Michel Vuijlsteke's weblog

Tales of Drudgery & Boredom.

  • Derde keer, goede keer

    Ik was gisteren bij de groenten-en-fruitboer, en mijn oog viel op een kist kweeperen.

    Knippe de poeze, mee naar huis. En kweeperengelei gemaakt.

    De vorige keer en de keer daarvoor was het telkens min of meer mislukt: smaak wel goed en zo, maar consistentie verkeerd wegens veel te hard. Niet zo gisteren: precies goed.

    30367363373_49eba7555e_b

    Er kan wel nog wat gesleuteld worden aan de smaak. Iets minder suiker, iets meer citroensap, en het zou perfect zijn.

    Waar ik trouwens ook nog aan ga sleutelen: filet américain maken in een plastiekzak. Dat is uitstekend lekker, namelijk.

    Gewoon mengen met kruiden, in de zak in het water tot het tijd is om te eten, en dan een paar seconden op een hete grillpan. Yumz.

    ⁂

  • Gelezen: Misquoting Jesus: The Story Behind Who Changed the Bible and Why

    misquotingjesusBart D. Ehrman
    HarperOne, 2007, 242 blz.

    Bart Ehrman geeft een korte introductie tekstkritiek van de Bijbel. Het begint met een kort overzicht can de verschillende geproduceerde soorten tekst (evangelies, brieven, apokalypsen, …), het vervolgt met een korte bespreking van de redenen waarom sommige mensen sommige dingen vervormden of toevoegden en het paradoxale gegeven dat de vroegste teksten vaak het meest van elkaar afwijken (ook omdat de copyisten geen professionals zijn).

    Er staan interessante stukjes in over het hoe en waarom sommige (stukken van) brieven van Paulus niet van Paulus zijn, stukken Marcus zeker niet Marcus zijn (wie Marcus ook geweest was), dat soort zaken.

    ’t Is kort, ’t is weinig controversieel, ’t is interessant voor wie er nog nooit echt bij had stilgestaan. Het boek in zijn geheel hangt ook rond het verhaal van Bart Ehrman, die vertelt hoe hij van een hardcore gelovige christen via onderzoek en tekstkritiek een gewone gelovige werd en uiteindelijk ook dat niet meer.

    Niet dat mij dat per se stoorde, maar het had er niet gemoeten.

    Van op Boeggn. Misschien verwant: How Jesus Became God: The Exaltation of a Jewish Preacher from Galilee, Jesus and the Word, James the Brother of Jesus: The Key to Unlocking the Secrets of Early Christianity and the Dead Sea Scrolls , Gnostic John the Baptizer, The Christ Myth Theory and Its Problems

    ⁂

  • “Kies bij de lectuuropdrachten zeker voor voldoende complexe boeken”

    Zelie moest een test doen voor Nederlands (denk ik). Ik moest alleen het resultaat uitprinten, maar omdat ik ook graag eens een vragenlijst invul, vroeg ik haar de URL. ‘t Is alhier te doen, en ik weet niet goed hoe ik de test moet omschrijven.

    Raar, vooral, denk ik.

    Mijn resultaat was:

    Je antwoorden geven aan dat je niveau 4 bereikt hebt. Je bent dus duidelijk sterk geïnteresseerd in literatuur en je hebt al een heel aantal literaire inzichten verworven. Aangezien je in je vrije tijd al in contact kwam met volwassenenliteratuur, is de overgang naar de derde graad voor jou een stuk minder bruusk.

    Niveau 4 is een zeer hoog niveau aan het begin van de derde graad. Zoals je kan lezen in je werkboek is niveau 4 het te verwachten eindniveau voor alle leerlingen aan het einde van de derde graad. Vanzelfsprekend kan dat niveau voor jou niet langer het streefdoel zijn. Jouw persoonlijke doelstelling voor de komende twee jaren is het nog verder verfijnen van je literaire competentie zodat je niveau 5 of 6 kan bereiken.

    Zie dit als een persoonlijke uitdaging en kies bij de lectuuropdrachten zeker voor voldoende complexe boeken. Als je meer informatie wilt over het niveau waarop je je bevindt, kan je surfen naar de website lezenvoordelijst.nl. Je vindt daar een uitgebreide profielbeschrijving van jouw niveau en ook een heel aantal goede boeksuggesties.

    Zelie had de ene keer vijf, de andere keer vier.

    Maar serieus, wat voor vragen zijn dat? Om te beginnen gaat de vragenlijst ervan uit dat er alleen in het Nederlands gelezen wordt, terwijl Zelie (net zoals ik) véél meer in het Engels leest dan in het Nederlands.

