Elke maand, al jaren aan een stuk, krijg ik een mail van een kleine golfclub in Engeland, met het verslag van hun Committee Meeting.
Ooit heeft iemand een verkeerd emailadres ingevuld voor één van de mensen, en sindsdien komt dat bij mij terecht. Ze hebben in hun raad van bestuur enorm wijze functies — naast het normale President, Treasurer en Secretary ook nog Captain, Seniors Captain, Lady Captain en Pas Captain, en ze hebben allemaal zeer vreemde gebruiken en zeer specifieke problemen.
Deze bijvoorbeeld, over protocol en jassen aan of af:
The Captain said he had complaints that permission to remove jackets at the Lady Captains Dinner had been given two early. After discussion it was determined that the correct protocol had been followed due to the extremely hot weather.
Of dit, over dassen op de links:
Nigel visited again with Bob and found main badgers sett (to the right of the 17th tee in the copse of trees) following an increase in badger damage 10- Darren and Bob ordered nuts to feed the badgers, this initially seemed to not be working following a lot of new damage to tees, namely 6th & 11th, but Brian confirmed the damage seems to have reduced now and they are taking the nuts. Brian has now ordered a lot more nuts and will continue to feed them until we find a long term solution. Bob to buy an industrial radio and position near sett to hopefully break their sleep patterns and force them to find a new home.
En zo grappig om de onderliggende irritaties te zien in zo’n rapport:
We have to prepare for winter – now. Be pro-active, and not re-active. And Peter, I’m not talking mega bucks. Apart from one path and a few bits of paths, all the rest is in the preparation […] Work on the course, which MUST be completed by 8th October. Not STARTED by then – FINISHED by then. Let us please set this deadline. History shows that after this point in the calendar it is too late.
Hole 3: I want assurances that this area we be IN PLAY. My request for hard-care, top soil and turf has been ignored, but thank you to Ian for cutting down the trees for some light.
Of, zeer lakoniek:
The secretary reminded everyone to read the ‘Pace of Play’ booklet that was being passed around. No one seemed to know who had it at the moment.
Ik ben er ondertussen helemaal emotioneel in geïnvesteerd: komt het in orde met de dassen? Gaat het aantal jonge leden blijven dalen of komt er een kentering dank zij alle goede suggesties? Hoe zit het met de uitbating van het clubhuis? Hoe gaat het circulatieprobleem van hole 15 opgelost raken — rechts van de boom of links van de green? En nu de familie die de eigenaars van de club zijn de hele club willen verkopen, hoe zal dat uitdraaien?
Opinie: De islam-enquête is een voorbeeld van hoe het niet moet | Opinie | De Morgen We verzochten gisteren om inzage in de technische fiche, die naar verluidt eind deze week op de Humo-site verschijnt. We vrezen het ergste. Er bestaat geen register waaruit men op willekeurige basis 500 moslims kan distilleren. Als dat bij Ivox wel zou bestaan, moet de Privacycommissie daar eens een hartig woordje gaan spreken. Pasten ze de onbetrouwbare sneeuwbalmethode toe? Ging men respondenten ronselen in moskeeën? Werkte men met zelfaanmelding? Het enige wat we tot nog toe konden afleiden, is dat het om een internetenquête ging. Hoe daar adequaat en representatief gerekruteerd werd, is ons een raadsel. Vooral omdat dit zo goed als onmogelijk is. Waar woonden de deelnemers? Hoeveel mannen, hoeveel vrouwen, en wat was de leeftijdsverdeling? Wat waren de precieze vragen en antwoordcategorieën? Een screenshot van de bevraging op internet toonde ons een zogenaamde dubbele negatie bij de 'begripsvraag', wat tegen de regels ingaat.
Fuck You Startup World – Medium Fuck your startup scene with your 30 minute morning routines of reading TechCrunch, TNW, Wired, Gizmodo, Mashable, The Verge and ProductHunt- all so you dwont feel ‘left out’. Fuck your weird fucking conversations, things like “OMG did you see Snapchat’s new feature? OMG Instagram is totally copying Snapchat? Did you see Zuck’s live townhall? OMG did you see what Elon Musk tweeted? OMG Uber raised another round!”. Fuck that. Nobody cares.
And what the fuck all those parties after raising money. Don’t you get it? You just dug your grave a little bit deeper. You should celebrate any day that you don’t have to sell off another part of your company.
