Michel Vuijlsteke's weblog

Tales of Drudgery & Boredom.

  • Spaghettisaus

    Een groot gemak, dat we weer een werkende diepvries hebben. Niets zo goed als een resem basiszaken die klaar zijn en gewoon moeten opgewarmd worden als we geen goesting hebben om te koken.

    Gisteren heb ik een kilo of zes spaghettisaus gemaakt:

    Saus zoals mijn vader ze ook maakte: gekapt afbakken, tomaten uit blik in een pot met kruiden, gekapt bij de tomaten, tomatenpuree bijdoen, champignons in schijven bakken en erbij, ajuin bakken en erbij, look, wijn, en laten uitkoken.

    Ik was ermee klaar om 16u30 en had de pot op het vuur laten staan en er pas ergens om twee uur ’s nachts of zo aan gedacht dat hij nog opstond. Gelukkig een zacht vuur en een degelijke pot, dus niets aan de hand.

    Vandaag de kinders van op mijn werk aan het werk gezet om de inhoud in dozen te steken en in de diepvries te smijten. Als er lasagne moet gemaakt worden of spaghetti of eigenlijk zelfs in a pinch iets chili-achtigs, hebben we grondstoffen zitten. Win!

    ⁂

  • Awoert Hawaiian Poke Bowl

    Ik koop regelmatig eens een poke bowl op het internet. Ik koop daar dan ook telkens twee doosjes van vier mochi-ijs-dinges bij, die ik in de diepvries steek om dan eens op te eten.

    En elke keer, élke keer, slagen ze erin om mij één doosje van vier te leveren in plaats van twee van vier. Ik overweeg dan telkens om te klagen maar het komt er niet van en enfin bon.

    Tegenwoordig zet ik in de opmerkingen bij de bestelling er telkens bij dat ik er wel degelijk twee keer vier wil, niet één keer vier, in de ijdele hoop dat ze het lezen en dat het in orde komt.

    Dit werd vandaag geleverd.

    Zucht.

    ⁂

  • Klasseren

    Er zijn weinig dingen die ik zo graag doe als dingen klasseren. Boeken of bestanden of mensen in genealogie: niets zo leutig als dat.

    En tegelijkertijd, al dat werk dat ik doe, kweetniethoeveel maanden en jaren als het allemaal opgeteld zou worden: geen idee wat er later mee gaat gebeuren.

    Genealogie is één ding, daar kan ik resultaten van online zetten en dat is dan Voor Het Goed Van Het Algemeen voor de pakweg minofmeer eeuwigheid. Maar al die andere dingen die ik klasseer en in databases steek en al: gedoemd om reddeloos op de vuilhoop te verdwijnen.

    Tja.

    ⁂

  • Allez dan Torfs

    Ik zat op de velo naar huis en het was aan het stortregenen en toen ik thuiskwam, was ik doorweekt ondanks mijn fietsboerka.

    Da’s altijd een hele bedoening wegens natte schoenen en houten trap en vloer dus dacht ik: ik loop eerst wat rond tot alvast de zool van mijn schoenen geen watersporen meer achterlaat.

    Wat dus niet gebeurde: ik bleef maar zompig aan mijn voeten, en er bleef maar nattigheid uit mijn zolen komen. Verder niet meer aan gedacht, schoenen en kousen uitgedaan, papier in de schoenen, voeten drooggeveegd, naar boven om peignoir en sletsen, natte kleren op de chauffage gesmeten, hopladiejee.

    Vandaag mijn ondertussen droge schoenen aangesmeierd en wat graadt ge? Yup: schoen links over de hele breedte gebarsten. Heel de binnenzool om zeep van de nattigheid, en schoen niet meer de moeite waard om te repareren, vrees ik.

    Ik dus naar Torfs op het interweb, precies dezelfde schoenen opgezocht, kliketyklik, betaaldiebetaal, hopsadiejee, opgelost.