    En daarnaast: het is telkens zó transparant welke antwoorden ‘slecht’ en welke ‘goed’ zullen gerekend worden, terwijl ik het daar niet noodzakelijk zo eens mee ben. Pakweg deze:

    Als ik naar de verfilming van een boek kijk, vind ik…

    1. de filmversie bijna altijd beter dan het boek; er is meer actie, de saaie beschrijvingen zijn weg, het verhaal gaat meer vooruit.
    2. de filmversie soms beter dan het boek en soms niet. Ik kan telkens een verklaring geven waarom dat zo is.
    3. het boek vaak beter dan de filmversie. Tijdens het kijken valt me altijd op waar de interpretatie van de regisseur verschilt van de mijne.
      Bepaalde weglatingen of toevoegingen ergeren me of ik heb bewondering voor sommige vondsten.
    4. het boek vaak beter dan de filmversie. Tijdens het kijken valt me altijd op waar de interpretatie van de regisseur verschilt van de mijne.
      Bepaalde weglatingen of toevoegingen ergeren me of ik heb bewondering voor sommige vondsten. Ik heb ook een erg uitgesproken mening over de verfilming en ik ga die mening vaak verdedigen t.o.v. andere mensen (medeleerlingen, vrienden, leerkracht, …)
    5. Het overkomt me zelden of nooit dat ik én het boek lees én de film kijk. Vaak moeten mensen me zelfs vertellen dat er een boek aan de basis lag van een bepaalde film.

    Zucht. Ik vermoed dat 5 het allerslechtste is, dan 1, dan 2, dan 3  en van alle opties 4 de allerbeste.

    Geen van de vijf opties zijn op mij van toepassing. Ik vind de vraag zoiets als

    Als ik een cocktail drink op basis van een schilderij, vind ik…

    1. De cocktail altijd beter dan het schilderij: het smaakt beter, ik kan er zat van worden, het lest ook de dorst
    2. De cocktail soms beter dan het schilderij en soms niet. Ik kan telkens een verklaring geven waarom dat zo is.
    3. De cocktail vaak beter dan het schilderij. Tijdens het drinken valt me altijd op waar de interpretatie van de barman verschilt van de mijne.Bepaalde weglatingen of toevoegingen ergeren me of ik heb bewondering voor sommige vondsten.
    4. De cocktail vaak beter dan het schilderij. Tijdens het drinken valt me altijd op waar de interpretatie van de barman verschilt van de mijne.Bepaalde weglatingen of toevoegingen ergeren me of ik heb bewondering voor sommige vondsten. Ik heb ook een erg uitgesproken mening over de cocktail en ik ga die mening vaak verdedigen t.o.v. andere mensen (medeleerlingen, vrienden, leerkracht, …)
    5. Het overkomt me zelden of nooit dat ik én het schilderij bekijk én de film cocktail drink. Vaak moeten mensen me zelfs vertellen dat er een schilderij aan de basis lag van een bepaalde cocktail.

    Nee serieus: natuurlijk zijn er boeken die beter zijn dan verfilmingen ervan. Net zoals er films zijn waarvan de novelisering beter is dan de film. En er films zijn die stukken beter zijn dan het boek, of noveliseringen van films die beter zijn de film.

    Maar “beter” en “slechter” zijn niet noodzakelijk termen die betekenisvol zijn: een boek is iets anders dan een film is iets anders dan een graphic novel is iets anders dan een schilderij is iets anders dan een cocktail.

    Of bij de vraag “Als ik een boek kies, dan is de dikte van het gekozen boek…”. Ik ga ervan uit dat “totaal niet belangrijk voor mij, zolang het een leuk boek is” als minder ‘goed’ gerekend wordt dan “belangrijk, in die zin dat ik snel/veel lees, waardoor ik graag dikkere boeken heb, omdat die voor mij een uitdaging bieden”.

    Terwijl dat natuurlijk niet zo is. Het kan mij geen raap schelen of een boek 150 dan wel 1500 bladzijden is. Als het maar goed is. Wat niet noodzakelijk hetzelfde als “leuk” is, natuurlijk.

    Of bij de vraag “Als we op school samen een boek lezen en bespreken…” — waar er meer gepolst wordt naar hoe onpopulair men graag wil zijn in de klas dan naar iets anders. Zeg nu zelf, wat is ‘beter’ en wat ‘slechter’?

    1. dan houd ik me afzijdig tijdens de discussie. Praten over boeken is zo mogelijk nog saaier dan lezen zelf.
    2. dan houd ik me vaak afzijdig tijdens de discussie. Tijdens het lezen had ik al moeite om het verhaal te volgen en in de klas halen ze er dan ook nog eens een hele hoop symbolen uit die ik zelfs niet opgemerkt heb.
    3. dan neem ik deel aan de discussie. Ik vertel vooral over mijn appreciatie van het boek en over de personages. Ik houd ervan om uit te leggen waarom een bepaald personage mijn lievelingspersonage is.
    4. dan neem ik deel aan de discussie. Ik probeer het verhaal mee te analyseren en reageer kritisch op interpretaties van klasgenoten. Hierbij gebruik ik de correcte literaire terminologie en kan ik mijn mening met argumentaten ondersteunen.
    5. dan neem ik deel aan de discussie. Ik probeer het verhaal mee te analyseren en bepaalde beslissingen van de auteur uit te leggen aan de anderen (bv. waarom de auteur hier een flashback gebruikt?).
    6. dan eindigt de discussie vaak in een kleine dialoog tussen de leerkracht en mij over bepaalde verhaaltechnische componenten. Ik ga graag heel diep in op bepaalde verhaaltechnische aspecten.

