• Zucht

    Ik let op mijn eten en ik voel mij beter dan ik mij in letterlijk jaren heb gevoeld. Ik slaap sinds een goeie week de hele nacht aan één stuk door, zo’n zes à zeven uur lang. Dat was, ter info, al vier jaar geleden: vier jaar van nooit meer dan twee uur na elkaar slapen, dat is niét zo wijs.

    Dus alles in orde, behalve dat het eigenlijk niet in orde is en dat er binnenkort operaties en zo zijn. Maar alles relatief in orde.

    En dan kruip ik gisteren in de zetel en is mijn rechtervoet gelijk wat stijf. Alsof er een zware ketel op gevallen zou zijn, een soort blauwe plek maar niet echt.

    Later op de avond deed het nog wat meer pijn, en was er precies een soort vetbolletje te voelen.

    Lang verhaal kort: zeer slecht geslapen wegens pijn, en opgestaan met een duivenei aan de buitenkant van mijn rechtervoet. Kermen van de pijn, en natuurlijk niet op kunnen staan, laat staan lopen.

    Kak, kut, damn.

    Iets ontstoken? Iets gescheurd? Het ziet deze namiddag een beetje rood, het voelt warm aan, en is gelijk een plat kippenei, maar het is gelijk wat minder van de pijn. Als het morgen nog is, zucht, nog eens een dokter, zeker?

    Ouder worden jong, dat is niemand aan te raden.

  • Links van 24 december 2015 tot 2 januari 2016

    affordance.info: Le journal d’Anne Frank est un cadeau.
    Pour ce texte, pour ce témoignage, pour ce qu'il représente, pour ce qu'il permet de ne jamais oublier et pour ce qu'il permettra à tant de lecteurs de construire et de comprendre, je garde la conviction qu'il n'y a pas d'autre combat à mener que celui de sa libération, pas d'autre hommage à rendre que celui de son partage sans limite, pas d'autre place à lui accorder que celle qui lui revient de droit en le laissant s'élever ce jour dans le domaine public. Voici le texte original néerlandais au format epub (.epub), word (.doc), et texte (.txt)

    The Discovery of Roscoe Holcomb and the “High Lonesome Sound” – The New Yorker
    When Holcomb starts to sing in his loud, stick-straight, foghorn voice, my whole body shifts into a hyper-aware, overperceptive state: in the language of our age, this is called “being present,” but it feels more like “being electrified.” Suddenly, you see and feel everything. Comparable situations include being frightened (when, say, someone has followed you down a dark block), or, perhaps more generously, falling in love: nothing matters except whatever is happening directly in front of you. Cohen would eventually—and famously—describe this as “the high lonesome sound.” For years, he couldn’t even unpack his own response to it. “I thought it was modern, but also ancient. It was really rural, but appealed to my avant-garde tastes somehow,” he said. There was something in Holcomb’s playing that seemed to defy time while simultaneously confirming time, reiterating a continuum: “I was hearing a man confronting the dilemma of his own existence,” is how Cohen put it later.

    When Chefs Come To Medical School, Doctors Learn Nutrition : Shots – Health News : NPR
    Is your doctor your go-to for nutrition advice? Neither is mine. And why would I expect that? Fewer than a quarter of doctors say they've had sufficient training to provide nutritional advice to their patients, according to recent polls. We all know about the Hippocratic oath, but there's that other thing Hippocrates said: "Let food be thy medicine."

    Feminist trouble | spiked
    I am continually shocked and dismayed by the nearly Victorian notions promulgated by today’s feminists about the fragility of women and their naïve helplessness in asserting control over their own dating lives. Female undergraduates incapable of negotiating the oafish pleasures and perils of campus fraternity parties are hardly prepared to win leadership positions in business or government in the future.

    Snail
    Procedural modeling and procedural lighting. Shading is a mix of procedural and textures. Raymarched. You'll need a fast machine for this one.

