Positief eerst: dit was een bovengemiddeld goed Dirk & Steele-boek. De cover toont voor één keer een personage dat een beetje lijkt op iemand die écht in het boek voorkomt: Lyssa is een shapeshifter die een draak kan worden maar toen ze twaalf was en een boze heks haar ouders vermoordde, is haar ene arm in draakvorm blijven steken.

Negatief, om er van af te zijn: dit is het laatste boek in de Dirk & Steele-reeks, maar het is hoegenaamd geen einde. Al de dingen die in de achtergrond geteased werden, van cosmic horror en overnemen van de wereld door demonen en vechtingen tussen families, daar wordt precies niéts van geresolved.

Maar bon. Lyssa is dus al sinds haar twaalf jaar op de vlucht voor die boze heks. Ze vertrouwt bijna niemand en als op een bepaald moment één van de weinige mensen die ze wel vertrouwt besluit om Dirk & Steele te vragen haar te helpen, ziet ze dat uiteraard niet zitten.

De persoon die naar haar gestuurd is, is Eddie, die al in een reeks vorige boeken sympathiek is komen doen: hij kan vuur maken in allerlei vormen. Sinds een accident in het oerwoud in een vorige boek waar hij eigenlijk dood had moeten zijn, heeft hij veelk meer kracht maar verliest hij ook soms alle controle. Hij heeft ook een verleden waarbij hij heel zijn jeugd op de vlucht en thuisloos was.

Ze worden onvermijdelijk stapelverliefd op mekaar, hebben veel seks, en op het einde is er een happy end en gaan ze trouwen en voor eeuwig bij elkaar blijven.

Beter dan gemiddeld, maar wel kwaad dat er geen vervolg meer is.

‘t Is Perrin de verbannen meerman en Jenny de vrouw die hem ooit eens tegenkwam op het strand toen ze allebei twaalf waren, en die nu de wereld afreist op zoek naar vreemde zeewezen. Maar als ze heel eerlijk is met haarzelf, is Jenny eigenlijk op zoek naar Perrin.

Perrin en Jenny hadden jarenlang ‘s nachts een soort gedeelde droom, waar ze elkaar tegenkwamen op het strand van een eiland, maar sinds acht jaar is die droom er niet meer. Het is ook sinds acht jaar dat Perrin uit de zee is verbannen naar land. Hij heeft een parcours van twaalf stielen en dertien ongelukken doorlopen, met onder meer ook ergens een jaar in de gevangenis, en tegenwoordig is hij onderhoudspersoneel in een aquarium.

Lang verhaal kort: ze worden zeer, zeer langzaam stapelverliefd op mekaar — ook omdat ze alletwee gehavende mensen zijn — maar uiteindelijk hebben ze veel seks. En we leren ook nog wat bij over de allesomvattende backstory, en op het einde is het hoezee happy end, en gaan ze trouwen en voor eeuwig bij elkaar blijven.

Dit is het voorlaatste boek van de reeks, en ik moet zeggen dat ik er niet gerust in ben dat het allemaal in één boek kan afgewerkt worden. Er zijn minstens drie organisaties die eigenlijk allemaal uit dezelfde familie afkomstig zijn, en dan zijn er nog demonen in het spel, en een groep die de hele wereld aan die demonen wil geven, en ook nog elfen en alles.

Ik ben benieuwd naar dat laatste boek.

De cover doet géén goeie dingen voor dit boek. De meneer die op de cover staat, ziet er een beetje een suffe Fabio-achtige kerel uit, en op de achtergrond staat een leeuw, wat dan doet vermoeden dat die meneer een leeuw kan worden.

De mannelijke hoofdrol is na drieduizend jaar begraven geweest te zijn in een graf weer wakker. Hij ziet er niet suf of Fabio-achtig uit maar enorm en gevaarlijk. En hij kan niet enkel een leeuw worden. Hij spreekt ook geen enkele taal die kan begrepen worden, en dus wordt Soria erbij geroepen.

