Verbouwingen: de badkamer: wachten

Ah, ‘t was een beetje te optimistisch, hopen dat het vandaag klaar zou zijn.

Dit is de stand van zaken in de badkamer vandaag:

Haja, niet enorm veel tegels te bespeuren dus, inderdaad. Dat donkergrijs is nieuw: als ik het goed begrijp is dat de ondergrond waar er tegels op gaan komen. Maar niet direct, want eerst moet het twee dagen opdrogen. En dan worden er tegels op geplaatst. Maar niet direct, want eerst moet er een vlies op gelegd worden of zoiets, en dat moet ook twee dagen drogen.

Dus: vrijdag wordt er een beetje gewerkt, en normaal gezien komen de tegels dan maandag in orde.

‘t Was vandaag een beetje een klucht, wel. Om half acht stonden de mensen aan onze slaapkamer (die naast de badkamer ligt – ‘t is niet dat ze speciaal naar de slaapkamer kwamen of zo).

Het eerste dat moest gebeuren, was dat er plaats gemaakt werd in de living. De hoogtewerker stond er, dus is die gebruikt om een kast naar beneden te krijgen. En dan moesten alle zetels die er stonden op een hoopje gesmeten worden, om plaats te maken om het bad binnen te krijgen. En dan hebben we nog een andere kast naar de slaapkamer verhuisd (naast nog een hele reeks dozen en gerief), en de radio op de plaats van die andere kast gezet.

Millimeterwerk, dat bad:

En ja, we hebben nu wel geen bad meer in de keuken staan en er zijn twee kasten minder in de living, maar dat maakt niet enorm veel uit, want dit is hoe het er nu uitziet — voor niet al te lang, gelukkig. Hopen we toch.

Er zijn trouwens kappen in de muur, en er zijn kappen in het vensterkozijn, en er staan strepen op de plankenvloer, enfin, niet allemaal rozengeur en maneschijn dus.

Maar bon. Dat was dus redelijk vroeg in de ochtend: alles stond klaar om de tegels naar boven te krijgen. Even ter herinnering, dit zijn de tegels waar we het over hebben:

Dat is dus een porseleinen tegel van een meter twintig op twee meter zestig en 6.5mm dik.
Ge moet u niet inbeelden hoe delicaat dat is om te vervoeren en bewerken.

En als ge weet dat onze vensters op het eerste ook ongeveer een meter twintig hoog zijn, begrijpt ge dat het niet evident is om die dingen binnen te krijgen. Zo weinig evident dat de tegelman –niet de meneer van de tegelwinkel die poolshoogte was komen nemen maar de meneer die het allemaal moest komen installeren– het helemaal niet meer zag zitten.

Een aantal van die tegels moeten versneden worden en dan hebben ze structureel nóg minder stevigheid dan ze al hadden. Eén van de tegels bijvoorbeeld moet op volle hoogte en breedte blijven behalve dat er een klein rechthoekje uit moet om een nis mee te maken: een nachtmerrie om met een schokkende hoogtewerker naar boven te krijgen en dan ook nog schuin door een venster te wurmen.

Boven snijden was niet aan de orde: de tafel om te snijden is gelijk drie meter op twee en er moet nog helemaal rond kunnen gelopen worden, en bovendien is het slijpstof blijkbaar zó fijn dat het gegarandeerd computers en televisies kapotmaakt.

Zucht.

Enfin bon, we zullen wel zien zeker? Ik ben alvast zeer content dat we besloten hebben de installateur het hogere tarief per uur te betalen, zodat eventuele breuk bij installatie zijn aansprakelijkheid is en niet de onze. 🙂

Verbouwingen: spannend!

Morgen! Komen ze tegels plaatsen in de badkamer!

Vandaag heeft Sandra al een aantal meubels weggegeven op het internet — twee van de rekken waar we twintig of zo jaar lang onze kleren op gehangen hebben, een kastje dat een hele tijd gediend heeft als kleerkast voor de kinderen en zo.

Het is eigenlijk de bedoeling dat er vanalles opzij gezet wordt op het eerste, dat die tegels en later het bad door geraken, maar er is op dit moment gewoon geen plaats om dingen te verzetten in de living. Hopen dat de tegels langs de kast geraken, en dat we dan de hoogtewerker kunnen gebruiken om een kast naar beneden te krijgen, en dan de radiokast kunnen verzetten zodat het bad wél door kan.