    Of euh hang on toch niet: bij het betalen was het gelijk 15 euro minder dan op de site? …ah. Tussen betaalpoging, fout in de afhandeling, terugkeren naar de site, opnieuw in de bestelmand steken en opnieuw betalen was ik blijkbaar op een ander paar terechtgekomen. Dat niet hetzelfde paar is dat ik nu al had.

    Grr. Supportpagina: bestelling annuleren kan zolang de bestelling niet verzonden is. Hoezee! Anulleren en ander paar bestellen, en we zijn vertrokken.

    …tot de dag erna:

    Pff. Ik heb nu voor het eerst in zeer lang dus twee paar schoenen. Waarvan één dat ik niet graag zie.

    ⁂

  • Achterlijke dingen kijken

    Het gaat niet goed, het gaat niet goed. Ik heb geen goesting om boeken te lezen terwijl ik eigenlijk wel zou willen, ik ben dingen aan het doen op de computer die eigenlijk maar de helft van mijn aandacht nodig hebben, en YouTube zit gelijk een beetje door zijn recommendations.

    Nieuwe series beginnen kijken voor ’t echt, daar heb ik ook geen goesting voor wegens juiiiist te veel aandacht voor nodig — ik zou pakweg naar Umbrella Academy kunnen kijken maar bleh.

    En dus worden het achterlijke dingen. King of Collectibles: The Goldin Touch, over mensen die collectibles verkopen. Washandjes die Michael Jackson ooit gebruikt heeft in een hotel in Polen, baseballkaarten die letterlijk miljoenen dollars waard zijn, dat soort zaken.

    Dommer wordt het niet, maar ’t is wat ik even nodig had.

    ⁂

  • Geluisterd: Discworld #4, Mort

    Terry Pratchett (auteur), Sian Clifford (stem), Peter Serafinowicz (voetnoten), Bill Nighy (DEATH)
    Penguin Audio, 2022, 7 u 57 min

    Een nieuwe Discworldreeks is altijd weer die schok om terug te keren naar Pratchett helemaal in het begin van zijn carrière, als hij nog niet alles min of meer vastgespijkerd had.

    Het was allemaal al heel lang geleden. Ik had in mijn hoofd Susan en Ysabell door elkaar gegooid, en terwijl ik aan het luisteren was, vroeg ik me af hoe Pratchett hier in ’s hemelsnaam een einde aan kon breien en toch nog een beetje continuïteit in het universum te houden.

    Death neemt namelijk een assistent aan (Mort uit de title), die het redelijk snel eigenlijk allemaal redelijk opfuckt. Het verhaal, we gaan daar eerlijk over zijn, hangt een klein beetje met haken en ogen aan mekaar, en het einde is wel héél heel abrupt. Goed hé, maar abrupt.

    En dan nu de volgende boeken.

    ⁂

  • Taal tegenwoordig

    Ik zag een recept dat er eigenlijk wel degelijk uitzag (een tartaar met mergpijp), en daaronder stond deze reactie:

    Euh ja. Voor de goede verstaander is dat dus “Moi, des qu’on mélange les légumes et les fruits, le sucré et le salé, je zappe”.

    Of het in het echt -é, -er, -ez of wat dan ook is, het wordt op het interwebs met -er of -ez (of gelijk wat dat er mogelijks fonetisch een beetje op trekt) geschreven.

    Ik snap het soms niet. Ik bedoel, als autocorrect aanstaat, moet een mens daar toch serieus zijn best voor doen?

    ⁂

  • Een aardig beest

    Als ik mijn telefoon moet geloven, is dit een sabelsprinkhaan van het merk Yersinella raymondii, en zou dat beest eigenlijk in Zuid-Europa moeten leven.

    Het zat tegen het venster van onze slaapkamer. Grm.

    En weer geen tijd om mijn goed fototoestel te gaan halen. Al een geluk dat telefoons tegenwoordig relatief degelijke fotoots maken.