Soria was een lid van Dirk & Steele tot een jaar geleden. Meer nog: ze had een relatie met de baas van Dirk & Steele, maar toen gebeurde iets waardoor ze haar rechterarm verloor, en ze brak haar relatie af. Zowel met de baas als met Dirk & Steele. Ze komt ook niet meer buiten en spreekt met niemand meer: dat met die arm heeft heel haar leven ondersteboven gedraaid. Ze weigert er ook over te spreken.

Maar hey, zij is de enige die met de man kan spreken, want haar gift is dat ze gelijk welke taal kan spreken, als ze maar in de buurt van iemand is die die taal ook spreekt.

De man blijkt Karr te zijn, en hij had aan zijn familie gevraagd om hem dood te doen. Omdat hij gevaarlijk was, zegt hij. Waarom hij precies gevaarlijk was, dat houdt hij even verborgen als Soria verborgen houdt wat er precies met haar arm is gebeurd.

Het spreekt vanzelf dat ze stapelverliefd op mekaar worden, maar in dit boek is dat serieus wat ingewikkelder dan in veel van de andere boeken, wegens echt diep trauma van de twee hoofdpersonages. Uiteindelijk hebben ze wel seks natuurlijk, en ondertussen leren nog wat bij over de allesomvattende backstory, en het einde heeft uiteraard een (nog meer dan anders) happy end. Het is niet expliciet zo uitgesproken, maar ik ga ervan uit dat ze binnenkort gaan trouwen en dat ze voor eeuwig bij elkaar zullen blijven.

Het begon alvast interessant: het vrouwelijk hoofdpersonage (er is altijd precies één vrouwelijk en één mannelijk hoofdspersonage) wordt helemaal onder het bloed wakker in een kamer. Er liggen wat lijken in de kamer en ze heeft een pistool. Op haar vest is een papier gepind met daarop “RUN”. Wat ze dan ook doet — maar ze weet niet wat er gebeurd is, wat ze daar doet, en eigenlijk, als ze er over nadenkt, wie ze zelfs is.

Het mannelijk hoofdpersonage is een broer van Charlie de gargoyle uit boek vier, die toevallig langskomt en zich ontfermt over de vrouw.

Uiteraard worden ze stapelverliefd op mekaar, hebben ze veel seks, leren we ondertussen nog wat bij over de allesomvattende backstory, en is er op het einde een proper happy end, gaan ze trouwen en blijven ze voor eeuwig bij elkaar.

Ik verloor de interesse wat in de loop van het verhaal, omdat het vooral personages buiten het verhaal zijn (en van een generatie of twee vroeger) die het allemaal in gang zetten, maar bon.

De cover toont deze keer geen mooie man maar een mooie vrouw, en op de achtergrond staat er een jachtluipaard. Ge weet hoe laat het is: mooie vrouw ontmoet een mooie man die blijkt een jachtluipaard te kunnen worden.

Het verhaal speelt zich deze keer af in Afrika, met Ebola-achtige toestanden en dergelijke. De mooie vrouw is dokter Rikki Kin, experte in virussen met een duister recent verleden van ontvoering en marteling (ondergaan, niet zelf doen). De mooie man is Amiri, die er op uitgestuurd wordt om haar te helpen. Hij zal gevangen en werd gemarteld in boek twee: ze hebben, met andere woorden, ‘t één en ‘t ander gemeen.

Onder meer dat ze het heel moeilijk hebben met andere mensen vertrouwen, want ja uiteraard zijn ze voor elkaar in de wieg gelegd en zo, maar het was deze keer toch gelijk wat spannender dan het al geweest is in deze reeks.

Verder gebeuren ook in dit boek spannende dingen, worden ze ook hier stapelverliefd op mekaar, hebben ze veel seks, en leren we ondertussen nog wat bij over de allesomvattende backstory. Happy end klaar, op het einde, dat spreekt.

(Happy end trouwens, voor Marjorie Liu, is precies altijd dat ze met elkaar trouwen en eeuwig bij elkaar zullen blijven. Dat tweede okay, maar dat eerste: hoe conventioneel!)

We wijken zowaar af van de geijkte formule! Dit is een (heel korte) prequel voor de hele serie, die zich zo ongeveer een generatie afspeelt voor Dirk & Steele opgericht wordt.