En wayo, dan hebben we misschien morgen wel voor het eerst in zes maand géén bad in keuken staan.

Ik houd alleen mijn hart vast voor die tegels. Ik zie het zó gebeuren dat er één of meer breken, en dan weet ik niet hoe lang het allemaal nog zal duren: nieuwe tegel(s) bestellen, weer wachten tot de installateur tijd heeft, weer wachten op de hoogtewerker, alles weer opnieuw plannen voor het vervolg van de badkamer en de gang — aaargh. Vingers en alle andere mogelijke ledematen gekruisd, voor morgen.

Verbouwingen: de badkamer: schot in de zaak

Ge gaat het niet geloven, maar woensdag — dat is binnen! twee! dagen! — komen ze de tegels van de badkamer installeren.

Het zijn maar drie of vier tegels, maar ze zijn wel massaal groot, dus er komt een specialist. Een specialist die we extra betalen per uur, zodat hij de kosten van eventuele gebroken tegels op zich neemt. Want het zal niét evident zijn: als we de dubbele venster open zetten op het eerste verdiep, kan de tegel er met een paar millimeter overschot net diagonaal door. En ik meen mij te herinneren dat de tegel zo’n twee meter lang is. Spannnnnennd!

De volgorde wordt dan:

  1. dinsdag wordt er een hoogtewerker geleverd
  2. dinsdagavond ten laatste moet de living leeg genoeg zijn dat die tegel er door kan
  3. woensdag komen de tegels toe en worden ze geïnstalleerd
  4. zeer eventueel wordt het allemaal nog afgewerkt in de loop van donderdagochtend
  5. wellicht donderdag of misschien al woensdag wordt het bad naar boven gehesen — ook door dat venster, en daarvoor moet er nog meer aan de zijkant op het eerste: alle kasten die er staan, om te beginnen

Ergens daarna wordt de vloer gelegd in de badkamer en in de gang, en wordt het bad op de vloer gezet, en de wasbak, en het wc, en dan wordt de muur geplaatst, en een kastje in de hoek van de muur om de buizen van de verwarming in te verbergen, en dan worden de muren afgewerkt en de verluchting en het plafond en de verlichting en de schakelaars en de prisen en dan moet het alleen nog geverfd en behangen worden en zijn alvast die twee kamers klaar.

En dan de gevel en de voordeur en het dak nog.

En dan nog wat afwerking en we zijn er van af. Voor altijd.

Den hof begint in orde te komen

Ik had het eerlijk gezegd niet verwacht, een maand of twee geleden, dat het in orde zou komen met den hof. Maar kijk, de bodembedekker doet alvast wat er van hem verwacht wordt. De rechterkant van den hof vanachter komt ook goed, en de linkerkant vanvoor. Nu nog linksachter, waar ik goede hoop heb voor de witte regen (maar ik zie er nog niet veel van), en rechtsvoor, waar de geitenbaard moet uitkomen en de clematissen hopelijk ergens volgend jaar in orde zullen zijn:

Verbouwingen: de slaapkamer: de kasten: 4 van de 6

Zozozo. De kasten die toegekomen zijn — op de twee kasten die we gaan verzagen om bovenop de andere kasten te monteren — in elkaar gestoken.

En ahem ja. Uit de aard zelf van de kasten kunnen ze niet zelf scheef gemonteerd zijn, want de achterkant is een groot rechthoekig ding dat nu eenmaal niet kan vervormen. En toch:

Links en rechts staan twee kasten van een meter breed, en daartussen twee van 50cm breed. Idealiter zouden alle kasten proper moeten aansluiten en zou er geen ruimte tussen mogen zijn. Maar, van links naar rechts: de eerste kast staat onderaan tegen de muur en bovenaan centimeters ervandaan. De tweede kast staat onderaan links tegen de eerste kast en bovenaan rechts tegen de derde kast, maar bovenaan rechts en onderaan links zitten er enorme gabben tussen.