    ⁂

  • Pornomuziek!

    Niets zo relaxerend als pornomuziek uit de jaren-van-toen-er-nog-muziek-gemaakt-werd-voor-porno. Ik had er in de tijd heelder compilaties van, die ik nu natuurlijk niet meer vind wegens mijn mp3’s ergens op een harde schijf staan hebben maar geen idee waar — maar deze man zegt gewoon hoe ze zelf te maken.

    Doodsimpel, alleen veel talent en stapels materiaal nodig.

    ⁂

  • Een dievinge!

    Ik was naar het toilet gegaan nadat ik wat Danio had gegeten bij wijze van ontbijt, en toen was dit wat ik zag bij het terugkomen:

    Zucht. Ik heb ze voor het goed van het algemeen en filming even laten doen, en dan maar alles weggedaan wegens geen goesting in kat met schijterij.

    En dan zat ze heel de tijd dit te doen op tafel.

    ⁂

  • Cloudy with a chance of fuckery

    Het voelt aan als een brugdag maar het is er geen. Eén van de kinderen is wel met mijn velo weg, dus ik zit aan het huis gekluisterd.

    Nu mijn bureau opgekuist is, heb ik wat lavalampen in huis verzameld en op datzelfde bureau geplaatst. Ik had er sinds jaar en dag drie in de keuken staan (een paars op lichtblauwe, een wit op doorschijnende die groene rode en blauwe lampjes heeft, en een groen-op-groene die al sinds denk ik twintig jaar helemaal troebel is wegens dat een onverlaat ze ooit helemaal dooreengeschud heeft), maar er waren ook nog twee kleintjes die ik me niet kan herinneren al ooit aangezet te hebben in ons huis waar we nu wonen.

    Net aangezet. Spannend om te zien wat ermee gebeurt: de rood-op-doorschijnende lijkt rood-op-melkachtig, de cyaan-op-blauwe heeft allerlei zwevende dingetje.

    Update: allebei in orde gekomen. Rood blijft wel troebel, maar niet kapot-troebel. Gewoon niet-echt-doorzichtig-troebel.

    ⁂

  • Geluisterd: Discworld #23,Carpe Jugulum

    Terry Pratchett (auteur), Indira Varma (stem), Peter Serafinowicz (voetnoten), Bill Nighy (DEATH)
    Penguin Audio, 2022, 11u 36m

    Het is altijd een beetje slikken als het laatste boek van een (sub)reeks van Discworld aangebroken is.

    Dit is het laatste boek in de Witches-reeks. Enfin ’t is te zeggen het laatste boek met Granny Weatherwax, Nanny Ogg, (Magrat), en Anges / Perdita. Het is een meer dan waardig einde.

    De dochter van Magrat en Koning Verence wordt gedoopt, en de koning heeft iedereen uitgenodigd. Zo ook een familie vampiers. Wat géén goed idee is, want een koning die vampiers uitnodigt, da’s gelijk die vampiers uitnodigen in het hele land. Combineer dat met bijzonder moderne vampiers, die hun kinderen van jongsafaan getraind hebben om niets tegen religieuze symbolen of look te hebben, en ’t wordt problematisch.

    De manier waarop Granny Weatherwax hier deze keer écht radeloos is, voelt aan als een voorafspiegeling van Pratchett’s eigen leven. Zelfs al was het jaren vóór zijn jongdementie-diagnose.

    Ik ga hierna wat Death-boeken doen, denk ik. En daarna dan de Tiffany Aching-boeken.

    ⁂

  • Sociaal geweest

    Eerst ben ik ’s middags gaan eten, en dan was er in de namiddag een afscheid van een collega dat eigenlijk geen drink mocht zijn maar er dan toch een was, en ik ging om 18u zeker naar huis gaan maar dan was het al later dan dat, en dan was er een collega die naar Plates moest om 20u maar dan was het ook al later dan dat, en lang verhaal kort: vele vele glazen bier later was het bijna middernacht en hadden we pizza besteld en allez dan, sociaal geweest en al!

