Tales of Drudgery & Boredom.
Ik zat op Fivethirtyeight.com met Excel in de aanslag. Ze gaven er bij elke uitslag de kans dat Clinton of Trump zou winnen in %. Dit is wat ik zag (klik voor groter):
Het moment dat ze Michigan niet zéker ging halen, was het allemaal over.
So it goes.
⁂
Wij doen niet lastig over liegende kinderen. Het is zeer duidelijk: liegen kán niet. Als we niet kunnen vertrouwen op wat ze zeggen, dan zitten we met een pobleem dat gegarandeerd veel erger is dan wat er achter welke leugen dan ook zit.
Maar dan zijn er pleegkinders, en is er eentje die echt voortdurend liegt. Over het kleinste en het grootste. Zoals net voor het naar bed gaan:
Of vanmorgen, Z moest een knuffel meenemen naar school omdat ze iets gingen doen met hostpitalen:
Nagevraagd op school trouwens, en neen, natuurlijk moesten er geen knuffels meegenomen worden.
Miljaarrrrr is het moeilijk omgaan met kinderen waar het bij zowat alles enorm moeilijk te achterhalen is of het waar is of niet. En ik weet het ook wel, kinderen van vier zitten anders in elkaar dan oudere kinderen, maar zo transparante domme leugens? Een boterham die zogezegd al op is terwijl hij nog op tafel ligt, handschoenen die de juf naar huis zou meegenomen hebben, “ik heb al pipi gedaan” terwijl dat manifest niet zo is, “ik lust geen tomaten” tot er handenvol tomatenblokjes bij de zalm zitten, Sandra heeft gezegd dat dat mag terwijl ze dat manifest niet heeft gedaan… aargh.
Consequent blijven zeggen dat het niet mag, de zaken niet dramatiseren, consequent blijven zeggen dat het niet mag, de zaken niet dramatiseren. Ik weet het, ja. Maar het mag tussen dit en een aantal maanden toch beginnen stoppen, dat voortdurende liegen.
⁂
Ik krijg per abuis elke zoveel tijd een rapport van een golfclub in Engeland. De highlights van de laatste mail.
Desaster in het machinedepartement!
The Ford 2120 tractor went up in flames and is now scrap. The Bank Cutting machine needs an £1100 repair, the Rough Mower is unreliable and breaks down each time it is used…it has done 7000 hours. The clutch on the tractor they use for digging has gone and is beyond repair. The Semi Rough and fall back Banks Machine broke down on Friday.
De club staat te koop, en het lijkt er echt wel op dat ze het allemaal maar wat hebben laten aanmodderen:
Lyndon said that with all the plant & equipment breaking down at the same period it is obvious that a maintenance programme is either not in place, or has not been adhered too. [sic]
En vandalisme!
Louis was sad to report that someone had defaced the 8 th bunker by writing JOKE deep into the sand. This was totally out of order as there had been a very heavy rain-storm that morning making the maintenance of the bunkers impossible.
Lady Captain also reported that a wall in the ladies toilets had been defaced. She had cleaned it herself. She could not believe that it was one of our lady members, and suspected that the locker room was being used by external people at functions.
Inconceivable dat het een lid zou zijn, natuurlijk!
Eén dezer moet de club verkocht worden. Spannend!
⁂
William Sitwell
Harpercollins, 2012, 352 blz.
Ik wou dit boek goed vinden, echt waar. Ik lees graag over geschiedenis, ik lees graag over eten, ik lees graag kookboeken, het internet zei me dat dit een uitstekend boek moest zijn, maar toch: meh.
Ideaal boek om hier en daar eens een hoofdstuk uit te lezen, dacht ik: het zijn ook echt gewoon honderd hoofdstukkken, chronologisch gerangschikt, met een beetje uitleg erbij. Ik had gehoopt op een echte vertaling naar moderne recepten, ik had gehoopt op meer representatieve recepten, ik had gehoopt op minder uit de lucht doening bij de meer recente recepten.
Ik had vanalles gehoopt, maar wat koopt een mens daarmee? Het is een boek geworden met hier en daar min of meer goede stukken, maar weinig samenhang. Waar ik me bij sommige recepten afvroeg waarom het precies gekozen was. Waar de humor niet mijn soort humor is. Met stapels en stapels mythes en veronderstellingen die op niets gebaseerd zijn. Met veel te weinig oude en veel te veel ‘moderne’ recepten — iets voorbij de helft zitten we al in de twintigste eeuw, en dan wordt het meer namedropping dan wat anders.
Ergens is er iemand die een boek zou kunnen schrijven dat wel degelijk een geschiedenis van voedsel in honderd recepten is. William Sitwell is niet die mens.
Van op Boeggn. Misschien verwant: A Short History of Myth, A Pictorial history of Horror Stories, Kitchen Confidential: Adventures in the Culinary Underbelly
⁂
The Emperor’s Blades
Brian Staveley
Tor, 2014, 480 blz.
