• Blackstar

    Is het een soort cultus rond Major Tom? Ik zou het niet weten. Maar zo raar:

  • Gelezen: The Ashes of Worlds

    0c6683ee7345fbc8481e880599fbba31Op een rij wat moet opgelost geraken: bij de mensen, oorlog tussen Hanze en Ildiranen, tussen Hanze en Roamers, tussen Hanze en Confederatie, burgeroorlog/verzet op Aarde, tussen mensen en Klikiss, tussen mensen en Faeros, tussen mensen en Hydrogues, tussen mensen en Klikisrobots. Bij de Ildiranen: tussen Jora’h en Rusa’h, tussen Ildiranen en en Faeros, tussen Ildiranen en Hanze. Daarnaast: oorlog tussen Hydrogues en Faeros, tussen Faeros en Wentals, tussen Ventani en Wentals, tussen Klikiss en al de rest, en aaaaargh.

    En een megalomane voorzitter van de Hanze met voor zover we zien maar een stuk of vijftien échte true believers, die voortdurend zonder lijfwachten rondloopt en al vier boeken aan een stuk had kunnen vermoord worden waardoor de laatste drie vier boeken niet meer nodig waren geweest.

    Dit was een boek te ver. En ik had het denk ik ook al gelezen. Denk ik, zeg ik wel, want zelfs al had ik het niet gelezen, het was zó voorspelbaar dat ik het even goed niet had kunnen lezen.

    Ik moet echt ophouden met series uit te willen lezen als het mij na een paar boeken tegensteekt (zie ook: Wheel of Time, ondanks Brandon Sanderson).

    Euh ja, dus, ik stel mijn opinie van in het begin bij: niét lezen. Voor een trilogie had dit goed geweest, maar zeven boeken is des Guten (viel) zu viel.

    Onbegrijpelijk, vind ik. Ik heb zo’n idee van Kevin J. Anderson als door de band een broodschrijver in andermans universa, met zijn Dune-prequels en World of Warcraftboeken en watnog, en dan denkt een mens: hij heeft nu eens zijn eigen wereld, hij gaat daar toch een beetje goed mee omgaan? Neen dus.

    [van op Boeggn]

  • Gelezen: Metal Swarm

    metalswarmKevin J. Anderson! Faut pas pousser bobonne dans les orties, gast.

    Tot daar aan toe dat Star Trekgewijs de Ildiranen er menselijk uitzien. Maar als ik even oplijst: er zijn mensen die met Ildiranen kinderen krijgen, er zijn mensen die met boomachtige aliens versmelten, er zijn mensen die met waterachtige aliens versmelten, er zijn Ildiranen die met vuurachtige aliens versmelten, en er zijn begot zelfs mensen die met insekt-achtige aliens versmelten.

    Herhaal met mij, Anderson: DNA is geen universele soort plasticine! Serieus: als het ons nog niet eens lukt op mensen met mensapen te paren, hoe zou het dan lukken om niet-steriele en perfect functionele kinderen van mensen en aliens te krijgen?

    Gah!

    En voor de rest: hoe verder ik lees, hoe meer ik begin te twijfelen. Ik dacht dat ik maar een paar van de zeven boeken had gelezen, maar de grote ontknoping van boek zes van de zeven kwam ook al niet als een verrassing. Ik denk dat ik dus zeker tot boek zes moet gelezen hebben, de vorige keer — zucht.

    Nog één boek en het is gedaan, en dan ga ik écht toch nog eens een goéd boek lezen, denk ik.

    [van op Boeggn]

  • Links van 15 november 2015 tot 18 november 2015

    A New Biography of John le Carré Offers Insight into the Cold War Author’s Life – The Atlantic
    And in the middle of it all is the spymaster Smiley, as much priest as agent, dense with subterranean knowledge, blinking, suffering, doughily pliable and razor-sharp. His wife cheats on him; his colleagues at the Circus, le Carré’s fictional version of British intelligence, corral him with a bruising, bullying affability. Quietly goes Smiley: memory spy, an artist of recollection, traveling back into the files, back into the memory banks of frazzled ex-Circus types such as Connie Sachs, back into his own mind, to find the truth of what is happening around him.

    After a year, Google’s effort to get ad-avoidant site visitors to pay flounders – Digiday
    A year after launching Google Contributor to give publishers a way to charge for their content, uptake has been slow.