    De optie “dan houd ik me afzijdig tijden de discussie. Mijn persoonlijke opinie geven is zo mogelijk nog akeliger dan gewoon moeten antwoorden op een vraag in de klas.” stond er niet bij.

    Aargl nee. Hatelijke vragenlijst.

    ⁂

  • Links van 12 november 2016 tot 20 november 2016

    Facebook’s ad metric problem is becoming Zuckerberg’s headache | New York Post
    Mark Zuckerberg has a credibility problem. The tech mogul’s Facebook just admitted to finding more “bugs” in the way it measures ads — and once again, those bugs benefited Facebook.

    More than half of arrested anti-Trump protesters didn’t vote in Oregon | KGW.com
    Most of the 112 protesters arrested in Portland last week didn’t vote in Oregon, according to state election records. Approximately 30 percent did cast a ballot in Oregon or in another state.

    Wannabe Data Scientists! Learn the basics with these 7 books! – Medium
    In the last few years I spent a significant time with reading books about Data Science. I found these 7 books the best. These together are a very valuable source of learning the basics. It drives you through everything you need to know.

    Het antiracisme van de oppervlakkigheden – Jan Blommaert (en z’n gedachten)
    wanneer men inziet dat discriminatie op grond van herkomst slechts één specifieke vorm is van een veel ruimer structureel mechanisme van discriminatie en uitsluiting, dan gaat het niet meer over “onze Vlaamse aard”, maar wel over kapitalisme, neoliberalisme, en sociale rechtvaardigheid. En dat is de “comfort zone” van links (of zou dat moeten zijn).

    ‘We Couldn’t Believe Our Eyes’: A Lost World of Shipwrecks Is Found – The New York Times
    Archaeologists have found more than 40 vessels in the Black Sea, some more than a millennium old, shedding light on early empires and trade routes.

    ⁂

  • Gelezen: The Hallowed Hunt

    id_hco2014mth06thhu_bLois McMaster Bujold
    Harper Voyager, 2005, 423 blz.

    Zo. Af van Robert Sawyer en zijn kartonnen personages. Terug bij McMaster Bujold en de wereld van de vijf goden.

    Het boek begint als een detectiveverhaal naar wie de prins heeft vermoord, en zonder spoilers is er niet veel over te vertellen maar het was meer van hetzelfde als de vorige twee, en op een goede manier. Geen vervolg en geen prequel, maar deze keer een volledig nieuw verhaal.

    Chronologisch speelt het zich af ergens vóór Curse of Chalion en Paladin of Souls, en geografisch op een andere plaats — niet meer in een soort Spaansachtig aandoend koninkrijk, maar in een meer Angelsaksisch aandoend koninkrijk, met antecedenten in een nog ouder tijdperk, waar mensen dierengeesten in zich hadden.

    Fijn verhaal, fijne personages, proper afgesloten, zelfs al zou er waarschijnlijk nog heel veel uit te melken zijn.

    En dan nu Vorkosigan.

    ⁂

  • Gelezen: Neanderthal Parallax 2-3

    9780765326331Humans
    Robert J. Sawyer
    Tor Books, 2003, 352 blz.

    Oh zucht. Ik herinnerde me tijdens dit boek waar ik de auteur van kende. Robert J. Sawyer was ook al verantwoordelijk voor het afgrijselijke Calculating God.

    Dit boek werd genomineerd voor een Hugo. On-ge-loof-lijk. Ergens in het begin, na een paar verbijsterend slechte hoofdstukken, heb ik besloten het derde boek ook te lezen. Niet omdat ik wil weten waar het naartoe gaat (dat kan ik wel vermoeden, het derde boek heeft Hybrids, wohohohow), maar omdat dit leest als een soort slow-motion treinongeval.

    Slecht. Maar echt slecht. En echt twijfelachtig van gedachtengoed. Een verkrachter letterlijk castreren? Niet alleen een goed idee, de persoon zelf wordt er ook gelukkiger van. Privacy? Voor mensen die iets te verbergen hebben. Mensen zijn slecht, neanderthalers zijn goed.

    En slechte sexscènes.

    Op naar het derde boek!

    9780765326348Hybrids
    Robert J. Sawyer
    Tor Books, 2004, 400 blz.

    Bon, goed. Goed, bon. ‘t Is afgelopen.

    In Hybrids, Ponter Boddit and his Homo sapiens lover, geneticist Mary Vaughan, are torn between two worlds, struggling to find a way to make their star-crossed relationship work. Aided by banned Neanderthal technology, they plan to conceive the first hybrid child, a symbol of hope for the joining of their two versions of reality.

    But after an experiment shows that Mary’s religious faith – something completely absent in Neanderthals – is a quirk of the neurological wiring of Homo sapiens brains, Ponter and Mary must decide whether their child should be predisposed to atheism or belief. Meanwhile, as Mary’s Earth is dealing with a collapse of its planetary magnetic field, her boss, the enigmatic Jock Krieger, has turned envious eyes on the unspoiled Eden that is the Neanderthal world . . .

