Wij hebben een paar jaar geleden met onze jongste een hele tijd heel erg schrik gehad, op de  afdeling intensieve zorgen voor kinderen.

Mensen zeggen wel eens “ik kan het mij voorstellen”, maar dat is niet zo. Het is bij iedereen anders, en iedereen verwerkt het op zijn of haar manier.

Op het moment zelf bleef ik er bijvoorbeeld allemaal redelijk nuchter bij: we kunnen er niets aan doen, de dokters en de machines en de geneesmiddelen doen hun best, we zien wel wat er gebeurt. ’t Is pas achteraf, jaren later nog, dat het allemaal terugkomt. De wat-alsen en de had-ik-maars, smeerlappen die ’s nachts in de donkerte liggen te loeren.

Soms komt het nog net wat meer terug dan anders. Als ik het laatste nieuws van Kamiel lees, bijvoorbeeld.

Al een tijd, maar nu écht heel hard: extracorporeal membrane oxygenation is de naam van het ding, en dat is een naam waar niemand vrolijk van wordt.

Vingers gekruist voor Kamiel.

Soms is het eens wat meer werk, soms eens wat minder. Vandaag was het wat minder werk. Relax, geen over-en-weer-geloop, en al de tijd van de wereld.

Begonnen met uitgeholde krielaardappeltjes, opnieuw gevuld met een mengsel van wat er uitgehaald werd met fijngesnipperde sjalotten in wat uitgekookte room, en dan in eentje garnalen, in een tweede zalm en in een derde kaviaar lompviseieren (het budget is degelijk, maar niet onbeperkt).

Daarna, easy does it, een Caesar Salad met erbij kip in zelfgemaakte kippenkruiden (zout, peper, curry, cayennepeper, paprika).

(Spektakel, als het vet in de pan in brand vliegt!)

En dan als hoofdgerecht: een moderne versie van hutsepot. Savooikool, wortel, ajuin, raap, pastinaak, knolselder, courgette, spruiten elk individueel versneden in paysanne dan wel cocotte dan wel geheel gelaten (de spruiten), daarna elk individueel geblancheerd (de witte groenten à blanc, in water met melk of bloem), en daarna à la minute beetgaar gemaakt in kippenbouillon.

Het vlees erbij: licht gepekeld buikspek, een worstje, een stuk varkenshaas, een chipje van spek.

Zeker niet slecht, maar hey: voor mij is hutsepot nog het allerbest als gewoon hutsepot. Al die ingrediënten waren in orde, maar ik zou ze gewoon in veel grotere en onregelmatigere stukken gesneden hebben, en een paar uur samen in een pot gestoken hebben.

Van die mensen waarvan ge de stem beter kent dan van veel mensen die ge in het echt kent, maar die ge nog nooit gezien hebt?

Roy Dotrice is voor mij zo iemand.

Ik hoop van ganser harte dat hij het nog twee boeken uithoudt.

Stilstaan is achteruitgaan. In a crowded marketplace, fitting in is a failure. In a busy marketplace, not standing out is the same as being invisible.

(Sorry, dat moest er even uit. Blijkt dat ik ook een innerlijke guru rondlopen heb. Het zal niet meer gebeuren: hij kreeg vakkundig een nekschot.)

Een zeer diepe zucht, alhier ten huize. 

In mei hadden we een diepgaand gesprek met De Man Van De Vensters En Deuren. Die mens had een tijd daarvóór een lijst van wensen en verzuchtingen gekregen, te weten: wij zouden graag drie nieuwe vensters hebben in onze living, en twee in onze slaapkamer, en één in onze badkamer, en elk één in de slaapkamers boven, en ook nog een groot raam in het bureau beneden, en een nieuwe voordeur, en oh ja, ook nog iets veranda-glasbouwachtigs aan onze keuken.  

De Man Van De Vensters En Deuren had op basis van eerste opmetingen een plan opgesteld, en er werd nog wat over details gesproken, en dan werd er — aan een tafeltje op ons plankier — geklonken op de goede afloop: levering ergens in september!