    What Americans thought of Jewish refugees on the eve of World War II – The Washington Post
    Republican presidential candidate Chris Christie of New Jersey was one of the many governors who on Monday said they would oppose settling Syrian refugees in their states; Christie insisted that he would not even permit "3-year-old orphans" entry. Today's 3-year-old Syrian orphan, it seems, is 1939's German Jewish child

    Letter to Baghdadi – Open Letter to BaghdadiOpen Letter to Baghdadi
    Join hundreds of Muslim leaders and Scholars worldwide in their Open Letter to Baghdadi.

    The Saudis Are Stumbling. They May Take the Middle East with Them. – FPIF
    America’s leading Sunni ally is proving how easily hubris, delusion, and old-fashioned ineptitude can trump even bottomless wealth.

  • Kredietkaartzaken opgelost

    Het was mij beu, dat het niet lukte om kredietkaartbetalingen te doen, en dus belde ik naar de mensen van Atos.

    Na 28 minuten on hold op het algemene nummer, kwam ik te weten dat er een vermoede van fraude was met de kaart, en dat ik naar de fraude-afdeling moest bellen.

    En nog eens een kwartier later was het zeker: iemand moet de gegevens opgeschreven hebben, en er dan een bestelling mee geplaatst hebben bij Zalando. Voor 800 euro of zo. Wat gevlagd werd als verdacht, ook al omdat er op ongeveer hetzelfde moment voor ettelijke honderden euro’s ook vliegtuigtickets probeerden gekocht te worden.  Dat eerste was niet van mij, dat tweede wel — de tickets voor een deel van de voetbalploeg van Jan, die naar Barcelona gaan voetballen ergens rond Pasen.

    En dus werd de kaart gevlagd als ‘verdacht’, en lukte het niet meer om te betalen. Niet dat iemand op het idee kwam om mij een mailtje te sturen of een telefoontje te plegen of zo, daar niet van. En niet dat er een eenduidige foutboodschap was of zo: bij de ene was het ‘voorlopig geweigerd’, bij de andere was het ‘adrestype fout’, bij nog een andere was het ‘on hold’.

    Maar bon. Ik ga een nieuwe kaart krijgen, met een nieuw nummer en alles. Binnen een dag of vijf zei de meneer aan de telefoon, dus binnen een week of twee vermoed ik.

  • Gelezen: Of Fire and Night

    of fire and nightHet loopt wat in elkaar, die boeken die op een halve dag uitgelezen zijn.

    De voorzitter van de Hanze wordt alsmaar irrationeler, en het wordt alsmaar vreemder dat er daar niemand tegen kan protesteren, dat niemand een coup pleegt of zo.

    Bij de Ildiranen wordt de nieuwe keizer voor een dilemma gesteld, nog een soort oude alien-achtige hybriden komt terug om een reeks mensen te redden, yada yada.

    Wél spannend, maar het probleem is dat er ondertussen zodanig veel verschillende verhalen door elkaar lopen, dat het nooit overal even spannend kan zijn. En dan wordt het cliffhanger na cliffhanger en is de verleiding zeer groot om de minder interessante verhaallijnen diagonaal te lezen.

    [van op Boeggn]

  • Gelezen: Scattered Suns

    Scattered-Suns-Kevin-J-Anderson-Pap15-lgeZie nu, boek vier al.

    Wat op den duur erg opvalt, is hoe klein het allemaal is. In principe zou het allemaal erg allesomvattend moeten zijn, met zeven à acht volledig verschillende soorten aliens, met tientallen locaties en vele keren meer karakters en met een hele reeks plotlijnen door en over elkaar.

    In de praktijk is het dat niet, en lijkt de wereld telkens beperkt tot net zoveel mensen als er op een toneelpodium kunnen. Zijn we op Aarde bij de Hanze, dan worden daar alle beslissingen genomen door Basil Wenceslas, volgens het verhaal “voorzitter”, maar we zien nooit een raad van bestuur, we zien nooit ook maar enige vorm van checks & balances of accountability, en terwijl zowat iedereen weet dat hij irrationeler en irrationeler wordt, kan blijkbaar niemand er iets aan doen.

    En ’t is niet dat hij fanatiek aan hem verbonden machtige SS-macht heeft of zo: voor zover we zien, is er alleen maar sprake van één soort enforcer, die blijkbaar al het vuile werk opknapt (van mensen ontvoeren tot huisdieren vermoorden).