Nu, de eerste kast, dat kan nog zijn: de links muur is gewoon geplakt maar niet loodrecht of zelfs maar effen gezet. Voor de rest van de kasten ben ik niet zo overtuigd. Normaliter zou de vloer van onze slaapkamer waterpas moeten zijn — maar dat is hij dus duidelijk helemaal niét.

Lastig. Nu gaan we met blokjes en latten en weetikwatnogallemaal moeten werken om die kasten effen te krijgen.

Maar behalve dat: we hebben kasten! Voor het eerst in meer dan twintig jaar hebben we kasten! Hangen onze kleren niet aan een rek stoffig te worden!

Die kast helemaal in het midden komt later in de gang rechttegenover de deur van de badkamer, met in de schuiven al onze handdoeken en alles, en onderaan twee uittrekbare wasmanden. En dan wordt ze in de slaapkamer nog vervangen door een kast van 75cm breed. En dan dus daarboven nog kasten, voor lakens en dekens alles.

Het blijft wat moeilijk te visualiseren, maar pro memorie: het moet dus iets in deze zin worden:

Een helemaal donkere kamer met een goeden plafond. 🙂

En weer voorbij

De weken vliegen, en maar goed ook.

Het was een fijne week op het werk. Een groot project is weer in gang geschoten en we zijn weer op dreef aan het komen na een tijdje aan veel lager tempo werken. ‘t Is allemaal niet evident van werk, maar dan doet het des te meer deugd als de mensen zeggen dat we het goed gedaan hebben.

Wat ze deze week wel degelijk gedaan hebben, en dat het inderdaad deugd deed.

Waar ik ook zeer content van ben, is dat ik mijn uren niet meer moet bijhouden in Filemaker, maar dat het in een tool kan die daarvoor gemaakt is. Het was misschien maar een half uur of drie kwartier per week, maar het was echt enorm kak om dat elke zondagnacht nog te moeten doen vóór maandagochtend. Nu is het gewoon bijhouden tijdens de week, en dan op het einde van de week zeggen dat de week afgesloten is. Yay!

Ik heb deze week afgesloten met nog een aantal dingen op mijn to do-lijst, maar die zullen dan voor maandag zijn. Of voor de rest van de week. Wat mij nog het meeste tegensteekt, is dat ik mij de arm heb laten omdraaien om een artikel te schrijven.

Ik heb daar dus écht geen goesting in, al is het moeilijkste al gedaan: ik weet ongeveer waar ik over ga schrijven. Nu nog eens vragen hoe lang het precies moet zijn, en dan ergens in de loop van volgende week een outline maken, en dan vrijdag schrijven, denk ik. Bleh.

Zauberflöte

Welwelwel, wat was dat jong?

Ik heb de productie van Mozart’s Zauberflöte in de Munt in 2018 juist gezien op de Tjoetjoeps. Het was zeker schoon, daar niet van. Indrukwekkend schoon zelfs.

Maar hola, alle bindteksten zijn weg! Iemand die niet weet waar het over gaat, snapt er denk ik niets van. En absoluut indrukwekkend, blinde mensen en brandwondenslachtoffers — maar ik kreeg het wat benauwd, zo van “aargh wat doen ze met Mozart?”.

Maar uiteindelijk kwam het allemaal nog goed. Ik vond het einde echt fantastisch goed.

En in het algemeen: een zeer grappige Papageno (Georg Nigl) en een zeer indrukwekkende Koningin van de Nacht (Sabine Devieilhe) en een feilloos orkest. En hoe schattig is Elena Galitskaya als Papagena niet jong?

Dus alla. Kijken, als ge wat tijd over hebt. Het staat tot denk ik eind deze maand online.

One down, three to go (for now)

Ayup, de eerste levering van Ikea is toegekomen: honderden kilo’s Pax-kasten.

Het leveren was een beetje een klucht: twee mannen in een grote kamion, één die eerst achter het stuur bleef zitten terwijl de andere (die noch Nederlands noch Frans sprak maar wel hier en daar een woord van de twee zei) één voor één kleine pakjes uithaalden.

Wij die de pakje één voor één aannemen en dan naam boven brengen, en dan uiteindelijk kwam de tweede mens meehelpen met de zwaardere, grotere stukken, en als alles binnen stond, was het plots zeer grote verwarring.