    Urgh ja.

    Neen, dit was niet goed. En het einde was niet goed. Het begin en het midden ook niet.

    Er is een verhaaltje, maar ook hier is het meer een excuus om eindeloos te neuten over hoe alle mannen slecht zijn, eugenetica top is, godsdienst een letterlijke biologische fout en aargh.

    Ik was beter gestopt na het eerste boek. Vermijden. Niet goed. Awoert.

    Van op Boeggn. Misschien verwant: Calculating God , Southern Bastards v2: Gridiron, Anno Dracula, The Mechanical

    ⁂

  • Gelezen: Neanderthal Parallax 1: Hominids

    hominidsRobert J. Sawyer
    Tor Science Fiction, 2003, 444 blz.

    Ik was vast van plan heel Lois McMaster Bujold te lezen, maar toen las ik een artikel over evolutie van mensen en daarin werd dit boek vermeld. De premisse leek mij interessant, en ik heb de aandachtsspanne van een mug, dus ha.

    In een wereld waar homo sapiens het onderspit gedolven heeft en Neanderthalers niet, is een paar wetenschappers aan het werk met een quantumcomputer. Ponter, meer theoretisch aangelegd en Adikor, meer praktisch aangelegd, sturen er moeilijker en moeilijker problemen naar. Op een gegeven moment kan het universum het niet meer aan, wordt er een tunnel geopend naar een alternatieve realiteit, en wordt Ponter erdoor gezogen naar een parallelle wereld, waar op dezelfde plaats ook onderzoek gedaan wordt.

    So far so good.

    Idee leutig, begin leutig, maar dan gaat het redelijk snel bergaf. Eén verhaal volgt Ponter in onze wereld, en hoe hij kennis maakt met allerlei mensen. Een sexy Franse wetenschapster, een token zwarte medemenswetenschappen, een token native wetenschapper, en Mary Vaughan, love interest. Vaughn wordt trouwens al in het begin van het boek verkracht, en dat achtervolgt haar het hele boek. Goedkoop, vond ik, want veel persoonlijkheid krijgt ze niet.

    Ik bleef lezen omdat ik hoopte dat er meer zou volgen (het boek heeft tenslotte ook een Hugo gewonnen), maar het bleef allemaal voornamelijk expositie, over hoe slecht onze wereld wel is in vergelijking met die van de neanderthalers: bij hen leven mannen en vrouwen apart, en komen mannen en vrouwen maar een paar dagen per maand samen. Daarbuiten heeft elke man een man-partner en elke vrouw een vrouw-partner. Om de tien jaar of zo mogen ze allemaal samen een kind maken, en dan komt er een nieuwe generatie in het leven.

    Er is geen godsdienst, en dat maakt het grote verschil, volgens Sawyer. Dat, en het feit dat ze een grotere neus hebben en dus elkaars feromonen kunnen ruiken en bijna geen geheimen voor elkaar kunnen verbergen. Oh, en dat, en ook dat ze allemaal een ingebouwde artificieel intelligente computer hebben die al wat ze doen ergens opneemt, waardoor misdaad zo ongeveer onmogelijk te verbergen wordt. Oh, en als er een misdaad begaan wordt, dan wordt niet alleen de persoon die hem begaat maar ook alle mensen uit zijn familie gesteriliseerd. Eugenics wahey!

    Contrasteer dat voortdurend met onze wereld, en laat het moraliseren een aanvang nemen.

    Het is niet allemaal perfect in de andere wereld: daar wordt Adikor, de man-partner van Ponter, van moord beschuldigd. De quantumcomputer stond op een plaats waar de ingebouwde computers geen pnames konden doorsturen, en er is geen lichaam te vinden, dus de conclusie was snel getrokken.

    Het loopt allemaal goed af, en tegen beter weten in, staan deel twee en drie ook op mijn Kindle.

    Van op Boeggn. Misschien verwant: The Mechanical, Ash: A Secret History, Er ist wieder da, The Atrocity Archives

    ⁂

  • Gelezen: Paladin of Souls

    paladin-of-soulsLois McMaster Bujold
    HarperTorch, 2005, 496 blz.

    …en dat was onverwacht interessant. De krankzinnige vrouw uit het vorige boek, Ista, bleek niet krankzinnig maar wel behept met goddelijke interventiedingen. Nu dat uitgeklaard is, komt ze na jaren semi-opsluiting weer in de wereld. Veertig jaar, maar toch een soort coming-of-age-verhaal dus.

    En opnieuw is het meer het innerlijke van de persoon dan de grote troepenbewegingen waar het om draait (al wordt er wel gevochten en zo, uiteraard).

    Waar Curse of Chalion vol grote politiek zat, met intriges op het niveau van het hele koninkrijk, is dit een veel kleiner boek. Ista was getrouwd met een koning die nu dood is, haar kinderen zijn volwassen, ze was jaren gek verklaard, en ze heeft dus nooit een eigen leven gehad. Nu grijpt ze het excuus van een pelgrimstocht aan om een avontuur te beleven.