  • Ingezet

    Voilà zie: cadeaus verzameld, en in de zetel gekropen. Dat was al van veel te lang geleden.

    Ik heb de rest van de zelfgerookte zeebaars opgegeten voor avondeten, en er na de film op tv een glas whisky bijgenomen. Kwestie van het jaar degelijk in te zetten.

    IT17wFf

  • Hiep hoi

    2015 is gedaan. Te hopen dat 2016 nóg beter wordt.

    5

  • Nog een productieve dag

    Morgen is het nieuwjaaravond, en dan hebben we geen zin om heel de tijd in de keuken te staan. Een voorbereid mens is er veel waard, dus vandaag proper verdergedaan met de voorbereiding.

    Voor het hapje: tomaten geconfijt. Ze zagen er nogal klein uit, en dus nog een tweede batch gemaakt.

    Voor het voorgerecht: eerst visfond gemaakt (met een paar kilo karkassen van tong). Dan garnalenbisque gemaakt met de fond (met een halve kilo garnalenafval). En dan die bisque geklaard tot een consommé.

    En courgette, rammenas en wortel in minuscuul fijne brunoise gesneden en geblancheerd, en couscous al bijna gegaard.

     

    En voor het dessert: appelsiengel gemaakt!

    Morgen al de rest, dus. Nog wat koekjes, kwartels, kwartelfond, saus, en groenten. En twee soorten moelleux.

  • Productieve dag

    Wij doen het eten voor nieuwjaaravond, en het gemak van eten is dat er vanalles op voorhand kan gedaan worden. En dus zijn we er vandaag maar aan begonnen.

    Het hapje wordt iets met onder meer lauwe geconfijte tomaten en parmezaanroomijs; dat ijs kon al ver op voorhand, dat zit dus al sinds vannamiddag in de diepvries. De tomaten, die gaan we dan morgen confijten en overmorgen opwarmen.

    Het voorgerecht is onder meer een garnaalconsommé. Daarvoor maken we morgenmiddag eerst een gewone visfumet (leve de visboer die zakken viskarkassen verkoopt!), en dan met die visfumet een garnalen-min-of-meer-bisque (leve de visboer die zakken garnalenschalen verkoopt!), en dan daarmee een geklaarde consommé. Er moeten ook nog groenten bij en couscous, da’s voor overmorgenochtend of morgenavond, we zien wel.

    Hoofdgerecht is iets met kwartels, met onder meer een perenchutney: vanmiddag gemaakt en overheerlijk bevonden.

    Dessert is iets met donkere en witte moelleux (de juiste vormen al eens uitgeprobeerd en perfect gelukt), en onder meer muntijs (ook vanmiddag gemaakt).

    Hoera voor planning!

  • Een duts, dat ben ik

    Hoera!  Vervangcomputer is toegekomen! En het heeft maar een paar uur geduurd om alle backups en Adobe stuff en Office en dingen terug te zetten!

    En dan blokkeert het ding natuurlijk terwijl hij die nieuwe Windows aan het installeren is, komt hij in een eindeloze “preparing automatic repair”-loop terecht (zoek gerust eens op Google, ik ben geen alleenstaand geval), lukt een system restore wel maar blijft alles volstaan met ontoegankelijke Windows.old en oude user folders, lang verhaal kort: een totale herinstallatie dringt zich op.

    Een duts.

    1451343628892662381512

  • Taart!

    Snirf, eerste nieuwjaaravond dat niet alle kinders er bij zullen zijn: Zelie organiseert haar eigen feestje.

    ‘t Was gisteren en vandaag testen of de taarten die ze wil maken in orde zijn: een citroentaart met meringue en een appel/saffraantaart.

    Alles zelf gemaakt, van deeg tot méringue italienne:

    Ik vond in alle geval dat het meer dan in orde was, maar het zal alsnog een chocoladetaart worden in plaats van die appeltaart — geen fans van saffraan, blijkbaar.