Een vermoorde keizer met drie kinderen, die alledrie uitzonderlijk en speciaal zijn: welcome to trope central!
Kaden is de kroonprins, en die studeert al jaren bij de Shin, een soort Shaolin-moniken. Zijn broer Valyn studeert bij de Kettral, een soort combinatie ninja’s-krijgers-reuzenvogelrijders. En hun zus Adare is de enige die thuis gebleven is, die is minister in de regering en probeert de moord op hun vader op te lossen.
Ergens in de achtergrond (in het verre verleden, maar ongetwijfeld ook in het heden, logischerwijs, roloog) hangen er Csestriim rond, een soort onsterfelijke wezens die op mensen lijken maar geen gevoelens hebben (waar hebben dat nog gehoord, roloog).
Nee, Brandon Sanderson it ain’t. We gaan er niet te veel doeken rond winden: het leest snel, het is “euh, wel ergens leutig”, maar het is geen goed boek.
Wou ik het vervolg lezen? Ja, want ik wou weten hoe het eindigt.
The Providence of Fire
Brian Staveley
Tor, 2016, 608 blz.
In het tweede boek is Adare erachter gekomen wie haar vader vermoord heeft, weet Kaden meer over de diepe achtergrond van wat er aan de hand is, en doet Valyn zijn ding bij de barbaren die het land dreigen in te vallen.
Takkoord, de personages worden wat uitgediept, maar ze zijn nog altijd ziende blind: bij momenten had ik meer dan een beetje het Dora-gevoel. Achter u, kalle! Hij staat áchter u!
En nog meer toevalligheden dan in het eerste boek, zucht. Maar ook wel meer actie, en meer dingen die gebeuren, en meer duidelijkheid. Als ik er punten op zou moeten geven: vijf of zes op tien. Omdat het mij niet actief tegensteekt. Omdat het, voor wat het is, niet slecht is.
En omdat het einde van dit boek zowel onverwacht als achteraf bekeken logisch is, en dat het absoluut niet voor de hand lag. En ik nu zeer benieuwd ben naar het einde.
Wat het is, is een boek voor tieners. Die mogen er ook zijn.
The Last Mortal Bond
Brian Staveley
Tor, 2016, 653 blz.
Het laatste boek van de reeks begint een jaar na het einde van het tweede boek. Dat is vaak een goed idee, kwestie van het verhaal, de wereld en de personages een beetje ruimte te geven, maar er zit in dit boek minstens één subplot dat aanvoelt alsof het een apart boek is dat er gewoon tussengeschoven is. Overbodig, met andere woorden.
Het is natuurlijk wel zo dat Staveley een wereld opgebouwd heeft waar hij nog tien andere boeken in zou kunnen schrijven, maar The Last Mortal Bond heeft tenminste de verdienste dat het een degelijk einde is. Noch happy end noch deprimo-fiësta, maar gewoon een degelijk einde.
Content dat het uit is, maar zou ik de hele trilogie aanraden? Ik weet het niet goed. Misschien. Voor jonge lezers.
Van op Boeggn. Misschien verwant: Half a War, The Well of Ascension, The First Law, Book 1: The Blade Itself
⁂
Sinds Morissey’s Bona Drag gefascineerd door: Polari.
Wat er mij aan doet denken: zin om Kenneth Williams dagboeken te lezen. Of misschien beter een biografie? Of allebei?
⁂
Evan Thomas
Random House, 2016, 640 blz.
“Insightful history and an astonishingly compelling psychological portrait”, zegt Walter Isaacson, die al eens een biografie durft te schrijven, op de cover.
Daar is niet enorm veel aan toe te voegen. Ik heb van begin tot einde genoten van dit boek, en met enorm veel plezier een Nixon ontdekt die ik niet kende.
Een mens met enorm scherp doorzicht, hyperintelligent, een heldere visie op de wereld — en toch bijna volledig blind voor zijn eigen tekortkomingen.
Wat een leven, wat een verwezenlijkingen, en toch: wat een gemiste kansen! Als die mens niet voortdurend vernederd was geweest door de rijke in-crowd, als die mens raadgevers had gehad die niet voortdurend op zijn slechtste achterdochtige kant speelden, als, als, als.
Uitstekend boek. Zeer uitstekend.
Van op Boeggn. Misschien verwant: American Gods: A Novel (The 10th Anniversary Edition), 1491: New Revelations of the Americas Before Columbus, The Man in the High Castle (4.5)
⁂
Mary Beard
Liveright Publishing, 2015, 606 blz.
Ik wou dit boek lezen omdat mij beloofd werd dat er naar de vroegste geschiedenis van Rome ging gekeken worden. Dat zat er in, maar ik had het exhaustiever verwacht.
