Dat moet niet aangenaam aangekomen zijn, bij een aantal partijen:

Spannend. Nog iets meer dan twee weken. Spannend.

Zozie, Design Matters 2018 zit erop.

Ik heb zeer goeie dingen gezien, maar ook dingen waar ik zwaar de wenkbrauwen van moest fronsen. Een beetje oneven van kwaliteit, dus. En het rare is dat we met een paar van het werk waren, en dat wat de ene goed vond, de andere maar niets vond, en omgekeerd.

Bruno Maag vond ik eigenlijk van inhoud niet zo erg wereldschokkend, maar deed mij wel het meest nadenken van alle sprekers. En de mens van Minecraft en de designer van FIFA, die waren allebei misschien niet zo hard van toepassing op het werk dat wij op dit moment doen, maar wat zij doen vond ik wel immens boeiend.

En aan de andere kant was er bijvoorbeeld een mens die heel veel blabla verkocht rond wat niet meer dan een standaard CMS-template was, waarmee een soort watered-down-versie van Wired-designs kon gemaakt worden. En een paar “kunstenaars” die wat mij betreft zeker hun ding mogen doen, maar die daar toch niet echt thuis hoorden.

Ik zal mijn notities dan eens allemaal op een rij zetten en wat meer opinie hebben, zie.

Ik had vanmiddag een teleconferentie over een offerte. Er werd gesproken met iemand die zou programmeren wat wij zouden samen met een klant ontwerpen. Er moest op dat programmeerwerk iets van ruw budget geplakt worden, maar de man aan de programmatie had graag wat meer pak gehad op de scope van het project.

Waarop ik voorstelde om rap wat schetsjes te maken.

Hoeveel werk kan dat zijn? Niet veel werk. Op papier is dat op tien minuutjes getekend.

Maar dan moeten er een paar zinnen bij de tekeningen, en dan begint een mens na te denken en ziet hij allerlei andere mogelijkheden, en voor ge het weet, zijt ge aan het tekenen in een tekenprogramma en loopt het allemaal de spuigaten uit van detail en features en wordt het terugnemen! Achteruit! Minder! Meer schematisch!

En voor ge dat weet zijt ge allemaal verschillende schematische peetjes aan het tekenen. Niet omdat het nodig is, niet omdat het anders niet duidelijk zou zijn, maar omdat het geestig is.

En dan kijkt ge en dan is het veel te laat en vraagt ge u af waar de tijd naartoe is gegaan.

Tsk.

Morgen stap ik op de vlieger. Ik kreeg een mail van Sabena om mij te zeggen wat ik wel en niet mag meenemen, met onder meer dit:

Valse wapens, en alles dat als een wapen zou kunnen gebruikt worden dat een projectiel afvuurt. Een stylo dus bijvoorbeeld? Want daar zit soms een veertje in, waarmee ge de vulling van stylo kunt afvuren, en als ge dat scherp maakt of inwrijft met vergif…

Puntige en scherpe object mogen niet. Okay, dus geen potloden. Maar stompe objecten mogen ook niet. Euh, is een schoen stomp? En een computer?

En magneten of andere gemagnetiseetde voorwerpen mogen blijkbaar ook niet, noch in handbagage noch in ingecheckte bagage. Mijn computer heeft magneten, mijn sleutels, mijn telefoonhoes… aargh!

Morgen begint Zelie er aan. Vorig jaar heeft ze al examens van een reeks vakken van het tweede semester met goed gevolg gedaan, en er was de optie om vanaf nu alles te paard tussen twee jaar te doen, maar dat zag eigenlijk niemand echt zitten.

En dus begint ze nu gewoon samen met allemaal andere mensen voor techt aan de eerste bachelor Taal & Letterkunde, Duits-Engels.

Zo spannend. 🙂

Soms heb ik geen zin om na te denken en kijk ik gewoon naar wat Netflix mij voorschotelt.

Netflix stelde mij Maniac voor. Het speelt zich af in een alternatieve wereld (een ander Vrijheidsbeeld, computertechnologie die jaren-1980 aandoet, rare dingen met reclame en vrienden kopen), maar daar wordt eigenlijk niet echt iets mee gedaan.

Emma Stone en Jonah Hill doen mee aan een farmaceutisch-computer-achtig experiment, en het duurt even voor het allemaal duidelijk wordt wat er aan de hand is.

Tien afleveringen later: ik vond het wel goed. En zeer goed dat er geen tweede seizoen komt. Dat is al de tweede keer in korte tijd, na The End of the Fucking World een paar dagen geleden, dat ze een verhaal vertellen dat gewoon een einde heeft. Fijnzo.

