Het begint te korten. Nog drie werkweken en ik verander van werkgever. Spannend!
Ik heb de indruk dat er gelijk nog stapels en stapels dingen administratief in orde moeten gebracht worden, maar dat zal zichzelf allemaal ongetwijfeld uitwijzen.
-
⁂
-
Het zijn lange weken tegenwoordig. Het heeft er mee te maken dat ik binnen iets meer dan een maand weg ben, en dat daar nog twee weken vakantie tussen zitten, maar het heeft er ook mee te maken dat er gewoon heel veel werk is.
Als ik niet op vakantie zou gaan en als ik niet binnen een dikke maand weg zou zijn, zou ik het allemaal gewoon binnen de werkuren presteren en degelijke expectation management doen bij de mensen die het werk verwachten, maar ik ga helaas dus wel op vakantie en ik ben helaas dus wel binnen een dikke maand weg.
Dus worden het weken van zeer veel uren, vrees ik.
Het werk steekt niet tegen, dus ’t is altijd dat geluk, maar het ziet er naar uit dat het weer eens een week van onvermijdelijk helaas meer dan 50 uur wordt, grr. We gaan wél werk van twee of drie maand of zo gedaan hebben op een paar weken tijd, en het gaat wél serieus vooruit op deze manier, maar ’t is natuurlijk wel niet sustainable, ahem.
⁂
-
Ik ze het in de titel, ’t is dus niet alsof ik niet weet dat alle analogieën maar tot een zeker niveau steekhouden. Maar toch.
Dus, beeld u in. Er is een bedrijvengroep die misschien niet perfect draait, maar toch zijn best doet en al met al goed bezig is. Er zitten bedrijven in de groep die het veel beter doen en er zijn er die het minder goed doen. Sommige bedrijven hebben prioriteiten die niet 100% met de groep gealigneerd zijn. Sommigen bedrijven in de groep dragen veel bij tot de winst, andere bedrijven zijn al jaar na jaar verlieslatend. In veel bedrijven is er een uitstekende of minstens degelijke verstandhouding tussen patronaat en werkvolk, in een paar bedrijven zou de directie liever in de negentiende eeuw leven.
En dan is er een bedrijf op hetzelfde bedrijvenpark, dat niét in de groep zit, en waar het echt niet goed gaat. Ze zitten in het midden van een vijandige overname door een gemene multinational, die één voor één afdelingen probeert over te nemen, en dan alle mogelijke verworven rechten afschaft. Maar behalve dat, waar het bedrijf zelf niet veel aan kan doen, zijn er ook andere problemen. Er is massaal veel corruptie en gesjoemel. De lonen zijn een tiende van wat ze eigenlijk zouden moeten zijn. Het bedrijf is al jaren verlieslatend. Er zijn auditoren, maar die zijn absoluut niet onafhankelijk. Er is een klein maar hardnekkig contingent borderline fascisten aan boord.
Het is verschrikkelijk erg, wat de werknemers van dat bedrijf overkomt. Het lijkt onmogelijk om er iets aan te doen, want rederen met de gemene multinational lukt niet.
Maar de oplossing is toch niet om dat slecht beheerde, verlieslatende, corrupte bedrijf in zijn geheel in de wél werkende bedrijvengroep te steken? Waar de andere bedrijven vóór ze erin kwamen éérst orde op zaken moesten stellen?
⁂
Neen, ik ben er absoluut geen voorstander van om Oekraïne zomaar in de Europese Unie op te nemen. Ik was er al zwaar tegen dat al die landen van Midden- en Oost-Europa er allemaal bij zijn gekomen — eerst verdiepen en dan verbreden was een bijzonder veel beter idee dan het omgekeerde.
⁂
-
Er was deze namiddag een opleiding, van 13u tot 16u. Ik had een afspraak bij de nefroloog om 15u10. Rond 14u40 heb ik de opleiding van Teams op de computer naar Teams op de telefoon overgezet, en ben ik op de fiets vertrokken naar het hospitaal, met de opleiding in mijn koptelefoon.
