. (Ik ben begonnen met een zwart.)

Het zijn dingen, iets designen.

Soms kunt ge het allemaal op voorhand doen en stapels mensen bevragen en prototypes maken en user testen en alles — en soms kunt ge een concept zo uitgeklaard mogelijk maken, een aantal zaken vast leggen — de hardware en de software van de IT-kant, voornamelijk, die iets meer voeten in de aarde heeft dan kan op het moment geïmproviseerd worden — en dan de rest geleidelijk invullen.

Soms staat het als een huis op dag 1, soms duurt het een paar dagen voor ge uw draai vindt, en dan begint het eigenlijk maar juist. Dan is het nieuwe dingen vinden, optimaliseren, experimenteren.

Vanalles naar de muur smijten, en zien wat er blijft plakken. En verder gaan. We gaan op dag 6 eens vanalles veranderen. Misschien werkt het, misschien werkt het niet. Spannend!

Oh en ja: dan spreekt ge ‘s nacht ook nog eens met een collega die uit Afghanistan gevlucht is, en worden veel zaken plots zeer relatief.

OH EN IK WAS HET BIJNA VERGETEN! Ik ben gewoon leeggebloed in de grote rampenoefening die bij ons gebeurde! Het was maar een klein wondje, maar mijn slagader loopt een beetje anders dan gewoonlijk en ah ja, dingen gebeuren soms.

Per aspera ad astra, gelijk BDW zou zeggen.

Een nieuwe dag, een nieuw geluid, en alles. 🙂

En geïnterviews geweest door allemaal mensen, en dus uitkijken naar artikels in de gazet morgen.

De eerste dag werken voor onze oudste zoon! Hoera!

En ook: een hele dag country & western. Niet voor het grote publiek misschien, maar ik werd er wel vrolijk van.

Dingen met Youtube gedaan. Een half leven weirde dingen bekijken levert eindelijk iets op!

En ook: karaoke met een heel plein is wijs.

Geen kleerscheuren. Rustig. Werkpunten. Een beetje paniek bij de geluidsman toen het fout liep bij een stuk op het einde, maar niets onherstelbaar.

Morgen nog beter.

Ziet, lijstduwer en alles.

Morgen, Willem De Beersteeg, Gent. Dat ge’t weet.

En als we nu eens op get allerlaatste moment vanalles zouden veranderen, zou dat ook niet spannend zijn?

Nog één dag en het is Batacratie. Yup.

Het is thuis werken geworden. Dat is meestal geen enkel probleem, ik heb trouwens ook meer schermen en een sneller internet thuis. 🙂

En dan kan ik ook bijvoorbeeld een lange vergadering via Skype hebben met een man of zes, en ondertussen ook nog eten klaarmaken. Het enige lastige is dat de internetontvangst in een deel van de keuken niet zo goed is, dus dat ik op tijd terug naar netwerk moet geraken, of ik val wel (en de mensen aan de andere kant van de lijn ook).

Ah, en mijn bureaustoel is kapot. Ik gebruik hem al sinds september 2007 elke dag, en vandaag is er een stuk metaal gebarsten, waardoor hij nu vast staat op de laagste stand en met de rug helemaal naar achter. Gemakkelijk om te relaxen, minder gemakkelijk om te werken.

Ik heb een “repair enquiry” gedaan bij de fabrikant, maar ik vrees een beetje voor de prijs.

Morgen en overmorgen is het staking, maar ik zou wel graag allerlei dingen bespreken met mijn collega, wegens dat we allerlei belangrijke dingen moeten beslissen binnen twee weken, maar dat ik binnen twee weken op vakantie ben, en dat we dus best wat coördineren en afspreken.

Maar! Het is dus staking. En er wordt wel minimumdienstverlening beloofd, maar Wie Weet Wat Dat Wordt Jong.

En dus is het nu twijfelen: thuis blijven en de hele dag aan Skype hangen, of naar Brussel gaan en hopen dat ik er er geraak en weer op tijd terug, of misschien wel iets anders — collega Johan moet uit Antwerpen komen en ik uit Gent, wie weet is Sint-Niklaas of zo neter dan Brussel?

Spannend! Morgen naar nmbs.be kijken en zien en beslissen!

De allereerste keer dat het zó pijnloos was, de belastingen invullen.

Enfin ja, het invullen zelf niet, dat is al jaren min of meer hetzelfde, maar het inloggen. Voor het eerst met Itsme, en hoera! Eindelijk probleemloos en van de eerste keer er in geraakt.

Andere jaren was het dan telkens zoeken naar het identiteitskaartleesding, gelijk zot zoeken om het ding aan de praat te krijgen, nieuwe drivers downloaden, zien dat die niet werken, oude drivers downloaden omdat dat blijkbaar soms wel werkt, merken dat het allemaal alleen werkt op oude browsers, iets met java ergens ertussen, en omdat het dan meestal de avond ervoor was: naderende ongerustheid wegens aargh misschien lukt het dit jaar écht niet.

Nu hebben we maar één cijfer dat nog niet ingevuld is — het Kadastraal Inkomen is veranderd en we weten niet precies naar wat — en dan zijn we helemaal klaar.

Ha!

Ik ga morgen een hulplijn moeten inroepen want ik krijg iets niet geprogrammeerd.

Ahem ja.

Nog een geluk dat het niets moeilijks is, ‘t is gewoon dat ik niet genoeg mee ben.

Ge kunt niet alles weten, akkoord, maar toch: ambetant.

Dit was de voorziene temperatuur van waar ik naartoe ging:

Ik zeg wel was en ging, want het project in Teheran is met een paar weken uitgesteld. Spijtig, maar aan de andere kant: ‘t is uitstel, geen afstel, en kijk eens:

Het is maar “very warm” en niet “hot” in september.

Win!