Een week of zo later kwamen twee vrienden van De Man Van De Vensters En Deuren op bezoek met een notablok, schrijfgerief, een plooimeter en een lasertoestel, om alle deur- en vensteropeningen tot op het tiende van de millimeter op te meten. 

Zo ver zo goed: eindelijk uitzicht op niet-enkel-glas in de vensters! En op een voordeur die de naam waardig is!

*
*    * 

September kwam en ging, oktober ook.

Ergens in november bleek dat De Man Van De Vensters En Deuren nog aan het wachten was op een goedkeuring voor raamprofielen waarvan het niet duidelijk is of hij ze doorgestuurd had of niet.

We kregen uiteindelijk een volledig aangepast voorstel (want ah ja, uiteraard was er nog niet aan de productie begonnen), en dan bleek dat er toch nog vragen waren over de voordeur en de glasbouw-dinges. Dat er in eerste instantie een aantal niet-controversiële “gewone” vensters zouden mogen gebeuren, maar dat we voor de rest toch nog eens zouden moeten samen zitten. 

…en dan viel vandaag het timing-verdict: dit jaar gaat er wellicht nog een klein (klein klein) deeltje gedaan kunnen worden, maar het gros zal voor ten vroegste midden februari zijn. Vernieuwing van het machinepark bij De Man Van De Vensters En Deuren, niets aan te doen helaas. 

Enfin, het positieve is dat we de investering over twee belastingaanslagen kunnen spreiden. 

Zucht. 

Kom dat nu verdomme tegen: ik word meer en meer allergisch aan roken.

Niet van “bleh, viés, rokers!”, maar gewoon stomweg: in de buurt van rokers zijn, of naast iemand zijn die naar sigarettenrook ruikt, en plets ik begin te niezen en te tranen en te snotteren dat het lijkt alsof ik mijn hoofd in een stofzuigerzak gestoken heb en die ingeademd.

“En zou het niet aan iets anders kunnen liggen?” Erm, ja, misschien wel. Maar het is wel consequent prijs, de laatste tijd, op verschillende locatie met verschillende mensen. Zelfs niet eens in de rook staan hé, gewoon in de buurt van de geur van sigaretten zijn.

Leutig is anders.

Om de zoveel tijd kom ik op alibaba.com terecht. Wie? Wat? Volgens The Economist: 

In 2012, two of Alibaba’s portals together handled 1.1 trillion yuan ($170 billion) in sales, more than competitors eBay and Amazon.com combined.

Alles, maar dan ook alles is er te vinden. Schattige glazen flesjes? 

Geen probleem, da’s dan 20 eurocent per stuk. Minimumafnamehoeveelheid: 50.000 stuks. Contacteer mevrouw Catherine Jia, en zij kan er u indien nodig 150.000 per dag leveren.

Echte olieverfschilderijen, 50 op 60 cm, écht geschilderd op écht canvas door échte schilders?

Dat zal dan, afhankelijk van de hoeveelheid, 3 tot 6 euro per stuk zijn. Minimumorder: 100 stuks. Contacteer mevrouw Lucy Gong: zij kent genoeg schilders om tot 20.000 schilderijen per maand te schilderen. 

Altijd al eens een stadsbus willen hebben? 41 tot 60 zitplaatsen, 12 meter lang, 2,5 meter breed, 3,5 meter hoog, 20 ton? 

Mevrouw Lena Wu kan er u duizend per maand leveren, voor de lage lage prijs van 43.000 euro. 

Eén adres: alibaba.com. Wij-hijs!

Voor hetzelfde geld had ik andere regels uit het nummer kunnen kiezen als titel, ah ha!

Wereldnummer.

Ik kreeg een ding om te testen. Dat testen zal voor later eens zijn (mijn eerste ervaring kon beter), maar geheel naast het ding zelf: de verpakking.

Kijk, ik vind een ludieke verpakking zo leutig als de volgende persoon. Maar als ge rond Sinterklaas een niet-Nederlands productje naar iemand stuurt, dan steekt ge daar dit bij:

Dan steekt ge daar niét dit zootje bij:

Serieus, jongens. Borstplaat. Kruidnoten. Banketstaven. Waar zijn we mee bézig?