    Er is geen zwart of wit, en er zijn geen eenvoudige antwoorden: zelfs de schlechte schlechterik is eigenlijk maar een mens die er het beste van probeert te maken (op een manier dat het eigenlijk helemaal niet gepermitteerd is, maar alla).

    Ik heb er verrassend van genoten (andere mensen ook: Hugo en Nebula gewonnen), en ik vond het jammer dat, net zoals bij Curse of Chalion, het verhaal opnieuw helemaal afgesloten is.

    Van op Boeggn. Misschien verwant: The Curse of Chalion, The Vampire Tapestry, The Bone Clocks, Unknown: The Devil Made Flesh

    ⁂

  • Gelezen: The Curse of Chalion

    61886Lois McMaster Bujold
    Voyager, 2003, 496 blz.

    Ik heb al veel boeken van veel mensen gelezen, maar ik had nog geen enkel boek van Lois McMaster Bujold gelezen. En mensen vertellen mij dat dat de moeite waard is. Meer dan dat heb ik niet nodig.

    De moeilijkheid is dan wel: waar beginnen? Er zijn heelder discussies of haar boeken in volgorde van interne chronologie moeten gelezen worden, of in publicatievolgorde, of nog iets anders. Ik weet niet meer waar ik het vandaan haalde, maar ergens op het internet had iets of iemand mij overtuigd om met Curse of Chalion te beginnen.

    Ik wist niet waar mij aan te verwachten, en ik was aangenaam verrast. Een niet al te clichématige wereld, meer geïnspireerd op een reconquista-achtig Spanje dan de gewoonlijke standaard-fantasywereld met een systeem van vijf goden (vader, moeder, zoon, dochter, bastaard) die ook ‘echt’ bestaan.

    Hoofdpersonage Cazaril is in eht begin van het boek een gebroken man na jaren als galeislaaf, komt toe in het kasteel waar hij ooit page was, en wordt aangesteld als secretaris-slash-leraar van Iselle, de zus van de troonopvolger van het land. Er is ook nog de krankzinnige vrouw van de koning, de zieke koning zelf, slechte raadgevers, hofintriges, internationale diplomatie, liefde, afgunst, avontuur, magie, vervloekingen, het kan niet op.

    Er is wel actie en zo, maar het centrale ding in het boek blijft wel Cazaril, en hoe hij met zichzelf worstelt. Een bedachtzaam en rustig boek. Fijn om lezen.

    Van op Boeggn. Misschien verwant: A Song for Arbonne, City of Stairs, The First Law, Book 1: The Blade Itself, Inversions, A Feast for Crows / A Dance with Dragons, Half a King

    ⁂

  • Het is niet meer de schuld van de sossen

    Ik lees regelmatig de commentaren op de kranten, en bij Knack, en op Facebook.

    Ik doe dat niet omdat ik er vrolijk van word of omdat ik wil bijdragen aan het debat, maar wel omdat ik op de hoogte wil blijven van wat er in de onderbuik van Vlaanderen leeft.

    Pas op, ik maak me niet de illusie dat het kleine groepje Knack-commentaar-habitués of Tijd-reaguurders dé opinie van Vlaanderen vertegenwoordigen. Ik ben er wel van overtuigd dat het kweekvijvers zijn voor de officieel uitgedragen opinies van morgen.

    Sinds N-VA federaal in de regering zit (want ze presteren het om iedereen te doen vergeten dat ze al twaalf jaar onafgebroken aan de macht zijn in de Vlaamse regering), is het verhaal geleidelijk maar zeker veranderd van “het is de schuld van de sossen” naar “het is de schuld van de CD&V”.

    En zo is er weer een externe schuldige gevonden, is het weer niet hun eigen verantwoordelijkheid, kan er weer op de kap gezeten worden van anderen. Kris Peeters moet de concurrent worden van Bart De Wever bij de volgende gemeenteraadsverkiezingen? Ik geef het u op een presenteerblaadje: de retoriek zal helemaal in het teken staan van CD&V als vijfde kolonne, die al het vernieuwingswerk van de N-VA tegengehouden heeft.

    Op het internet heet CD&V tegenwoordig trouwens vaak MD&V, met de M van Moslim. Dat geeft u een idee van waar het naartoe gaat.

    Een korte bloemlezing van een paar reacties van vandaag, voor wie het niet zou geloven:

    Straf dat die coalitiepartner die consequent elke vernieuwing tegen houdt en als 5de colonne stokken in de wielen steekt, nu een minister verwijt dat de rekening niet klopt.

    (over Kris Peeters) Na “Madame non” is er nu een “Meneer neen” die niets anders doet dan elke dag stokken in de wielen steken. Zo kan deze regeringswagen niet verder blijven rijden

    (Kris Peeters moet de strijd met Bart Dewever aangaan in Antwerpen) Dan zal hij een djellaba moeten dragen en samen met Hans Spekman de internationale moeten zingen, vrouwen in niqab Sponsoren, de ring zelf moeten gaan dichtleggen met de groene hulp van de Saoudies en de kathedraal van Antwerpen tot moskee maken.