    Aan de andere kant van de melkweg is het hetzelfde: al wat er gebeurt in de maatschappij van de Ildiranen, blijft beperkt tot statische toneeltjes tussen Jora’h en zijn broers en zijn kinderen. (Ja, trouwens, Kevin Anderson is in de val van de afkappingstekens gelopen: alle Ildiranen hebben er eentje in hun naam, om aan te duiden wat ze zijn: ‘h voor edelman, ’n voor militair, ’t voor zanger, ‘x voor mijnwerker, etc., etc. Never mind dat ze met elkaar kinderen kunnen krijgen, waardoor er een hele reeks ‘nh voor edelman-militair rondlopen, en dat er dus in principe ook ‘nhtx zouden moeten kunnen zijn, zucht.)

    MAAR GOED. Suspension of disbelief, en ik wil de reeks gewoon uit hebben.

    Een paar punten extra voor dit deel, omdat er toch een ernstige poging ondernomen wordt om een zekere diepgang aan de personages te geven.

    [van op Boeggn]

  • Saudi Arabia’s Curriculum of Intolerance | Freedom House
    "What is being taught today in Saudi public school textbooks about how Muslims should relate to other religious communities will poison the minds of a new generation of Saudis," said Nina Shea, Director of the Center for Religious Freedom and principal author of the report. "Whatever changes have been made in the Saudi educational system, clearly more needs to be done."

    Tufte CSS
    Tufte CSS provides tools to style web articles using the ideas demonstrated by Edward Tufte’s books and handouts. Tufte’s style is known for its simplicity, extensive use of sidenotes, tight integration of graphics with text, and carefully chosen typography. Tufte CSS was created by Dave Liepmann and is now an Edward Tufte project.

    How Apple Is Giving Design A Bad Name
    Today’s Apple has eliminated the emphasis on making products understandable and usable, and instead has imposed a Bauhaus minimalist design ethic on its products. Unfortunately, visually simple appearance does not result in ease of use, as the vast literature in academic journals on human-computer interaction and human factors demonstrates.

    ‘Amandeldrank is een hype: geen superfood en al helemaal gee… – De Standaard
    Waarom we zwichten voor de verpakkingen van amandelmelk waar een knapperige noot wordt opengebroken en het sap eruit spat? ‘Omdat we gewoon een nieuwe hype hebben: meer moet je daar niet achter zoeken’, zegt professor Theo Niewold van de faculteit bio-ingenieurswetenschappen aan de KU Leuven. ‘Net zoals we enkele jaren geleden sojamelk “ontdekten”, zien we nu plots amandeldrank in reclames en kookboeken.’

    Doing Something About the ‘Impossible Problem’ of Abuse in Online Games | Re/code
    As a result of these governance systems changing online cultural norms, incidences of homophobia, sexism and racism in League of Legends have fallen to a combined 2 percent of all games. Verbal abuse has dropped by more than 40 percent, and 91.6 percent of negative players change their act and never commit another offense after just one reported penalty.

  • Niet eens aangeslagen

    Ik heb gisteren tot een uur of drie naar TF1 en andere gekeken, en het hele internet afgelezen.

    Ja, ‘t is allemaal heel erg, van aanslag en doden en zo. Maar waar ik nog het meest verbaasd van ben, is dat mensen er gelijk zo verbaasd over zijn.

    Het moet zijn dat ik veel te rationeel ben in die dingen: het was toch al heel lang duidelijk dat iets in deze zin onafwendbaar was, en onvermijdelijk zou gebeuren?

    Niet dat ik heel de tijd in angst leef, maar wel dat ik het redelijk visceraal weet, dat er niéts te doen is aan een vastberaden gek.

    En dat ik het opgegeven heb te denken dat er politiek iets aan gedaan zal worden: kijk maar naar de SRT-debacles in Antwerpen, het zelfverklaarde “Jeruzalem aan de Schelde”. Dát is waar we politiek naartoe gaan, “War on Terror”, en zeer weinig reflectie, zeer weinig aanpakken van achterliggende problemen.

    Dat zowat de enige overgebleven optie is om te proberen er dan maar zeer persoonlijk iets aan te doen. Steen in de riviergewijs.

  • Rare kredietkaartzaken

    Ik kan online kijken hoe het zit met mijn rekeningen, en ook wat de omvang van de maandelijkse kredietkaartramp zal zijn.

    Het zal deze maand meer dan meevallen. En één van de redenen is dat het bijna niet meer lukt om te betalen. Geen idee waarom of hoe, maar gisteren lukte het niet om een abonnement te vernieuwen omdat mijn adres blijkbaar niet zou kloppen. Eergisteren lukte een vliegtuigtiketbestelling niet omdat er niet genoeg geld zou zijn (er was wél nog genoeg), en vanavond kreeg ik zelfs geen pizza besteld.