    En er was stapels meringue over, dus hey, de warmhoudoven mag nog eens dienst doen:

  • This American Life

    Had ik dat al eens gezegd, dat This American Life echt serieus de moeite waard is?

    Want dat is het, namelijk. Uitstekend en ook nog eens gratis, en met een back catalogue zo lang als een Chinese muur: geen radio nodig, abonneer u op de podcast en geniet.

    ‘t Zijn telkens een aantal waargebeurde verhalen rond één thema. Voorproefje in de (overigens ook zeer mooie, Chris Ware-getekende) geanimeerde cover van The New Yorker:

  • Op zoek naar een nieuwe telefoon

    Het wordt schaamtelijk, mijn telefoon. Het is een iPhone 4 uit 2010, geen kras op het scherm, nooit iets mis mee geweest, er is nog een gigabyte of acht plaats op vrij, met nauwelijks apps erop, en alles zou dus in orde moeten zijn.

    Maar neen: door de jaren heen is het ding trager en trager en trager geworden, tot op het punt dat nieuwe apps (als ze al geïnstalleerd raken — iOS 8 lukt niet op een iPhone 4, danku Apple) soms minuten tijd nodig hebben om op te starten, en random gewoon uitvallen.

    Ik ben het een beetje beu.

    Dus ga ik wat cadeaubons gebruiken om iets nieuws te kopen. Zo’n Samsung Galaxy S6 zeker? Zou dat goed zijn?

  • The quantified self

    Ik moet tegenwoordig op doktersbevel vanalles meten en bijhouden. Joechei! Ik heb een excuus om allerlei internetgeconnecteerde dingen te kopen!

    Een weegschaal hadden we al, een stappenteller / hartslagmeter / slaapmeter is vanmorgen toegekomen; het volgende is een bloeddrukmeter. Dat laatste is eigenlijk zelfs het enige dat echt moet van de dokter, maar ik wil er wel een die zijn cijfers automatisch naar het internet stuurt, en ik dénk dat het dus deze zal worden. Duurder dan sommige andere, maar zeg nu zelf:

  • Danku Microsoft!

    Ik had op het werk zo’n Surface, en dan was die gestolen wegens inbraak in ons huis, en dan had ik zo’n nieuwe Surface, en dan bleek die na een paar weken in slaap te vallen en niet meer wakker te worden, en dan had ik weer een nieuwe Surface, maar daar heb ik na een week of twee een accident mee gehad, en nu krijg ik van Microsoft gewoon nóg een nieuwe Surface, zelfs al geldt de garantie niet echt voor dat accident.

    Ge kunt u niet inbeelden hoe content ik ben: ik heb nu al een paar dagen weer een Mac, en blecch wat een akelig OS is dat jong. En eurgh hoe onhandig, met zo’n openklappende laptop zonder touch screen of stylus of niets.

  • Onderzoek, onderzoek, onderzoek

    Vanmorgen nefroloog voor bespreking van de onderzoeken van vorige week (iets met contrastvloeistof en scans, dat ik nog eens opnieuw zal moeten doen één dezer dagen) en voor bloeddruk en dingen, daarna naar het labo om bloed te gaan trekken (een bijzonder pijnlijke prik in mijn linkerarm, waar geen bloed uit wou komen, en die mij uren later nog een stijve linkerduim gaf), daarna naar de urologie voor een UDO, en dan naar de uroloog voor bespreking.

    UDO!

    Uro! Dynamisch! Onderzoek! Leve de mensonterende onderzoeken!

    Da’s waarbij men sondes in al uw lichaamsopeningen steekt, uw loodgieterij aan electrodes vastmaakt, en dan liters fysiologisch serum in uw blaas spuit en vraagt hoe het voelt. 

    “Euh, gênant” was géén gewenst antwoord, zo blijkt.

    En dan vraagt men u, achterovergeleund in een soort gynecologische stoel met een trechter eronder, met buizen en draden die van overal uit u hangen, te doen alsof ge thuis op het gemak zoudt zitten.

    Uh huh.