Een dik half uur in de wachtzaal gezeten, een nog geen tien minuten bij de dokter, en dan weer op de fiets naar huis, en de laatste tien minuten of zo nog op de computer gedaan. En dan nog een klein uur gewerkt voor het echte werk.
Een groot gemak, hospitaalbezoek tijdens het werk. 🙂
Voor de rest, vreemd genoeg, allemaal relatief goed nieuws (op mijn nieren na, natuurlijk) (en mijn rug en al, maar daar is geen bloedonderzoek voor). Oh, en ik heb wellicht geen prostaatkanker, ook.
Ik ben weer goed voor een jaar.
⁂
-
Spannend! Morgen ga ik luisteren naar de dokter die de resultaten zal interpreteren van mijn bloedonderzoek vandaag.
Wie weet ben ik ten dode opgeschreven! Wie weet blijk ik plots helemaal gezond! Wie weet krijg ik instructies van wat te doen en wat te drinken en wat te eten! Wie weet zijn er nieuwe en interessante medicaties! Wie weet is het een scheet in een fles en afspraak volgend jaar deze tijd!
Maar in alle geval dus spannend.
(Ik haat medisch onderzoek, mocht dat niet duidelijk zijn.)
⁂
-
Oei, ik lees bijna geen boeken meer. Niet zo goed.
’s Avonds voor ik in slaap val, en een audioboek als ik op de velo zit, maar behalve dat is het maar triestig dit jaar. En het stomme is: ik wil dus wel nog boeken lezen, maar er is gewoon veel te veel dat ik ook wil zien, en daarnaast nog allemaal dingen die ik wil doen.
Urgh.
Afijn. Ik ga denk ik wat pulp lezen. Er zijn 33 Halo-boeken en ik heb de eerst twee al gelezen. En ik werd de Dark Profit-saga van harte aangeraden. Tijdens de vakantie haal ik mijn Kindle weer boven.
⁂
-
Het blijft een strijd.
Het parapluutjesmos, dat vorige jaar een al met al schoon groen tapijt legde, is dit jaar op veel plaatsen droog en bruin. Pff. Daartussen staat dan hier en daar wat kruiptijm, die nu wel in bloei staat, maar er er zó weinig van dat het niet echt opvalt:
Van dicht ziet het er beter uit, maar ook daar is het duidelijk dat het maar triestig is:
Qua beesten: er komen alsmaar meer hooiwagens in den hof. Geen idee waarom precies, maar ik herinner mij dat er vóór de heraanleg ook enorm veel waren, en dat er dan ineens veel minder waren, maar nu dus begint het dus weer vol te zitten. Ik vind dat fijn, want ik vind hooiwagens fijn.
Ik weet niet zeker welk merk dit is, maar ik vermoed Opilio canestrinii. In alle geval een wijs beest.
En behalve dat: geen idee wat te doen met die bodembedekking. Ik blijf wél bij mijn voornemen om alvast dit jaar niet radikaal in te grijpen, en te zien wat het geeft.
⁂
-
We gaan op vakantie, met ons getweeën, binnen een paar weken, en ik ben nu al wat benauwd voor de temperaturen.
Maar serieus, dat is toch niet menselijk meer?
⁂
-
Ik kijk er even mijn notities op na, en jawel: het is nog nooit gebeurd in de geschiedenis van Star Trek dat de eerste zeven afleveringen van het eerste seizoen allemaal uitstekend zijn.
The Serene Squall was met liefde en piraten en vechten en koken en humor, en eens te meer een fantastische aflevering. Pike is bij dezen absoluut mijn favoriete kapitein geworden.
Heerlijk.
En Spock, holy shit — Ethan Peck brengt alles van Leonard Nimoy en voegt er nog stapels aan toe. En Nurse Chapel! En Dr. Aspen wihoew, ik hoop van harte dat die terugkomt, want wat een uitstekend karakter. 🙂
⁂
-
Internet Explorer is dood.