Medium’s metric that matters: Total Time Reading – Data Lab – Medium Away from the publicity glare of the Valley tech blogs, every web company should have some not-so-bullshit metrics that guide the business and provide an indication of its health. Ideally, there is one number to rule them all. Josh Elman calls this The Only Metric That Matters. At Medium, our number is Total Time Reading, or TTR.
mappingexperiences.com Experience mapping is a strategic process of capturing and communicating complex customer interactions. The activity of mapping builds knowledge and consensus across your organization, and the map helps build seamless customer experiences.
Als ik van en naar mijn werk rijd, dan luister ik naar podcasts.
Maar als ik met de kinderen van en naar school rijd, dan moet ik mijn oren open houden voor wat er rond mij gebeurt, en blijft de koptelefoon noodgedwongen in mijn zak zitten.
Dus dan maak ik maar zelf lawijd. Het zal wel geen zicht en geen gehoor zijn, maar sod it, ‘t is niet alsof ik de mensen op weg ken of zo. En Zelie en Louis doen dat ook op de fiets, dus als zij dat mogen, mag ik dat ook.
Mijn favoriete nummers om op de fiets te doen:
Bob Dylan’s You Belong to Me (See the pyramids along the Nile / Watch the sun rise on a tropic isle / Just remember darling all the while / You belong to me)
Hoagy Carmichael’s tienduizend keer gecoverde Stardust (Sometimes I wonder why I spend the lonely nights dreaming of a song / The melody haunts my reverie / And I am once again with you / When our love was new and each kiss an inspiration )
The Klematics’ An Undoing World (By the time we’re done with dancing, elsewhere darling you’ll be glancing and the night’s a river-torrent tearing us apart / Merely melody entwined us, easily the ties that bind us break in fibrillations of the heart)
En de laatste tijd, heel hard You’ll be Back uit de musical Hamilton. Fantastisch nummer, ook om te zingen. Kijk maar:
Niets abnormaals, telefoons hebben een halfleven van een jaar of zo, en de mijne was vorig jaar al niet het beste model van de winkel.
Maar toen, terwijl ik de widget van de KMI-weersvoorspelling aan het toevoegen was, kwam ik terecht op en blad waar ik ooit eens een opkuiswidget had gezet, en die liet mij weten van er maar 15% RAM meer vrij was (geen probleem, er stond nogal veel open), maar vooral: dat er maar 250 MB opslagruimte meer vrij was.
Dat is en stuk minder. Het ding heeft maar 32 GB, en die stonden na een jaar blijkbaar vol. Met, zo zag ik later, onder mer een filmpje van bij de 2 GB van ergens in augustus. Gnnn.
Het was dus grote kuis te doen. Ik ben begonnen met die filmpjes weg te kappen (euh, ‘t is te zeggen, op OneDrive te zetten), en dan zal het nog eens zoeken zijn naar andere dingen te verwijderen.
Mijn foto’s en zo werden al automatisch naar OneDrive verstuurd, maar het zou toch proper zijn als het (optioneel) mogelijk zou zijn om te zeggen: smijt al wat ik al een tijd niet meer gebruikt heb ergens in de klaawd, laat een soort placeholder staan, en download het origineel dan als ik het alsnog zou willen geburiken?
XKCD is meestal toepasselijk, maar deze is zowat een constante in mijn leven:
En er is dan ook weinig zo frustrerend als zien dat er iets verkeerd is, weten dat er iets aan te doen is, weten wat er aan te doen is en hoe er iets aan te doen is, en er dan niets aan kunnen doen omdat het om de één of andere reden niet mag of kan.
Op de Nederlandstalige Wikipedia bijvoorbeeld, daar mag ik nu al een jaar of twee geen letter meer veranderen omdat ik de achternaam van gebruiker:Kleuske heb vermeld (een achternaam die ze zelf op geen enkele manier verborgen houdt, cfr. haar profiel op Sourceforge of haar profiel op Flickr). Spijtig, maar hey.
Op de school waar Zelie tot voor kort zat, zaag ik al heel erg letterlijk vijftien jaar om een betere website te mogen maken, maar kan het allemaal niet wegens eerst een leraar die nog op pensieon moest gaan en dan mocht het wel, maar geraakte het niet na een eenmalige conversie naar een nieuwe layout vijf jaar geleden ook niet meer aangepast, om redenen die mij eigenlijk helemaal onduidelijk blijven.
En dan gaat Zelie naar een nieuwe school, en hebben die ook een website, en denk ik ook meteen “tiens, dát en dát en dát zou misschien wel anders kunnen”.
Nee, ik ga het nooit leren. Dus ik stuur een mailtje om dat te zeggen. En de reactie is iets in de zin van “euh inderdaad, alle hulp is welkom”. En dus kijk ik eens wat meer in de diepte en het ziet er naar uit dat er redelijk wat zou kunnen aangepast worden. En dus zeg ik dat, en is de reactie iets in de zin van “wijs! wanneer zitten we eens samen?”