Niet dat het een reslistische verwachting is: zo ongeveer duizend jaar geschiedenis, van Romulus en Remus tot het jaar 212, toen Caracalla decreteerde dat alle vrije inwoners van het Romeinse Rijk ook effectief Romeinse burgers waren (civis Romanus sum, en al die dingen), dat is op zeshonderd bladzijden niet in zeer veel detail gedaan worden.
Op bepaalde momenten leest het als een soort greatest hits van belangrijke personages — Hannibal, Spartacus, Caesar, Cleopatra, Augustus, Nero, Caligula, the usual suspects — maar als er dingen kunnen gezegd worden over gewone mensen, dan krijgen we die ook te horen.
In some ways, to explore ancient Rome from the 21st century is rather like walking on a tightrope, a very careful balancing act. If you look down on one side, everything seems reassuringly familiar: there are conversations going on that we almost join, about the nature of freedom or the problems of sex; there are buildings and monuments we recognize and family life lived out in ways we understand, with all their troublesome adolescents; and there are jokes that we ‘get.’
On the other side, it seems completely alien territory. That means not just the slavery, the filth (there was hardly any such thing as refuse collection in ancient Rome), the human slaughter in the arena and the death from illnesses whose cure we now take for granted; but also the newborn babies thrown away on rubbish heaps, the child brides and the flamboyant eunuch priests.
Kijk, Mary Beard over Rome:
https://www.youtube.com/watch?v=3yEaCbjLOOM
Het boek was veel sneller uit dan ik had gedacht, en gehoopt. Ik vrees dat ik veel te hard verwend ben door The History of Rome en door het werkelijk uitstekende The History of Byzantium. Vooral in die laatste podcast doet Robin Pierson ongelooflijk goed werk, beter dan bijna om het even welk geschiedenisboek dat ik ooit gelezen heb.
Van op Boeggn. Misschien verwant: The Inheritance of Rome. A History of Europe from 400 to 1000, The Beginnings of Rome: Italy and Rome from the Bronze Age to the Punic Wars (c.1000-264 BC), The Early History of God: Yahweh and the Other Deities in Ancient Israel, Lost to the West: The Forgotten Byzantine Empire That Rescued Western Civilization, The Calendar of the Roman Republic
⁂
Ik heb eindelijk Star Trek Beyond gezien, en ik ben enorm content.
Simon Pegg, niet te vergeten, is de mens die Shaun of the Dead schreef. Simon Pegg is een goede schrijver. Simon Pegg heeft respect voor Star Trek. Lang leve Simon Pegg.
Mijn woorden wikkende: Star Trek Beyond is de beste Star Trekfilm sinds volgens mij Star Trek IV. En zonder meer een uitstekende film, ook voor wie de tientallen en tientallen referenties naar oudere Star Trek niet ziet.
Zeer, zeer goede film. Voor het eerst sinds zeer lang heb ik er weer een goed oog in, in Star Trek. En nu is het aftellen tot Star Trek: Discovery, dat naar het schijnt elk seizoen een apart verhaal zal zijn, te beginnen met een prequel tien jaar voor ST:TOS, en dan misschien 150 jaar later, en dan misschien op een station, en dan misschien iets politiek, en dan misschien iets helemaal actie, en dan misschien… aargh.
On a related note — dit is denk ik de allereerste review van Red Letter Media waar Mike écht emotioneel wordt:
⁂
Ik heb het niet zo voor nationalisme.
⁂
De trainer stuurde daarnet een mail om te zeggen dat er geen training was (de jongens mochten vanavond gratis naar AA Gent gaan kijken), en dat het zondag match was tegen Racing Waregem.
Er zat ook een filmpje bij van de techniekoefeningen — altijd wijs om zien:
⁂
Jan heeft van dat raar haar: er kruipen altijd krullen in.
Het is allemaal mooi en zo, tot het plots te lang blijkt te zijn, en dan gaat het er allemaal af, heeft hij een korte coupe en ziet hij er helemaal anders uit.
Dit was tot het tot voor kort:
Dit was bij de kapper:
…en dit is het resultaat (bij de slechte keukenverlichting, met mijn telefoon):
Ik vind dat hij klaar is om stervoetballer te worden, alleen al op looks.
⁂
Ik probeerde een app te kopen voor de telefoon, voor de volle 1 euro 99, maar het lukte niet. Kaart geweigerd. Kan gebeuren, er zal wel ergens iets mis zijn met de één of andere server.
En toen kreeg ik een boodschap van Patreon, dat mijn betaling niet lukte wegens kaart verlopen of ongeldig. Ik was even ongerust: een mens weet nooit dat een onverlaat met mijn kaart het internet leeggekocht zou hebben. Rekeningen en kaart nagekeken: niets aan de hand. Alles positief, geen onverwachte betalingen gebeurd. Okay, no problemo, ‘t zal wel iets tijdelijks ergens bij een kredietkaartverwerkend bedrijf zijn of zo, morgen komt het wel in orde.
