Ziet hoe wijs (klik voor detail):
Het is een recept voor geconfijte peren! Fruit confijten, da’s niet zo moeilijk, ’t is gewoon arbeidsintensief (fruit in kokende siroop, laten afkoelen, een dag laten staan, volgende dag uitlekken, weer kokende siroop op doen, lather, rinse, repeat). Of zoals het bovenstaande kookboek van Magirus zegt (min of meer):
Neem goeie peren die niet te sapachtig zijn. Schil ze en steek er een keer of drie dwars door met een pennemes. Leg ze in een pot water en laat opkoken.
Maak een suikersiroop en kook de peren op in de siroop tot ze zo zacht zijn, dat als men er met een priem in steekt, ze ervan vallen. Laat afkoelen in de siroop, tot ze dikker wordt. Laat de peren goed uitlekken, zorg dat er genoeg suikersiroop is om de peren te bedekken. Kook ze zes of zeven dagen na elkaar, telkens laten uitlekken en hete siroop op gieten, tot de peren door en door geconfijt zijn en doorschijnend. Dik de siroop wat in, kook de peren goed door in de siroop, haal de peren eruit, voeg rozenwater toe naar smaak, dik de siroop in naar goesting. Doe geconfijte peren in siroop, laat nog een laatste keer opkoken en doe in potten.
En dan bedenkt Antonius Magirus plots dat hij dit had gezegd in zijn inleiding:
Wel is waer, dat nen my licht antwoorden sal, dat jeghelyck den keukenhandel met luttel moete haest begrepen soude hebben, maer dat koken cost ende dat men hoort, ja moet tere naer nere setten. Gylieden syt verabuseert, dit hebbe ick voor desen wel overpeyst, het en is geen conste koken met groote gereeschap, met groote verquistinge, noch met boter noch met suycker ende cruyt onnuttelick daerin te lappen: maer wel ter contrarien met versparinge, met luttel oncost, met scherpe handt goet, lacker ende wel bequaem te koken, dat is conste, dat is te prijsen, dat is, dat ick ulieden hier leere, ende dat bidde naervolghen wilt.
Ahem ja. Zes of zeven dagen aan een stuk elke dag koken, en suiker en alles? Da’s niet echt “tere naer nere setten”. En dus verontschuldigt hij zich:
Dit is, om de waerheyt te segghen, wat costelyc, ende vreese my terstont in den eersten begrypen sult, ende aentyghen, dat myn beloofte niet gehouden en hebbe, maer bidde my te willen ontschuldighen. Dit is geschiet ter liefde van sommighe jonghe vroukens, die ghern wat quisten, oock als men veel geconfyte peeren soude van doen hebben, costen onghelyck min, in huys gemaeckt, dan tot den banketbacker gecocht.
’t Kost algelijk nog minder dan als ge’t bij den bakker zoudt kopen.
[zie ook]
En dan komt SABAM.