    Het is duidelijk dat met deze CD&V geen land meer te bezeilen valt. Tegelijk willen regeren en oppositie voeren is nogal schizofreen. Het is duidelijk dat het ACW de CD&V gebruikt om deze regering stokken in de wielen te steken. Ze hebben maar één ambitie : aantonen dat een regering met de N-VA niet werkt.

    Straatpredikant Peeters voert nu al sinds de start van de regering oppositie tegen zijn eigen mee opgerichte bewindsploeg. In hoever is CD&V nog een te betrouwen coalitiepartner? Of heeft Peeters sinds geruime tijd stilletjesweg een schaduwkabinet in het leven geroepen om de regering zoveel mogelijk tegen te werken?

    Het is de CD&V met als speerpunten KP en Beke die de chaos en onzekerheid in de hand werkt.

    De strategie van Peeters is zo klaar als pompwater : de N-VA met alle mogelijke middelen beletten om een goed beleid te voeren zodat de partij bij de volgende verkiezing zou afgestraft worden. De antipolitiek van de tsjeven op de rug van alle burgers. De mol van de regering, de collaboratie-oppositie van links in de wetstraat, de trado partij cD&v.

    Meer en meer wordt het duidelijk dat CD&V enkel in de regering zijn gestapt om “De kracht van verandering ” van NVA op alle mogelijke manieren tegen te werken , ja zelfs te saboteren . Dat dit ten koste gaat van ‘s lands belang zal CD&V worst wezen .Deze negatieve – , om niet te moeten zeggen destructieve houding zal zich meer dan waarschijnlijk wreken in de stembus – en is zeker niet van aard om CD&V terug te bevestigen als bepalende machtsfactor . Onbegrijpelijk !!De cd&v wil gewoon deze regering doen vallen, om daarna met de socialisten een nieuwe regering in het zadel te helpen. De geheime afspraken over programma en portefeuille verdeling zij met de rode broeders zijn reeds gemaakt.

    Het standpunt van K. Peeters (?) en van de CD&V is duidelijk: structuurhervormingen die het N-VA wenst door te voeren en waar menige burgers hun koopkracht reëel zien vermeerderen en bijgevolg aanslaan bij het hardwerkende kiezerspubliek lust de CD&V niet.

    er is in elk geval algemene chaos en onzekerheid sedert de deelname van cd&v in de regering Michel. De enige regeringspartij die het beleid blokkeert. ze hebben de rol van de ps volledig overgenomen.

    ⁂

  • Gelezen: Star Wars: The Hand of Thrawn

    specter-of-the-pastSpecter of the Past
    Timothy Zahn
    Spectra, 1998, 386 blz.

    Ik dacht, ik lees nog wat verder over Thrawn.

    We zijn tien jaar na The Last Command, en het Empire is nu écht op zijn laatste poten. Thrawn is dood, zijn nummer twee Gilad Pellaeon is nu baas van het leger, en die kot tot de conclusie dat de enige kans om nog een Empire over te houden, vrede sluiten is met de New Republic.

    Niet iedereen is het met hem eens, en de gemene Moff Disra samen met ex-Royal Guard van Palpatine Grodin Tierce, brengen een zeker Flim ten tonele. Die gewoon een acteur-slash-bedrieger is, maar die er vooral helemaal uitziet als Thrawn. Ze verspreiden het gerucht dat Thrawn teruggekomen is, en beginnen te agiteren voor malcontentement en achterdocht binnen de New Republic.

    Leia (ondertussen president geworden), moet van wereld naar wereld gaan diplomatie doen. En een resem andere bekende personages (C3PO en R2D2, Luke, Han, Chewbacca, Lando Calrissian, Talon Karrde, Mara Jade) hebben allemaal ook dingen te doen overal een beetje.

    Zeer veel voorbereiding voor het vervolg, maar op zich ook niet verkeerd (opnieuw, binnen het genre en het universum en de personages). Ik vind het persoonlijk zelfs beter dan het eerste boek van de Thrawn-trilogie, wegens meer interessante premisse, meer achterbaksheid en meer politiek.

    visionofthefutureVisions of the Future
    Timothy Zahn
    Bantam Spectra, 1998, 520 blz.

    Het concept is uitstekend: in tegenstelling tot alle Star Warsfilms en wat we zouden verwachten, komt het einde er niet na een enorm ruimtegevecht of een persoonlijk duel, maar zijn de mogelijkheden aan de ene kant een vredesverdrag en aan de andere kant eindeloze burgeroorlog wegens aangewakkerd nationalisme en oprakelen van oude (genocidaire) koeien.

    En de uitvoering is ook uitstekend. Pellaeon is zo een fantastische mens. Als ik zou weten dat er goede boeken over geschreven zijn, zou ik die meteen lezen. Maar om tussen het kaf het koren te vinden… slik.