En dus zitten we maandag eens samen. Het kan dus wel degelijk anders. Een mens zou er zowaar vrolijk van worden.
De buren aan de overkant van de straat, Michael en Jet, hebben een restaurant geopend, en het is zó enorm lekker!
Het principe: bento. Een maaltijd met allemaal kleine dingen bij elkaar, te kiezen uit een menu dat elke week verandert. Er zijn is telkens proteïne (vis/vlees/vegetarisch), drie dingen met groenten, en drie dingen met koolhydraten (aardappel/rijst/zoete aardappel/…). Voor 8.5 € eentje van elk, voor 12.5 € eentje van de proteïne en twee van de rest.
Een mens heeft genoeg gegeten maar zit niet vol, perfect om iets lichts te eten en dan verder te doen. Ik neem er ook altijd een glas van de fantastische huisbereide limonade bij.
Het enige vervelende is dat er ondertussen al zo enorm veel lekkere dingen gepasseerd zijn, en dat die telkens maar één week blijven. Zeg nu zelf!
In de week van 28 augustus: Lazy Man’s Crab, Spaanse gazpacho, noedelsla. Ik ben die week twee keer gaan eten, een keer met Zelie en een tweede keer met Sandra, wat uitgebreider. Toen was er ook een uitstekende spicy tomatensla bij, en naan met yoghurtdip. Geen foto’s vóór, wel een overzicht na — het was een rampenzone:
Of die keer dat ik op de fiets naar het werk gereden vben met drie porties geroosterde mergpijp, komkommergazpacho, geroosterde bloemboolsla met hazelnoot, huisgebakken venkelbrood en meer.
Of die keer dat er vis en komkommersushi en aardappelsla was:
Of de week van 19 september, dat het allemaal Koreaans was: beefroll met enoki, paksoi, zelfgefermenteerde kimchi, noedels en Koreaanse pannenkoek:
Of vorige week, met spiced pulled deer en Indonesische prinsessebonen en spicy komkommerspaghetti en zoete aardappel en noedels:
Deze week is het allemaal Peruviaans, van begin tot einde: ik ben gegaan voor chicharrón Limeño (buikspek in Lima-stijl), solterito, choclo con queso, een pannenkoekje van rijst en bonen met chili en komijn, en arroz arvejado. Het was allemaal lekker, maar die chicarrón en die solterito: ze mogen mij dat alle dagen geven. En ik ga het spijtig vinden als het volgende week zal zijn en het niet meer op het menu staat. (Al zeg ik dat dus elke week wel van iéts.)
Oh, en ook: de Peruviaanse punch op zijn alleen is de omweg waard. Pisco, ananas, saffraan, limoen en nog dingen: onnoemelijk lekker.
Van dinsdag, donderdag en vrijdag van 12u-20u, maandag van 16u-20u en woensdag van 12u-16u. Het menu verandert op donderdag. De taartjes die Jet maakt zijn ook enorm lekker. Baudelostraat 37 in Gent. Enorm aangeraden.
Ik heb vandaag, even tellen, van 10u tot 12u30 of zo in vergadering gezeten. En dan van 13u10 tot 14u30. En dan in de auto naar ergens voorbij het Hol Van Pluto nog eens vergadering, van 15u30 tot 17u.
De eerste vergadering was niet echt écht werk, maar de andere wel.
Als ik zou betaald kunnen worden om niets anders te doen dan vergaderen: direkt. Ik wil er zelfs nog de voorbereidingen en de verslagen bijnemen. Vergaderingen zijn wijs.
Niet dat er veel feesten aan te pas kwam: het was om te beginnen al een dag zonder Sandra wegens maandag en dinsdag niet thuis, en het was ook nog eens een weekdag dus niet veel tijd voor veel dingen voor en na school (eigenlijk wel een groot gemak, kleine kinderen: ‘s avonds zijn die maar een kleine twee uur actief, en dan hebben we het rijk weer alleen), en blijkbaar moet Z niet weten van kaarsen uitblazen, en ook niet van taart.
Live and learn, dus. Dat weten dan ook weer voor de volgende verjaardag. 🙂
Jaren geleden was er overal in het huis netwerk. Ik had drie internetdozen, en die gaven van voor tot achter en van boven tot onder netwerk.
Maar dat was gelijk vijftien jaar geleden, toen er in de hele wijk denk ik een stuk of drie mensen met draadloos netwerk waren. Tegenwoordig zijn er vele keren meer draadloze netwerken dan er inwoners in de wijk zijn. En het zijn niet alleen computers, het zijn televisies, en telefoons, en lampen, en wasmachines, en aaargh!