Het internet, of beter, het overgrote deel van het klein deeltje van het internet dat er iets om geeft, juicht in allerlei talen. Hoera Internet Explorer is dood, hoera hoezee.
Ja natuurlijk, Internet Explorer heeft jaren lastig gedaan, en was jaren aan een stuk een blok aan het been van mensen die websites bouwden en alles.
Maar in de geest van de mortuis nil nisi bonum: laat ons toch ook niet vergeten dat Internet Explorer ook jaren aan een stuk de allerbeste browser in de hele wereld en op het hele internet was. Dat Internet Explorer verblindend snel was, als enige degelijk css deed, de eerste was om wat toen nog niet eens Ajax heette te doen. Er in slaagde om de absoluut onbetwiste nummer één te worden in de wereld — en daar ook in geslaagd zou zijn zonder monopoliepraktijken van Microsoft, wegens technisch gewoon de allerbeste bar none.
En ja natuurlijk, van zodra Internet Explorer gelijk 95% van de markt had, is Microsoft er gewoon mee gestopt. Hebben ze een jaar of zes — op het internet is dat een eeuw — helemaal niets meer gedaan aan Internet Explorer, waardoor het dat blok aan het been werd.
Maar toch: Internet Explorer, merci voor alles, en merci om het moderne internet mogelijk te maken.
⁂
-
Maar wat een miserie. Rusland is, zeggen alle experten, legergewijs zeer slecht bezig. Slechte opleiding, officieren die geen verantwoordelijkheid of initiatief nemen, gedemoraliseerde manschappen, verouderd of onaangepast materieel, geen idee hoe om te gaan met een moderne oorlog. Het leger van Oekraïne daarentegen heeft al die dingen door scha en schande geleerd, na jaren aan een stuk burgeroorlog in de Donbas.
En toch, en toch. Rusland lijkt niet gehinderd door publieke opinie, en het ziet er niet naar uit dat Putin van plan is om gewoon te stoppen. Het ging een tijd redelijk voor Oekraïne, maar voor het eerst in een maand vielen er vorige week weer raketten op Kiev. Kyiv. Whatever.
Amerika levert alsmaar zwaardere wapens, Rusland reageert alsmaar bozer, ’t is vies. Zelensky wordt opgehemeld als ware hij de wederkomst van Christus, en iedereen schijnt vergeten te zijn dat zijn land nog méér corrupt is/was dan Rusland, en dat Zelensky eigenlijk helemaal niet zó onbesproken is/was.
En ja natuurlijk is het verschrikkelijk dat Rusland een onafhankelijk land binnenvalt en probeert te annexeren, en uiteraard is het vreselijk dat daarbij oorlogsmisdaad na oorlogsmisdaad begaan wordt. (Aan de twee kanten, maar dat is nul excuus.)
Maar dan zie ik dingen als dit voorbij komen, en daar heb ik ook absoluut geen goesting in.
Ik lees dat, en ik zie niet alleen de onvermijdelijke onschuldige doden maar ook de blinkende oogjes van de producenten van dat oorlogsmateriaal.
Geen idee hoe het allemaal op te lossen hoor, daar niet van. Maar ge gaat mij niet zeggen dat er geen énkele manier is om dit diplomatisch aan te pakken in plaats van met wapengerammel. Zelfs nu nog.
⁂
-
Het zag er heel lang heel slecht uit voor de rozenstruik, maar sinds deze week komen er rozen op!
Geen flauw idee wat er aan de hand was — genoeg eten gekregen en genoeg water maar niet te veel, maar hij had gelijk alleen maar kleine kleine blaadjes en geen knoppen. Nu dus wel grotere bladeren en ook knoppen en bloemen, hoera!