    Neen, niet mijn favoriete medisch onderzoek.

  • Een béétje racistisch

    H.P. Lovecraft was een racist. Ja, iederéén was toen racistisch, maar HPL had het zó weinig voor de andere medemens, dat zelfs zijn vrienden hem wel eens zeiden dat hij toch een beetje overdreef.

    Dit is hoe hij Chinatown in New York  omschreef in een brief aan zijn maat Frank Belknap Long:

    The organic things—Italo-Semitico-Mongoloid—inhabiting that awful cesspool could not by any stretch of the imagination be call’d human. They were monstrous and nebulous adumbrations of the pithecanthropoid and amoebal; vaguely moulded from some stinking viscous slime of earth’s corruption, and slithering and oozing in and on the filthy streets or in and out of windows and doorways in a fashion suggestive of nothing but infesting worms or deep-sea unnamabilities. They—or the degenerate gelatinous fermentation of which they were composed—seem’d to ooze, seep and trickle thro’ the gaping cracks in the horrible houses … and I thought of some avenue of Cyclopean and unwholesome vats, crammed to the vomiting point with gangrenous vileness, and about to burst and inundate the world in one leprous cataclysm of semi-fluid rottenness. From that nightmare of perverse infection I could not carry away the memory of any living face. The individually grotesque was lost in the collectively devastating, which left on the eye only the broad, phantasmal lineaments of the morbid soul of disintegration and decay … a yellow leering mask with sour, sticky, acid ichors oozing at eyes, ears, nose, and mouth, and abnormally bubbling from monstrous and unbelievable sores at every point.

    Incidentally, ook een ongelooflijk heerlijk wijze tekst om luidop voor te lezen.

  • Kwartel

    Het was vandaag improvisatiekoken. Er waren twaalf kwartels, en dat was het zo ongeveer. Ik heb nog een wortel en een ajuin gevonden, en dan later is Sandra naar de nachtwinkel om erwten gegaan en we hadden nog voorgebakken frieten in de diepvries zitten, en dus is het dit geworden:

    Kwartel met frieten en erwten. Van presentatie niet vet, maar ik denk dat het vlees en de saus uitstekend waren. En ik heb zeer veel goesting om dit voor nieuwjaar te maken.

    Op de volgende manier!

    • Wat look en kruiden pletten en in boter masseren; in een vershoudfolie draaien en in de frigo steken.
    • Kwartels: billen en borsten afhalen. In een plastiekzak steken met schijfjes lookboter. Ik heb voor het gemak alle billen bij elkaar gestoken en alle borsten, telkens 24 stuks.

    • Een wortel en een ajuin stoven, wat tomatenpuree bij doen.
    • De karkassen wat bakken en bij de wortel en de ajuin doen, met een fles rode wijn en een liter water.
    • En dan laten opstaan. Uuuuuren aan een stuk.

    • Ondertussen de plastiekzakken met kwartels in water van 60°C laten liggen. Ook uuuuren aan een stuk.

    • Als de fond er genoeg ingekookt uitziet: door een fijne zeef gieten. Dat geeft u een kleine halve liter of zo godenvocht.

    • In een nieuwe pan: een zeer fijn gesneden sjalot of twee laten aanbakken, een geut cognac erbij, flamberen, een lepel confituur naar keuze (ik heb kersen gepakt), en dan ongeveer de helft van de fond.
    • Laten inkoken tot pakweg een derde, room bijdoen, laten inkoken, kruiden met peper en zout, hey presto, saus klaar!
    • Kwartel uit het water halen, zeer kort aanbakken in een zeer hete pan, hey presto, vlees klaar!

    Niet vergeten de borden in de oven te steken — niets zo vervelend als koude borden om goed eten op te leggen.

    (Ik mag dat niet eten wegens zout en room en boter en zo, dus ik heb voor mezelf nog eens Spaghetti aglio e olio gemaakt. Ajuin, look, olijfolie, peperoncini, spaghetti.)