    Aangeraden, zeer zeker.

    Van op Boeggn.  Misschien verwant: Heir to the Empire, Dark Force Rising, The Last Command, The Hero of Ages, Darth Vader 1-9

    ⁂

  • Gelezen: Star Wars: The Thrawn Trilogy

    6155967Heir to the Empire
    Timothy Zahn
    Del Rey, 1992, 406 blz.

    Er is een enorm uitgebreid Expanded Universe aan Star Wars gebreid, met letterlijk duizenden boeken en comics.

    Een zeer groot deel daarvan is gewoon bagger. De Thrawn-boeken van Timothy Zahn zijn geen bagger.

    Het zijn vervolgen-die-hadden-gekund, helemaal in de geest van IV, V en VI, en in Heir to the Empire worden een hele reeks personages geïntroduceerd die meer dan helemaal de moeite waard zijn. Thrawn zelf natuurlijk, maar ook Mara Jade, en Talon Karrde, en Pellaeon, en Borsk Fey’lya en Joruus C’Baoth (als dat u helemaal niets zegt: personages die zelf ook heelder stapels boeken en comics hebben gegenereerd in het Expanded Universe). Komen daar nog bij de usual suspects uit de originele trilogie: Luke, Leia, Han Solo, Chewbacca, Lando Colrissian, uiteraard R2D2 en C3PO. En zowel nieuwe werelden als oude vertrouwde: Tatooine, Dagobah, Kashyyh.

    Het boek speelt zich af vijf jaar na Return of the Jedi. De Rebellen hebben gewonnen, ze hebben hun Rebel Alliance omgevormd tot een New Republic, maar natuurlijk is de vernietiging van één Death Star, de dood van de Keizer en bijna de hele legertop niet het einde van de republiek. Die hebben onder de militaire leiding van Grand Admiral Thrawn nog heelder stukken ruimte onder hun controle.

    Thrawn als Sherlock Holmes komt soms karikaturaal over en vraagt om uitdieping (een blauwe alien aan het hoofd van een rijk dat altijd al redelijk racistisch is geweest tegen al wat geen mens is, hoe is hij in ’s hemelsnaam zo hoog geraakt?, waar is zijn thuiswereld?, dat soort dingen), en wat er al geschreven is, is absoluut geen meesterwerk. Het is meer dan bij momenten traag, het kabbelt te veel voort op zaken uit de films (“I have a bad feeling about this”, okay, maar niet meer dan één keer!), en werkt helemaal niet als alleenstaand boek maar eerder als een lang uitgesponnen eerste hoofdstuk.

    darkforcerisingDark Force Rising
    Timothy Zahn
    Bantam Spectra, 1992, 439 blz.

    Ergens vóór de Clone Wars, had de Oude Republiek een vloot dreadnoughts gebouwd (de voorlopers van de Imperial Star Destroyers) met schepen die geen 16.000 bemanningsleden nodig hadden maar het met 2000 man konden doen. Helaas: de 200 dreadnoughts van de Katana-vloot zijn verloren geraakt — een duistere historie van een virus dat de bemanningsleden gek maakte, alle schepen aan het vlaggeschip deed ketenen, en dan allemaal samen ergens naartoe gehyperspeced.

    Uiteraard is de Katana teruggevonden, en uiteraard is het één van de hoofdpersonages, Talon Karrde, die weet waar de schepen zijn. Ondertussen kan Thrawn gebruik maken van een soort opslagplaats voor technologie van Palpatine, en proberen Han Solo en Lando Calrissian generaal Bel Iblis ervan te overtuigen om zijn ruzie met Mon Mothma opzij te zetten en alsnog tegen Thrawn te vechten. En dan is er nog Joruus C’baoth (die eigenlijk een krankzinnige cloon is, maar hij leeft zwaar in ontkenning) die absoluut Luke Skywalker wil toevoegen aan zijn trofeeënkast, worstelt Mara JAda met haar verleden als Hand of the Emperor, en is er een heel gedoe met een slaven-ninja-ras, de Nighri, die in Leia als dochter-van-Darth Vader een soort messiasfiguur zien, en ook een stille opstand beginnen tegen de overblijfselen van het Empire.

    Dit had een Star Wars-film kunnen zijn, en het zou zeer goed kunnen geweest zijn, denk ik.

    Als boek heeft het allemaal een beetje weinig diepgang, maar hey, een mens moet niet klagen over pulp, vind ik.

    3090416The Last Command
    Timothy Zahn
    Del Rey, 1994, 467 blz.

    The Last Command doet wat er van het laatste boek in een trilogie verwacht wordt: er een degelijk einde aan breien.

    Zonder spoilers is het allemaal wat moeilijk te vertellen, maar er zijn ruimtegevechten, en zijn clones, er sterven personages (snirf), en het eindigt allemaal relatief proper.

    Het is nog altijd geen literatuur, maar binnen het genre en gegeven de geplogenheden en de beperkingen van het universum en de bestaande personages: zeer aangeraden voor mensen die graag eens een teen in het enorme Star Wars Expanded Universe zouden willen steken.