We begrepen écht niet wat de mens zei — het leek alsof hij een pakje teveel had geleverd en dat we dat moesten teruggeven, maar dat was het dan toch niet. Na enorm veel uitleg met zeer veel handen en voeten werd duidelijk dat ze eigenlijk wilden dat al wat ze geleverd hadden, terug in de gang zou gezet worden omdat ze er een foto van moesten nemen.

Maar de helft stond al boven, en om dat dan weer duidelijk te maken, waren er nog meer handen en voeten nodig.

Uiteindelijk hebben ze het zo gelaten en een foto genomen van ongeveer een derde van het geleverde. Ahem ja. ‘t Is te hopen dat er niets ontbreekt, anders gaan die mannen het niet zo gemakkelijk hebben om dat allemaal uitgelegd te krijgen.

Ik ben helemaal first world anarchist geweest, en ik heb in weerwil van de strenge instructies om het met twee te doen, helemaal alleen zo’n kast van een meter breed in elkaar gezet. Ziet, zonder deuren en dan met deuren (de langste kleedjes komen in een andere kast, hier moeten nog een paar schuiven bij komen onderaan):

Niét evident, trouwens, zo’n ding recht krijgen zonder hulp. Ook niét evident, de deuren er in krijgen zonder hulp. 🙂

Als het goed is, is er nog een kast van 1 meter breed (voor helemaal links), en dan nog twee kasten van een halve meter (één voor in de slaapkamer en één voor de gang aan de andere kant van de slaapkamerdeur). En dan binnen een maand dus nog twee kasten van 75 cm om de breedte in orde te maken, en dan moeten we Iemand Met Skillz aanspreken om een aantal kasten te verzagen om ze er plat op te leggen.

Met een beetje geluk krijg ik morgen nog een paar kasten in elkaar gestoken, en kunnen we de living eindelijk wat meer leeg krijgen.

Ik zeg “met een beetje geluk”, want de medische toestand werkt tegen. Nee, niet de rug of zo: mijn fucking linkerhand of all things. Ik ben bijna 100% zeker dat het geen jicht is, maar ik heb geen flauw idee wat het wel is.

Symptomen: stijve ringvinger en middenvinger, doet pijn als ik mijn hand open en dicht doe maar doet geen pijn als ik er in nijp met mijn andere hand. Ik ga ervan uit dat het geen artrose is om dezelfde reden dat het geen jicht is: dat zou, vermoed ik, toch wel pijn moeten doen aan de gewrichten.

Wie weet, begot, is het RSI van teveel te typen!

Of toch artrose. Of gewoon ouderdom. Of een gevolg van die keer dat ze mijn slagader met mijn ader hadden verbonden aan mijn pols. Wie weet! Enkel de tijd zal het uitwijzen!

South Park

Als de dag van gisteren: een maat uit Engeland kwam logeren in ons huisje aan de Voetweg. Hij had als cadeau een paar videocassettes (‘member VHS?) van South Park mee. Het was 1999, dus de cassettes waren vers van de pers — het eerste seizoen van South Park was nog nog maar net uit.

In het begin van elke aflevering gaven Matt en Trey een inleiding, op een beestenvel voor een knapperend haardvuur, met telkens een andere hond die telkens Scratch heette, en telkens ook met de boodschap dat dit hun favoriete aflevering was.

Fantastisch goed.

Ik heb jaren aan een stuk om de zoveel tijd eens het laatste seizoen gedownload, maar ik ga daar eerlijk in zijn: ik was het al vele jaren helemaal uit het oog verloren. Ik had vaag het idee dat het wel de richting van The Simpsons uit moést gegaan zijn: van “wel grappig” naar briljant naar om de zoveel afleveringen eens iets echt goeds, naar meer slechte dan goede afleveringen naar “het is toch niet meer wat het geweest is” naar “urgh ik word hier depressief van”.

En dan stond South Park plots in mijn aangeraden-lijst op Netflix, en ben ik beginnen kijken naar seizoen 17. De eerste paar afleveringen waren eigenlijk helemaal niet slecht, en dan kwam aflevering drie, World War Zimmerman, en dat was hola beer zó goed.