Het is allemaal om zeep gegaan toen er een probleem was waarbij de netwerkdoos in de living moest vervangen worden, en ik dus de doos van het achterhuis had geleend, en toen bleek dat die ook niet meer werkte, maar eigenlijk wel en dan heb ik mijn lanmpen in de keuken op het internet aangesloten en was er een draad te weinig in mijn netwerkdoos van Telenet, en aangezien er voor elke kamer van het hele huis een draad toekomt in het bureau beneden en de draden niet gelabeld zijn kon ik nooit meer de draad naar het achterhuis terugvinden en aargh!
Zelie moet daar natuurlijk wel wonen, in dat achterhuis. En ze heeft eigenlijk echt wel internet nodig. Om series te kijken en al, maar ook voor muziek en voor school.
Omdat het er toch eens van moest komen:
Jahaha! ‘t Is gelukt! En het heeft mij maar een een reis of drie heen en weer van achterhuis naar bureau gekost tot ik de juiste draad gevonden had!
Ziet:
Dat is een minuskuul deel van wat ik op de koer allemaal kan ontvangen (geen idee dat de printer tot zo ver kon, trouwens: die staat een huis en een verdieping verder).
Maar het punt is: er is nu ook netwerk in het achterhuis! We zitten weer allemaal op het internet in het hele huis!
Optiek Het Oog bestaat twintig jaar. Ze hadden al besloten een quiz te doen, en het kwam ter sprake dat ze eigenlijk geen idee hadden hoe ze dat in elkaar zouden moeten steken, qua vragen en presentatie en zo.
Ik ben in dergelijke zaken altijd veel te enthousiast: gezegd dat ik dat eigenlijk wel kon doen eigenlijk.
En hey, een quiz maken is inderdaad wel wijs, maar het is een beetje minder wijs als ge geen idee hebt van het publiek. Ik ga ervan uit dat er bij elke quiz altijd wel een paar (semi-)professionele ploegen afkomen, en dat die dan gegarandeerd de winnaars worden. Maar aan de andere kant: dit was alleen voor klanten, en klanten van een optiek, da’s zo ongeveer alles van leeftijd en zo– met een risico op toch wel een contingent oudere mensen. Weinig risico op stapels tieners en prille twintigers, dacht ik.
Dus moest het iets worden dat niet gemakkelijk en niet te moeilijk was. En dat hopelijk een beetje leutig is, ook voor de mensen die niet zo veel antwoorden weten. En ook een beetje gemengd, dat het niet allemaal geschiedenis of aardrijkskunde Missen België is en dergelijke.
Voor zover ik zie, is het wel min of meer gelukt om een quiz te maken die niet hels moeilijk of enorm gemakkelijk was. Er waren 23 ploegen van zes man; de winnaar had 84% van de vragen juist, de laatste had 23% van de vragen juist.
Uitgezet op een histogram:
Er waren 7 ronden en twee beeldronden:
wiskunde, met antwoorden die allemaal een cijfer van 1 tot 10 bevatten (Tien An Men-plein, Quatre Bras of Vierarmen(kruispunt), 7Up, Dries Van Noten, Number Six, Châteauneuf-du-pape, De Vijf, Luc StEENo, Dries van Acht, Two Man Sound — you get the picture)
groenten en fruit, met antwoorden die allemaal een groente of fruit bevatten (Wortel, Peer Gynt, Helmut Kohl, …)
kort en bondig, met antwoorden die allemaal iets van twee lettergrepen op -o bevatten (rolo, flippo, Douro, Pipo, …)
A-Z, een beeldronde waar 26 afbeeldingen met de letter A tot Z moesten verbonden worden
komkommers, met antwoorden die allemaal een herhaalde lettergreep bevatten (Neneh Cherry, Idi Amin Dada, Tonton Macoute, Sissi, …)
De Pinte, met een kaart van De Pinte erbij met locaties aangeduid die telkens iets te maken hadden met de antwoorden
muziek, met allemaal muziek
verbanden, een beeldronde met waar telkens het verband tussen iets op één blad en iets op een ander blad moest gezocht worden (zwarte piet en Peter ‘de zwarten van Brakel’ Van Petegem, Hannibal Lecter En Eddy Merckx, allebei kannibalen, dat soort dingen)
eten en drinken: met allemaal dingen te proeven (chips, vergeten groenten en drie afgrijselijke soorten jenever) een paar recepten te identificeren en te zeggen wat er te veel of te weinig aan was.