Lucy is een afstammelingen van de Magi van het eerste boek (en het steekt mij al lang heel hard tegen dat hij “Magi” is en niet “Magus”, maar bon). Ze komt terecht als dienstmeid bij ene Miss Lindsay, die een kraai kan worden, en ze wordt er verliefd op de zoon van de elfenkoningin. Hun zoon is William Steele van Dirk & Steele.

Het had gerust vele keren zo lang mogen zijn.

Jaja, ‘t is aan de cover te zien dat het hier om een boek gaat met een niet-lelijke man. Natuurlijk is het in de vijf vorige boeken ook telkens gegaan over een niet-lelijke man en een niet-lelijke vrouw, maar hey. En ja: het zijn boeken van meer dan tien jaar geleden, anders zou er al lang een niet-heteronormatief verhaal in gezeten hebben.

De formule is voor het eerst in zes boeken niét gebruikt. Het gaat weer over twee personages die onweerstaanbaar op elkaar verliefd worden, spannende avonturen, extra backstory en happy end — maar deze keer is géén van de twee personages een werknemer van Dirk & Steele.

De vrouw van het koppel, Kitala, is een wereldberoemde gevierde vioolspeelster. De man is M’Cal, een meerman die gevangen is door een heks, die hem dwingt om zielen te stelen. Klinkt een beetje als dat van die gargoyles die gevangen waren door een heks, hoor ik u zeggen? Ha, inderdaad. Met zelfs een goede reden.

Kitala heeft in het begin van het boek één superkracht, en het is niet meteen een aangename om te hebben: als ze iemand ziet die vermoord zal worden, kan ze zien hoe dat zal gebeuren. Normaal gezien onderneemt ze daar niets tegen, want haar visioen toont niet wanneer of waar het zal gebeuren — kan vandaag zijn maar ook binnen vijftig jaar. Deze keer is anders: tijdens een concert ziet ze een meisje met een mes in haar oog, en ze besluit haar te waarschuwen.

Waardoor ze samen met het meisje ontvoerd wordt en onverwacht in iets veel duisterder terecht komt dan ze ooit had verwacht. Oh, en toevallig was ook net die nacht M’Cal de meerman er op uitgestuurd om Kitala’s ziel te stelen.

Redt hij toch niet haar leven zeker, in plaats van haar ziel te stelen? Ge weet het vervolg: er gebeuren spannende dingen, ze worden stapelverliefd op mekaar, ze hebben veel seks, ondertussen leren we nog wat bij over de allesomvattende backstory en happy end klaar.

Net zoals de vier vorige boeken, volgt boek vijf proper de formule: de medewerker van Dirk & Steele is deze keer Blue. Hij wil enkel met die naam aangesproken worden, want zijn vader is één van de rijkste mensen ter wereld, en hij wil er zo weinig mogelijk mee te maken hebben.

Tot die vader Blue via chantage verplicht om zijn halfbroer op te zoeken, de erfgenaam van het Perrineau-fortuin, die ook al in ruzie met zijn vader leeft. Blue’s kracht is electrokinesie, ‘t te zeggen dat hij allerlei dingen kan doen met electriciteit. Voelen of er alarmsystemen onder de grond zitten bijvoorbeeld, of als auto’s afkomen hun electronica kapotmaken, of pakweg een hart doen stilstaan.

Hij schakelt een collega van Dirk & Steele in om de locatie van de halfbroer te vinden, en belandt in een circus. De broer werkt er als ontsnappingsartiest, en Blue redt er bij zijn aankomen meteen het leven van Iris, de knappe wildekattentemster.

Ze worden — uiteraard! — op mekaar verliefd, al is het deze keer niét meteen het beest met twee russen, wegens alsdat Iris geen mensen aanraakt, wegens alsdat ze aan niemand wil laten weten dat ze niet alleen buitennatuurlijk goed met wilde katten kan communiceren, maar dat ze ook eigenlijk van gedaante kan wisselen naar een kat.

Volgt spannend avontuur, ondertussen leren we nog wat bij over de allesomvattende backstory en happy end klaar.

Next!