    Van op Boeggn. Misschien verwant: Darth Vader 1-9, The Horus Heresy 10: Tales of Heresy, The Horus Heresy 04: Flight of the Eisenstein, The Horus Heresy 01: Horus Rising 

    ⁂

  • Gelezen: How Jesus Became God: The Exaltation of a Jewish Preacher from Galilee

    howjesusbecamegodBart D. Ehrman
    HarperOne, 2014, 416 blz.

    A quick fun read.

    Jezus, gaat Ehrman ervan uit, was een Joodse apokalyptische profeet, die het imminente einde van de wereld predikte, en de komst van de Mensenzoon die over een nieuwe wereld zou heersen. Hij had niet de pretentie zelf die Mensenzoon te zijn. En toen schopte hij keet in Jeruzalemn op een moment dat het voor de Romeinen écht niet uitkwam, en werd hij zonder veel gedoe aan het kruis genageld, stierf hij, en werd zijn lijk hetzij opgegeten door de honden, hetzij in een naamloos graf gedumpt.

    Zijn leerlingen zaten met een ei en vluchtten weg, maar niet lang na zijn dood kregen er een aantal visoenen van Jezus, en besloten ze dat Jezus zélf de Mensenzoon moet geweest zijn, dat hij verrezen is, en zoon van God.

    Ehramn begint dit boek met een inleiding over wat het betekent om “God’ te zijn in de tijd van Jezus, zowel in Israël als in het Romeinse Rijk. En dat is lang niet zo zwartwit als bij ons: mensen kunnen Goden worden, Goden kunnen mensen worden, er zijn verschillende graden van goddelijkheid, en zelfs bij de Joden was er een heel gamma aan God-achtige figuren, van God zelf tot bijvoorbeeld de verpersoonlijkte Wijsheid van God, de koning die ook soms als God aangesproken werd, en uiteraard engelen en reuzen en de andere Goden van toen het nog henoteïsme was en geen mnotheïsme.

    Vervolgens gaat het over hoe Jezus zichzelf wellicht asl de Messias zag, maar niet de Zoon van God, en hoe Jezus (duh) wellicht niet écht verrezen is. En hoe de leerlingen en volgers van Jezus op relatief korte tijd van een lage christologie (Jezus was een mens die God geworden is) naar een hoge christologie overgleden (Jezus is God die mens geworden is) evolueerden. Hij noemt het wel “exaltation Christology” (Jezus is na zijn dood verheerlijkt en is het daarom waar aanbeden te worden) waarbij het moment van verheerlijking alsmaar vroger geplaatst wordt, van de doop door Johannes de Doper naar de geboorte naar vóór de geboorte, en tegen dan zitten we in een “incarnational christology” (Jezus is het vleesgeworden Woord van God) en in de vierde eeuw en is het allemaal min of meer zoals het nu is: zwartwit tussen God en niet-God, en Jezus zeer duidelijk God. Eén in wezen met de Vader, and all that bother.

    Snel, duidelijk, maar weinig interessante nieuwe dingen gelezen. Ik lees denk ik wel nog wat andere boeken van die mens.

    Van op Boeggn. Misschien verwant: The Christ Myth Theory and Its Problems, James the Brother of Jesus: The Key to Unlocking the Secrets of Early Christianity and the Dead Sea Scrolls, Jesus and the Word, The Early History of God: Yahweh and the Other Deities in Ancient Israel

    ⁂

  • (Geen) heroïsche maatregelen

    “We zouden ook nog altijd botox kunnen proberen. Maar is er wel de grote kans dat ge incontinent wordt. ”

    “En als we nu een géén botox zouden doen, dan?”

    “Euh ja, ik zie uw punt wel.”

    “Voortdoen dan maar zoals nu?”

    “Haja, niets aan te doen zeker?”

    “Niets aan te doen zeker, haja.”

    ⁂

  • Het is zover

    Met de Zwarte Pietenkwestie is het Social Justice Warrior-gedoe helemaal thuis in Vlaanderen.

    Lees vooral deze tekst van Jan Blommaert. Ik ben het er onverkort helemaal mee eens.

    En de pers springt erop en doet mee. De pers heeft niet door dat we in een wereld leven waar de waarheid er niet meer toe doet.

    Er zijn er bij ons natuurlijk die dat wél al een tijd doorhebben, en die de lessen uit Amerika al een tijdje ter harte nemen. Eéntje daarvan: zorg ervoor dat de mensen de media niet meer vertrouwen (Mainstream Media, “de trado’s”, Lügenpresse, één pot nat). Een andere: liegen. Liegen dat ge zwart ziet. In het slechtste geval blijft er wel iets hangen, in het beste geval verliest de tegenpartij omdat ze zich tot uw niveau moeten verlagen en kan men zich in details verliezen, om uiteindelijk te eindigen op “pff, wie gelooft die mensen nog”.

    Neen, ik heb er geen goed oog in.

    Serieus: lees dat artikel van Jay Rosen, en probeer dan nog eens optimistisch te zijn.

    ⁂