Ik zit ondertussen aan seizoen 20, en ik ga niet zeggen dat het allemaal parels zijn, maar ik ben wel ongelooflijk aangenaam verrast door de kwaliteit. Ik vind het gewoon beter dan de eerste seizoenen en zeker dan de laatste seizoenen die ik jaren geleden had bekeken.

De muziek is ook buitengemeen goed — niet onverwacht van de mannen die het meer dan fantastische The Book of Mormon gemaakt hebben, maar het zijn niet alleen de originele nummer die het maken, ook de muziekkeuze van bestaande dingen is heerlijk.

NWA’s Fuck the Police nog eens horen, en beseffen dat het ongelooflijk is dat dat in 2020 nog meer on point is dan het al was in 1988:

Of de magistrale montage op het einde van de tweede aflevering van seizoen 20, Skank Hunt, op de muziek die ook in Black Hawk Down gebruikt werd:

Wat een wereld dat wij in leven. Al die goede dingen te bekijken en te beluisteren overal.

Terug in de tijd

Onlangs is een project dat ik al jaaaaaaren volg, ermee opgehouden.

En het was de eerste keer in heel lang dat ik bang was dat een website voor altijd van het internet zou verdwijnen. De site is gemaakt in Google Sites (urgh) en de beelden erop staan deels op Imgur (ugh) en deels op Deviantart (mja). En er hangt aan de site ook nog een forum vast dat bij Jcink staat (eek).

  • Google Sites is één interne reorganisatie verwijderd van totaal verdwijnen.
  • Imgur kan van het ene moment op het andere betalend worden en/of beslissen dat “niet zeer vaak bezochte beelden” verwijderd dan wel gearchiveerd zullen worden.
  • Deviantart, dat kan ook gewoon van het ene moment op het andere overgenomen worden door iets ander en dan ge-Geocitied worden. Of, meer waarschijnlijk: de account waar de afbeeldingen op staan kan privé gemaakt worden of gewoon verwijderd.
  • Jcink is zo’n idealistische gratis dinges die al twintig jaar bestaat maar dat is een garantie voor zeer precies niéts.

En dus ben ik de inhoud van de site totaal wederrechtelijk pagina voor pagina aan het copiëren en opnieuw aan het maken. Artisanaal, met propere html en minimale css, en leesbaar op desktop en mobiel. Absoluut niet met de bedoeling om het publiek te zetten, maar wel om het te hebben als het origineel onvermijdelijk weg zal gaan.

‘t Is een bezigheid gelijk een ander.

En ja, ik besef dat er evenveel kans is dat mijn gegevens verdwijnen in het grote internetgeheugengat, maar hey.

De website staat ergens bij Google op een Firebase-ding, maar dat maakt niet uit: het is gewoon html en css zonder server-kant, op een domeinnaam die van mij is. Als Firebase onvermijdelijk zal dood gaan, kan ik de domeinnaam gewoon ergens anders zetten en de files gewoon overpompen en alles zal er precies hetzelfde uitzien en op dezelfde manier werken.

Waar ik mij wel zorgen om maak, soms, is wat er met al mijn gegevens zal gebeuren als ik dood zal zijn. Maar dat zien we dan wel. 🙂

Bloemen

Er komen allemaal bloemen bij in den hof, joechei:

Allez ja, nieuw, de geraniums stonden er al natuurlijk, maar de campanula is eindelijk uit aan het komen, en de zwarte phlox ook.

Voortvanderest heb ik vandaag de uitgebloeide phloxen en twee soorten ooievaarsbek en tomaten gesnoeid en heb ik een huis voor oorbeesten gemaakt — nadat ik eerst getest had of er wel degelijk oorbeesten in den hof zaten en jazeker!

En uiteraard heb ik mijn dagelijkse twee of drie ronden onkruid wieden gedaan. Het eeuwige gevecht tegen klaverzuring en gras, tjaha. Ik zou die zuring eigenlijk wel willen laten staan, maar ik vrees dat hij gewoon al de rest van den hof overneemt als ik dat doe. En ge kunt u niet inbeelden hoeveel ongewenste dingen er op een paar uur tijd groeien in den hof.

Verbouwingen: de kasten: spannend!

Ikea heeft ons gebeld: de eerste serieuze levering van kasten komt maandag toe. Er kwam vrijdag al een stoffen opbergtas toe, maar maandag komt het eerste grof geschut.