    Om onverklaarde redenen. Weird.

  • Links van 7 november 2015 tot 13 november 2015

    Homeopathy ‘could be blacklisted’ – BBC News
    Dat het tijd werd. "Ministers are considering whether homeopathy should be put on a blacklist of treatments GPs in England are banned from prescribing, the BBC has learned."

    Europese waarden – De Standaard
    Wat rest nog van de Europese waarden als vrijheid er alleen is voor de handel en niet voor mensen? Of van de humanistische verlichting als individuele gelijkheid van kansen er alleen is voor autochtonen en niet voor lui met een badge? Vicepremier Alexander De Croo (Open VLD) begreep het al. Hij trachtte de christelijke waarde van de naastenliefde te discrediteren door snerend te vragen hoeveel veldbedjes de kerk in haar lege kloosters neerpootte. Ziedaar zijn oplossing, ziedaar zijn mensbeeld.

    David Cameron hasn’t the faintest idea how deep his cuts go. This letter proves it | George Monbiot | Comment is free | The Guardian
    Ever wondered how the prime minister sleeps at night? Now we have the answer: blissful ignorance

    Facebook’s traffic to top publishers fell 32 percent since January – Digiday
    While Facebook makes headlines for cooking up new initiatives with publishers, the actual traffic it’s sending those publishers has fallen sharply. Referral traffic (desktop + mobile) to the top 30 Facebook publishers (as defined by their reliance on Facebook) plunged 32 percent from January to October, according to SimpleReach, a distribution analytics company. The more reliant the publisher on Facebook, the bigger the hit: Among the top 10, the drop was a steeper 42.7 percent.

    Larry McCaffery — On Encompassing the Entire Universe: An Interview with Gene Wolfe
    The only way I know to write is to write the kind of thing I would like to read myself, and when I do that it usually winds up being classified as SF or "science fantasy," which is what I call most of my work. Incidentally, I'd argue that SF represents literature's real mainstream. What we now normally consider the mainstream—so called realistic fiction—is a small literary genre, fairly recent in origin, which is likely to be relatively short lived. When I look back at the foundations of literature, I see literary figures who, if they were alive today, would probably be members of the Science Fiction Writers of America. Homer? He would certain belong to the SFWA. So would Dante, Milton, and Shakespeare. That tradition is literature's mainstream, and it has been what has grown out of that tradition which has been labeled SF or whatever label you want to use.

  • Gelezen: Horizon Storms

    HorizonWaar een paar dagen vakantie allemaal goed voor zijn: het gaat vooruit, boeken lezen als er niets anders te doen is. Het helpt ook dat ik ’s morgens niet moet wakker worden, en dat ik dus tot een stuk in de nacht kan lezen.

    Dit is wat ik genoteerd had toen ik het de eerste keer las:

    Deel drie, en meer van hetzelfde laken als deel twee. Leest als een TGV.

    Nog altijd niets verrassends, of beter; écht verrassends, maar hey, dààr lezen we Kevin J. Anderson toch niet voor?

    Yep inderdaad. Dit was zelfs niet meer uit op een avond en een nacht, maar gewoon op een nacht. Beginnen lezen als ik in bed gekropen ben, en doorgelezen, en toen was het uit.

    Zeer vreemde ervaring wel: ik herinner met niets meer van de details van het verhaal, en ook niet echt meer iets van de grote lijnen. Wat is blijven hangen, zijn een aantal evoluties in een aantal personages.

    Ik herinner me vaag dat een zekere arrogante aristocratische piloot tegen zijn eigen verwachtingen verliefd wordt op een mevrouw van bij de zigeuner-achtige Roamers, en dat het wederzijds is, maar hoe en wat juist: geen idee.

    Ik herinner me zeer levendig dat ik enorm meeleefde met een ander personage, en ik dénk dat dat tegen mijn verwachtingen tragisch afliep — maar of dat in boek vier of vijf of zes gebeurt, geen idee. Ik weet wel nog zeer duidelijk waar ik was toen ik dat voor het eerst las: op weg naar mijn ouders, en de dramatische gebeurtenis gebeurde net toen ik aan de voordeur kwam gewandeld, ergens in de winter jaren geleden.

    Geheugen is iets raars.

    Voor de rest: met het verstand op nul en de blik op oneindig is dit een zeer aan te raden reeks. Op een Star Trek meets Dune-voor-tieners soort manier.