De moeilijkste ronde was duidelijk de muziekronde. Ik vond het nochtans niet zo ingewikkeld. Pak nu vraag 1a en 1b: Je hoort een nummer dat Lori Lieberman ergens in de jaren 1970 zong. Twee andere uitvoerder haalden er hitparades mee, een zangeres in 1973 en een groep in 1996. Wie?
Dat is toch niet zo moeilijk? En toch hadden maar 10 van de 23 Roberta Flack gevonden, en 8 van de 23 The Fugees.
Of pak vraag 4a en 4b: ik sta helemaal verbaasd dat er maar 6 ploegen waren die dit wisten: De sympathieke Zimbabweaan Afric Simone zingt Ramaya. Maar hoe kennen wij dit nummer?
Allez jong. De onsterfelijke Anja Yelles!
En het kan erger: bij vraag 3a en 3b wist iedereen het eerste antwoord, maar was er maar één ploeg die het tweede wist. Eén!
In 1987 was dit meisje veertien. Ze zong over Joe Le Taxi, een taxichauffeur die heel Parijs kent, en alle hoekjes en kantjes waar muziek te vinden is. JDe zangeres vermeldt ook twee specifieke namen: de Spaans-Amerikaanse bandleider Xavier Cugat, en een Peruviaans-Amerikaanse zangeres, die meer dan vijf octaven kon zingen. Wie is de zangeres van Joe le Taxi, en wie is de zangeres die ze vermeldt? Om het gemakkelijk te maken: het muziekfragment! Maar om het niet té gemakkelijk te maken: de schrijfwijze moet wel correct zijn.
Allez serieus. Ik had het eigenlijk zelfs goed gerekend als het fonetisch juist was, maar er was er maar één ploeg die Yma Sumac kende.
Vanessa Paradis was trouwens maar één van de twee antwoorden die iedereen wist. Het andere was dit:
Als er in het echt obusios gevonden worden, komt dit onderdeel van het landcomponent van het Belgisch leger ze opruimen. Ze zijn ook op post als er verdachte paketten gevonden worden, of als er in de zomer studenten met winterjassen rondlopen.
Ik geef het toe, de vraag was alleen maar een excuus om eerst dit magistrale stukje nog eens te kunnen tonen:
En er was mer één vraag van de 111 die geen enkele ploeg geraden had: in de ronde ‘groenten en fruit’, de naam van een jaren 1990-indieband die mee op de soundtrack van The Wolf Of Wall Street stonden met deze cover van Simon & Garfunkel.
Maar hey. ‘t Was wel leutig. Enfin, voor mij toch, en blijkbaar voor de mensen ook. Het helpt natuurlijk wel dat Els en Michel van Het Oog (de optiek die twintig jaar bestaat) bijzonder sympathieke mensen zijn, en dat het allemaal uitstekend georganiseerd was. Hoera! Nog eens!
Dit was de eindstand in procent juist:
De eindstand in punten was iets anders, omdat er op ronde 1-6 jokers konden ingezet worden die de punten dan deden verdubbelen, maar de winnaars blijven wel dezelfde: die hadden niet alleen 100% voor de muziekronde (ronde 6), maar hadden daar ook nog eens hun joker op ingezet.
Ik heb vandaag eten staan klaarmaken voor zeer veel volk. Kijkt:
‘t Is voor vrienden die een al 20 jaar een winkel hebben en daarom een quiz organiseren, en of ik eventueel geen vragen zou kunnen stellen? Welzeker dat — ik verzin graag al eens een quizvraag.
En omdat het geen is quiz zonder (a) minstens één nazi en (b) vergeten groenten… Ik had twee nazi’s in twee verschillende beeldronden, en dit zijn de vergeten groenten. Een blokje rammenas, een schijfje pastinaak en een schijfje zoete aardappel.
En voor de rest is het afwachten en zien of de vragen niet te gemakkelijk of te moeilijk zijn. Ik persoonlijk vind ze bijna allemaal te gemakkelijk, maar ik vermoed dat ik niet de maatstaf ben voor een publiek dat zowat allemaal klant is van een optiek en dus niet noodzakelijk een echt quizpubliek is. Wee!
Een zeker Steve James, mij verder onbekend, stuurde mij deze mail:
Hi there,
I am currently working with a leading retailer who operates in the same market as game.co.uk. I noticed your site has published a very interesting article, Alles is pudding, which is why I think a collaboration between us could work well.
We would like to feature a bespoke piece of content on your site, which we think would be of great interest to you and your audience. For the privilege of being featured on your site, we would be happy to offer you a fee of $50.