    ⁂

  • Geluisterd: Discworld #18,Maskerade

    Terry Pratchett (auteur), Indira Varma (stem), Peter Serafinowicz (voetnoten), Bill Nighy (DEATH)
    Penguin Audio, 2022, 10u 5m

    Eén van de jonge niet-echt-heksen-maar-misschien-toch in Lords & Ladies was Agnes Nitt. Ze noemde zich Perdita, en na de gebeurtenissen van het vorige boek verlaat ze Lancre en verhuist ze naar Ankh-Morpork. Ze kan niet onverdienstelijk zingen, en solliciteert bij de Opera.

    Voor “niet-onverdienstelijk”, lees “magisch goed”. Ze heeft wel degelijk iets hekserig, en haar stem is daar één exponent van: ze kan bijvoorbeeld van enorm laag tot enorm hoog zingen, en ze kan haar stem naar overal projecteren.

    Dat komt van pas: de nieuwe sterdiva van de opera, Christine, kan eigenlijk helemaal niet zingen. En dus doet Agnes (artiestennaam Perdita) wat Kathy Selden voor Mina Lamont doet in Singin’ in the Rain: achteraan staan en zingen in de plaats van Christine.

    Oh, en er is een Spook in de opera, en er gebeuren moorden.

    Ondertussen in Lancre is Magrat getrouwd en dus niet echt een heks meer, en twee heksen is lang niet zo goed als drie, waarop Granny Weatherwax en Nanny Ogg besluiten om Agnes te gaan recruten. (Er nog een andere reden om naar Ankh-Morpork te gaan: blijkt dat Nanny Ogg een enorm scabreus en nog meer enorm populair kookboek geschreven heeft, dat dat gepubliceerd is, en dat ze er geen geld voor gekregen heeft.)

    Niet zo goed als het vorige boek, denk ik, maar wel nog altijd uitstekend. En Agnes is een fantastisch personage.

    ⁂

  • Geluisterd: Discworld #14,Lords and Ladies

    Terry Pratchett (auteur), Indira Varma (stem), Peter Serafinowicz (voetnoten), Bill Nighy (DEATH)
    Penguin Audio, 2023, 10u 12m

    Een rechtstreeks vervolg op Witches Abroad: de drie heksen komen (na wat omwegen) terug in Lancre, en blijkt dat de koning van het land (die ze eigenlijk zelf min of meer op de troon hadden gezet in Wyrd Sisters) besloten heeft om met Magrat Garlick te trouwen. Ze waren al wat rond elkaar aan het draaien, en koning zijnde, heeft hij het hele proces gewoon kortgesloten in plaats van er een lange will they. won’t they? van te maken. De koning nodigt de halve wereld uit (onder meer ook wizard van Unseen University met archchancellor Mustrum Ridcully, die oorspronkelijk ook uit de buurt kwam).

    Ondertussen zijn er een groepje jonge meisjes die het briljante idee hebben om zelf ook heksachtige dingen te doen, zoals daar zijn naakt dansen rond een stenencirkel.

    Wat ze niet weten, is dat die cirkel daar gezet was om een poort tussen een parallelle wereld waar elfen regeren en Discworld toe te houden. En elfen zijn niet aangenaam.

    ⁂

    Granny Weatherwax had in de vorige boeken wel bijzonder veel plot armour: ze heeft ongelooflijk veel macht, is onmogelijk te verslaan, en wint altijd. Dat is niet goed voor een personage in een reeks, en in dit boek is het hoegenaamd niet vanzaelfsprekend wat er zal gebeuren.

    Ze worden alsmaar beter, de boeken van Terry Pratchett (tot helemaal het einde, als zijn embuggerance roet in het eten kwam smijten). Dit is geen uitzondering. Uitstekend. Meer dan aangeraden.

    ⁂