    [van op Boeggn]

  • Gelezen: A Forest of Stars

    downloadDeel twee. Nieuwe aliens, nog een stapel nieuwe personages, en (in acht genomen de fundamentele belachelijkheid van een hele resem premissen) veel beter en spannender dan het eerste deel.

    Zeer moeilijk neer te leggen eens men er aan begint: ik denk dat ik het op een avond en een nacht uitgelezen heb.

    [van op Boeggn]

  • Facebook is bad, mmkay?

  • Gelezen: Hidden Empire

    18-the-hidden-empireJaaaa! Ik heb nog eens een boek uitgelezen!

    Ik werd er zowaar depressief van, dat ik geen boeken meer gelezen kreeg. Okay, ik heb wel een stuk of twintig afleeringen tv-reeksen bekeken en een resem film, maar het werd me droef te moede dat ik geen boeken gelezen kreeg.

    Het is dan maar iets meer dan zeer licht verteerbaar geworden. Waar ik jaren geleden aan begonnen was, en wegens dat de reeks toen nog niet af was, nooit helemaal uitgelezen — ik denk dat ik aan deel drie of zo geraakt was, en zie! ik vond zowaar nog iets terug dat ik in 2008 schreef en waar ik nog altijd achter sta.

    Ah, space opera. A cast of millions, heelder werelden geschapen, allerlei gebeurtenissen, tien plots die allemaal rond elkaar en door elkaar en in elkaar draaien, heldendom, verraad, verdriet, plotwendingen, dingen op schaal van het universum: what’s not to like?

    Zoals wel meer gebeurt in een eerste deel, worden een aantal basispremissen uit de doeken gedaan, en worden een paar personages–een kleine twintig of zo–wat meer uitgediept.

    Ik wist waar mij aan te verwachten: een serie die “Saga of the Seven Suns” heet, daar zouden wel eens zeven delen van kunnen zijn. Deel één tot en met zes heb ik liggen, deel zeven komt begin juli 2008 uit, en er zijn nog een stuk of twee prequels ook.

    Maar goed. Deel één. Plot in het snel: mensen hebben de nabije planeten veroverd, en dan wisten ze niet meer wat gedaan, hebben ze een roedel grote generatieschepen erop uit gestuurd, die zijn door de vriendelijke aliens onderschept, een paar generaties later. De vriendelijke aliens hebben FTL door gebruik te maken van ekti, een vorm van waterstof die uit jupiterachtige planeten gedistilleerd wordt.

    De mensheid is verenigd in een handelsimperium, de Hanze, onder het nominale leiderschap van een koning, maar eigenlijk onder leiding van de voorzitter van de raad van bestuur van de Hanze.

    De levensnoodzakelijke ekti wordt tegenwoordig verzameld door roamers, een soort kruising tussen zigeuners en klusjesmannen, onafhankelijk van de Hanze.

    Er is een soort ogenblikkelijke communicatie via bomen: op één planeet, Theroc, bleek een bos te staan van bomen die bewustzijn hebben en allemaal met elkaar kunnen spreken, ongeacht de afstanden. Mensen op die planeet kunnen interageren met die bomen, en spelen zo voor radio voor de Hanze (want ook zij zitten er niet echt in).

    De goede aliens, die worden bestuurd door een Mage-imperator, een eunuch die een vorm van telepathische controle/aanvoelen heeft met al zijn onderdanen.

    Een koppel exoarcheologen doen onderzoek naar een mysterieus verdwnen ras, de Klikkits, en ze hebben er een wapenachtig iets gevonden, waarmee een stabiel wormhole kan gemaakt worden. Ze besluiten het ding te gebruiken om te terraformen, achtig: een neutronenster in een gasreus plakken, en zo een nieuwe zon doen ontstaan en planeten te ontsluiten.

    En dan loopt het mis.

    Introducties, en dat het al meteen duidelijk is waar er vanalles gepikt is: space gypsies, elementals, Hansa, generation ships, aliens met een mentale connectie en kasten, exo-archeologen, mysterieuze verdwenen rassen, robots met wetten van asimov, een spice-achtige brandstof: niets echt verrassends.

    Wel leutig gecombineerd, daar niet van maar ik houd mijn hart wat vast voor deel twee, als ik eerlijk mag zijn.

    Ik ben er deze doorlezing op iets meer dan een dag door geraakt. Het viel mij nog meer op dan de eerste keer hoe onrealistisch het allemaal is, en hoe zeer erg John Carter-achtig.

    ’t Is niet zeer goed, echt niet. Maar ik heb zin om snel te lezen, zonder veel nadenken of wat dan ook.

    [van op Boeggn]