Maar morgen kwam het niet in orde: ik kreeg deze morgen een mail van Google, dat mijn betaling voor ikweetnietwat ook geweigerd was. Hrm. Tijd om eens naar de bank te bellen. “h, er staat een witte zandloper meneer, dat wil zeggen dat uw kaart tijdelijk geblokkeerd is wegens vermoeden van fraude.
Zucht.
Telefoon naar Worldline: ah ja meneer, hebt u op 28 oktober deze uitgave gedaan bij Origin? Euh ja, ik heb Battlefield 1 gekocht. En op 1 november bij Patreon? Euh ja, en daarna heb ik filmtickets proberen kopen en vanmorgen mijn Google-dingen proberen betalen. OK meneer, binnen vijf minuten zal u uw kaart weer kunnen gebruiken.
Ik, een beetje verward, toch gevraagd wat er aan de hand was en hoe ik dat in de toekomst kon proberen vermijden.
Worldline: ah ja, maar ‘t was gewoon om te controleren of u die aankoop bij Origin wel gedaan had.
Huh? De kaart gewoon blokkeren, en mij helemaal niets laten weten? Wat als ik ergens in het buitenland had gezeten? Wat als ik dringend dingen te betalen had, die niet konden uitgesteld worden?
Allez jong.
⁂
Benjamin Button Reviews The New MacBook Pro (Pinboard Blog)
The new MacBook Pro shows that Apple is finally becoming serious about developers. Gone is the gimmicky TouchBar, gone are the four USB-C ports that forced power users to carry a suitcase full of dongles. In their place we get a cornucopia of developer-friendly ports: two USB 3.0 and Thunderbolt 2 ports, a redesigned power connector, and a long-awaited HDMI port.
Design Is Never Done – Articles – Google Design
In an effort to make all of Material Design more accessible, we’re bringing our existing work together in one place, Material.io. This site establishes a new visual identity for the Material initiative, one that will support our latest visual guidance and releases—from tools to reusable components and refined interactive motion.
Beyond ISDS | diggit magazine
So why not take ISDS one step further, and recognize that the globalization of business and finance does indeed require an international jurisdiction, but a real one, one in which all parties have access to the same legal instruments. Why not think of an international court for economic crimes, modeled, perhaps, on the present International Court of Justice in The Hague – an idea that has been around for a while? It would add a quite commonsensical dimension lacking from the present ISDS system: that "Investor State Disputes" may have either one of both parties in either of the roles in the dispute – perpetrator as well as victim. And that true justice can only be done when this elementary principle is restored.
‘Waarom schuwt Bart De Wever al twee jaar lang elk inhoudelijk debat over CETA?’ – België – Knack Mobile
De Vlaams-nationalisten hebben altijd 'meer bevoegdheden' geëist voor de regionale parlementen. Maar nu die er zijn, hebben die in Vlaanderen net niet geleid tot meer debat, meer inspraak, meer democratie. Integendeel. Vandaar dat De Wever en Vlaams minister-president Geert Bourgeois nu met het verhaaltje afkomen alsof het verzet in Wallonië dateert van de laatste twee weken. Dat moeten ze tenminste zelf niet spreken over het non-debat dat zij zelf twee jaar lang hebben georganiseerd in het Vlaams Parlement: geen brede democratische debatten, geen rijk pallet aan hoorzittingen, geen tegensprekelijke discussie. In Vlaanderen heeft de N-VA resoluut gekozen voor de achterkamerpolitiek, net zoals de Europese elite dat zo graag doet.
On Guilty Pleasures – Ann Leckie
Zo is het maar net: "Why are my personal preferences, some of them in such viscerally basic areas of my life–the taste of food!–subject to what is essentially a moral judgement? Why am I only supposed to admit liking what’s publicly valorized, and ashamed of liking what’s not? And isn’t it funny how the stuff that I’m supposed to be ashamed of liking is inexpensive, mass produced, and easy to obtain? Isn’t that interesting?"
⁂
Ik stel mij bij het fenomeen ‘Boekenbeurs’ iets voor als een soort grote Srandaard Boekhandel, maar dan met enorm zeer veel volk.
In theorie zou het iets moeten zijn voor mij, vermoed ik, wegens graag en veel boeken lezen, maar geen steeds minder talrijk wordend haar op mijn hoofd dat er aan denkt om ooit vrijwillig naar de Boekenbeurs te gaan.
Mensen die er al eens naartoe geweest zijn: is dat verkeerd? Is het echt helemaal iets anders dan wat ik denk? Iets dat de moeite waard is? Waar dingen zijn die niet op pakweg internet te vinden zijn? Zijn daar ook veel anderstalige boeken te vinden?
⁂