Een goeie zeshonderd kilo Pax-kasten, die we dan ook maar meteen in mekaar gaan vijzen, als onze respectievelijke ruggen het toe zullen laten.

Spijtig genoeg zullen niet alle kasten er al zijn, wat wil zeggen dat we het niet allemaal samen kunnen zetten op zijn definitieve plaats, en dat we het dus ook niet aan de muur kunnen vastmaken. Om nog niet te spreken van de bricolage die er zal moeten plaatsvinden: bovenop de kasten moeten er twee kasten plat gemonteerd worden die eigenlijk gemaakt zijn om rechtop te staan.

Dit is wat er van ruwbouw zal geleverd worden — zes kasten en tien deuren — naast allerlei schappen en ophangrails en schuiven en alles natuurlijk. De donkere deuren zijn spiegels, en de twee oranje dingen zijn kasten die pas rond midden juli zullen geleverd worden:

De bedoeling is dat ze alsdus gemonteerd zullen worden — links de slaapkamer, rechts de gang tussen de slaapkamer en de badkamer:

…maar dus zowel de kasten links als die rechts hebben een kast van 75 cm te weinig.

Hoedanook, ge hebt er geen idee van hoe content wij allemaal zullen zijn als er eindelijk kasten zullen zijn om al de brol in te steken die nu opgestapeld staat in de living. En dubbel als die kasten er eindelijk helemaal zullen staan.

We zijn trouwens nu in blije afwachting van de Tegelman die de Tegels in de badkamer gaat plaatsen. Want eens dat er is, kan de rest van de badkamer afgewerkt worden, en dat is eigenlijk ook een voorwaarde om die kast in de gang te zetten, wegens dat we daar het vloerniveau nog niet eens hebben omdat de vloer tegelijk met die van de badkamer moet gelegd worden.

Ha, zucht. De geneugten van wachten op mensen. Of beter, in dit geval: de geneugten van wachten op mensen die wachten op mensen.

Een nieuwe soort vuilaard

Ik maak mij zorgen om de roos in den hoek van den hof. Ze heeft allemaal lichtgroene en veel te kleine blaadjes, en er staat welgeteld één bloem op, terwijl ze al jaren en jaren rond deze tijd vol bloemen zit.

‘t Is niet dat ze geen voeding heeft of te weinig stikstof, want dat is normaal gezien helemaal in orde.

Ik hoop dat ze er nog door komt, en voorlopig steek ik het op de ontelbare hoeveelheden bladluizen die er bijna twee maand aan een stuk op gezeten hebben. Dat is nu voorbij, gelukkig, maar kijk wat ik vond toen ik een onkruid uit de grond trok net naast de roos:

Ik hoop dat die dingen niet op de wortels van de roos zitten.

De andere mogelijkheid is dat de roos helemaal van haar melk is van de veranderingen in den hof natuurlijk. Hopen dat het volgend jaar in orde komt.

Het mos mysterie

Ik kwam den hof in, en ik zag dit:

Dat ziet er misschien niet raar uit, maar dat is het wel. Rondom een nieuw geplant plantje kruiptijm was een heel stuk grond weggehaald en verspreid in de rondte.

Kijk, foto met annotaties:

In het zwart waar de grond weg was, tot een diepte van een paar centimeter, en in de rode cirkels allemaal stukken weggesmeten grond.

Zeer vreemd, en ‘t is niét de eerste keer dat precies dit gebeurt. Gemeenschappelijke factor: mos. Ik had een paar maand geleden een hele zak echt fantastisch degelijk mos rondom onze boom in de grond gepoot, en de dag erna was al dat mos helemaal uit de grond gehaald en de hele tuin rondgezwierd.

Ik heb het meteen weer rond de boom gelegd (er zat een laagje goede grond onder het mos), en vastgemaakt met kleine takjes. Volgende dag ‘s morgens: weer van dat, mos heel de tuin rond.

Want jawel, dit is hoe de weggesmeten grond van de foto hierboven er van dicht uitzag:

Allemaal mos.

Ik verdenk er dus een vogel van, die binnen komt gevlogen en dan specifiek in mos gaat neuzen. Zeer zeer vreemd.