Er blijft links en rechts kruiptijm wat overleven, maar ik geef het onkruid ook gewoon zijn goesting. De gehoornde klaverzuring en de muurleeuwenbek beginnen alletwee matten van groen en bloemen te vormen:
We zien wel wat het zal geven de volgende maanden en jaren, maar het is voor het moment wel indrukwekkend, soms:
Behalve de gehoornde klaverzuring staat er ook al sinds jaar en dag veel grotere klaverzuring, maar die heb ik nooit weten bloeien.
Tot vandaag, dus, toen ik vanmiddag mijn ronde van den hof aan het doen was:
Zeg nu zelf, hoe fantastisch schoon is dat niet, roze klaverzuring?
⁂
-
Ik speel de laatste tijd al eens graag een spelletje Vampire Survivors. Dat is een soort omgekeerd bullet hell-ding, en het is verslavend as hell. In het begin is het enorm moeilijk, en hoe meer ge het speelt, hoe meer ge uzelf kunt upgraden en hoe gemakkelijker het wordt. Er komen ook alsmaar dingen bij, want het is nog altijd in Early Access op Steam.
Het is bijna schaamtelijk: ik heb er 94.5 uur in gestoken sinds 24 januari, zegt Steam mij. (Het helpt dat het iets is dat ook op de achtergrond kan gedaan worden tijdens saaie meetings of tijdens een tv-serie.)
Met de tijd wordt het spel gemakkelijker, en dan worden het challenges die ge u zelf zet. Zoals de heilige graal: onsterfelijk worden. Het spel zit namelijk zeer eenvoudig in mekaar: dertig minuten spelen, met om de minuut een nieuw type vijanden. Dooie vijanden droppen ervaring, en ervaring oprapen laat u toe om levels naar boven te gaan. Bij elke level is er de keuze tussen een aantal wapens of passieve dingen (om bijvoorbeeld sneller te lopen, of een grotere area voor uw wapens te krijgen). Er is een limiet op het aantal wapens en passives (zes van elk, normaliter). Oh, en ook: er zijn combinaties van wapens en passives die de wapens kunnen doen evolueren.
Dat evolueren, dat kan normaliter om de minuut: dan is er een boss, en als die verslagen wordt, komt er een kist, en daar zit ofwel een upgrade van iets dat ge al hebt, ofwel een evolutie (als de voorwaarden voldaan zijn voor een upgrade).
Op het einde van de 30 minuten verdwijnen alle vijanden en komt er een Grim Reaper, die ongelooflijk sterk is en ongelooflijk veel hitpoints heeft. Waar ge dus normaal gezien in minder dan een seconde tegen verliest. Er waren al mogelijkheden om de Grim Reaper dood te doen natuurlijk: de dertig minuten lang proberen op level 2 te blijven door in één speciale hoek te gaan staan met één speciaal wapen, en dan hopen dat ge niet dood gaat, en dan wachten tot de Reaper tevoorschijn komt en dan alle experience oppakken, waardoor uw level relatief zeer groot wordt en dat van de Reaper (dat gebaseerd was op die level 2) iets minder groot.
Maar het was gepruts en gedoe.
Nu is het mogelijk — moeilijk, nog altijd, maar mogelijk — om een combinatie van dingen te kiezen waardoor ge eigenlijk functioneel onsterfelijk wordt. En kijk, daar ben ik dus in geslaagd, zie mij overleven tot minuut 41, met ondertussen elf Grim Reapers:
Eum ja. En dat heb ik dus volgehouden tot minuut 200, en dan ben ik ermee gestopt. 🙂
Ja, ’t is ook een manier om uw tijd te verdoen.
⁂
-
Gaan eten bij vrienden met jicht in uw voet: géén goed idee. Ik kon het op den duur niet meer uithouden, en ik ben op de één of andere manier naar huis geraakt met de fiets.
Eurgh.
⁂
-
Ik dacht dat ik mijn voet wat overbelast had door vele duizenden stappen meer te zetten dan ik op een doordeweekse dag doe, de laatste paar jaar, maar neen: ’t is jicht.
Zucht.
Afzien dan maar, een paar dagen.
⁂