Ik las daarnet dat de regisseur (Cary Joji Fukunaga, van onder meer het ongelooflijk goede eerste seizoen van True Detective, die ook de nieuwe Bond-films zal doen binnenkort) laatsteminuut allerlei afleveringen weggekapt heeft, en dat hij een aantal ideeën had die ik zeer graag had gezien, maar die teveel geld zouden gekost hebben.

Wel: ja dus. Zonder het te spoilen: het is “wel goed” en niet “uitstekend goed”, omdat er zo enorm veel méér had kunnen gedaan worden met de premisse dan dat er nu gedaan is. Met wat meer tijd en boterhammen zou het onvergetelijk kunnen geweest zijn.

Als ik beter mijn best had gedaan, had dit in het echt ook misschien wel gekund, wie weet. 🙂

En ook: kindjes beschuldigen van brandstichting en voyeurisme is wijs.

Kijk nu wat ik in mijn mail kreeg, toen ik toevallig mijn spamdoos aan het bekijken was op zoek naar een andere mail:

Ik ben helemaal bang: iemand heeft mijn emailadres (of beter, een emailadres in de vorm van myspace@domeinnaam) met mijn wachtwoord verbonden (of beter, met één van de honderden automatisch gegenereerde wachtwoorden die alleen mijn password managers door de jaren heen kunnen onthouden).

En oh zeker, de “webcam” op mijn desktop of telefoon heeft mij opgenomen. Uh huh. Ik ben héél ongerust.

Wat een uitstekende serie. Acht afleveringen van twintig minuten, een begin, een midden en een einde.

Gebaseerd op de comic met dezelfde naam:

Overgezet van de Midwest naar Engeland, en als ik comic en serie naast mekaar leg: ik vind de serie beter. De personages zijn vollediger. De acteurs zijn echt uitstekend. En het zit gewoon beter in mekaar.

Zeer aangeraden. Zeer zeer.

Morgen is het infovergadering over de Verapazbrug. Dat is die brug die er eigenlijk al jaren had moeten liggen, maar die er nog altijd niet ligt.

Helaas, ik zal niet op tijd terug zijn van mijn werk. Te hopen dat er vanalles op het internet zal gezet worden!

update: jawel, er zijn plannen en tekeningen en filmpjes en alles.

Het was debat in Gent, tussen alle lijsttrekkers.

Ik heb zinnige dingen gehoord, en een debat dat zo goed en zo kwaad mogelijk inhoudelijk verliep.

Ook een aantal onzinnige dingen, natuurlijk. En dé quote van het debat:

Ik heb er mij zelf ook wat vrolijk over gemaakt — “Ik heb ooit mijn rug gebroken toen een trap instortte. Ik vind dat op termijn Vlaanderen trapvrij moet worden”, arf arf — maar serieus: ik vind dat geeneens een slecht idee.

Zijn trams op lange termijn wel een goed idee? Ik weet het niet zeker, maar is het niet de moeite van het ondezoeken waard, kijken of een vloot van kleinere voertuigen efficiënter zijn dan die grote molossen? Of een soort trambussen in een eigen bedding? Ik weet het écht niet.

Pro trams: snel, duidelijk eigen plaats in het verkeer, comfortabel, grote capaciteit en schaalbaar. En rails besparen energie.

Contra trams: niet flexibel, trajecten duur in aanleg en niet verplaatsbaar (tramsporen, bovenleidingen), nemen exlusieve plaats in (en specifiek: moeilijk te delen met fietsen). En met het vele start-stoppen en de korte afstanden en de bochten weet ik niet hoeveel energie rails echt besparen, in Gent.

Ik zou het graag eens uitgezocht zien. Dan zijn we daar tenminste van af, van die discussie.

Maar los van dat: wel enorm stom van de lijsttrekker van N-VA om het op die manier op die plaats en die okkasie te zeggen. Mijn overweldigende indruk, toen ik naar het lijsttrekkersdebat keek? Dat ze er echt nog niet klaar voor is. Want elke andere persoon daar op het podium zou meteen aangevoeld hebben dat dit dé soundbyte zou worden van het debat.

Dat, en Mathias die zowel sp.a als Groen als N-VA (“ik ben uw rechtse prietpraat beu!”) stampen gaf, en weliswaar duidelijk verwoordde waarom hij burgemeeste wou worden, maar daarbij vergat dat hij nog een aantal coalitiepartners nodig heeft. (Alhoewel, iedereen daar op het podium wist ook dat wat er daar gezegd werd voor de kiezers was, en dus van nul en generlei tel zou zijn ná de uitslag, maar alla.)

Ex-collega Jan zette een stukje folder van de N-VA op de Facebooks:

Grafieken zijn altijd leutig. Wacht, ik maak even een grafiek die het wat beter voorstelt.

Mijn neus is verstopt, mijn keel doet pijn, hoofdpijn en niezen.

Vorige week had collega Johan er van, en ik vrees dat het aan mij is deze week: valling!

Zucht. Hopen dat het rap over is.